Optuženi u doba apartheida u Južnoj Africi Bophuthatswana | Ciskei | Gazankulu | KaNgwane | KwaNdebele | Kwazulu | Lebowa | QwaQwa | Transkei | Prodaja
Bantustões da era do apartheid na África do Sul Bophuthatswana | Ciskei | Gazankulu | KaNgwane | KwaNdebele | KwaZulu | Lebowa | QwaQwa | Transkei | Venda


Se Bolsonaro Sela Bolsonaro Bolsonaro 2014 Predsjednik Brazila (izabrana) Razdoblje pretpostaviti 1. siječnja 2019 Potpredsjednik Hamilton-Moran Prethodnik (- ca) Michelle Se Bojati Zamjenik federalnog prema Rio de Janeiru Razdoblje 1 veljača 1991 do naših dana (7 mandata) Savjetnik Rio de Janeiru Razdoblje 1 siječanj 1989 do 1. veljače 1991 Osobni podaci Puni naziv Sela Mesija Bolsonaro Rođendan 21. ožujka u 1955 (63 godine) Glicério, Sao Paulo Nacionalnost brazilski Roditelji Majka: Olinda Bonturi[1] Otac: Gerard Bolsonaro[1] Alma mater Vojne akademije Eagle Black Supruga Michelle de Paula Firmo Reinaldo Rogéria Nantes Nunes Braga (rastavljeni) Djeca Flávio Carlos Eduardo Renan Laura Stranke PSL (2018–poklon) Stranke prethodnih: PSC (2016-2018) PP (2005-2016) PFL (2005-2005) PTB (2003-2005) PPB (1995-2003) PPR (1993-1995) PP (1993-1993) PDC (1989-1993) Religija katoličke apostolske rimske[2] vojne zalihe brazilske Vojske i politike Potpis Web stranice bolsonaro.s.br Vojne službe Lojalnost Vojska Brazilu[3] Godina u službi 1977-1988 Gradacija Kapetan Jedinica 21-og Grupe Artiljerije Kampanje 9. Grupe Artiljerije Kampanje 8. Grupe Artiljerije Kampanje Skakač
Jair Bolsonaro Jair Bolsonaro Bolsonaro em 2014 Presidente do Brasil (eleito) Período assumirá em 1 de janeiro de 2019 Vice-presidente Hamilton Mourão Antecessor(a) Michel Temer Deputado federal pelo Rio de Janeiro Período 1 de fevereiro de 1991 até a atualidade (7 mandatos) Vereador do Rio de Janeiro Período 1 de janeiro de 1989 até 1 de fevereiro de 1991 Dados pessoais Nome completo Jair Messias Bolsonaro Nascimento 21 de março de 1955 (63 anos) Glicério, São Paulo Nacionalidade brasileiro Progenitores Mãe: Olinda Bonturi[1] Pai: Geraldo Bolsonaro[1] Alma mater Academia Militar das Agulhas Negras Esposa Michelle de Paula Firmo Reinaldo Rogéria Nantes Nunes Braga (divorciado) Filhos Flávio Carlos Eduardo Renan Laura Partido PSL (2018–presente) Partidos anteriores: PSC (2016–2018) PP (2005–2016) PFL (2005–2005) PTB (2003–2005) PPB (1995–2003) PPR (1993–1995) PP (1993–1993) PDC (1989-1993) Religião católico apostólico romano[2] Profissão militar da reserva do Exército brasileiro e político Assinatura Website bolsonaro.com.br Serviço militar Lealdade Exército do Brasil[3] Anos de serviço 1977-1988 Graduação Capitão Unidade 21º Grupo de Artilharia de Campanha 9º Grupo de Artilharia de Campanha 8º Grupo de Artilharia de Campanha Paraquedista

Jair Messias Bolsonaro (Glicério, 21. ožujka 1955.) vojska je rezervnog i brazilskog političara, izabranog predsjednika Brazila.
Jair Messias Bolsonaro (Glicério,[4][nota 1] 21 de março de 1955) é um militar da reserva e político brasileiro, presidente eleito do Brasil.

Član Socijalno liberalne stranke (PSL), bio je savezni zastupnik od 1991. godine, kada smo njegov trenutačni mandat, kojeg je izabrala Progressive Party (PP). Njegov brat Renato Bolsonaro i njihovo troje djece, također su političke naravi: Carlos Bolsonaro, Flavio Bolsonaro, i Eduardo Bolsonaro.[5][6]
Filiado ao Partido Social Liberal (PSL), é deputado federal desde 1991, atualmente em seu sétimo mandato, eleito pelo Partido Progressista (PP).[3] Seu irmão Renato Bolsonaro e três de seus filhos também são políticos: Carlos Bolsonaro (vereador do Rio de Janeiro pelo PSC), Flávio Bolsonaro (deputado estadual do Rio de Janeiro pelo PSL e comandante da legenda no estado) e Eduardo Bolsonaro (deputado federal de São Paulo também pelo PSL).[5][6]

Club Athletico Paranaense [1] (poznat i kao Athletico-PR ili Athletico i čiji je akronim CAP ) brazilski je nogometni klub iz grada Curitiba .
Club Athletico Paranaense[5] (conhecido também como Athletico-PR ou Athletico e cujo acrônimo é CAP) é um clube de futebol brasileiro, da cidade de Curitiba.

Osnovan je 26. ožujka 1924. godine spajanjem International Foot-Ball Club i America Football Club . [2]
Foi fundado em 26 de março de 1924, a partir da fusão do International Foot-Ball Club e do América Futebol Clube.[6]

Njegove tradicionalne boje su crna i crvena, što mu daje nadimak crveno-crna.
Suas cores tradicionais são o preto e o vermelho, que lhe rendem a alcunha de rubro-negro.

Svoje igre na stadionu Joaquim Américo Guimarães (Arena da Baixada), ponovno je otvorio u dvije faze: 1999. godine, nakon renoviranja čiji je cilj modernizacija i 2014. godine, nakon reformi koje je FIFA zahtijevala za domaćina utakmica Svjetskog kupa 2014. godine . ,
Manda seus jogos no Estádio Joaquim Américo Guimarães (mais conhecido como Arena da Baixada), reinaugurado em duas fases: em 1999, após reformas visando sua modernização e em 2014, após as reformas exigidas pela FIFA para receber os jogos da Copa do Mundo de 2014.

Luan Rodrigues, brazilski je nogometaš, koji igra na poziciji napadača . [1]
Luan Rodrigues Azambuja, ou simplesmente Luan Rodrigues (Campo Grande, 16 de julho de 1996), é um futebolista brasileiro, que atua como atacante, Atualmente joga pelo Remo.[1]

Objašnjenje Nije navedeno objašnjenje. Ako ne navedete objašnjenje, slika će biti obrisana! Državna škola Rui Barbosa RB </img> Državna škola Rui Barbosa Informacija Prezime RB Mjesto Campo Grande, Mato Grosso do Sul ,</img> Brazil vrsta ustanove Državna škola Mato Grosso do Sul Temelj 1970. godine (52 godina) Osnivač salezijanci Jezik Portugalski vjersko opredjeljenje katolički Direktor Tania Mara C. Mattos kvadratiće 5
Escola Estadual Rui Barbosa RB Escola Estadual Rui Barbosa Informação Apelido RB Localização Campo Grande, Mato Grosso do Sul, Brasil Tipo de instituição Escola do Estado de Mato Grosso do Sul Fundação 1970 (52 anos) Fundador Salesianos Idioma português Orientação religiosa católica Diretor(a) Tânia Mara C. Mattos Quadras 5

EE Rui Barbosa ) je državna javna škola u gradu Campo Grande osnovana 1970. [1] [2]
A Escola Estadual Rui Barbosa (ou simplesmente E.E. Rui Barbosa) é uma escola pública estadual na cidade de Campo Grande fundada no ano de 1970.[1][2]

TG4 Pokriveno područje Irska Sjeverna Irska Zemlja Irska Ujedinjeno Kraljevstvo Jezik Irski Vlasnik Teilifís na Gaeilge Početak prikazivanja 31. listopada 1996 Razlučivost slike 1080p Službena stranica www.tg4.ie
TG4 TG Ceathair TG4 Tipo Rede de televisão pública País Irlanda Fundação 31 de outubro de 1996 Pertence a Teilifís na Gaeilge Slogan Súil Eile (Outra visão) Cobertura Nacional, Internacional e Internet Nome(s) anterior(es) TnaG (1996-1999) Página oficial www.tg4.ie

TG4 (TG Ceathair) je televizijski kanal javnog servisa iz Republike Irske s nacionalnom pokrivenošću, namijenjen publici koja govori irski.
TG4 (TG Ceathair) é um canal de serviço público de televisão da República da Irlanda com cobertura nacional, dirigido ao público de língua irlandesa.

Vodi ga javna korporacija "Teilifís na Gaeilge".
É dirigido pela corporação pública "Teilifís na Gaeilge".

Od srpnja 2007. dio je Europske radiodifuzne unije.
Faz parte da União Europeia de Radiodifusão desde julho de 2007.

Marcos Marcello Trad (rođen 28.08.1964) brazilski je političar i odvjetnik, bio je gradonačelnik Campo Grandea od 2017. do 2022. godine.
Marcos Marcello Trad, conhecido como Marquinhos Trad (Campo Grande, 28 de agosto de 1964), é um político e advogado brasileiro, Foi prefeito de Campo Grande entre 2017 a 2022.

Renan Barbosa Contar ( rođen 25. prosinca 1983.), brazilski je političar. Trenutno je državni zamjenik Mato Grosso do Sul .
Renan Barbosa Contar (Campinas, 25 de dezembro de 1983), também conhecido como Capitão Contar, é um político brasileiro filiado ao Partido Renovador Trabalhista Brasileiro (PRTB).

[1] [2] Kandidira se za guvernera Mato Grosso do Sul, države Brazil.
Atualmente, é deputado estadual pelo Mato Grosso do Sul.[1][2]

Austrijska marka ← ← 976 – 1156 → Grb Lokacija {{{genitiv}}} Glavni grad Melque Vlada Povijest Srednji vijek - uspostavljena 976 - ukinuta 1156 Marka Austrije, također nazvana Istočna marka (latinski: Marchia Orientalis; starovisokonjemački: Ostarrîchi), bila je oznaka Svetog Rimskog Carstva na području današnje Austrije. U srednjem vijeku se obično nazivao latinskim imenom, a njegova se njemačka varijanta prvi put pojavila u pravnom dokumentu iz 996.
Marca da Áustria ← ← 976 — 1156 → Antigo brasão da Casa de Babenberg , Margraves da Áustria Antigo brasão da Casa de Babenberg , Margraves da Áustria Áustria ca.

Prvi markiz bio je Leopold I. (vladao 976. – 994.), iz kuće Babemberg. Ova dinastija je vladala markom cijelo vrijeme postojanja. Posljednji markiz, Henrik II (vladao 1141. – 1156.), bit će imenovan vojvodom, a marka je uzdignuta u austrijsko vojvodstvo.[1] Referencije ↑ Palvac 2019, p 8-10
1000 Capital Melque Países atuais Áustria Marquês • 976-994 Leopoldo I • 1141-1156 Henrique II Período histórico Idade Média • 976 Nomeação de Leopoldo I como marquês • 1156 Elevação de Henrique II como duque

Африканская партия независимости Гвинеи и Кабо-Верде Partido Africano para a Independência da Guiné e Cabo Verde {{{logo opis}}} Predsjednik Domingos Simões Pereira Slogan Jedinstvo i borba Osnovana 19. rujna 1956. godine Ideologija Trenutno: demokratski socijalizam Ljevičarski nacionalizam Prethodno: komunizam marksizam-lenjinizam Panafrikanizam Službene boje Žuta boja Zelena Crvena Službena stranica
Partido Africano para a Independência da Guiné e Cabo Verde Unidade e Luta Partido Africano para a Independência da Guiné e Cabo Verde Presidente Domingos Simões Pereira Vice-presidente Cipriano Cassamá Fundação 19 de setembro de 1956 Sede Bissau, Guiné-Bissau Ideologia Atualmente: Socialismo democrático Nacionalismo de esquerda Anteriormente: Comunismo Marxismo-leninismo Pan-Africanismo Espectro político Atualmente: Centro-esquerda a Esquerda Anteriormente: Extrema-esquerda Ala jovem Juventude Africana Amílcar Cabral (JAAC) Afiliação internacional Internacional socialista[1] Assembleia Nacional Popular da Guiné-Bissau 0000000000000047 47 / 102 Cores Amarelo Verde Vermelho Página oficial http://www.paigc.gw/

18. svibnja 2013. Pristupljeno 14. siječnja 2023. Referenca upotrebljava generalan naslov (pomoć) ↑ Brockman, Norbert C. An African Biographical Dictionary, 1994, s.
O Partido Africano da Independência da Guiné e Cabo Verde, também conhecido pela sigla PAIGC, foi o movimento que organizou a luta pela independência da Guiné Portuguesa (Guiné-Bissau) e de Cabo Verde, que eram colónias de Portugal.

Marijan Jakubin (Zagreb, 1946.)[1] slikar i umirovljeni red. prof. art.
Marijan Jakubin ( Zagreb, 1946 ) [1] pintor e aposentado e professor de arte.

Poveznice :
Ligações:

Izvori
Referências

MARIJAN JAKUBIN rođen je u Zagrebu 1946. godine.
MARIJAN JAKUBIN nasceu em Zagreb em 1946.

Od rođenja do 1962. živi u Novom Virju -Medvedički.
Desde seu nascimento até 1962, ele viveu em Novi Virje - Medvedički.

Osnovnu školu završio je u Virju, a Školu primijenjene umjetnosti, Grafički odjel u Zagrebu. Diplomirao je na studiju likovne umjetnosti Pedagoške akademije u Zagrebu kod prof.
Ele terminou a escola primária em Virje e a Escola de Artes Aplicadas, Departamento Gráfico em Zagreb.

Mladena Veže, prof. Vilka Glihe - Selana i prof. Josipa Poljana te na studiju povijesti umjetnosti Filozofskog fakulteta Sveučilišta u Zagrebu.
Ele se formou no estudo de artes plásticas na Academia Pedagógica de Zagreb com o prof. Mladen Veže, Ph.D. Vilka Glihe - Selana e prof. Josip Poljan e no estudo de história da arte na Faculdade de Filosofia da Universidade de Zagreb.

Od 1971. do odlaska u mirovinu 2016. godine, radio je kao nastavnik na Pedagoškoj akademiji u Zagrebu i svim njezinim budućim transformacijama sve do Učiteljskog fakulteta Sveučilišta u Zagrebu, gdje je prošao kroz sva zvanja od stručnog suradnika do redovitog profesora umjetnosti u trajnom zvanju.
De 1971 até sua aposentadoria em 2016, trabalhou como professor na Academia Pedagógica de Zagreb e todas as suas transformações futuras até a Faculdade de Formação de Professores da Universidade de Zagreb, onde passou por todas as profissões, de profissional associado a professor titular de arte.

Osim na svom matičnom Fakultetu 30 godina predavao je i na Katoličkom bogoslovnom fakultetu u Zagrebu, 2 godine na Teologiji u Đakovu, 10 godina na Muzičkoj akademiji u Zagrebu te na poslijediplomskom studiju Učiteljske akademije u Zagrebu i Pedagoške akademije u Sarajevu.
Além de seu corpo docente em casa, ele ensinou por 30 anos na Faculdade Teológica Católica em Zagreb, 2 anos na Teologia em Đakovo, 10 anos na Academia de Música de Zagreb e no estudo de pós-graduação da Academia de Professores de Zagreb e da Academia Pedagógica de Sarajevo.

Autor je jednog sveučilišnog udžbenika, tri priručnika, 14 TV emisija školskog programa te sedamdesetak stručnih radova u području likovne kulture.
Ele é autor de um livro universitário, três manuais, 14 programas de TV do programa escolar e cerca de setenta artigos profissionais no campo das belas artes.

U svojoj umjetničkoj djelatnosti bavi se slikarstvom, grafikom, kiparstvom i primijenjenom umjetnošću.
Em sua atividade artística, dedica-se à pintura, gráficos, escultura e arte aplicada.

Svoja djela izlagao je na 32 samostalne i oko 90 skupnih izložbi u domovini i inozemstvu.
Ele já expôs seus trabalhos em 32 exposições individuais e em cerca de 90 exposições coletivas em casa e no exterior.

U području sakralnog slikarstva naslikao je 35 oltarnih fresaka i ulja velikog formata, oko 300 vitraja i 35 djela manjeg formata u crkvama diljem Hrvatske.
No campo da pintura sacral, ele pintou 35 afrescos e óleos de altar de formato grande, cerca de 300 vitrais e 35 obras de formato menor em igrejas em toda a Croácia.

Uz 25. obljetnicu umjetničkog rada objavljena mu je monografija o likovnom stvaralaštvu autorice Marine Baričević u izdanju Centra za kulturu Đurđevac - Galerija Stari Grad (1994.), a uz 40. obljetnicu umjetničkog rada monografija autora Stanka Špoljarića u izdanju Art magazina Kontura, Zagreb (2010.).
Por ocasião do 25º aniversário de seu trabalho artístico, uma monografia sobre arte de Marina Baričević foi publicada pelo Centro Cultural Đurđevac - Stari Grad Gallery (1994) e por ocasião do 40º aniversário de seu trabalho artístico, uma monografia de Stanko Špoljarić publicada pela revista de arte Kontura, Zagreb ( 2010th ).

O njegovom umjetničkom i pedagoškom radu, objavljeno je oko 150 kritika,osvrta i intervjua.
Foram publicadas cerca de 150 críticas, resenhas e entrevistas sobre seu trabalho artístico e pedagógico.

Za svoj umjetnički rad primio je šest nagrada od kojih 1974. prvu nagradu za plakat 9. zagrebačkog salona, a 2010. dobiva nagradu za najbolje djelo na međunarodnoj izložbi likovnih umjetnika – sveučilišnih nastavnika €CNSI ( Europski centar za napredna i sustavna istraživanja ) u Zagrebu, iz ciklusa „Mistika življenja“.
Por seu trabalho artístico, recebeu seis prêmios, dos quais, em 1974, o primeiro prêmio do pôster do 9º Salão de Zagreb, e em 2010 recebeu o prêmio de melhor trabalho na exposição internacional de artistas - professores universitários € CNSI (Centro Europeu de Pesquisa Avançada e Sistemática) em Zagreb, do ciclo "Misticismo da Vida".

Godine 2013. otvorena je Galerija „Marijan Jakubin“ u Novom Virju u kojoj je smješten stalni postav njegovih likovnih i pedagoških djela koje je darovao svom rodnom mjestu.
Em 2013, a Galeria "Marijan Jakubin" foi inaugurada em Novi Virje, que abriga uma exposição permanente de suas obras artísticas e pedagógicas, que ele doou para sua cidade natal.

Od 1977. član je HDLU-a i LIKUM-a.
Desde 1977, ele é membro da HDLU e da LIKUM.

Marija Cecilija Baij (Montefiascone, 1694. - 6. siječnja 1766.), talijanska kršćanska mističarka, redovnica benediktinka[1]
Maria Cecília Baij ( Montefiascone, 1694 - 6 de janeiro de 1766 ), mística cristã italiana, freira beneditina. [1]

Rodila se u Montefiasconeu 1694. godine u obitelj stolara Karla i majke Klemenze Antonini.
Ela nasceu em Montefiascone em 1694 na família do carpinteiro Karl e da mãe Klemenza Antonini.

Rodili su petero djece.
Eles deram à luz cinco filhos.

Obitelj je živjela u Viterbu, Cecilija je odrastala kao najmlađe dijete u obitelji.
A família vivia em Viterbo, Cecília cresceu como a filha mais nova da família.

Kada njen vlastiti brat, svećenik Petar, bude imenovan kapelanom katedrale u Montefiasconeu, dio obitelji, majka i mala Cecilija, s njim se sele u Montefiasconeu.
Quando o próprio irmão, o padre Pedro, é nomeado capelão da catedral de Montefiascone, parte da família, a mãe e a pequena Cecília mudam-se com ele para Montefiascone.

Cecilija je odgajana u institutu učiteljica Pie Venerini koji je bio pod velikim utjecajem otaca isusovaca.
Cecília foi criada no Instituto de Professores Pie Venerini, que foi fortemente influenciado pelos padres jesuítas.

Prva svjedočanstva o petogodišnjoj Ceciji govore o tome kako je bila živahna djevojčica koju je nezaustavno privlačila molitva, skrivala se u neki kut gdje je mislila da je nitko ne vidi i molila Gospodina da bude potpuno Njegova.[1] Sa 17 godina ulazi u samostan sestara cistercistkinja u Viterbu gdje ostaje malo više od jedne godine te se vraća u obitelj.
Os primeiros testemunhos de Cecília, de cinco anos de idade, contam como ela era uma garotinha animada que era irresistivelmente atraída pela oração, escondida em algum canto onde pensava que ninguém a tinha visto e orando ao Senhor para ser completamente Dele. [1] Aos 17 anos ingressou no convento das Irmãs Cistercienses de Viterbo, onde permaneceu pouco mais de um ano e regressou à família.

Prvi pokušaj ostvarenja redovničkog poziva nije uspio jer je Cecilija bila prosudila da zbog službe sviranja cimbala, koja joj je bila povjerena, ne bi imala dovoljno vremena za osobnu molitvu.
A primeira tentativa de cumprir a vocação religiosa falhou porque Cecília havia julgado que devido ao serviço de tocar címbalo, que lhe fora confiado, ela não teria tempo suficiente para a oração pessoal.

Dvije godine kasnije, u travnju 1713., Cecilija ulazi u samostan sv. Petra sestara benediktinki od Presvetog Sakramenta u Montefiasconeu gdje će i ostati do kraja svog života.[1] Na dan prvih zavjeta 26. kolovoza 1714., događa se jedan od najznačajnijih trenutaka na duhovnom putu Cecilije.
Dois anos depois, em abril de 1713, Cecília entrou no mosteiro de São Pedro as Irmãs Beneditinas do Santíssimo Sacramento em Montefiascone, onde ela permanecerá pelo resto de sua vida. [1] No dia dos primeiros votos, 26 de agosto de 1714, ocorre um dos momentos mais marcantes da jornada espiritual de Cecília.

Već po samim redovničkim zavjetima, koji se slave po ustaljenom obredu, Marija Cecilja postaje Isusova zaručnica, ali za Ceciliju to postaje i dan njenog mističnog zaručništva s Kristom.
Pelos próprios votos religiosos, que são celebrados de acordo com o rito estabelecido, Maria Cecília se torna a noiva de Jesus, mas para Cecília também se torna o dia de seu noivado místico com Cristo.