Gjallë! é un filme albanés de 2009 escrito e dirixido por Artan Minarolli.
Gjallë ose Alive! është një film shqiptar i vitit 2009 me regjizor dhe skenar të Artan Minarollit, ku flet për një student me emrin Koli nga Malësitë e Veriut të Shqipërisë, student në Tiranë, i cili ka ëndrra, kërkon të civilizohet, të integrohet në shoqërinë e kryeqytetit, të bëhet i dobishëm,por ëndrrat e tij priten në mes,sepse një hakmarrje e shumë kohëve më par i rëndon në kurrizi.Ai arratiset dhe fshihet në fshatra por shumë shpejt kutpon se kjo s'është jeta që ai dëshiron ,kështu qe vendos të kthehet në universitet ku personi që e kërkon dhe e gjen. [1]
Elenco
Interpretojnë
Nik Xhelilaj Bruno Shllaku Xoán Kola Reshat Arbana Romir Zalla Tinka Kurti Florian Binaj Gentjan Zenelaj Julian Deda Mamaqi ermal Sulejman Dibra Besart Kallaku Xhevdet Hell Eni Cani Niada Saliasi
Nik Xhelilaj Bruno Shllaku Gjon Kola Reshat Arbana Romir Zalla Tinka Kurti Florian Binaj Gentjan Zenelaj Julian Deda Ermal Mamaqi Sulejman Dibra Besart Kallaku Xhevdet Ferri Eni Cani Niada Saliasi
Musine Kokalari, nada en Adana o 10 de febreiro de 1917 e finada en Rrëshen o 13 de agosto de 1983, foi unha activista política, cultural e escritora albanesa do século XX.
Musine Kokalari (Adanë, 10 shkurt 1917 - Rrëshen, 13 gusht 1983) ka qenë një veprimtare politike e kulturore dhe shkrimtare shqiptare e shekullit të XX.
Xunto con Selfixhe Ciu e Jolanda Kodra foi unha das primeiras escritoras en Albania . [1]
Së bashku me Selfixhe Ciun dhe Jolanda Kodrën ka qenë ndër shkrimtaret e para në Shqipëri.[1]
Pouco antes da súa detención, envioulle unha carta os aliados, que aínda estaban en Tirana.
Pak përpara arrestit i dërgoi një letër Aleatëve, të cilët ende ishin në Tiranë.
Pedía eleccións libres e liberdade de expresión.
Në letrën e saj kërkonte zgjedhje të lira dhe lirinë e shprehjes.
Durante o xuízo reafirmouse nas súas ideas.
Në gjykatë, Kokalari mbajti këtë qëndrim:
En 1964, despois de 18 anos de cadea na prisión de Burrel, illada e baixo vixilancia, pasou outros 19 anos da súa vida confinada en Rrëshen .
Më 1964, pas 18 viteve burgim në Burgun e Burrelit, e izoluar dhe nën vëzhgim, kaloi 19 vitet e tjera të jetës së saj e internuar në Rrëshen.
Musineja traballou como varredora [1] e despois durante 11 anos [2] na empresa de construción en Rrëshen.
Musineja punoi fshesare[1] dhe 11 vjet[5] në ndërmarrjen e Ndërtimit në Rrëshen, mes tullave, llaçit dhe betonit.
En 1979 finalizou o seu confinamento pero non lle permitiron ir a Tirana e permaneceu en Rrëshen.
Kur i mbaroi internimi më 1979 i thanë të shkonte në Gjirokastër, por pasi nuk e lejuan të shkonte në Tiranë, nuk pranoi të lëvizte nga Rrësheni.
Faleceu o 13 de agosto de 1983. [3]
Ndërroi jetë më 13 gusht 1983.[6]
En 1991 a súa familia exhumouna para soterrala en Shishtufina no distrito de Tirana . [1]
Më 1991 familjarët e saj e zhvarrosën, tani e ka varrin në Shish-Tufinë.[1]
Obra
Vepra
Musine Kokalari durante o seu xuízo
Musine Kokalari gjatë gjyqit
Publicou o seu primeiro libro "Siç më thotë nënua plakë" en xullo de 1940 e un dos máis influentes escritores albaneses, Lasgush Poradec publicou unha crítica sobre o libro o 30 dese mes. [1]
Vepra e saj e parë, “Siç më thotë nënua plakë” botuar në të përjavshmen politike e letrare “Bota e re”, më korrik të vitit 1940, ishte në fakt një hartim i bërë në klasat e larta të Institutit Femnor. Pasi u botua u përcoll nga një kritikë prej Lasgush Poradecit më 30 të atij muaji.[7]
En 1944, publicou o seu segundo libro, Rreth vatrës. e en xaneiro de 1945, publicou o seu terceiro libro, "Sa u tund jeta".
Në vitin 1944, botoi librin e saj të dytë “Rreth vatrës”. Në janar të vitit 1945, u botua libri i tretë i Musine Kokalarit “Sa u tund jeta”.
Musine Kokalari estivo entre os primeiros 30 escritores encarcerados que rexistrou eh 1960 o Trinity Committee ( precursor do PEN Club ).
Musine Kokalari ishte një nga 30 shkrimtarët e parë të burgosur që u regjistruan në vitin 1960 nga Komiteti i Treshit (pararendës i Klubit PEN).
Traxectoria
Biografia
En 1993 o presidente Sali Berisha, declarouna a título póstuma, "mártir da democracia" e unha escola de Tirana leva o seu nome. [1]
Në 1993, Kokalari u shpall pas vdekjes "Martir i Demokracisë" nga Presidenti Sali Berisha dhe një shkollë në Tiranë tani mban emrin e saj.[8]
En 2009 apareceu o primeiro volume das súas obras co título Vepra vëllimi i parë editadas por Novruz Xh. Shehu
Seç më thotë nëna plakë, Tiranë, Bota e re, 1940. Rreth vatrës - 1944 Sa u tund jeta - 1945 Vepra vëllimi i parë - 2009
Naceu en Adana, no sur de Turquía, no seo dunha familia orixinaria de Gjirokastra.
Lindi në Adana në Turqinë Jugore, në gjirin e një familjeje gjirokastrite.
En 1920 volveu coa súa familia a Albania, onde comezou a escola primaria en Gjirokastra.
Më 1920 u kthye së bashku me familjen në Shqipëri, ku nisi shkollën fillore në Gjirokastër.
A súa familia mudouse a Tirana nove anos despois de regresar á súa terra natal.
Familja e saj u vendos në Tiranë nëntë vite pasi u rikthyen në Atdhe.
O seu irmán, Veisimi, tiña unha librería na capital a mediados dos anos trinta. [1]
Vëllai i saj, Veisimi, kishte një librari në kryeqytet në mesin e viteve '30.[2]
En 1937 graduouse no Instituto Pedagóxico Raíña Nai Queen Mother e logo continuou os seus estudos na Universidade de Roma, que graduou en 1941 cunha tesiña sobre o poeta Naim Frashëri . [1]
Më 1937 mbaroi Institutin “Nëna Mbretëreshë” dhe më pas vijoi studimet në Universitetin e Romës, në Itali, të cilin e mbaroi shkëlqyeshëm në vitin 1941 me një temë diplome për Naim Frashërin.[1]
Con Mit'hat Aranit e outros foi unha dos fundadores do Partido Socialdemócrata en 1943. [1] .
Së bashku me Mit'hat Aranitin dhe miq të tjerë, themeloi më 1943 Partinë Social-Demokrate.[3] Më 12 nëntor 1944 iu pushkatuan pa gjyq, vëllezërit Muntaz e Vejsim Kokalari.
Selo postal dedicado a Musine Kokalarit en 2017
Stampa e Musine Kokalarit, 2017
Despois da Segunda Guerra Mundial Sejfulla Malëshova, convidouna a participar na Liga de Escritores .
Pas Luftës së Dytë Botërore u ftua nga Sejfulla Malëshova që të merrte pjesë në Lidhjen e Shkrimtarëve.
Perseguida por reclamar xustiza polo fusilamento dos seus irmáns polos comunistas en 1944 e sendo a fundadora do partido socialdemócrata e do seu órgano de prensa " Zëri i lirisë, detivérona o 17 de xaneiro de 1946 e mantíverona 17 días en prisión. [1] O 2 de xullo dese ano un tribunal militar de Tirana condenouna a vinte anos de cárcere como saboteadora e inimiga do pobo.
E përndjekur nga pushkatimi i vëllezërve dhe duke pasë qenë themeluese e partisë Social-Demokrate dhe organit të shtypit "Zëri i lirisë", u arrestua më 17 janar 1946 dhe e mbajtën 17 ditë në burg.[4] Më 2 korrik të po atij viti, u dënua me 20 vjet burgim nga gjykata ushtarake e Tiranës si sabotatore dhe armike e popullit.
Mid'hat Frashëri rexeitou acudir á Conferencia de Peza, pero prometeulle a Mustafa Gjinishi "que enviaría un observador á conferencia de Peza": Halim Begeja, que "foi co título". secretario político da Xuventude Nacionalista Albanesa".
Prej internimeve të shumta që iu bënë në Itali krerëve nacionalistë, Mid'hat Frashëri nuk pranoi të shkonte në Konferencën e Pezës, por i premtoi Mustafa Gjinishit “se do të dërgonte në Pezë një vëzhgues”: Halim Begeja, i cili “shkoi me titullin politik sekretar i Rinisë Nacionaliste Shqiptare”.
Os primeiros obxectivos fixáronse en 1942 nun programa de dez puntos, coñecido como o Decálogo, que presentaba o programa básico como partido nacionalista e democrático. s primeiros obxectivos de fixéronse en 1942 nun programa de 10 puntos, coñecido como Decálogo, que presentaba o programa básico como partido nacionalista e democrático. [1] O lema da Fronte Nacional era: " Albania para os albaneses, Morte aos Traidores ". [2]
Objektivat e para të Ballit u vendosën në 1942 në një program prej 10 pikash, i njohur si Dekalogu i cili paraqiti programi themelor të Ballit si parti nacionaliste e demokratike.[10] Motoja e Ballit Kombëtar ishte: "Shqipëria Shqiptarëve, Vdekje Tradhëtarëvet".[11]
No sur de Albania, a rivalidade entre os comunistas aumentou aínda máis no outono de 1943.
Safet Butka, një nacionalist i Ballit nga zona e Korcës, kishte tentuar (dhe arritur) të bashkëpunonte me Partinë Komuniste edhe përpara Marrëveshjes së Mukjes.
Os comunistas, temendo que os británicos puidesen axudar a Ball, deron a orde de eliminar aos balísticos onde estivesen.
Në Shkurt 1943 ai organizoi një takim me përfaqësuesit komunistë dhe arriti një marrëveshje me ta në March 1943.
[1] Estes factores contribuíron a un odio dos ballistas contra os comunistas.
Ai qe një nga iniciatorët e Marrëveshjes së Mukjes në Gusht 1943.[17] Pas braktisjes së Marrëveshjes së Mukjes nga Partia Komuniste Butka pati frikë se në Shqipëri do ndodhte Luftë Civile dhe deklaroi se, nëse ajo do ndodhte, ai do vriste veten.[17] Kur po kthehej në shtëpi ai dëgjoi për një nga konfliktet e para të armatosura ndërmjet partizanëve shqiptarë dhe luftëtarëve të Ballit Kombëtar. Sapo dëgjoi ato lajme, ai vrau veten më 19 Shtator 1943 në fshatin Melçan ashtu si kishte deklaruar.[17] Në jug të Shqipërisë rivaliteti ndërmjet komunistëve u ndez akoma më shumë në vjeshtën e vitit 1943. Komunistët, duke pasur frikë që britanikët mund të ndihmonin Ballin dhanë urdhër për eliminimin e ballistëve kudo që ndodheshin.[8] Këto faktorë kontribuan në një urrejtje të ballistëve kundër komunistëve.
Para evitar posibles conflitos de edición, non edites esta páxina ou sección mentres vexas esta mensaxe. Revisa o historial de edicións para saber quen traballa nela. O usuario [[Usuario:|]] ([[Conversa usuario:|conversa]] · contribucións) realizou a última edición na páxina hai 0 segundos.
Balli Kombëtar ka qenë një organizatë nacionaliste dhe antikomuniste shqiptare, e themeluar më 1939[1] nën emrin e "Lëvizjes kombëtare të Rezistencës".[3] Kryetarë të tjerë të rëndësishëm ishin gjithashtu Abas Ermenji, Lef Nosi, Isuf Luzaj,Isuf Hysenaj, Skënder Muço, Thoma Orollogaj, Bahri Omari, Hysni Lepenica, Ismail Golemi dhe Safet Butka.
O tempo máximo de presenza deste marcador é dun mes dende a última edición do usuario que o puxo; pasado ese tempo debe retirarse. Balli KombëtarA Fronte Nacional foi unha organización nacionalista e anticomunista albanesa, fundada en 1939 [1] baixo o nome de "Movemento de Resistencia Nacional". [2] Outros dirixentes importantes foron tamén Abas Ermenji, Lef Nosi, Isuf Luzaj, Isuf Hysenaj, Skënder Muço, Thoma Orollogaj, Bahri Omari, Hysni Lepenica, Ismail Golemi e Safet Butka .
Në Maqedoni, kryetari më i shquar i lëvizjes Balliste ishte Xhemë Hasa nga Gostivari.
A Fronte Nacional nas rexións albanesas de Kosovo e MacedoniO
Balli Kombëtar në rajonet shqiptare të Kosovës e Maqedonisë
Notas
Referime
Non hai acordo sobre a data concreta da creación da organizción, mais si no lugar, foi o apartamento de Fuat Dibra na capital, propiedade do ex-ministro do período zogista, Faik Shatku, onde se celebrou a reunión que decidiu a creación desta organización.
Dekadën e fundit të shekullit të XX dhe dy dekadat e para të shek. XXI kanë parë një debat mes historianit Kristo Frashëri dhe Uran Butkës mbi datën e themelimit. Mungesa e një dokumenti që fakton ditën e krijimit, shpien historishkruesit të bazohen mbi kujtimet personale të krerëve të Ballit, të cilët nuk duken të kenë qenë të një mendjeje.
Ali Këlcyra escribiu "en outubro fundouse o Comité da organización de resistencia "Balli Kombëtar", que publicou o tratado titulado Nacionalizma shqiptare "Balli Kombëtar" . [1] [2]
Çka përshkruhet me siguri është vendi, banesa e Fuat Dibrës në kryeqytet, pronë e ish-ministrit të periudhës zogiste Faik Shatku, ku u mbajt takimi që vendoi krijimin e kësaj organizate. Ali Këlcyra shkruan "nga mesi i vjeshtës së dytë (pra, tetor) u themelua Komiteti i organizatës së rezistencës "Balli Kombëtar" i cili nxorri traktin me titull Nacionalizma shqiptare "Balli Kombëtar".[9] [2]
Algúns dos dirixentes participaran e dirixiran a organización " Unión Nacional " fundada no exilio, outros participaran na guerra pola independencia, líderes locais, antigos diplomáticos, persoas educadas en Occidente e profesores.
Një pjesë e krerëve kishin marrë pjesë e kryesuar organizatën "Bashkimi Kombëtar" e themeluar në mërgim, të tjerë ishin patriotë të hershëm të luftës për pavarësi, bejlerë, agallarë, ish-diplomatë, njerëz të shkolluar në perëndim dhe arsimtarë.
Segundo os escritos de Ali Këlcyra en Shkrime për historinë e Shqipërisë, a creación da organización alentouna o senador da República Francesa, Justin Godard, o xeneral Aleksandër, xefe da oficina militar do primeiro ministro Édouard Daladier, que aconsellou a formación dunha resistencia alí para calquera eventualidade, aludindo á formación dunha fronte antifascista nos Balcáns.
Me sa kuptohet nga shkrimet e Ali Këlcyrës te Shkrime për historinë e Shqipërisë njëfarë nxitjeje krijimi i organizatës ka pasur nga senatori i Republikës Franceze Justin Godard dhe gjenerali Aleksandër, shef i Zyrës ushtarake së Kryeministrit Édouard Daladier, të cilët këshillonin për formimin e një rezistence në vendlindje për çdo eventualitet, duke aluduar dhe në formimin e një fronti antifashist në Ballkan.
Co regreso de Ali Këlcyra a Albania e o anuncio que fixo aos seus amigos, concibiuse a idea da Fronte Nacional.
Me kthimin në Shqipëri të Ali Këlcyrës dhe lajmërimin që ai u bëri miqve të tij, u ngjiz ideja e Ballit Kombëtar.
Os xefes do Comité Central elixidos na reunión celebrada no outono de 1939 en Tirana segundo Këlcyra foron Mid'hat bey Frashëri, Fuat bey Dibra, Kol Tromara, Ali Këlcyra, Nuredin bey Vlora, Hasan Dosti e Faik Quku . [1]
Krerët e Komitetit Qendror të zgjedhur në takimin që sipas Këlcyrës u mbajt në vjeshtë të 1939 në Tiranë qenë Mid'hat bej Frashëri, Fuat bej Dibra, Kol Tromara, Ali Këlcyra, Nuredin bej Vlora, Hasan Dosti dhe Faik Quku.[1]