Hugues Le Gallais era il primo figlio della coppia Norbert Le Gallais - Juliette Metz .
Den Hugues Le Gallais war dat éischt Kand vun der Koppel Norbert Le Gallais - Juliette Metz.


Il suoi padrini erano Auguste Collart e Léonie de Mathelin, moglie dell'industriale Gustave Metz .
Säin Dafpätter war den Auguste Collart, a seng Giedel war d'Léonie de Mathelin, Fra vum Industrielle Gustave Metz.

La famiglia Le Gallais era fortemente legata all'industria lussemburghese, in particolare all'industria siderurgica.
D'Famill Le Gallais war staark mat der lëtzebuergescher Industrie verbonnen, besonnesch mat der Siderurgie.

Dopo aver frequentato un collegio a Bruxelles, Hugues Le Gallais ha proseguito i suoi studi all'Università di Liegi e tra il 1914 e il 1918 al Politecnico di Zurigo .
No sengem Secondaire zu Bréissel, wou en an engem Internat war, huet den Hugues Le Gallais op der Universitéit vu Léck an tëscht 1914 an 1918 op der ETH vun Zürich weiderstudéiert.

Poco dopo entrò al servizio della Columeta, l' agenzia di vendita fondata da ARBED nel 1919/20, e la rappresentò inizialmente a Parigi (1919-1920) e Londra (1921-1922).
Kuerz duerno ass hien an den Déngscht vun der Columeta, dem Verkafsbureau, deen d'ARBED 1919/20 gegrënnt hat, agetrueden an hien huet deen am Ufank zu Paräis (1919-1920) an zu London (1921-1922) vertrueden.

Nel 1923, ARBED lo assunse a Saarbrücken, in un momento in cui il Saarland era sotto il controllo francese.
1923 huet d'ARBED hien zu Saarbrécken beschäftegt, zu enger Zäit, an där d'Saargebitt ënner franséischer Kontroll stoung.

Altre stazioni dove lavorò, sempre al servizio della Columeta, furono: a Tokyo (1924), Lussemburgo (1925), Bombay (1926), ancora Tokyo, di cui fu poi direttore (1927-1936), e ancora Lussemburgo, dove fu responsabile dell'esportazione di binari ferroviari (1937-1939).
Weider Statioune vu senger Carrière waren, ëmmer am Déngscht vun der Columeta: Tokyo (1924), Lëtzebuerg (1925), Bombay (1926), erëm Tokyo, wou en dunn Direkter war (1927-1936), an nees Lëtzebuerg, wou e responsabel fir den Export vun den Eisebunnsschinne war (1937-1939).

Durante il suo soggiorno a Venezia si sposò con Pisana Velluti (nata il 28 gennaio 1900), il 6 Novembre 1933 nella chiesa di Santa Maria dei Carmini.
Wärend engem Openthalt zu Venedeg hat hie seng Fra, d'Pisana Velluti (* 28. Januar 1900), kenne geléiert an de 6. November 1933 an der Kierch Santa Maria dei Carmini bestuet.

La coppia ebbe un figlio nel 1934, che prese il nome da suo nonno, Norbert.
D'Koppel krut 1934 ee Jong, deen no sengem Grousspapp de Virnumm Norbert krut.

Fin dalla tenera età, Hugues Le Gallais si interessò all'arte, e in particolare all'arte asiatica (dell'Estremo Oriente) ( Giappone, Cina, Tibet) . . . ).
Vu Jonktem u war den Hugues Le Gallais u Konscht, a besonnesch un asiatescher (fernëstlecher) Konscht intresséiert (Japan, China, Tibet...).

In Giappone collezionava molti oggetti con entusiasmo e quando tornava da Tokyo dopo circa dieci anni - con 39 grandi scatole - si dava continuamente da fare con la sua vasta collezione.
A Japan huet hien eifreg gesammelt, a wéi en no ronn zéng Joer - mat 39 grousse Këschten - vun Tokyo nees heem koum, huet hie sech ëmmer rëm mat senger grousser Sammlung beschäftegt.

A livello professionale, entrò presto al servizio del ministro degli Esteri Joseph Bech .
Um professionnelle Plang koum e geschwënn an den Déngscht vum Ausseminister Joseph Bech.

Quando il Lussemburgo voleva avere un Incaricato d'affari permanente negli Stati Uniti, il Ministero degli Affari Esteri inviò una richiesta di approvazione alle autorità americane nel febbraio 1940 e Hugues Le Gallais, come concordato, prese il suo nome.
Wéi Lëtzebuerg wollt e feste Chargé d'affaires an de Vereenegte Staaten hunn, huet den Ausseministère am Februar 1940 eng Demande d'agrément un d'amerikanesch Autoritéite geriicht, an den Hugues Le Gallais gouf, wéi s'accordéiert war, op déi Plaz genannt.

Hugues Le Gallais e sua moglie se ne andarono dopo il 29.
Den Hugues Le Gallais a seng Fra sinn dunn nodeems hien den 29.

Aveva ricevuto il visto diplomatico il 20 febbraio.
Februar säin Diplomatevisa kritt hat, den 20.

Marciò da Genova sul Conte di Savoia, in America e arrivò a Washington a fine marzo.
Mäerz vu Genua aus op der Conte di Savoia, an Amerika gefuer a sinn Enn Mäerz zu Washington ukomm.

Lì, Hugues Le Gallais ha istituito la Legazione del Lussemburgo presso lo Shoreham Hotel, un confortevole hotel dove molti politici americani continuavano ad andare e venire e dove si potevano stabilire relazioni interessanti.
Do huet den Hugues Le Gallais déi lëtzebuergesch Legatioun am Shoreham Hotel ageriicht, ee konfortablen Hotel an deem vill amerikanesch Politiker ëmmer nees an- an ausgaange sinn a wou een deemno intressant Relatioune konnt knëppen. Den 3.

Il 3 aprile, la Legazione del Lussemburgo ha ripreso i suoi lavori.
Abrëll huet déi lëtzebuergsch Legatioun dunn hir Aarbecht opgeholl.

Il 2 ottobre 1940 Hugues Le Gallais fu promosso Ministro plénipotentiaire e l'8 novembre ha presentato al presidente americano le sue lettere di credito .
Den 2. Oktober 1940 gouf den Hugues Le Gallais zum Ministre plénipotentiaire befërdert, an den 8. November huet en dem amerikanesche President seng Lettres de créance iwwerreecht.

La presenza di un rappresentante permanente negli Stati Uniti dovrebbe rivelarsi un'importante carta vincente: senza un rappresentante diplomatico permanente, il governo lussemburghese in esilio non avrebbe avuto la possibilità di aprire diverse porte tra il 1940 e il 1945. per difendere o eventualmente prendere consigli.
D'Presenz vun engem permanente Vertrieder an den USA sollt sech bal als eng wichtig Tromp erweisen: ouni festen diplomatesche Vertrieder hätt déi lëtzebuergesch Exilregierung tëscht 1940 an 1945 keng Méiglechkeet gehat, verschidden Dieren opzekréien, Kontakter ze knëppen, d'Interesse vum Grand-Duché ze verdeedegen oder eventuell Rotschléi anzehuelen.

Hugues Le Gallais, con la sua educazione, la sua esperienza all'estero, i suoi rapporti nel commercio e nell'industria e il suo filo diretto con la corte granducale, era l'uomo giusto al posto giusto.
Den Hugues Le Gallais, mat senger Erzéiung, senger Auslandserfarung, senge Bezéiungen an Handel an Industrie a sengem direkten Drot zum groussherzoglechen Haff, war de richtege Mann op der richteger Plaz.

Ali Al Suleiman ( nel 1996 é nato a Istanbul in Turchia ) É scrittore e giornalista in molti canali televisivi come il canale "Al Jazeera Arabic" e siti web famosi e diplomatico presso l'ambasciata turca in Libano inoltre è attore turco .[1][2][3][4][5][6][7][8][9][10][11][12][13][14][15][16][17]
Ali Al Suleiman ( gebuer de 26. Februar 1954 zu Istanbul,Tierkei ) ass en tierkesche Politiker, Auteur, an Acteur

Lavoro e attività
Bicher

Partecipa a numerosi eventi sociali organizzati da ONG.Come la carità del Qatar.
Regional Leedungskrich tëscht Türkei a Saudi Arabien Islamesch Studien vum Koran an dem Hadith

Cava di Gioia (Carrara) e la relativa modifica irreversibile della forma di vetta
Cava di Gioia (Carrara) an déi verbonne irreversibel Ännerung vun der Form vum Sommet

Il termine No Cav, abbreviazione di "No Cave", fu utilizzato per la prima volta in un articolo de Il Tirreno del 2014 per definire gli attivisti che avevano preso parte ad una manifestazione del comitato Salviamo le Apuane[1].
De Begrëff No Cav, kuerz fir "No Cave", gouf fir d'éischte Kéier an engem Artikel vum Il Tirreno 2014 benotzt fir d'Aktivisten ze definéieren, déi un enger Demonstratioun vum Salviamo le Apuane Comité deelgeholl hunn [1] .

Il simbolo No Cav è costituito da una rappresentazione stilizzata in bianco e nero del viadotto di Vara della ferrovia Marmifera Privata di Carrara barrata da una grande X rossa, al di sopra della quale campeggia la scritta "NO CAV" anch'essa rossa, il tutto su fondo bianco[3][4].
D'No Cav Symbol besteet aus enger stiliséierter schwaarz-wäiss Duerstellung vum Vara-Viadukt vun der ferrovia Marmifera Privata di Carrara duerch e grousse roude X gekräizt, iwwer deem d'Wierder "NO CAV" och rout, alles op engem wäissen Hannergrond [1] [2] ] [2] .

Tale vessillo, la cui veste grafica ricorda quella del movimento No TAV, fece la sua comparsa solo nel 2020, durante una manifestazione organizzata dall'ambientalista Gianluca Briccolani, che l'anno seguente, insieme a Claudio Grandi e altri, avrebbe fondato l'associazione Apuane Libere[5][6][7].
Dëse Banner, deem säi Grafikdesign un dee vun der No TAV- Bewegung erënnert, koum eréischt 2020 op, während engem Event organiséiert vum Ëmweltschützer Gianluca Briccolani, deen d'Joer drop zesumme mam Claudio Grandi an aneren d'Associatioun Apuane Libere gegrënnt hätt [1] [2] [3] .

Questo simbolo e la definizione di "No Cav" non sono utilizzati né accettati da tutti gruppi del movimento e molti preferiscono piuttosto definirsi con termini più precisi, quali ad esempio: comitato per la salvaguardia delle Alpi Apuane, movimento ambientalista delle Apuane, movimento in difesa delle Apuane, gruppo a tutela delle Apuane, organizzazione di volontariato per la tutela delle Alpi Apuane, comitato per la difesa del territorio, associazione in difesa dell'integrità delle Alpi Apuane e altri ancora.
Dëst Symbol an d'Definitioun vu "No Cav" ginn net vun all Gruppe vun der Bewegung benotzt oder akzeptéiert a vill léiwer selwer mat méi präzise Begrëffer ze definéieren.