Samand Aliyevich Siabandov (en russe : Саманд Алиевич Сиабандов, en kurde : Semendê Elî Siyabendov; 20 novembre 1909, Oblast de Kars - 14 novembre 1989, Erevan), est un écrivain, homme politique et lieutenant-colonel de l'Armée Rouge d'origine kurde qui a reçu le titre de Héros de l'Union soviétique pendant la guerre soviétique contre l'Allemagne nazie.
Samand Aliyeviç Siyabendov (Rusça: Саманд Алиевич Сиабандов, Kürtçe: Semendê Elî Siyabendov; 20 Kasım 1909, Kars Oblastı - 14 Kasım 1989, Erivan), Beyaz Rusya Cephesi 48. Ordu 217. Piyade Tümeni 755.
Il né dans l'Oblast de Kars d'une famille Yezidi.
Kars Oblastı'nda Yezidi bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi.
Il a fait ses études dans le supérieur à la Faculté orientale de l'université de Saint-Pétersbourg (auparavant Université de Leningrad). Il intègre le Parti communiste de l'Union soviétique en 1931, et devient député dans le Soviet suprême de l'Union soviétique en 1946.
Yükseköğrenimini Leningrad Üniversitesi Doğu Bilimleri Enstitüsünde tamamladı.[4] 1931 yılında Sovyetler Birliği Komünist Partisi'ne üye, 1946'da SSCB Yüksek Sovyeti milletvekili oldu.[5] 1950'de Sovyetler Birliği Komünist Partisi Moskova Yüksek Parti Okulundan mezun oldu.[6] Ermenistan Komünist Partisi Alaverdi Bölge Komitesi sekreterliğini yaptı.
En 1950 il est diplômé de l'École supérieur du parti communiste à Moscou.
Haziran 1941'de Kızıl Orduda yarbay ve komutan yardımcısıydı.
Il a été secrétaire du parti communiste arménien dans le district d'Alaverdi.
Batı Bryansk cephesi, 1.,2. ve 3. Beyaz Rus Cephelerinde savaştı. Çatışmada iki kez yaralandı.
Samand Siabandov (à droite), avec d'autre héros de l'URSS.
Samand Siyabendov (en sağda), diğer Sovyetler Birliği kahramanları ile birlikte.
Il a joué un rôle important pour la libération de villes pendant l'occupation nazie dans le Toula, le Kalouga, la République socialiste fédérative soviétique de Russie, en Pologne et en Prusse-Orientale Son nom est gravé dans les murs du Musée de la Grande Guerre patriotique de Moscou pour sa bravoure et son service exceptionnel.
Tula, Kaluga, Rusya SFSC, Polonya, Doğu Prusya bölgelerinde çok sayıda kasaba ve şehrin Nazi işgalcilerinden kurtarılmasında rol oynadı.[7]
Oeuvres
Eserleri
Siyabend û Xecê - (1959) Jiyana Bextewar (Vie heureuse) - (1966) Ferhenga Ermenî-Kurdî (dictionnaire arménien-kurde) - (1959)[12]
Siyabend û Xecê - (1959) Jiyana Bextewar (Mutlu Hayat) - (1966) Ferhenga Ermenî-Kurdî (Ermenice-Kürtçe Sözlük) - (1959)[12]
Sources
Kaynakça
Samand Siabandov
Samand Siyabendov
Settar Tanrıöğen est un acteur de cinéma et de télévision turc né le 15 juillet 1962 à Denizli.
Settar Tanrıöğen (d.15 Temmuz 1962 , Denizli) Türk sinema ve dizi film oyuncusu.
Il a été diplomé d'archéologie et de l'histoire de l'art à l'Université Hacettepe
Hacettepe Üniversitesi Arkeoloji ve Sanat Tarihi Bölümü mezunudur.
Films
Filmografi
[1]
Ankara Uluslararası Film Festivali En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu Ödülü (Gölgeler ve Suretler & Çoğunluk) 43. Sinema Yazarları Derneği Ödülleri En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu Performansı (Çoğunluk) 42. Sinema Yazarları Derneği Ödülleri En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu Performansı (Vavien) 21.
Kutsal Damacana est un film de comédie turc réalisé par Kamil Aydın.
Kutsal Damacana, Şafak Sezer’in başrolünü oynadığı, sahte bir papazın hikâyesini anlatan komedi filmi. Filmin çekimleri İstanbul'da yapılmıştır.
Synopsis
Konusu
Ancien marin, Fikret vie à Istanbul au près de son amis Asım.
Hayatını gemilerde tayfalık yapıp geçiren Fikret, artık İstanbul’a demirleyip yerleşik bir yaşam seçer.
Un jour avec le départ du prêtre du quartier au Vatican, Fikret profita de cette occasion pour se procurer des biens de la chapelle en se faisant passer pour le prêtre.
Hayatı kendisinden öğrenen ve bir dediğini iki etmeyen saf arkadaşı Asım’la bir gün karşılarına çıkacak olan o büyük fırsatı umut ederek yuvarlanıp giderler. Yaşadığı semtteki kilisesinin papazı Artin’in Vatikan’a gitmesini fırsat bilen ve kilisenin nimetlerini kendi tezgahına uydurup geçinmeye devam eden Fikret ve can yoldaşı Asım’ın karşısına bir gün gerçekten hiç beklenmedik bir iş gelir.
Un jour une femme demanda de l'aide a Fikret, soi disant prêtre, pour chasser les mauvais esprits qui se trouve au tour de sa soeur.
Ne Fikret’i kilisenin papazı sanıp başlarına gelen sihirli bir olayın çözümü için bu sahte papazdan çare uman aile kendi başlarına geleceklerden, ne de sahte papaz Fikret karşısına çıkacak olan büyük sürprizden haberdardır.
Distribution
Oyuncular
Inci Aral, née en 1944, est une femme de lettres turque.
İnci Aral, Türk öykü ve roman yazarı.
Elle est née en 1944, à Denizli.
1944 yılında Denizli'de doğdu.
Elle suit des études de pédagogie à Manisa puis de peinture à l'institut supérieur Gazi à Ankara.
Ankara'da Gazi Eğitim Enstitüsü Resim Bölümü'nü bitirdi.
Elle enseigne ensuite de 1964 à 1984. Puis elle quitte l'enseignement pour ouvrir une galerie d'art à Istanbul. Elle anime cette galerie jusqu'en 1992, mais commence à publier des textes à partir de 1977 dans différentes revues, dont Türk Dili (dergi), Soyut (dergi) et Varlik.
Altı öykü kitabı, altı romanı yayımlanmıştır.
Le texte qui la fait connaître est Scènes de massacres : femmes d'Anatolie, en 1984, consacré au massacre de Kahramanmaraş. Elle publlie cette même année 1984 un recueil de nouvelles, Uykusuzlar [Insomniaques]. En 1992, son roman Ölü Erkek Kuşlar [Oiseaux mâles morts] reçoit le prix Yunus Nadi
Yazar, 1992 yılında Ölü Erkek Kuşlar adlı romanı ile Yunus Nadi Ödülü'nü kazandı, 2002 yılında yayınlanan romanı Mor ile de Orhan Kemal Roman Armağanı'nı aldı.
Parmi ses œuvres les plus connues et les plus populaires figure une trilogie romanesque constituée de Yeni Yalan Zamanlar [Une nouvelle fois, le mensonge] publié en 1994, Mor [Violet], publié en 2002 et a été publié en 2007 et Yeni Yalan Zamanlar [jaune safran] publié en 2007.
1994'te yayımladığı Yeni Yalan Zamanlar, 2002'de yayımlanan Mor ve 2007'de yayımlanan Safran Sarı romanını Yeni Yalan Zamanlar başlıklı bir üçleme haline getirdi.
Principales publications
Eserleri
Son père est un ami de Ulvi Cemal Erkin qui l'encourage à étudier la musique.[2] Le procès après avoir remporté la quatrième année de l'école primaire de l'Etat d'Ankara Conservatoireoù je suis allé.
Kutluer'in babasının arkadaşı olan Ulvi Cemal Erkin'in Kutluer'e kulak testi yapması ve konservatuara teşvik etmesi sonucunda müzik eğitimi başladı.[2] İmtihanları kazandıktan sonra ilkokul dördüncü sınıfta Ankara Devlet Konservatuvarı'na girdi.
Kamuran gündemir dans piano piano avec il a travaillé.[2] Le choix de l'instrument par la Commission Kutluer "flûte enchantée"e ont été choisis et Câlin Saki"la a commencé l'apprentissage de la flûte.
Kâmuran Gündemir ile piyano çalıştı.[2] Enstrüman seçimi yapan komisyon tarafından Kutluer "flüt"e seçilmiştir ve Saki Şarıl'la flüt öğrenimine başlamıştır.
Şefika kutluer diplômé de l'Etat d'Ankara Conservatoire en 1979 par le grade 3 de sauter.
Şefika Kutluer Ankara Devlet Konservatuvarı'ndan 3 sınıf atlayarak 1979 yılında mezun olmuştur.
Dans la même année, la présidentielle Orchestre Symphoniquea commencé à travailler dans.
Aynı yıl Cumhurbaşkanlığı Senfoni Orkestrası'nda çalışmaya başladı.
Son premier concert professionnel à la mithat fenmen, Şefika kutluer accompagné au piano.
İlk profesyonel konserinde Mithat Fenmen, Şefika Kutluer'e piyanoda eşlik etti.
Behice Sadik Boran, née le 1er mai 1910, à Bursa, 10 octobre 1987, à Bruxelles est une femme politique et une sociologue turque , qui a été aussi présidente du Parti des Travailleurs de Turquie.
Behice Sadık Boran (d. 1 Mayıs 1910, Bursa – ö. 10 Ekim 1987, Brüksel), Türkiye İşçi Partisi’nin son genel başkanı, siyasetçi, akademisyen ve sosyolog.
La famille de son père, des tatars de Crimée, s'installent dans l'Empire ottoman dans les années 1890.
Ailesi 1890’larda Bursa’ya göç etmiş Kazan Tatarı’ydı.
Son père, Sadik, travaille dans le commerce des céréales. Elle naît à Bursa en 1910.
Tahıl ticareti yapan Sadık Bey ile Mahire Hanım’ın kızı olarak 1910’da Bursa’da doğdu.
Elle était la plus jeune de la fratrie.[1]
Üç kardeşin en küçüğüydü.[1]
Elle commence l'école à Bursa.
Boran, ilkokula Bursa’da başladı. Kurtuluş Savaşı döneminde Yunanlar Bursa’ya girince, ailesiyle İstanbul’a göç etti.
Pendant la guerre d'indépendance, lorsque les Grecs entrent dans la ville, sa famille émigre à Istanbul.
Orta öğrenimini Arnavutköy Amerikan Kız Koleji'nde yaptı. Babası okuryazar, aydın bir adamdı. Çocuklarının yabancı dil eğitimine çok önem veriyordu.
Elle poursuit ses études à l'American collège, établissement pour filles du Robert collège.
Bu sebepten Fransız okuluna yazdırıldı. Bu okul kapatılınca Arnavutköy’deki Amerikan Kız Koleji’nde okumaya başladı. Amerikan Kız Koleji'nin, yani şimdiki adıyla Robert Kolej'in, 1927’de orta, 1931’de lise kısmını birincilikle bitiren ilk Türk kız öğrenci oldu.
Elle obtient ensuite une bourse pour continuer à l'université du Michigan.[1]
Manisa Orta Mektebi İngilizce muallimeliğine atandı. Amerikan Michigan Üniversitesi (ABD) ona burs verme teklifinde bulundu. Kendini bu üniversiteye öneren kişi, Amerikan Kız Koleji’ndeki tarih öğretmeniydi.[1]
Elle y termine son doctorat de sociologie en 1939. Elle devient titulaire de la chaire de sociologie, créée à la faculté de langues, d'histoire et de géographie, au sein de l'université d'Ankara.
Michigan Üniversitesi’nde sosyoloji doktorasını tamamladıktan sonra 1939'da Türkiye'ye döndü ve Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi'nin (DTCF) sosyoloji bölümüne doçent olarak atandı.
Au cours de la même période, elle participe à l'équipe de rédaction d'un journal, est membre du parti communiste turque (TKP), se marie en 1946, mais est contrainte en 1948 de quitter son poste à l'université, et d'arrêter son enseignement et ses recherches[1] En 1950, elle est incarcérée et condamnée à 15 mois de prison pour ses prises de position contre le gouvernement de Menderes et contre la participation de l'armée turque à la guerre de Corée.[1]
Aynı dönemde Yurt ve Dünya ve Adımlar dergilerinin yayın faaliyetine katıldı. 1946'da Nevzat Hatko ile evlenen Boran, 1948'de siyasi görüşleri nedeniyle üniversiteden uzaklaştırıldı.[1] 1950 yılında kurucusu ve başkanı olduğu Barışseverler Cemiyeti, Menderes hükümetinin Kore'ye asker göndermesini kınayan bir bildiri yayımlayınca 15 ay hapis cezası aldı.[1]
En 1962, elle devient membre du Parti des Travailleurs de Turquie.
1962'de Türkiye İşçi Partisi'ne üye olan Boran, 1965 seçimlerinde Urfa'dan milletvekili seçildi.
Elle est élue député aux élections de 1965 pour la province de Şanlıurfa.
Birkaç dönem Avrupa Parlamentosu'nda Türkiye'yi temsil etti.
Elle devient présidente du Parti des Travailleurs de Turquie[2]. Après le coup d’État militaire du 12 Mars 1971 elle est de nouveau arrêtée.
TİP genel başkanı Mehmet Ali Aybar'a karşı tavır aldı ve 1970 yılındaki parti kurultayında genel başkan seçildi.[2] 12 Mart 1971 muhtırası ile birlikte tutuklandı ve partisi kapatıldı.
Elle est condamnée à 15 ans de prison.
Boran, 15 yıl hapis cezası aldı.
Mais en 1974 elle bénéficie de l'amnistie générale et redevient libre[1].
1974 yılında ilan edilen genel aftan yararlanarak serbest kaldı.[1] 1975'te tekrar kurulan TİP'in genel başkanı seçildi.
Peu de temps après le coup d'état militaire du 12 septembre 1980, elle est placée en résidence surveillée, puis exilée à l'étranger.[1]
12 Eylül 1980 darbesinin ardından kısa süre ev hapsinde tutulan Boran, daha sonra yurtdışına çıktı.[1] “Sosyalist doğulmaz, sosyalist yaşanır.” sözüyle hafızalarda yer edindi.[1]
1981la citoyenneté turque lui est retirée.
1981'de yurttaşlıktan çıkarıldı.