બુરહાનુદ્દીન ગ‌રીબ (ઉર્દુ: برہان الدین غریب) પ્રખ્યાત સૂફી સંત હતા. તેઓ ઇમામ અબુ હનીફાથી ઘણા પ્રભાવિત થયા હતા. કુટુંબ અને બાળપણ તેમની ભાઈ શેખ મુંતખબુદ્દીન ખ્વાજા નિઝામુદ્દીન ઔલિયાના પ્રતિષ્ઠિત અનુગામીઓમાંના એક હતા. બાબા ફરીદના અનુગામી ખ્વાજા જમાલુદ્દીન તેમના મામા હતા, અને નિઝામુદ્દીન ઔલિયાના અનુગામી કુતુબુદ્દીન મુનવ્વર તેમના પિતરાઇ ભાઇ હતા. બાળપણ માં તેમને ફિક્હ, કુરાન, તફસીર, અને હદીસની તાલીમ હાસિલ કરી. જીવનચરિત્ર હઝરત મહેબુબથી આત્મિક દાનશીલતા હાસિલ કરવા માટે તેઓ દિલ્હી ગયા. ખ્વાજાએ તેમને રસોડાના નિગરાન નિયુક્ત કર્યા. તેમના શિક્ષક અથવા મુર્શિદના હુકમ પર તેઓ ધર્મ પ્રચાર કરવા માટે દક્કન ગયા અને ત્યાં પણ તેમની વફાત થઈ. બુરહાનપુર શહેરનું નામ બુરહાનુદ્દીન ગરીબ પરથી રખાયાનું કહેવાય છે.[1]
مشہور صوفی اور صاحب تصنیف بزرگ ۔ سلسلہ نسب امام ابو حنیفہ سے ملتا ہے۔ آپ کے حقیقی بھائی شیخ منتخب الدین خواجہ نظام الدین اولیاء کے ممتاز خلفا میں سے تھے۔ بابا فرید کے خلیفہ خواجہ جمال الدین آپ کے ماموں ، اور خواجہ نظام الدین اولیاء کے خلیفہ قطب الدین منور آپ کے ماموں زاد بھائی تھے۔ بچپن میں فقہ ، معانی ، تفسیر ، اور حدیث کی تعلیم حاصل کی ۔ حضرت محبوب الہی سے روحانی فیض حاصل کرنے کے لیے دہلی کی راہ لی۔ خواجہ نے انہیں باورچی خانے کا نگران مقرر کیا۔ جب آپ درجہ کمال کو پہنچے تو خواجہ نے خلافت سے سرفراز کیا۔ مرشد کے حکم پر تبلیغ کے لیے دکن چلے گئے۔ انتیس سال تک وہاں قیام فرمایا۔ وفات بھی وہیں ہوئی۔ آپ کے ملفوظات میں سے تین کے نام یہ ہیں۔ حصول الوصول ، ہدایت القلوب ، نفائس الانفاس ، شہربرہان پور آپ ہی کے نام پر آباد کیا گیا۔[1]