Great Expectations iku novèl dèning Charles Dickens.
Great Expectations is a novel by Charles Dickens.


Novèl iki nggambaraké tuwuhé lan pangembanganing prianggané yatim piyatu ajeneng Philip Pirrip ("Pip").
It depicts the growth and personal development of an orphan named Philip Pirrip ("Pip").

Novèl iki digebyakaké awujud sèrial ing majalah minggoné Dickens ajeneng All the Year Round, saka 1 Desember 1860 nganti Agustus 1861.[1] Nalika Oktober 1861, Chapman lan Hall mbabar novèl iki dadi telung bundhel.
The novel was first published in serial form in Dickens' weekly periodical All the Year Round, from 1 December 1860 to August 1861.[1] In October 1861, Chapman and Hall published the novel in three volumes.

Novèl iki njupuk latar banarawa ing Kent lan London nalika wiwitan nganti tengahan abad 19.
It is set among the marshes of Kent and in London in the early to mid 19th century.

Wiwitané, pamaos dicritani patemon sing medèni antarané Pip, protagonisé, lan narapidhana sing minggat ajeneng Abel Magwitch.[2] Great Expectations iku buku sing nggambaraké kahanan sing tenanan, kebak karo gambaran sing gila, kamlaratan, kakunjaran, "rongsokan kapal," alangan lan rangkén, lan pagelutan nganti mati.[2] Novèl iki uga ngamoraké plot crita sing ngagetaké lan ra dinyana ing biografi sing rinci sajroning tun sing beda-beda.
From the outset, the reader is "treated" by the terrifying encounter between Pip, the protagonist, and the escaped convict, Abel Magwitch.[2] Great Expectations is a graphic book, full of extreme imagery, poverty, prison ships, "the hulks," barriers and chains, and fights to the death.[2] It therefore combines intrigue and unexpected twists of autobiographical detail in different tones.

Tanpa merdhulèkaké tèhnik naratipé, novèl iki nyeritakaké kadadéyan jaman kui, kaprihatinané Dickens, lan ubungan antarané masarakat lan menungsa.
Regardless of its narrative technique, the novel reflects the events of the time, Dickens' concerns, and the relationship between society and man.

Dickens ngrasa yèn Great Expectations kuwi karyané dhèwèké sing paling apik, "pamikiran sing nyenengké banget," jaréné[3] lan sènsitip banget marang pangalem saka kanca-kancané: "Bulwer, koe ngerti lah, sing dijupuk saka buku iki kang ora umum."[4] Dhapukané kalebu Miss Havisham sing kakèhan léwa, Estella sing ora perdhulèn lan ayu, Joe pandhé wesi sing apikan lan blekoh, Uncle Pumblechook sing kaku lan begundhal, uga Herbert Pocket sing lanyah tur wicaksana.
Dickens felt Great Expectations was his best work, calling it "a very fine idea,"[3] and was very sensitive to compliments from his friends: "Bulwer, who has been, as I think you know, extraordinarily taken by the book."[4] The cast includes the capricious Miss Havisham, the cold and beautiful Estella, the kind and generous blacksmith Joe, the dry and sycophantic Uncle Pumblechook, and the eloquent and wise Herbert Pocket.

Saindengé cerita, irah-irahané Dickensian sing biasane muncul kui bab: kasugihan lan kamlaratan, trésna lan tampikan, lan akir kamenanganing kabagusan marang ala.
Throughout the narrative, typical Dickensian themes emerge: wealth and poverty, love and rejection, and the eventual triumph of good over evil.

Great Expectations wis dipertal ing pirang-pirang basa lan diadhaptasi bola bali menyang pilem lan médhia liyané.
Great Expectations has been translated into many languages and adapted many times to movies and other media.

Seni Aborigin ing Watu, Taman Nasional Kakadu, Ustrali.
Aboriginal Rock Art, Anbangbang Rock Shelter, Kakadu National Park, Australia

Seni Aborigin ya iku seni sing digawé dening wong-wong asli Ustrali.
Aboriginal art is art made by indigenous Australian people.

Karya-karya seni iku kalebu karya-karya sing digawé nganggo cara sing beda-beda, kayata lukisan ing godhong, ukir-ukiran ing kayu lan watu, nggawé reca, sandhangan kusus, lukisan ing pasir.
It includes work made in many different ways including painting on leaves, wood carving, rock carving, sculpting, ceremonial clothing and sand painting.

Seni Aborigin lumrahé nduwé gegayutan marang seremoni agama utawa ritual.
Aboriginal art is closely linked to religious ceremonies or rituals.

Seni iki uga minangka sawijining bab sing wigati ing tradisi kebudayaan paling tuwo ing donya[1], miturut totemisme lan Pangimpèn.
It is an important part of the world's oldest continuous cultural tradition[1], based on totems and the Dreaming.

Kabeh corèk sing dilukis utawa sing digambar, nduwé crita dhèwè-dhèwè.
All the designs, painted or drawn, have a story behind them.

Pralambang digunakake ing seni Aborigin, kanggo nuduhaké bab sing beda-beda.
Symbols are used in aboriginal art, to show different things.

Déné maknané pralambang iki bisa padha, pralambang kuwi bisa gonta-ganti makna sajroning potongan-potongan sing padha, lan bisa uga beda-beda antarané kelompok siji karo liyané.
While the meaning of these symbols are often shared, they can change meaning within the same piece, and they can be different between different groups.

Seni Aborigin iku satemené basa, sing dituturaké sarana corèk-corèk sing éndah sing diwiwiti udakara 30.000 nganti 40.000 taun kapungkur.
Aboriginal art is a language in itself, communicating through beautiful patterns. This started around 30,000 to 40,000 years ago.

Sawènèh seniman Aborigin ngadol karya-karya seniné kanthi karep éntuk dhuwit.
Some aboriginal artists sell their artwork for a lot of money.

Ing taun 2007, seniman saka Pitjantjatjara, Yannima Pikarli Tommy Watson ngadol lukisan sing payu AU$240,000.[2]
In 2007 Pitjantjatjara artist Yannima Pikarli Tommy Watson sold a painting for AU$240,000.[2]

Ing taun 2010 pamaréntahan Queensland mratélaké yen Sepur Tilt cacah loro bakal digambari karo seniman asli, Judy Watson lan Alick Tipoti.[3] Karya kuwi bakal dadi karya seni aborigin sing paling agung sing dilukis ana sepur sing dawané 185 mèter, kanthi pitung gerbong lan rong lokomontip.[3] Sepur Tilt bakal nglaju antarané Brisbane lan Cairns.
In 2010 the Queensland Government said that it would have the first two Tilt Trains painted by indigenous artists Judy Watson and Alick Tipoti.[3] With seven carriages and two locomotives, the trains will be 185 metres long, making them the biggest modern aboriginal art piece.[3] The Tilt Trains will run between Brisbane and Cairns.

Seni Aborigin
Aboriginal art

Edvard Munch ing taun 1921
Edvard Munch in 1921

The Dance of Life, dening Munch ing 1899/1900
The Dance of Life, Munch 1899/1900

Edvard Munch (12 Desember 1863 – 23 Januari 1944) ya iku pelukis saka Norwegia lan seniman seni grafis.
Edvard Munch (12 December 1863 – 23 January 1944) was a Norwegian painter and print-maker.

Dhèwèké lair ing Adalsbruk lan minangka salah sawijining pelukis gagrag ekpresionisme.
He was born in Adalsbruk. He was an expressionist.

Dhèwèkè misuwur minangka carané nggambaraké emosi kayata rasa wedi.
He is well known for his treatment of emotion such as fear.

Carané dhèwèké ndelok samubarang mrabawani marang gagrag ekpresionisme ing abad ka-20.
His way of seeing things had a large influence on the expressionism of the 20th century.

Uwong-uwong nganggep cara iki minangka cara sing intens .
People saw this treatment as being intense.

Edvard Munch sawijining ekspresionis sing nglukis sawènèh lukisan sing kawentar.
Edvard Munch was an expressionist who painted quite a few famous paintings.

Dhèwèké lair tanggal 12 December taun1863.
He was born on the 12th of December 1863.

Munch, uwong Norwegia, nduwe sedulur lanang lan wadon cacah papat.
Munch, a Norwegian, had four brothers and sisters.

Dhèwèké melu dadi seniman ing kulawargané, kaya ibuné lan seduluré wadon.
He had followed his mother and sister by being the best artists in their family.

Nalika Edvard isih enom, ibuné lan salah sijiné sedulur wadoné tinggal donya.
While Edvard was still young, his mother and one of his sisters died.

Dhèwèké wiwit seneng seni nalika umur telulas taun.
But it was when he was thirteen that he really came to like art.

Lukisan sing kawitan sing digawé amung barang sing simpel kaya botol obat.
The first paintings he did were simple objects like medicine bottles and other object.

Sakwisé dhèwèké lagi wiwit nggawe lukisan ményak.
Later on, he drew oil paintings.

Ing taun 1879 dhèwèké sinau ana ing pawiyatan luhur teknik, lan ing kana dhèwèké sinau carané nglukis nganggo perspektif.
He soon went to technical college in 1879 where he learnt how to draw paintings with perspective.

Nanging, ing taun 1880 dhèwèké ninggalaké sekolahé saperlu dadi pelukis.
However in 1880, the following year he left the school to become a painter.

Dhèwèké nuli sekolah ana ing Sekolah Seni lan Desain Radya.
He went to the Royal School of Art and Design.

Ana ing kéné Munch sinau carané gawé reca lan lukisan naturalistik.
This is where he learnt sculpturing and naturalistic painting.

Lan ing kéné uga dhèwèké nglukis lukisan potrèk pratamané sing paling tunggul, yaiku lukisan citrané dhèwèké lan bapaké.
This is where he drew his first important portrait of himself and his father.

Munch kerep nandang lara.
Munch was ill very often.

Akeh ilmuwan sing mikir yèn dhèwèké iku lara bipolar.
Many scientists think that he suffered from bipolar disorder (manic depression).

Munch tinggal donya ana ing omahé ing Oslo.
He died at his house in Oslo.

Potrèk ing ndhuwur ana ing "Deposition of Christ" dianggep minangka potrèk dhirining Fra Angelico.
This face in the "Deposition of Christ" is thought to be a self portrait of Fra Angelico.

Fra Angelico (1395 – 18 February 1455), ya iku sawijining pelukis ing Wiwitané Jaman Tengahan Itali.
Fra Angelico (c. 1395– February 18, 1455), was an Italian Early Renaissance painter.

Giorgio Vasari, sing nganggit Lives of the Artists mratélaké yèn dhèwèké nduwé "gawan lair sing langka lan sampurna".[1]
Giorgio Vasari, who wrote the Lives of the Artists said he had "a rare and perfect talent".[1]

Fra Angelico uwis asring dirujuk mawa manéka jeneng.
Fra Angelico has been known by many different names.

Nalika dhèwèké lair, dhèwèké diundang Guido di Pietro.
When he was born, he was called Guido di Pietro.