Inola Gurgulia (in georgiano: ინოლა გურგულია, nata il 25 luglio 1929 - morta il 24 novembre 1977) è stata una compositrice, poeta e cantante georgiana .
ინოლა გურგულია (დ. 25 ივლისი, 1929 — გ. 24 ნოემბერი, 1977) — ქართველი კომპოზიტორი, პოეტი, მომღერალი.
Era solita trascorrere le estati a Uchashona, un villaggio del Samegrelo. Ha imparato a suonare la chitarra dalla zia, mentre la sua balia le ha insegnato a suonare chonguri e il panduri. Tra le molte, è autrice delle seguenti canzoni: Chitarra, Sogno, Voglio sorridere, Sono grata, e di oltre 15 canzoni per bambini, tra cui: Altalena, Carosello, Camomilla, Gani Gandagana, Odelia-Della, et cetera.
დაიბადა 1929 წლის 25 ივლისს. გაიზარდა თბილისის ძველ უბანში. ყოველ ზაფხულს იგი ატარებდა სამეგრელოს სოფელ უჩაშონაში. გიტარაზე დაკვრა მამიდამ ასწავლა, ჩონგურსა და ფანდურზე — ძიძამ. მან დაწერა სიმღერები: გიტარა, სიზმარია, ღიმილი მინდა, მადლობელი ვარ, უშენოდ და სხვები; ასევე, 15 საბავშვო სიმღერა, მათ შორის: საქანელა, კარუსელი, გვირილა, განი განდაგანა ოდელია-დელა და ა.შ
Nel 1952 si diploma all'Istituto Pedagogico di Lingue Straniere Ilia Chavchavadze di Tbilisi. Qui, insieme a Giuli Darakhvelidze e Medea Sikharulidze, ha fondato il trio femminile "Samaya", che ha eseguito brani scritti dalla stessa Gurgulia (spesso inclusi i testi).
1952 წელს დაამთავრა თბილისის ილია ჭავჭავაძის სახელობის უცხო ენათა პედაგოგიური ინსტიტუტი. აქვე მან გიული დარახველიძესა და მედეა სიხარულიძესთან ერთად დააარსა ქალთა ვოკალურ-საკრავიერი ტრიო „სამაია“, რომელიც ასრულებდა გურგულიას მიერ (ხშირად თავისსავე ლექსზე) დაწერილ სიმღერებს.
Negli anni '60, è Gurgulia è apparsa in diversi film con le sue canzoni. Non ha inciso alcun disco ufficiale durante la sua vita.
1960-იან წლებში ის გადაიღეს რამდენიმე ფილმში, სადაც მისი სიმღერებიც ჟღერს. სიცოცხლის განმავლობაში მას არ ჩაუწერია არცერთი ოფიციალური ფირფიტა.
Inola Gurgulia Nazionalità Georgia Genere Folk pop Modifica dati su Wikidata · Manuale Le canzoni di Gurgulia hanno uno stile peculiare di canto con accordi, che nella sua essenza deriva principalmente da canzoni popolari georgiane e in parte urbane.
გურგულიას სიმღერებს ჰქონდათ ერთგვარი აკორდული მღერის სტილი, რომელიც თავისი არსით ძირითადად ქართული ხალხური და ნაწილობრივ ქალაქური სიმღერიდან მომდინარეობდა.
Inola Gurgulia è morta nel 1977. È sepolto nel Pantheon Saburtalo a Tbilisi.
ინოლა გურგულია გარდაიცვალა 1977 წელს. დაკრძალულია თბილისში, საბურთალოს პანთეონში.
Altre risorse
რესურსები ინტერნეტში
ინოლა გურგულია — საქართველოს ბიოგრაფიული ლექსიკონი Inola Gurgulia - National Parliamentary Library of Georgia
ინოლა გურგულია — საქართველოს ბიოგრაფიული ლექსიკონი
Il termine Aquitania ha origine latina e ha diversi etimi supposti. Può significare "paese delle acque"; derivare dalla città romana di Aquæ Tarbellicæ, l'odierna Dax; oppure "paese degli Auscii", popolazione molto vicina ai baschi (euskotarrak), con Auch come capitale. È comunque certa una forte presenza dei celti, che infatti qui formavano una coalizione che i romani chiamavano Aquitani.
ტერმინი აკვიტანია (Aquitania) ლათინური წარმოშობისაა და აქვს რამდენიმე სავარაუდო ეტიმოლოგია. ეს შეიძლება ნიშნავდეს "წყლების მიწას"; მომდინარეობს რომაული ქალაქ აკვე ტარბელიკედან (Aquæ Tarbellicæ) დღევანდელი ქალაქი დაქს(Dax) ; ან "ოშების ქვეყანა"-დან, მოსახლეობა რომელიც ძალიან ახლოს იყო ბასკებთან (euskotarrak) და რომლის დედაქალაიქც იყო ოში (Auch, (/o:ʃ/) ). ამასთან, უდავოა ამ ტერიტორიაზე კელტების არსებობაც, რომლებმაც ფაქტობრივად აქ ჩამოაყალიბეს კოალიცია, რომელსაც რომაელები აკვიტებს უწოდებენ.
L'Aquitania è stata una provincia romana, successivamente divisa da Diocleziano in tre parti: l'Aquitania prima, l'Aquitania seconda e l'Aquitania terza o Novempopulana.
აკვიტანია იყო რომის პროვინცია,რომელიც მოგვიანებით დიოკლეტიანემ სამ ნაწილად გაყო: პირველი აკვიტანია, მეორე აკვიტანია და მესამე აკვიტანია ან ნოვემპოპულანა (Novempopulana) .
Divenne un regno all'epoca dei Visigoti e sporadicamente alla fine dell'Alto Medioevo, e infine anche un ducato.
იყო სამეფო ვესტგუთების ეპოქასა და მაღალი შუა საუკუნეების ბოლოს, საბოლოოდ კი იქცა საჰერცოგოდ .
L'Aquitania storica differisce da quella amministrativa attuale: sotto l'Impero Romano si confondeva con la Novempopulana che aveva come centri principali Tolosa, Auch e Dax.
ისტორიული აკვიტანია განსხვავდება ამჟამინდელისგან: რომის იმპერიის ქვეშ ყოფნის დროს ერეოდათ Novempopulana-ში, რომლის მთავარი ცენტრები იყო ტულუზა, ოში და დაქსი .
Il regno visigoto, per tutto il V secolo, ebbe per capitale Tolosa. Dopo la battaglia di Vouillé (507), l'Aquitania storica fu inglobata nel regno dei Franchi, mentre il dominio visigoto in Gallia si ridusse alla Settimania, con capitale Narbona, fino all'invasione e all'occupazione araba, del 720.
მთელი V საუკუნის განმავლობაში ვესტგუთების სამეფოს დედაქალაქი იყო ტულუზა. ბუიეს ბრძოლის ( 507 ) შემდეგ ისტორიული აკვიტანია შეუერთდა ფრანკების სამეფოს, ხოლო ვესტგუთები გალიაში მბრძანებლობდნენ მხოლოდ სეტიმანიას რეგიონში, რომლის დედაქალაქიც იყო ნარბონი. 720 წელს კი ეს რეგიონი დაპყრობილი იქნა არაბთა მიერ.
La Francia nel 1330 (all'inizio della guerra dei cent'anni). In rosso i territori inglesi, in viola i possedimenti dei Plantageneti passati sotto il controllo della famiglia reale di Francia nel corso del XIII secolo.
1330 წელს საფრანგეთი ( ასი წლის ომის დასაწყისში ). წითლად გამოსახულია ინგლისური ტერიორიები, მეწამულ ფერად კი პლანტეგენეტების სამფლობელოები რომლებიც მეცამეტე საუკუნის განმავლობაში საფრანგეთის სამეფო ოჯახის კონტროლის ქვეშ იყვნენ მოქცეულნი.
Intanto i Franchi avevano creato un regno d'Aquitania con capitale Poitiers, che divenne ducato, poi nuovamente regno ed infine ancora ducato, nel corso del IX secolo, che ebbe la massima espansione, molto maggiore della regione odierna, nell'XI secolo quando i duchi d'Aquitania divennero anche duchi di Guascogna.
ფრანკებმა შექმნეს აკვიტანიის სამეფო, რომლის დედაქალაქიც იყო პუატიე, რომელიც შემდგომში გახდა საჰერცოგო, შემდეგ კვლავ სამეფო და საბოლოოდ მეცხრე საუკუნის განმავლობაში იქცა ისევ საჰერცოგოდ. მაქსიმალურ გაფართოებას მიაღწია მეთერთმეტე საუკუნეში და იყო უფრო ფართო ვიდრე დღევანდელი რეგიონი, მაშინ როცა აკვიტანიის დუკები გახდნენ გასკონის დუკებიც.
Con il matrimonio tra Eleonora d'Aquitania e il re inglese Enrico II, l'Aquitania divenne un feudo inglese in terra francese, con una situazione dal punto di vista della piramide feudale molto ambigua: il re inglese era vassallo di quello francese al di qua della Manica, mentre al di là era suo pari grado. Con il consolidamento della monarchia francese verso uno stato assoluto la situazione divenne intollerabile e i re inglesi (Plantageneti), nel corso del XIII secolo, persero tutti i possedimenti francesi, ad eccezione della Guienna, che comprendeva la parte occidentale del ducato di Guascogna e una piccola porzione dell'Aquitania sud-occidentale. Nel secolo successivo (XIV), soprattutto per questioni di successione sul trono di Francia, fu iniziata una guerra tra la casata dei Plantageneti di Inghilterra ed i Valois (ramo collaterale dei Capetingi), re di Francia, che si protrasse sino alla metà del XV secolo ed è conosciuta come la Guerra dei Cent'Anni, al termine della quale tutta l'Aquitania venne incorporata dalla monarchia francese.
ელეონორ აკვიტანიელის და ინგლისის მეფე ჰენრი II- ს შორის ქორწინებით, აკვიტანია გახდა ინგლისის ფეოდი საფრანგეთის მიწაზე, ფეოდალური პირამიდის თვალსაზრისით ძალიან ორაზროვანი სიტუაცია შეიქნა: ინგლისის მეფე იყო საფრანგეთის მეფის ვასალი მანიკა-მდე, ხოლო მის მიღმა ტერიტორიაზე იყო მისი თანასწორი. ვითარება აუტანელი გახდა მას შემდეგ რაც საფრანგეთის მონარქიამ აბსოლიტურ სახელმწიფოდ ჩამოყალიბება დაიწყო. ინგლისის მეფეებმა ( პლანტაგენეტები ), მეცამეტე საუკუნის (XIII) განმავლობაში დაკარგეს ფრანგული მიწები, გარდაგიენისა, რომელიც ითვალისწინებდა გასკონის საჰერცოგოს დასავლეთ ნაწილს და აკვიტანიის სამხრეთ-დასავლეთ პატარა ნაწილს. მომდევნო საუკუნეში ( XIV ) დაიწყო ომი პლანტაგენეტებსა და ვალუას დინასტიას (მონათესავე განშტოება კაპეტინგებისა ) შორის, რომლის მთავარი მიზეზი იყო საფრანგეთის ტახტის მემკვიდრეობა. ეს ომი გაგრძელდა მეთხუთმეტე საუკუნის შუამდე და ცნობილია როგორც ასწლიანი ომი. მის დასრულებას მოჰყვა მთლიანი აკვიტანიის შეერთება საფრანგეთის მონარქიასთან. დღესაც კი, აკვიტანიის გერბსა და დროშაზე გმოსახულია ინგლისური ლომი.
L'Aquitania (in francese Aquitaine, in occitano Aquitània, in basco Akitania) era una regione della Francia sud-occidentale. Il suo capoluogo era Bordeaux, le prefetture degli altri dipartimenti erano Pau, Périgueux, Mont-de-Marsan e Agen.
აკვიტანია ( ფრანგ. Aquitaine, ოქსიტანური Aquitània, ბასკური Akitania ) იყო სამხრეთ-დასავლეთ საფრანგეთის რეგიონი . მისი დედაქალაქი იყო ბორდო, სხვა განყოფილებების პრეფექტურები იყო პო, პერიგე, მონ-დე-მარსანი და აჟენი .
Dal 1º gennaio 2016, in seguito alla riforma delle regioni francesi, è confluita nella regione Nuova Aquitania.
2016 წლის 1 იანვრიდან, საფრანგეთის რეგიონების რეფორმირების შემდეგ, იგი შეუერთდა ახალი აკვიტანიის რეგიონს.
Era composta da 5 dipartimenti: Dordogna (24, Dordogne), Gironda (33, Gironde), Landes (40), Lot e Garonna (47, Lot-et-Garonne) e Pirenei Atlantici (64, Pyrénées-Atlantiques). Sono inclusi nella regione 18 arrondissement, 235 cantoni e 2.296 comuni.
იგი შედგებოდა 5 დეპარტამენტისგან: დორდოგნი (24, Dordogne ), ჟირონდა (33, Gironda), ლანდესი (40), ლო და გარონა (47, Lot-et-Garonne ) და ატლანტური პირენეები (64, Pyrènèes-Atlantiques). რეგიონში შედის 18 ოლქი (arondissement), 235 კანტონი და 2,296 მუნიციპალიტეტი .
Il territorio della regione confina con le regioni Poitou-Charentes a nord, Limosino a nord-est e Midi-Pirenei a est, oltre che con la Spagna (Aragona, Navarra e Paesi Baschi) a sud. Le coste occidentali sono bagnate dall'Oceano Atlantico (Golfo di Guascogna). L'Aquitania è attraversata da tre fiumi: la Garonna, la Dordogna e dall'Adour.
რეგიონის ტერიტორია ესაზღვრება ჩრდილოეთით მდებარე პაუტუ-შარანტის რეგიონებს, ჩრდილოეთით ლიმუზენს და აღმოსავლეთით სამხრეთ პირენეებს, სამხრეთით კი ესპანეთს ( არაგონი, ნავარა და ბასკეთი ) . დასავლეთის სანაპიროებს გარს ევლება ატლანტიკური ოკეანე ( ბისკაიის ყურე) . აკვიტანიას კვეთს სამი მდინარე: გარონა, დორდონი და ადური . იგი ატლანტის ოკეანის დასავლეთით ვრცელდება 250 კილომეტრში, რომელსაც ეწოდება ვერცხლის სანაპირო და სრულდება არკაშონ-ის აუზით.
L'Aquitania nella Francia del X secolo.
Aquitaine მე –10 საუკუნის საფრანგეთში.
«La virtù non consiste nei principî, ma unicamente nell'amore.» (Leopold von Sacher-Masoch, L'amore crudele)
"ზნეობრიობა არ შედგება პრინციპებისგან, არამედ მხოლოდ სიყვარულისგან." ლეოპოლდ ფონ ზახერ-მაზოხი, სასტიკი სიყვარყული
Leopold von Sacher-Masoch Leopold von Sacher-Masoch (Leopoli, 27 gennaio 1836 – Lindheim, 9 marzo 1895) è stato un giornalista, romanziere e scrittore austriaco di origini ucraine. Il termine "masochismo" deriva da lui. La sua opera più celebre è Venere in pelliccia.
ლეოპოლდ ფონ ზახერ-მაზოხი (ლეოპოლი, 27 იანვარი 1836 – ლინდჰაიმი, 9 მარტი 1895) იყო ჟურნალისტი, რომანისტი და უკრაინული წარმოშობის ავსტრიელი მწერალი. ტემინი "მაზოხიზმი" მომდინარეობს მისი სახელიდან. მისი ყველაზე სახელგანთქმული ნაწარმოებია ვენერა ქურქში.
Laureato in giurisprudenza, fu anche narratore e autore di romanzi realistici di ambiente galiziano ed ebraico (L'ultimo re dei Magiari, 1867; Racconti galiziani, 1876; Storie di ebrei polacchi, 1886).
ზახერ-მახოზმა დაამთავრა სამართალმცოდნეობის ფაკულტეტი, ამავდროულად იყო ავტორი და მთხრობელი რეალისტური რომანებისა სადაც აღწერი წელსლია გალისიური და ებრაული საზოგადოებები (მადიარების ბოლო მეფე, 1867; გალიური მოთხრობები, 1876; პოლონელი ებრაელების ამბები, 1886).
Sacher-Masoch deve la sua fama ai romanzi erotici (Venere in pelliccia, 1870; Le messaline di Vienna, 1874; Falso ermellino, 1873-1879; Donne crudeli, 1907 postumo), nei quali viene descritta la parafilia che gli fu tipica, e che Richard von Krafft-Ebing chiamò successivamente masochismo. Venne ricoverato dalla moglie nel manicomio di Mannheim nel 1895, anno in cui viene annunciata la sua morte. Secondo alcuni studiosi, Leopold sarebbe invece deceduto nello stesso manicomio dieci anni più tardi.[1]
ზახერ-მაზოხის სახელი ეროტიკულმა რომანებმა მოუხვეჭეს ( ვენერა ქურქში, 1870; ვენის მესალინები, 1874; ყალბი ყარყუმი, 1873-1879; სასტიკი ქალები, 1907 გარდაცვალების შემდეგ) რომლებშიც აღწერილია პარაფილია, რომელიც მისთვის იყო დამახასიათებელი და რომელსაც მოგვიანებით, ფსიქიატრმა და ნეუროლოგმა რიჩარდ ფონ კრაფტ-ებინგმა მაზოხიზმი უწოდა. მისმა მეუღლემ 1895 წელს ის მანნეჰემის ფსიქიატრიულ კლინიკაში მოათავსა ,სადაც იმავე წელს გარდაიცვალა. ზოგი მეცნიერის აზრით, ლეოპოლდი 10 წლის შემდეგ გარდაიცვალა იმავე კლინიკაში.[1]
La sua vita privata cominciò a essere conosciuta solo dopo la morte, quando Aurora von Rümelin (che sposò nel 1873 e che fu sua moglie per una decina d'anni) pubblicò (nel 1905) le proprie memorie sotto lo pseudonimo di Wanda von Sacher-Masoch: sono state tradotte da Adelphi col titolo Le mie confessioni.
მისი პირადი ცხოვრება ცნობილი გახდა მხოლოდ მისი გარდაცვალების შემდეგ, როდესაც აურორა ფონ რუმელინმა (რომელზედაც იგი 1873 წელს დაქორწინდა და რომელიც მისი მეუღლე დაახლოებით 10 წლის განამვლობაში იყო) 1905 წელს გამოაქვეყნა მისი მოგონებები ვანდა ფონ ზახერ-მაზოხის ფსევდონიმით.
Con il termine apparizioni di Međugorje si intende una serie di presunti fenomeni sovrannaturali iniziati il 24 giugno 1981 a Međugorje, cittadina dell'attuale Bosnia-Erzegovina.
ტერმინი მეჟდუგორიე ეხება სავარაუდო ზებუნებრივ სერიას,რომელიც დაიწყო 1981 წლის 24 ივნისს დღევანდელ ბოსნიასა და ჰერცოგოვინაში მდებარე ქალაქ მეჟდუგორეაში.
Il 29 giugno i veggenti sono nuovamente prelevati dalla polizia jugoslava e condotti per esami all'ospedale psichiatrico di Mostar. La perizia conferma la loro sanità mentale e vengono rilasciati in serata; tornati sulla collina assistono a una nuova apparizione.
29 ივნისს ჯგუფი ისევ აიყვანა იუგოსლავიის პოლიციამ და მოსტარის ფსიქიატრიულ საავადმყოფოში გადაიყვანა.ექსპერტიზამ ისევ დაადასტურა მათი ჯამრთელობა..და საღი გონება.და მათ ათავისუფლებენ.დაბრუნებულები გორაკზე, ისინი ისევ ხდებიან ახალი გამოცხადების მომსწრენი.
Il 30 giugno due collaboratrici dei servizi segreti convincono i ragazzi ad allontanarsi da Međugorje, mentre la collina viene chiusa dalla polizia. In serata, all'ora dell'apparizione, i veggenti sono su un'automobile fra Ljubuški e Čitluk e vedono la Vergine venire loro incontro sulla strada.
30 ივნისს, საიდუმლო სამსახურის ორმა თანამშრომელმა დაარწმუნა ბიჭები გადაადგილებულიყვნენ მეჟდუგორიედან..გორაკი პოლიციამ ჩაკეტა.საღამოს გამოცხადების დროს მხილველები იმყოფებოდნენ მანქანაში და დაინახეს როგორ მოემართებოდა ღვთისმშობელი მათკენ შესახვედრად.
Il 1 luglio i veggenti sono nuovamente portati via dalla polizia. L'apparizione avviene sul furgone della polizia dove sono tenuti prigionieri.
1 ივლისს ჯგუფი ისევ იქნა აყვანილი პოლიციის მიერ.გამოცხადება ამ შემთხვევაში ხდება პოლიციის ფურგონში სადაც იმყოფებოდნენ დაკავებულები.
Il 2 luglio, per sfuggire alla polizia, i ragazzi si nascondono nella canonica dei francescani e qui vedono una nuova apparizione della Madonna[1].
2 ივლისს, 2 ივლის პოლიციისგან თავის დასაღწევად ბიჭები დაიმალენ ფრანცისკელტა კელიაში სადაც ისევ მოხდა გამოცხადება.
A metà luglio la notizia delle presunte apparizioni appare su un giornale cattolico di Zagabria, dando così rilevanza internazionale ai fatti. Iniziano ad avvicinarsi a Međugorje anche i primi pellegrini dall'estero.
ივლისის შუა რიცხვებში,ზაგრების კათოლიკურ გაზეთში ჩნდება სავარაუდო ცნობები მხილველების შსახებ.რაც ფაქტებს ანიჭებს საერთაშორისო მნიშვნელობას.საზგვარგარეთიდან პირველი მომლოცველები იწყებენ მეჟდუგორიესთან მოახლოებას.იუგოსლავიის ხელისუფლებამ კვლავ ბრძანა პოდბდოს დახურვა.
Le autorità jugoslave ordinano nuovamente la chiusura del Podbrdo, mentre il 12 agosto viene arrestato padre Jozo Zovko, capo della comunità francescana di Međugorje, ritenuto dalla polizia il reale mandante delle apparizioni. Padre Jozo verrà condannato a otto anni per il reato di "attentato alla sicurezza e all'unità della patria".[2]
12 აგვისტოს დააპატიმრეს ჯოზო ზოვკოს მამა.მეჟდუგორიეს ფრანცისკანელების საზოგადოების თავჯდომარე.დააპატიმრეს როგორც მოვლენების მთავარი შემკვეთი.რომელსაც მიუსაჯეს 8 წელი სამშობლოს უსაფრთხოების და ერთიანობაზე თავდასხმისთვის.
Intanto Međugorje viene visitata da un numero sempre crescente di visitatori, curiosi e pellegrini che affermano di vedere segni e figure luminose nel cielo.
იმავდროულად მეჟდუგორიეს მუდმივად სტუმრობს,მნახველთა,ცნობისმოყვარეთა და მომლოცველთა რიცხვი.რომლებებიც აცხადბდნენ რომ ხედავდნენ ნიშნებს და მანათებელ ფიგურებს ცაში.
Diciassette mesi dopo l'inizio delle visioni, padre Jozo viene rilasciato e le autorità decidono di non ostacolare più il flusso dei pellegrini o le attività dei veggenti.
17 თვის შემდეგ მამა ზოვკო გაანთავისუფლეს და გადაწყვიტეს აგარ შეეშალათ ხელი მომლოცველთა ნაკადისთვის.
Fra il 1984 e il 1985 la Madonna avrebbe rivelato ai veggenti dieci segreti che, similmente a quelli di Fátima, conterebbero rivelazioni su avvenimenti futuri. Il 25 giugno 1985 la veggente Mirjana ha affermato di aver ricevuto dalla Madonna una pergamena contenente i dieci segreti[3]. Questa pergamena, a detta della veggente, sarebbe fatta di uno speciale materiale sulla quale ognuno legge una cosa diversa, a eccezione di tre veggenti che vi leggono i segreti[4][5].
1984 და 1985 წლების პერიდში მხილველებს ხვთისმშობელმა გაუმხილა ათი საიდუმლო.რომელიც შეიცავდნენ შთაგონებას მომავალ მოვლენებზე. 1985 წლის 25 ივნის, წინასწარმჭვრეტელმა მირიანამ განაცხადა რომ მიიღო ღთისმშობლისგან პერგამენტი,რომელიც შეიცავდა 10 საიდუმლოს.ეს პერგამენტი მისი სიტყვებით იყო დამზადებული სპეციალური მატერიალით. რომელზეც ყოველი პიროვნება კითხულობდა სხვადასვა რაღაცეებს. გამონაკლისი იყო სამი მხილველი რომლებსაც შეეძლოთ ამ საიდუმლოებების წაკითხვა.აქმდე პერგამენტი ნანახი აქვთ მხოლოდ მირჯიანას რამოდენიმე მის ნათესავს.
A partire dal 1º marzo 1984 i veggenti hanno iniziato a diffondere messaggi per l'umanità da parte della Vergine Maria. Infatti in quella data la Madonna apparve alla veggente Marja affidando a lei e alla parrocchia di Međugorje questo compito. Inizialmente i messaggi venivano rivelati ogni giovedì, poi a partire dal 1987 ogni 25 del mese.
1984 წლის 1 მარტიდან,მხილველებმა დაიწყეს ღვთისმშობლის მესიჯების გავრცელება კაცობრიობისთვის .მართლაც ამ დღეს ღვთისმშობელი ეწვია მარჯიას.რომელსაც დაავალა ეს მისია.პირველად მესიჯები ვრცელდებოდა ყოველ ხუთშაბათს,შემდეგ 1987 წლიდან კი ყოველ 25 თვეში ერთხელ.მისია ასევე ევალებოდა მხილველ მარიანას რომელსაც ღვთისმშობელი ეცხადებოდა ყოველი თვის მეორე დღეს.
Nel 1991 i vescovi della Jugoslavia, allora una nazione ancora unita, approvano la cosiddetta "dichiarazione di Zara", dal nome della città dalmata dove si sono riuniti. Essi affermano che "sulla base delle indagini finora condotte non è possibile affermare si tratti di apparizioni o fenomeni sovrannaturali"[8]. Questa dichiarazione, unico pronunciamento ufficiale della Chiesa, è stata giudicata diversamente: per i sostenitori della veridicità delle apparizioni si tratta di un giudizio sospensivo[9], per i critici è invece una bocciatura netta[10].
1991 წელს იუგოსლავიის ეპისკოპოსებმა, მოიწონეს „ზადარის დეკლარაცია“ რომელსაც დაერქვა იმ ქალაქის სახელი სადაც ისინი შეიკრიბნენ.ისინი ამტკიცებენ,რომ ჯერჯერობით ჩატარებულიკვლევების საფუძველზე შეუძლებელია იმის თქმა არის თუ არა ეს მოვლენები ზებუნებრივი.ეს ეკლესიის ერთადერთი განცხადება სხვადასხვაგვარად იქნა შეფასებული,ფენომენების სიმართლის მომხრეებისთვის ეს შეჩერებული განაჩენია.კრიტიკოსებისტვის კი ეს უარის თქმაა.
Le prime presunte apparizioni
პირველი სავარაუდო გამოცხადება
Nel pomeriggio del 24 giugno 1981 Ivanka Ivanković, allora quindicenne, e Mirjana Dragičević, sedicenne, stanno passeggiando ai piedi della collina del Podbrdo quando, alle quattro del pomeriggio, avrebbero intravisto una figura femminile su una piccola nube. Spaventate, le due ragazze fuggono e ritornano al villaggio. Poco dopo, verso le 18:30, decidono di tornare sulla collina accompagnate da Vicka Ivanković, cugina di Ivanka.
1981 წლის 24 ივნისის შუადღეს 15 წლის ივანკა ივანკოვიჩი და 16 წლის მირიანა დრაგიჩევიჩი სეირნობდნენ პროდბოდოს გორაკის ძირში.როდესაც შუადღის ოთხ საათზე ,მცირე ზომის ღრუბელზე შეამჩნიეს ქალის ფიგურა.შეშინებული ორი გოგონა გარბიან და ბრუნდებიან სოფელში.ცოტახანში ამის მერე,დაახლოებიტ 18 საათზე,ისინი დაბრუნდნენ ივანკას ბიძაშვილის ვიკა ივანკოვიჩის თანხლებით.სამმა გოგნამ ისევ დაინახა ქალის ფიგურა ჩვილთან ერთად ხელში და გააიგივეს ის ხვთისმშობელთან.
Il giorno dopo le ragazze salgono nuovamente sulla collina accompagnate da Marja Pavlović, cugina di Mirjana, da Jakov Čolo di 10 anni e da Ivan Dragičević di 16. La Madonna sarebbe apparsa di nuovo all'intero gruppo e avrebbe avuto un breve dialogo con Ivanka in merito alla madre, scomparsa pochi mesi prima.
მეორე დღეს გოგონები ისევ ავიდნენ გორაკზე მარია პავლოვიჩის და მისი ბიზაშვილების 10 წლის იაკობ ჩოლოს და 16 წლის ივან დრაგიშევიჩის თანხლებით. ღვთისმშობელი ისევ გამოცხადდა და მათ შორის გაიმართა მოკლე დიალოგი.ივანკას დედის შესახებ რომელიცამ მოვლენამდე რამდენიმე თვის წინ გაუჩინარდა.
La notizia delle apparizioni inizia a diffondersi, suscitando l'irritazione della polizia jugoslava. Il 27 giugno i ragazzi vengono arrestati e sottoposti a esame psichiatrico.
ახალი ამბები გამოცხადების შესახებ იწყებს გავრცელებას.რამაც გააღგიზიანა ივგოსლავიის პოლიცია.
Vengono dichiarati sani di mente e rilasciati. Al tramonto avrebbero avuto un nuovo dialogo con la Madonna. Sul luogo preciso delle apparizioni la gente del paese pone una pietra segnata da una croce bianca.
27 ივლის ისინი დააკავეს და ფსიქიატრიული შემოწმება ჩაუტარეს.ისინი გამოაცხადეს შერაცხადად და გაანთავისუფლეს.მზის ჩასვლისას მათ ისევ ქონდათ ახალი დიალოგი ღვთისმშობელთან.გამოცხადების ადგილას ხალხი დებს ქვებს რომელზეც არნიშნულია თეთრი ჯვარი.
Nel 1967 riscuote grande successo la canzone La coppia più bella del mondo, cantata in duetto con il marito. Insieme vinceranno anche il Festival di Sanremo 1970 con Chi non lavora non fa l'amore, ciascuno nella propria versione.
1967 წელს ძალიან წარმატებული იყო სიმღერა მსოფლიოში ყველაზე ლამაზი წყვილი, რომელიც იმღერა დუეტში ქმართან. ისინი ერთად ასევე იმარჯვებენ 1970 წლის სანრემოს ფესტივალზე.
Sempre nel '70, duetta nuovamente con il marito in 30 donne del West e sul lato B del 45 giri incide come solista Più forte che puoi, firmata con lo pseudonimo LEI.
70-იან წლებში იგი კვლავ ჩაწერს დუეტებს ქმართან ერთად.
Gli anni settanta
70-იანები
Torna sul set dopo molti anni, nel 1971, sempre a fianco del marito in Er più - Storia d'amore e di coltello, per la regia di Sergio Corbucci.
იგი დაბრუნდა გადასაღებ მოედანზე მრავალი წლის შემდეგ, 1971 წელს, ყოველთვის ქმრის გვერდით, რეჟისორი სერჯო კორბუჩი .
Nel 1973 gira anche la versione cinematografica di Rugantino, sempre con Adriano Celentano. Interpreta, inoltre, il ruolo di Rosita Flores ne L'emigrante, film di cui incide anche la colonna sonora. Entrambe le pellicole sono dirette da Pasquale Festa Campanile.
1973 წელს მან ასევე გადაიღო რუგანტინოს კინოვერსია ადრიანო ჩელენტანოსთან ერთად. ის ასევე თამაშობს როსიტა ფლორესის როლს L'emigrante- ში, ფილმში, რომლის საუნდტრეკსაც ჩაწერს. ორივე ფილმის რეჟისორია Pasquale Festa Campanile .
Riprende anche la carriera musicale nel 1974, incidendo per la CGD l'album Fuori tempo, in cui collabora Paolo Limiti, che scrive anche la famosa Buonasera dottore: inizialmente destinata a Mina[1], che l'avrebbe ricantata molti anni dopo, viene invece incisa da Claudia Mori e pubblicata su singolo, raggiungendo la vetta dell'hit parade l'anno successivo (nel 1975) e diventando il suo più grande successo come interprete solista. La musica di questo brano è di Shel Shapiro, l'arrangiamento di Detto Mariano e la voce maschile del doppiatore Franco Morgan.
მან ასევე განაახლა თავისი მუსიკალური კარიერა 1974 წელს, CGD-სთვის ჩაწერა ალბომი „დროის გარეშე“, რომელშიც პაოლო ლიმიტისთან თანამშრომლობს, რომელიც ასევე წერს ცნობილ „საღამო მშვიდობისა ექიმოს“. ეს სიმღერა თავდაპირველად განკუთვნილი იყო მინასთვის[1]. მაგრამ ჩაიწერა კლაუდია მორის მიერ და გამოიცა სინგლის სახით, მომდევნო წლის (1975 წელს) ჰიტ აღლუმში სათავეში იყო და გახდა მისი , როგორც სოლო შემსრულებლის, უდიდესი მიღწევა. ამ სიმღერის მუსიკა შელ შაპიროს ეკუთვნის, არანჟირება დეტო მარიანოს და მამაკაცის ხმა დუეტში ფრანკო მორგანის.
Nel 1975 partecipa al pluripremiato film Yuppi du (per la regia del marito), in cui recita nella parte di Adelaide. Nello stesso anno è la protagonista femminile in Culastrisce nobile veneziano di Flavio Mogherini con Marcello Mastroianni, Lino Toffolo e Anna Miserocchi. Dalla colonna sonora di questo film viene estratto come 45 giri il duetto con Mastroianni dal titolo Come una cenerentola che vede lei stessa come coautrice unitamente a Detto Mariano che ne cura anche l'arrangiamento.
1975 წელს მან ითამაშა ფილმში „იუპი-დუ“ (რეჟისორი, პროდიუსერი, სცენარის ავტორი და მთავარ როლში ადრიანო ჩელენტანო), რომელშიც მან შეასრულა ადელაიდას როლი. იმავე წელს ფლავიო მოგერინიმ გადაიღო თავის კომედიაში Culastrisce Nobile Veneziano ქალის მთავარ როლში, სადაც კლაუდიამ ითამაშა მარჩელო მასტროიანისთან, ლინო ტოფოლოსთან და ანა მიზეროჩისთან ერთად.