Filips Ernst de Hohenlohe-Neuenstein, nado o 17 de febreiro de 1550 e finado en IJsselstein o 6 de marzo, de 1606, foi conde de Hohenlohe zu Langenburg. Era un comandante do exército neerlandés no servizo dos Estados Xerais.
Filips Ernst van Hohenlohe-Neuenstein (17 februari 1550 - IJsselstein, 6 maart 1606), Graaf van Hohenlohe zu Langenburg, was een Duits legeraanvoerder in Staatse dienst.
Filips foi o fillo de Louis Casimir de Hohenlohe-Neuenstein e Anna de Solms-Lich.
Filips was de zoon van Lodewijk Casimir van Hohenlohe-Neuenstein en Anna van Solms-Lich.
O 7 de febreiro de 1595 casou con María de Nassau (1556-1616).
Op 7 februari 1595 huwde hij te Buren met Maria van Nassau (1556-1616).
O matrimonio non tivo fillos, pero pouco antes da morte de Filips, adoptaron a Margrita María, de nove anos de idade e condesa de Falckenstein.
Het huwelijk bleef kinderloos, maar kort voor Hohenlohe's dood adopteerden ze de negenjarige Margrita Maria gravin van Falckenstein.
Leo Kouwenhoven en 2016
Leo Kouwenhoven, 2016
Leo Kouwenhoven, nado o 10 de decembro de 1963 en Pijnacker, un concello da Holanda Meridional, é un físico dos Países Baixos coñecido particularmente polas súas investigacións acerca dos fermións de Majorana. Traxectoria Kouwenhoven acadou o grao en Físca Aplicada na Universidade de Tecnoloxía de Delf (TU Delf) en 1988, co proxecto titulado Discovery of quantified conductance in quantum point contacts ("Descuberta de condutancia cuantificada en contactos de puntos cuánticos"). En 1992 doutorouse na mesma universidade co traballo Transport properties of electron-waves and single-charges in semiconductor nanostructures ("Propiedades de transporte de ondas de electróns e cargas únicas en nanoestructuras de semicondutores").
Leo Kouwenhoven (Pijnacker, 10 december 1963) is een Nederlands natuurkundige.
Entre ese ano e 1994 fixo unha estadía de posdoutoramento na Universidade de California Berkeley, baixo a dirección de Paul McEuen.
In 1992 promoveerde hij cum laude aan de Technische Universiteit Delft.
Desde 1999 é profesor de Física na TU Delf e, no curso 2000-2001, foi profesor invitado na Universidade Harvard. Dirixe o grupo de investigación de transporte cuántico na devandita universidade e tamén é o responsable nos Países Baixos do grupo Solid State Quantum Information Processes, En abril de 2012 publicou os resultados dos traballos experimentais do grupo de investigación que dirixe na TU Delf, que evidencian fortemente a observación de fermións de Majorana, que non son partículas elementais, senón quasipartículas, grupos de partículas que, en certos aspectos, se comportan como unha única partícula.[3] Estas quasipartículas son moi estables e, xa que logo, ben axeitadas para a construción do coñecido como computador cuántico.
In 2007 ontving hij de Spinozapremie.[1] Op 12 april 2012 gaf hij bij Pauw&Witteman met behulp van duplo uitleg over zijn baanbrekende publicaties over het majorana-deeltje.[2] In april 2012 publiceerde zijn Nederlandse onderzoeksgroep van de TU Delft onder zijn leiding experimentele resultaten die sterke aanwijzingen geven dat zij Majorana-fermionen hebben waargenomen. Het gaat hier dan niet om een elementair deeltje, maar om een zogeheten quasideeltje, een collectief van deeltjes dat zich in bepaalde opzichten als een enkel deeltje gedraagt.[3] Deze Majorana-quasideeltjes zouden zeer stabiel kunnen zijn, en daardoor goed geschikt kunnen zijn voor het bouwen van een zogenoemde kwantumcomputer.
[4] Foi un dos personaxes recoñecidos co Premio Spinoza á investigación, na súa edición de 2007, que se concede no seu país.
[4] Op 27 november 2015 gaf hij een presentatie op TEDx Amsterdam.
Na base de datos, cada institución está acompañada dun enderezo único, moitas veces complementado con información, como as coordenadas xeográficas, a páxina web e a páxina da Wikipedia. Hai todo tipo de organización e de institutos.[3] A base de datos contén máis de 63.000 entradas en forma de RDF.[4]
Van elk instituut in de dataset is een bijhorend adres, vaak nog aangevuld met type, geo-coördinaten, website en Wikipedia pagina. Er zijn allerlei naamvarianten van instituten te vinden.[3] De dataset met ruim 63.000 entries is in RDF vorm als Linked data beschikbaar en hierdoor met andere data te koppelen.[4]
Global Research Identifier Database (GRID) é un conxunto de datos de acceso público sobre institucións de todo o mundo que están implicados na investigación.[1][2]
Global Research Identifier Database (GRID) is een open toegankelijke dataset over instituten wereldwijd die betrokken zijn bij onderzoek.[1][2]
A Bibliotheca Alexandrina (en árabe: مكتبة الإسكندر ; Maktabat al-Iskandarīyahé) é unha gran biblioteca e centro cultural da cidade exipcia de Alexandría.
De Bibliotheca Alexandrina (Arabisch: مكتبة الإسكندر ; Maktabat al-Iskandarīyah) is een belangrijke bibliotheek annex cultureel centrum in de Egyptische stad Alexandrië.
A biblioteca foi fundada como un conmemoración e lembranza da antiga Biblioteca de Alexandría, e é tamén un intento de ser recuperar a antiga gloria da cidade como centro de estudo e erudición.
De bibliotheek is opgericht als herinnering aan de klassieke Bibliotheek van Alexandrië en is ook een poging om iets van de oude glorie te herstellen.
Nooteboom con Liesbeth List (1967)
Nooteboom en List (1967)
Cornelis Johannes Jacobus Maria (Cees) Nooteboom, nado na Haia o 31 de xullo de 1933, é xornalista e escritor neerlandés .
Cornelis Johannes Jacobus Maria (Cees) Nooteboom (Den Haag, 31 juli 1933) is een Nederlandse schrijver van voornamelijk romans, poëzie en reisverslagen.
Tras a morte de seu pai no bombardeo de Bezuidenhout en 1945 pasou por varias institucións de ensino relixiosas, como o mosteiro franciscano de Venray ou o Augustinianum en Eindhoven, pero rematou os estudos secundarios nun centro nocturno en Utrecht.
De Hagenaar Nooteboom werd op school vaak als 'lastpak' weggestuurd, en zou op niet minder dan vier middelbare scholen hebben schoolgegaan. Na de dood van zijn vader bij het bombardement van het Bezuidenhout in 1945 werd hij door zijn stiefvader op kostscholen gestuurd: een franciscaner klooster in Venray en het Augustinianum in Eindhoven, maar hij maakte zijn middelbare school af aan een avondgymnasium te Utrecht.
Comezou a traballar en 1951 nun banco en Hilversum, e a partir de 1953 viaxou por Europa, foi nesa época cando escribiu o primeiro capítulo da súa novela, el escribiu o primeiro capítulo da súa primeira novela, Philip en de anderen.
Hij begon met werken in 1951 bij een bank in Hilversum, maar zwierf vanaf 1953 door Europa, nadat hij was afgekeurd voor zijn dienstplicht in het leger omdat hij 'te mager' zou zijn. Tijdens zijn reis schreef hij het eerste hoofdstuk van zijn debuutroman Philip en de anderen.
En París, coñeceu ao fotógrafo Philip Mechanicus co que foi a Cannes, antes de volver aos Países Baixos.
In Parijs leerde hij Philip Mechanicus kennen, met wie hij naar Cannes trok en vandaar naar Nederland.
En 1955 publicou Philip en de anderen que mereceu o primeiro premio Anne Frank..
In 1955 kwam zijn debuut Philip en de anderen uit waarvoor hij de eerste Anne Frank-prijs ontving.
En 1956 publicou a colección de poesía De doden zoeken een huis, e escribiu a súa primeira reportaxe xornalística importante para Het Parool sobre a revolución húngara.
De naam Philip was een verwijzing naar Mechanicus. In 1956 volgde de dichtbundel De doden zoeken een huis en schreef hij zijn eerste grote journalistieke reportage voor Het Parool over de Hongaarse opstand, waarvoor hem een reisbeurs werd toegekend.
Traballou para a revista Elsevier de 1957 a 1960.
Aan het eind van de jaren vijftig begon hij reisverhalen te schrijven voor Elsevier. Dit zou zijn genre blijven.
De 1963 é a novela De ridder is gestorven.
Na De ridder is gestorven (1963) schreef hij bijna twintig jaar geen roman.
Desde 1961 ata 1968 foi redactor de Volkskrant, e a partir de 1967 foi editor de viaxes da revista Avenida.
Vanaf 1961 was hij redacteur bij de Volkskrant, maar in 1967 werd hij reisredacteur bij het tijdschrift Avenue.
Un dos seus libros máis coñecidos é a novela Rituais (1980) que recibiu en 1981 recibiu o premio Ferdinand Bordewijk e do que se fixo unha versión cinematográfica dirixida por Herbert Curiël, e protagonizada por por Derek de Lint e Thom Hoffman.
Zijn bekendste boek is Rituelen (1980). Het werd in 1981 bekroond met de Ferdinand Bordewijk Prijs en in 1989 verfilmd onder regie van Herbert Curiël, met in de hoofdrollen Derek de Lint en Thom Hoffman.
Nooteboom é un dos autores neerlandeses máis traducidos; o alemán, o inglés, o español, o francés, o turco, o húngaro e moitas outras linguas.
Nootebooms werk behoort tot het meest vertaalde Nederlandse werk; in het Duits, het Engels, het Spaans, het Frans, het Turks, het Hongaars en vele andere talen.
Especialmente en lingua alemá, onde mesmo a tradución aparece antes que a versión orixinal.
Vooral in het Duitse taalgebied is Nooteboom een echte bestseller-auteur, waar de vertaling soms nog eerder verkrijgbaar is dan het Nederlandse origineel in Nederland.
Libros
Bibliografie
Traxectoria
Levensloop
A estación de tren de Delft (Station Delft) é a principal estación ferroviaria desta localidade da Holanda Meridional, nos Países Baixos.
Station Delft is het belangrijkste station van Delft, daarnaast is er station Delft Zuid.
Sitúase nunha sección das liñas ferroviarias máis antigas do país, que une as cidades da Haia e Rotterdam.
Het ligt aan de Oude Lijn, tussen Den Haag HS en Rotterdam Centraal.
Instalacións anteriores Inicialmente, a estación de tren de Delft situábase en Houttuinen, nas inmediacións do edificio actual.
De eerste trein passeerde Station Delft op 31 mei 1847.
O primeiro tren que pasou por ela fíxoo o 31 de maio de 1847, tres días antes da apertura oficial ao público das instalacións.
Het station, dat op 3 juni 1847 zijn deuren opende, was aanvankelijk gesitueerd aan de Houttuinen.
O rápido incremento do número pasaxeiros e do transporte de mercadorías fixo necesaria a construción dunha nova estación, de maior tamaño, que foi inaugurada en 1885, ao do sur da estación primitiva.
Doordat de toestroom van passagiers en goederen binnen enkele decennia sterk gegroeid was voor het relatief kleine station, werd er enkele honderden meters zuidelijker in 1885 een nieuw station geopend.
Ese segundo edificio, deseñado por Christiaan Posthumus Meyjes, goza dun indubidable valor histórico-artístico.
Dit gebouw is een ontwerp van Christiaan Posthumus Meyjes sr.
O edificio actual Xunto cun novo túnel ferroviario de 2,3 quilómetros que discorre baixo o centro de cidade, a estación actual inaugurouse o 28 de febreiro de 2015.
Het formele adres van dit complex werd Van Leeuwenhoeksingel 41. Het plein vóór het nieuwe station werd na verloop van tijd "Stationsplein" genoemd, al zou deze naam pas vanaf 1992 officieel in de boeken verschijnen.
O edificio novo, que comparte as instalacións de estación con oficinas públicas municipais, foi deseñado pola empresa de arquitectura Mecanoo, de ámbito internacional e orixinaria da propia cidade de Delft.
Rond 1998 werd besloten om dit stationsplein een nieuw aanzicht te geven, dat zou aansluiten bij het nieuwe motto "Delft Kennisstad". De bushaltes kregen een logischer indeling, een fietsenkuil werd geplaatst met nieuwe fietsenrekken, en een digitale zuil met vertrektijden van de bussen werd geplaatst.
O proxecto incluíu tamén a reconstrución da estación de autobuses, novas paradas do tranvía e a mellora do aparcadoiro de bicicletas.
Tot restauratie van het stationsgebouw zelf werd enige jaren later besloten. Sinds begin 21e eeuw is de bovenverdieping van het stationsgebouw – dat gedurende langere tijd had leeggestaan – in gebruik als studentenwoning.
Desde 1964, o ferrocarril circulaba por Delft por un viaduto de dobre vía creado para eliminar os cruzamentos a nivel, concibido para mellorar a seguranza e a fluidez do tráfico pola cidade. Cada día pasaban por el entre 300 e 350 trens, e isto ocasionaba un importante problema de contaminación acústica. Para ver de solucionalo, en 1999 presentouse un proxecto de envergadura deseñado polo experto en planificación urbana catalán Joan Busquets, que consistiu na substitución do viaduto por dous túneles baixo a cidade.
Vanaf 2009 is er gebouwd aan een spoortunnel om het viaduct te vervangen.
A primeira fase das obras finalizouse en febreiro de 2015, e consistiu nun primeiro túnel con dúas vías operativas. Prevese que o antigo viaduto sexa derrubado en 2020 e se vexa substituído por un segundo túnel, con dúas novas vías, que discorra pola mesma traxectoria que o viaduto.
Op 28 februari 2015 zijn de nieuwe spoortunnel en het nieuwe stationsgebouw, na ongeveer 6 jaar bouwen, geopend voor het publiek, terwijl de officiële opening op 9 april 2015 plaatsvond. De spoortunnel is hierbij omgedoopt tot Willem van Oranjetunnel.
• Sitio web da compañía ferrovoiaria NS (en neerlandés) • Planificador de viaxes do Sistema Holandés de Transporte Público (en neerlandés) • Información sobre monumentos nacionais dos Países Baixos (Número 525335) (en neerlandés)
Dit nieuwe station is sinds 28 februari 2015 afgesloten met OVC-poorten.
Ligazóns externas
OV-chipkaart
Proxecto de zona ferroviaria de Delft
Spoortunnel en nieuw station
Estación de tren de Delft
Station Delft
A Gran Praza de Delft (en Neerlandés: Markt in Delft) está situada nunha das zonas máis altas da cidade de Delft, na Holanda Meridional. Cos seus 6.000 metros cadrados (120 de longo por 50 de largo), unha das prazas históricas máis grandes non só dos Países Baixos, senón de toda de Europa. Aínda que a praza cambiou a súa fisionomía ao longo dos anos (a última remodelación foi en 2004), a súa forma é a dun rectángulo case perfecto e desde hai séculos está flanquedada nos seus lados curtos polo antigo edificio do Concello de Delft, no oeste, e pola igrexa nova da cidade (Niewe Kerk), no leste.
De Markt werd ingericht op een verzande kreekrug, opgeworpen door het riviertje de Gantel, en is daardoor een van de hoogst gelegen delen van de Delftse binnenstad.
Os inicios de Delft no século XII, aínda non como vila senón como centro de comercio, tiveron lugar en torno a un antigo cemiterio, en cuxo límite oriental, que coincidiría co actual edificio do concello, se estableceu unha feira ou mercado popular.
Delft als bestuurs- en handelscentrum is in de twaalfde eeuw ontstaan rondom een grafelijk vroonhof, waarvan de oostelijke grens zich ongeveer op de plaats van het huidige stadhuis bevond.
Este campo da feira estendíase ata a parte posterior da igrexa nova, onde comezaba unha zona pantanosa.
Het grafelijk gebied ten oosten van dat vroonhof werd gebruikt als Marctveld.
Esa foi a orixe do mercado semanal de produtos básicos dos xoves, que aínda hoxe perdura (en horario de 9:00 horas a 17:00 horas).
Het reikte bijna tot de achterzijde van de huidige Nieuwe Kerk, waar destijds een moerassig gebied begon.
En épocas anteriores, tamén se celebraban neste lugar dous mercados extraordinarios: un deles con motivo dunha procesión na honra de San Odulfo de Utrecht, o 12 de xuño, e o outro pola celebración de San Eloi de Noyon, o 1 de decembro.
De donderdagse weekmarkt wordt vanaf die tijd tot op de huidige dag op de Markt gehouden. In vroeger tijden werd de Markt bovendien gebruikt voor twee grote jaarmarkten: één rond de tijd van de Delftse ommegang (een jaarlijkse processie op 12 juni, de feestdag van Sint Odulphus) en één op de feestdag van Sint Eligius (1 december.)
A praza utilizábase tamén para xuízos públicos, que con frecuencia acababan no campo da forca que se situaba na parte oriental, antes da construción da igrexa nova.
Ook openbare terechtstellingen vonden veelal plaats op de Markt. Vóór de bouw van de Nieuwe Kerk deed het oostelijk deel van het Marctveld dienst als galgenveld.
Para a construción desta igrexa coutáronse 34 metros da praza en 1396, aos que se lles engadiu unha franxa de 17 metros en 1421 para dedicar a cemiterio.
Ten behoeve van de bouw van de Nieuwe Kerk werd het Marctveld in 1396 ongeveer 34 meter korter. In 1421 werd nog eens een strook van 17 meter afgestaan om als kerkhof te dienen.