Firma LG F70 - to smartfon, który został zaprojektowany i jest produkowany przez południowokoreańską firmę "LG Electronics".
LG F70 je smartfón, ktorý navrhla a vyrába juhokórejská spoločnosť LG Electronics.
Należy do drugiej generacji Serii F. Został przedstawiony w lutym 2014 , i wprowadzony na rynek w maju 2014 roku z systemem operacyjnym Android 4.4.2.
Patrí do druhej generácie rady F. Predstavený bol vo februári 2014 a uvedený v máji 2014. Operačný systém používa Android 4.4.2 KitKat. Je to smartfón strednej až vyššej triedy a podporuje LTE.
przez las wzdłuż zbocza Velestúra
lesom po bočnom hrebeni z Velestúra
Smrečník (1 249,2 m . n. p. m.) szczyt w Górach Kremnickich.
Smrečník (1 249,2 m n. m.) je vrch v Kremnických vrchoch.
Znajduje się on na południe od centralnej części gór, niedaleko od głównego grzbietu i oznakowanych szlaków, na zachód od góry Velestúr.
Leží južne od centrálnej časti pohoria, mimo hlavného hrebeňa i značených chodníkov, západne od Velestúra.
Dojście
Prístup
Kościół Świętej Trójcy - ewangelicki kościół w Popradzie.
Kostol Svätej Trojice je evanjelický kostol v Poprade.
Znajduje się na placu św. Idziego (Námestie svätého Egídia).
Nachádza sa na Námestí svätého Egídia.
Ewangelicka parafia w Popradzie powstała około 1545, po tym gdy reformacja pojawiłą się na Spiszu. W okresie kontrreformacji, ewangeliccy pastorzy zostali wydaleni z mista w 1674, a prostanci spotykali się do 1743 tylko w prywatnych domach. Dopiero w 1760 mogli postawić kościół drewniany[1].
Evanjelický cirkevný zbor v Poprade vznikol okolo roku 1545, ale drevený kostol si mohli postaviť až v roku 1760.
Kościół murowany został wybudowany w latach 1829-1834. Jego konsekracji dokonano 24 czerwca 1835 podczas Święta Trójcy Świętej[1]. Jego projektantem w ścisłym stylu klasycystycznym był Ján Fabrici.
V roku 1828 padlo rozhodnutie postaviť murovaný kostol.
Z kolei ołtarz pochodzi z 1840[1] i jest dziełem miejscowych rzemieślników: Samuela Justa, Samuela Grentznera oraz Pavla Fábryho. Na fasadzie kościoła znajduje się łacińska inskrypcja "Deo posuit coetus evangelicus anno 1834"[1]. W 1860 kościół spłonął, został odbudowany nakładem miejscowego przedsiębiorcy, Dawida Husza oraz pastora Karola Wünschendorfera[1].
3. júna 1829 bol položený jeho základný kameň, jeho stavba bola ukončená v roku 1834 a kostol bol vysvätený 24. júna 1835 na sviatok Svätej Trojice.[1]
W kościele znajduje się pochodzący z 1830 nagrobek pastora i szlachcica Ondreja Fabriciego, który pracował w Popradzie przez 41 lat[1].
V kostole sa nachádza náhrobná doska kňaza, náboženského spisovateľa a šľachtica Ondreja Fabriciho z roku 1830, ktorý v Poprade pôsobil 41 rokov. Kostol je možné navštíviť aj v rámci sprevádzanej prehliadky. Okrem toho sú v kostole viacjazyčné písomné materiáli o histórii kostola a cirkevného zboru.
Przypisy
Referencie
Tatiana Zachar Podolińska (ur. 24 lutego 1972 w Šaľa) jest dyrektorem Instytutu etnologii i antropologii społecznej Słowackiej Akademii Nauk (ÚESA SAV).
Mgr. Tatiana Zachar Podolinská, PhD. (* 24. február 1972, Šaľa) je riaditeľka Ústavu etnológie SAV.
Studiowała historię, filozofię i religię na wydziale filozoficznym Uniwersytetu Komeńskiego w Bratysławie.
Študovala históriu, filozofiu a religionistiku na FF UK v Bratislave.
Od dawna zajmuje się problematyką Romów na Słowacji.[1][…] Obecnie zajmuje się również religijnością ludową, religijnością Romów, ikonografią religijną i mitologiami europejskimi.[3]
Dlhodobo sa venuje problematike Rómov na Slovensku.[2] V súčasnosti sa zaoberá tiež ľudovej religiozite, religiozite Rómov, náboženskej ikonografii a európskym mytológiam.[3]
W latach 1995 i 1996 uczyła w liceum.
V rokoch 1995 a 1996 vyučovala na strednej škole.
W 1996 r. rozpoczęła pracę w Instytucie etnologii i antropologii społecznej Słowackiej Akademii Nauk, gdzie była zaangażowana w projektowych badawczych. Uczestniczyła także w kilku pobytach badawczych w Słowacji i za granicą.
V roku 1996 začala pracovať na Ústave etnológie SAV, kde sa venovala v projektovej činnosti. Od svojho nástupu na pracovisko sa stala vedúcou, ale aj participantkou na viacerých medzinárodných, ale aj domácich projektov.
W latach 1997-2013 była redaktorem naczelnym czasopisma naukowego Slovenský národopis.[1]
Počas obdobia 1997 a 2013 pracovala v Slovenskom národopise kde zastávala funkciu výkonnej redaktorky.[1]
Badania prowadziła na Słowacji, we Włoszech, Francji, Szwecji, Meksyku i Gwatemali.
Svoj výskum realizovala na Slovensku, v Taliansku, Francúzsku, Švédsku, v Mexiku a Guatemale.
Od 1998 roku wykłada na Uniwersytecie Masaryka w Brnie oraz na wydziale filozoficznym Uniwersytetu Komeńskiego w Bratysławie.[…]
Od roku 1998 priebežne prednáša na Masarykovej univerzite v Brne a pravidelne na Filozofickej fakulte Univerzity Komenského v Bratislave.[1]
Odznaczenia
Ocenenia
2006 – Nagroda Książkowa Funduszu Literackiego za rok 2006 w kategorii prac o charakterze interdyscyplinarnym i encyklopedycznym 2007 – Pierwsze miejsce w konkursie Młody badacz SAV do 35 lat (3OV SAV) 2009 – Nagroda Wicepremiera i ministra edukacji Republiki Słowackiej w roku 2009
2006 Knižná prémia Literárneho fondu za rok 2006 v kategórii diel interdisciplinárnej a encyklopedickej povahy 2007 1.miesto v súťaži Mladý vedecký pracovník SAV do 35. rokov (3OV SAV) 2009 Členka vedeckého kolektívu CEKI oceneného cenou podpredsedu vlády a ministra školstva SR: Vedecký tím roka 2009 2012 Cena Jána Komorovského za najlepšiu vedeckú publikáciu z oblasti vedeckého štúdia náboženstiev za rok 2011
KRUPOVÁ, Tatiana – KOVÁČ, Mediolan : Raport z badań religijności studentów uniwersytetów w Bratysławie.
KRUPOVÁ, Tatiana – KOVÁČ, Milan: Správa o výskume religiozity študentov bratislavských vysokých škôl.
Bratysława: Chronos 1993.
Bratislava: Chronos 1993.
PODOLINSKÁ, Tatiana – KOVÁČ, Mediolan: Lacandónci - poslední praví Mayovia.
PODOLINSKÁ, Tatiana – KOVÁČ, Milan: Lacandónci – poslední praví Mayovia.
Bratysława: Chronos 2000.
Bratislava: Chronos 2000.
PODOLINSKÁ, Tatiana: „Religijność w czasach późnej nowoczesności.
PODOLINSKÁ, Tatiana: „Religiozita v dobe neskorej modernity.
Przypadek Słowacji. „W: Sociální studia, 2008, roč. 5, nie.
Prípad Slovensko.“ In: Sociální studia, 2008, roč. 5, č. 3, s.
3, s. 51 - 87 (opracowanie w ramach monografii).
51 - 87 (štúdia v rozsahu monografie).
PODOLINSKÁ, Tatiana – HRUSTIČ, Tomáš: Bóg między barierami.
PODOLINSKÁ, Tatiana – HRUSTIČ, Tomáš: Boh medzi bariérami.
Integracja społeczna Romów w sposób religijny.
Sociálna inklúzia Rómov náboženskou cestou.
ISBN 978-80-89027-34-7, 174 pkt.
ISBN 978-80-89027-34-7, 174 s.
Dostępny online PODOLINSKÁ, Tatiana – HRUSTIČ, Tomáš: Religia jako droga do zmiany?
Dostupné online PODOLINSKÁ, Tatiana – HRUSTIČ, Tomáš: Religion as a Path to Change?
Możliwości integracji społecznej Romów na Słowacji.
The possibilities of Social Inclusion of the Roma in Slovakia.
Bratysława : Friedrich Ebert Stiftung, Institute of Ethnology, 2011, ISBN 978-80-89149-20-9, 48 s.
Bratislava : Friedrich Ebert Stiftung, Institute of Ethnology, 2011, ISBN 978-80-89149-20-9, 48 s.
Dostępne online .
Dostupné online.
PODOLINSKÁ, Tatiana – KRIVÝ, Vladimír - BAHNA, Miloslav: Religijność: Słowacja i sąsiedzi.
PODOLINSKÁ, Tatiana – KRIVÝ, Vladimír – BAHNA, Miloslav: Religiozita: Slovensko a jeho susedia.
W: Vladimír, Krivý (red. ): Jak zmienia się społeczeństwo słowackie.
In: Vladimír, Krivý (ed.): Ako sa mení slovenská spoločnosť.
Bratysława : Instytut Socjologii SAS, 2013, s. 187 - 265.
Bratislava : Sociologický ústav SAV, 2013, s. 187 - 265.
ISBN 978–80–85544-82-4 (rozdział w ramach monografii)
ISBN 978–80–85544-82-4 (kapitola v rozsahu monografie)[3]
Ester Šimerová-Martinčeková (ur. 23 stycznia 1909 w Bratysławie, zm. 7 sierpnia 2005 w Liptowskim Mikułaszu) – słowacka malarka, artystka i scenograf.
Ester Šimerová-Martinčeková (* 23. január 1909, Bratislava – † 7. august 2005, Liptovský Mikuláš) bola svetoznáma a popredná slovenská maliarka, výtvarníčka a scénografka, predstaviteľka moderny.
Często nazywano ją pierwszą damą słowackiego malarstwa.
Často ju nazývali prvou dámou slovenského maliarstva.
W 2001 roku otrzymała Order Sztuki i Literatury (), najwyższy stopień Commandeur[4]. W 2002 roku otrzymała Order Ľudovíta Štúra, I klasy. W 2016 roku Poczta Słowacka opublikowała reprodukcję obrazu Kompozycja szachowa () Ester Šimerová-Martinčekovej w formie znaczka pocztowego[5].
Československá pošta vydala v roku 1987 reprodukciu obrazu Tulipány ako poštovú známku.[3]
Linki zewnętrzne
Zdroje
W czasie I wojny światowej uczęszczała do szkoły ewangelickiej, a następnie do gimnazjum.
Počas 1. svetovej vojny navštevovala evanjelickú školu, potom gymnázium.
Już w ostatnich latach liceum uczęszczała prywatnie do szkoły malarstwa Gustáva Mallýgo.
Už v posledných rokoch gymnaziálneho štúdia súkromne navštevovala maliarsku školu Gustáva Mallého.
Po ukończeniu studiów wyjechała do Paryża, gdzie studiowała malarstwo na dwóch akademiach, w tym w Académie Julian, a także w prywatnej szkole Aleksandry Exter.
Po maturite odišla do Paríža, kde študovala maliarstvo na dvoch akadémiách, okrem iného na Académii Julian, ale aj v súkromnej škole Alexandry Exter.
Jej dzieła w słowackich galeriach
Diela autorky v zbierkach slovenských galérií
Już w 1931 r. wystawiała w Pradze.
Už v roku 1931 samostatne vystavovala v Prahe.