مجموعه کتابهای خانه درختی یک سری کتاب ای است که برای نوجوانان نوشته شده است , این مجموعه در استرالیا توسط اندی گریفیتس نوشته شده است و توسط تری دنتون تصویرگری شده است. این کتاب برای جوانان 7 تا 9 سال در نظر گرفته شده است
De waanzinnige boomhut is een boekenreeks voor de jeugd, geschreven door de Australische auteur Andy Griffiths en geïllustreerd door Terry Denton. De boeken zijn bedoeld voor de jeugd van 7 tot 9 jaar.

اندی تری در یک خانه درختی محیرالعقول و شگفت انگیز زندگی میکنند آنها در این خانه درختی یک مخزن کوسه های آدم خوار ، آزمایشگاه مخفی و یک اتاق بازی حیرت آور دارند و کلی چیزهای دیگر آنها برای ناشراشان آقای غول دماغ کتاب میفرستند اندی مینویسد و تری نقاشی میکند اسم داستانهایشان کتاب های خانه درختی است انتشارات هوپا این کتاب ها را منتشر کرده است
Andy en Terry hebben een heel speciale boomhut gebouwd met een bowlingbaan, een zwembad, een tank met reuzenhaaien, een geheim laboratorium en er is zelfs een snoepjesmachine die rechtstreeks snoepjes in de mond schiet. Oorspronkelijk bestond de boomhut uit 13 verdiepingen en telkens worden er 13 verdiepingen bijgebouwd.
خانه درختی 13 طبقه خانه درختی 26 طبقه خانه درختی 36 طبقه خانه درختی 52 طبقه خانه درختی 65 طبقه کتاب خانه درختی سرگرم کننده خانه درختی 78 طبقه کتاب خانه درختی سرگرم کننده 2 خانه درختی 91 طبقه خانه درختی 104 طبقه
De waanzinnige boomhut van 13 verdiepingen (Engels: The 13-Storey Treehouse, september 2011) De waanzinnige boomhut van 26 verdiepingen (Engels: The 26-Storey Treehouse, september 2012) De waanzinnige boomhut van 39 verdiepingen (Engels: The 39-Storey Treehouse, september 2013) De waanzinnige boomhut van 52 verdiepingen (Engels: The 52-Storey Treehouse, september 2014) De waanzinnige boomhut van 65 verdiepingen (Engels: The 65-Storey Treehouse, augustus 2015) De waanzinnige boomhut - Het doeboek (Engels: The Tree House Fun Book, mei 2016) De waanzinnige boomhut van 78 verdiepingen (Engels: The 78-Storey Treehouse, augustus 2016) De waanzinnige boomhut - Het doeboek 2 (Engels: The Tree House Fun Book 2, maart 2017) De waanzinnige boomhut van 91 verdiepingen (Engels: The 91-Storey Treehouse, augustus 2017) De waanzinnige boomhut van 104 verdiepingen (Engels: The 104-Storey Treehouse, augustus 2018)
اولین کتاب در استرالیا صادر شد و جایزه هایی برد.[1]
Het eerste boek The 13-Story Treehouse werd in Australië uitgegeven in september 2011 en won in 2012 de Australian Book Industry Award - Book of the Year for Older Children.[1]
از نظر داوران خانه درختی 65 طبقه برنده جایزه کودکان شد.
De waanzinnige boomhut van 65 verdiepingen won de prijs van de kinderjury.
آنتی ویروس eScan توسعهدهنده MicroWorld آخرین نسخه 14.0.1400.2117 </br> (27 اوت 2018) وضعیت فعال است سیستم عامل تمام نسخه های فعلی ویندوز، iOS، Mac-OS، لینوکس رده نرم افزار آنتی ویروس مجوز اختصاصی وب سایت https://escanav.com پورتال علم کامپیوتر
eScan Antivirus Ontwikkelaar MicroWorld Recentste versie 14.0.1400.2117 (27 augustus 2018) Status Actief Besturingssysteem Alle huidige Windows versies, iOS, Mac-OS, Linux Categorie Antivirussoftware Licentie Propriëtair Website www.escanav.nl Portaal Informatica
Antivirus eScan یک برنامه آنتی ویروس ساخته شده توسط شرکت آنتی ویروس هندی MicroWorld Technologies Inc. . این شرکت در سال 1993 در هند ظاهر شد. امروزه eScan در سراسر جهان شناخته شده است و در 18 زبان در دسترس است. آخرین نسخه 14.0.1400.2117 است و در تاریخ 27 اوت 2018 منتشر شد.
eScan Antivirus is een antivirusprogramma dat gemaakt wordt door het Indiase antivirusbedrijf MicroWorld Technologies Inc.. Het verscheen voor het eerst in India en dit in het jaar 1993. Tegenwoordig wordt eScan internationaal bekender en is het beschikbaar in 18 talen.
[1] این نسخه برای تمام نسخه های ویندوز پشتیبانی شده در دسترس است. نسخه های iOS، OSX، Android و لینوکس وجود دارد .
De meest recente versie is 14.0.1400.2117 en verscheen op 27 augustus 2018.[1] Deze versie is beschikbaar voor alle huidig ondersteunde Windows versies. Er bestaan versies voor iOS, OSX, Android, en Linux.
مرکز اسکان پناهجویان هلند گونه سازمان مستقل وبگاه https://www.coa.nl
Centraal Orgaan opvang asielzoekers Hoofdkantoor in Den Haag Geschiedenis Opgericht 1994 Structuur Voorzitter Milo Schoenmaker Hoofdkantoor Den Haag Type Zelfstandig bestuursorgaan Doel opvang bieden aan asielzoekers in Nederland Media Website https://www.coa.nl
سازمان مرکزی اسکان پناهجویان در هلند (COA) سازمانی است که وظیفه ی اسکان و راهنمایی پناهجویان در اردوگاه های پناهجویی و پخش کردن پناهجویان در سراسر خاک هلند را دارد تا زمانی که به در خواست پناهندگی پناهجویان رسیدگی بشود، COA وظیفه تامین نیاز های زندگی پناهجویان و پرداخت کمک هزینه های زندگی را دارد.
Het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA) biedt in opdracht van het ministerie van Justitie en Veiligheid opvang aan asielzoekers die naar Nederland komen. Het COA is verantwoordelijk voor plaatsing en opvang van asielzoekers in opvanglocaties verspreid over heel Nederland, totdat over hun asielaanvraag is beslist. Het COA zorgt voor de eerste levensbehoeften zoals huisvesting en uitbetaling van zakgeld.
COA یک نهاد اداری مستقل است و با این ظرفیت به طور مستقل یک کار دولتی را انجام می دهد. معاون وزیر دادگستری وظیفه مدیریت، هدایت و سیاست گذاری COA را دارد.
Het COA is een zelfstandig bestuursorgaan en voert in die hoedanigheid zelfstandig een overheidstaak uit; de staatssecretaris van het Ministerie van Justitie en Veiligheid is politiek verantwoordelijk.
دفتر مرکزی COA در لاهه واقع شده است [1] واقع شده است.
Het centraal bureau van het COA is gevestigd in Den Haag[1].
COA در سال 1994 بعد از تصویب قانونی در رابطه با اسکان پناهجویان تاسیس شد. در این قانون نحوه اعطای کمک هزینه ها و خرج های زندگی توصیف شده است.
Het COA is in 1994 ingesteld bij de Wet Centraal Orgaan opvang asielzoekers. Deze wet is tevens de grondslag voor de verstrekkingen, die nader zijn uitgewerkt in twee ministeriële regelingen: de Regeling verstrekkingen asielzoekers (Rva, 1997) en de Regeling verstrekkingen bepaalde categorieën vreemdelingen (Rvb).
بر اساس قانون مدیریت COA حداکثر از سه شورا تشکیل شده است. شورای نظارت از 5 عضو تشکیل شده است و مدیریت آن به عهده میلو سخون ماکر می باشد.
Volgens de wet heeft het bestuur (de directie) van het COA (ten hoogste) drie leden. De raad van toezicht telt (ten hoogste) vijf leden. Voorzitter van de raad is Milo Schoenmaker sinds 9 november 2018[2].
در سپتامبر سال 2011، اخبار منفی درباره COA به بیرون درز کرد که مسؤل وقت سازمان، نورتن آلبایراک به فساد محکوم شد و در سال 2012 از سمتش اخراج شد.
In september 2011 kwam COA negatief in het nieuws, doordat de toenmalige algemeen directeur Nurten Albayrak in opspraak kwam wegens onder meer corruptie en het creëren van een angstcultuur.[3] In april 2012 werd haar ontslag aangezegd.[4]
از سال 2013 شرکت حفاظتی Trigion وظیفه ی نگهبانی از اردوگاه های پناهجویی COA را دارد.
Sinds 2013 is de beveiliging op de asielzoekerscentra na een aanbesteding uitbesteed aan het particuliere beveiligingsbedrijf Trigion.[5]
مکان ها
Locaties
سازمان مرکزی اسکان پناهجویان وظیفه پخش پناهجویان در سراسر خاک هلند را دارد و به همین دلیل در تمامی استان های هلند اردوگاه های پناهندگی تاسیس کرده است، این اردوگاه ها با رایزنی ها و امضای قراردادها با شهرداری ها تاسیس می گردند. از شهر هایی که در آن اردوگاه های پناهجویی وجود دارد می توان به آمستردام، آلمیره و همچنین شهر های کوچک مثل هاردن برخ و اسنیک اشاره کرد.
Almelo, 2 locaties Almere Amersfoort Amsterdam Apeldoorn Arnhem, 4 locaties Assen Baexem Budel Burgum Delfzijl Den Helder, 4 locaties Drachten, 2 locaties Dronten Echt Emmen Gilze Grave Hardenberg Harderwijk Haren Heerhugowaard Heerlen Hengelo Hoogeveen Kampen Katwijk Laag Zuthem Leersum Luttelgeest Maastricht, 2 locaties Middelburg Musselkanaal Nijmegen Oisterwijk Overloon Rijswijk Rotterdam Schalkhaar Sint Annaparochie Sneek Sweikhuizen Ter Apel Tilburg, 2 locaties Utrecht Wageningen, 2 locaties Wassenaar Weert Winterswijk Zutphen Zweeloo Locaties van het COA volgens de website (februari 2021)
ویلیام روبروک یا ویلم فان روبروک یک مبلغ فلاندری از فرقه فرانسیسکن بود . او اهل شهر روبروک نزدیک کاسل در فلاندر فرانسه بود . او از سال 1253 تا 1255 به امپراتوری مغول سفر کرد. تاریخ‌نگاران معاصر گزارش آن سفر را که به زبان لاتین نوشته شده از نظر کیفیت و اعتبار، برتر از همه گزارش‌های اروپایی دیگر درباره امپراتوری آن دوره می‌دانند.
Hij was afkomstig uit Rubroek (Rubrouck) nabij Kassel in Frans-Vlaanderen. Hij maakte van 1253 tot 1255 een reis naar het Mongoolse rijk. Het in het Latijn geschreven verslag van die reis wordt door hedendaagse historici in termen van kwaliteit en betrouwbaarheid superieur geacht aan alle andere Europese verslagen over het rijk van die periode.
مسیر سفر ویلیام روبروک (1253-55)
De route van Willem van Rubroeck (1253-55)
ویلیام روبروک باید تا اواسط مارس 1253 فلسطین را ترک کرده باشد. ماه بعد او در قسطنطنیه بود و در 13 آوریل در ایا صوفیه مراسمی برگزار کرد. در این شهر با بارتولومی کرمونا نیز ملاقات کرد که تا قره‌قروم او را همراهی کرد. افزون بر این، یک منشی، به نام گوسِت، مترجمی به نام هومو دئی، و همچنین پسری به نام نیکولاس، که روبروک او را در قسطنطنیه خریده بود، بخشی از گروه بودند. در 21 مه او وارد سوداک در کریمه شد . در اواخر تیرماه به اردوگاه سرتاق رسید. آنها در ابتدا به عنوان مقدسین پذیرفته شدند. پس از ارائه نامه و ترجمه ظاهراً نادرست بخشی از آن، سرتاق این‌گونه پنداشت که این نامه، درخواست کمک از مغول‌ها در مبارزه با مسلمانان است. بنابراین او این گروه را به پدرش باتوخان فرستاد. ویلیام روبروک در گزارش خود نسبت به باورهای مسیحی سرتاق تردید جدی ابراز می‌کند.
De volgende maand was hij in Constantinopel en houdt een mis op 13 april in de Aya Sofia. In deze stad ontmoette hij ook Bartholomeus van Cremona, die hem de gehele reis naar Karakorum zou vergezellen. Daarnaast maakten een klerk, Gosset, een tolk met de naam Homo Dei alsmede een jongen met de naam Nicolaas, die Van Rubroeck in Constantinopel had gekocht deel uit van het gezelschap.
روبروک در 5 اوت به اردوگاه باتو در ولگا رسید. برای پنج هفته بعد او در امتداد ساحل شرقی ولگا همراه با نیروهای باتو حرکت کرد. در پایان سپتامبر، او از اورال عبور کرد و در 27 دسامبر به اردوگاه خاقان منگوقاآن رسید ، که در فاصله 6 روز راه از قره‌قوروم برپا شده بود. در 4 ژانویه 1254، روبروک در بارگاه منگوقاآن بار عام یافت. در این گفتگو، روبروک بار دیگر بر شخصیت خود به عنوان مبلغ مذهبی تأکید کرد و درخواست کرد که به او اجازه داده شود مدتی در اردوگاه بماند، با توجه به وضعیت بد سلامتی بارتولومی کرمونا. منگوقاآن موافقت کرد. با این حال، از آنجا که منگوقاآن متوجه سرشت مذهبی سفر این گروه شد توجه‌اش به این مسافران کاهش یافت و در نتیجه، ویلیام روبروک پس از این فقط دو بار با منگوقاآن ملاقات کرد.
Eind september trok hij de Oeral over en op 27 december bereikte hij het kamp van de khagan Möngke, dat toen op een afstand van ongeveer zes dagen reizen van Karakorum was opgezet. Op 4 januari 1254 had Van Rubroeck een audiëntie bij Möngke. In het gesprek beklemtoonde Van Rubroeck nog eens het missionaire karakter van zijn reis en verzocht, ook gezien de slechte gezondheidstoestand van Bartholomeus van Cremona, enige tijd in het kamp te mogen blijven.
ویلم فان روبروک در سفرنامه چندین بار از مترجم خود، هومو دئی، شکایت می کند. او اغلب مست بود و معمولاً حتی در حالت هوشیاری نمی توانست به اندازه کافی ترجمه کند. او در اواسط ماه مارس با یک زرگر فرانسوی ویلم بوشیه و پسر خوانده اش در اردوگاه ملاقات کرد. این پسر نشان داد که مایل است مترجم او شود و در این مقام از همو دئی برتری داشت. در 29 مارس 1254، منگوقاآن اردوگاه را ترک کرد و به قره‌قروم رفت. روبروک در 5 آوریل به آنجا رسید. او بلافاصله با درخواست تعدادی از الان‌ها ، روس ها ، ارمنی ها و گرجی های حاضر برای برگزاری مراسم عید پاک برای آنها مواجه شد. این گروه‌ها به کلیساهای نسطوری در قره‌قوروم دسترسی نداشتند، با این وجود روبروک موفق شد راهب نسطوری را به همکاری متقاعد کند و با کمک بوشیه، آیین عزاداری برای آن گروه‌ها در کلیسایی از یک کلیسای نسطوری ترتیب داد.
Van Rubroeck kwam daar op 5 april aan. Hij werd gelijk geconfronteerd met het verzoek van een aantal daar aanwezige Alanen, Russen, Armeniërs en Georgiërs een paasmis voor hen te organiseren. Deze groepen hadden geen toegang tot de nestoriaanse kerken in Karakorum, Van Rubroeck slaagde erin een nestoriaanse monnik toch tot enige medewerking te bewegen en organiseerde met hulp van Buchier voor die groepen de mis in een kapel van een nestoriaanse kerk.
در ماه های بعد، روبروک به طور متناوب در اردوگاه منگوقاآن و در قره‌قوروم ماند. در 30 مه 1254، در حضور منگوقاآن ، یک مناظره کلامی تاریخی بین روبروک با نسطوریان و بودایی‌ها و مسلمانان برگزار شد. در این گزارش، روبروک خود را برنده این مناظره اعلام کرده است، اما می‌افزاید که این امر به تغییر دین هیچ‌یک از افراد منجر نشد. روز بعد، روبروک آخرین دیدار را با منگوقاآن داشت و خان مغول برای او توضیح داد که جوهر ایمان مغولی چیست. او همچنین به روبروک گفت که زمان آن فرا رسیده که قلمرو مغول را ترک کند و نامه‌ای برای لویی نهم به او داد. در این نامه بار دیگر آمده بود که نامه ایلگدیز که در پایان سال ۱۲۴۸ در قبرس به دست پادشاه رسیده جعلی بوده است.
In de maanden daarna verbleef Van Rubroeck afwisselend in het kamp van Möngke en in Karakorum. Op 30 mei 1254 vond in aanwezigheid van Möngke het vaak gememoreerde theologische debat plaats tussen Van Rubroeck met de nestorianen en boeddhisten en moslims. In het verslag roept Van Rubroeck zich uit tot winnaar van het debat, maar moet eraan toevoegen dat dit tot geen enkele bekering leidde.
ویلیام روبروک یک بار دیگر به قره‌قوروم بازگشت و سفر بازگشت خود را در 12 ژوئیه 1254 آغاز کرد. بارتولومی کرمونا احساس می کرد که نمی تواند سختی های سفر دیگری را تحمل کند و اجازه اقامت دائم در قره‌قوروم به او داده شد. در 15 سپتامبر، روبروک به اردوگاه باتو خان بازگشت. اواخر شهریور وارد سرای شد. او در آنجا تا 1 نوامبر اطراق کرد و سپس مسیر جنوبی‌تری را در پیش گرفت. در اواسط دی ماه 1255 وارد لرستان شد . سپس از طریق آناتولی به سمت غرب حرکت کرد و در 12 مه 1255 از طریق سیواس ، قیصریه و قونیه به شهر ساحلی کوریکوس رسید. در آنجا او با قایق به قبرس رفت و در 16 ژوئن به آنجا رسید.
Van Rubroeck keerde nog een keer terug naar Karakorum en begon de terugreis omstreeks 12 juli 1254. Bartholomeus van Cremona voelde zich niet in staat de ontberingen van nog een keer een dergelijke reis te ondergaan en had toestemming gekregen zich permanent in Karakorum te mogen vestigen. Op 15 september kwam Van Rubroeck weer aan in het kamp van Batu Khan.
در آنجا شنید که لویی نهم در همین حین فلسطین را ترک کرده و در فرانسه است. در نیکوزیا با مقامات مذهبی که با او ابتدا به انطاکیه و سپس به جلسه دینی در طرابلس رفتند ملاقات کرد. این دیدار در اواسط ماه اوت برگزار شد. این تاریخ آخرین واقعیت ثبت شده از سفر او است.
Hij hoorde daar dat Lodewijk IX inmiddels Palestina had verlaten en in Frankrijk was. In Nicosia ontmoette hij de provinciaal van de orde met wie hij eerst naar Antiochië en daarna naar een vergadering van de provincie in Tripoli reisde. Die vergadering vond half augustus plaats.
احتمالاً .یلیام روبروک انتظار داشت که بتواند خودش در فرانسه به پادشاه گزارش دهد. روبروک در پایان نوشت که از طرف اسقف‌ها به او دستور داده شد که در صومعه در عکا به عنوان سخنران نقش ایفا کند. او باید گزارش خود را به صورت مکتوب به پادشاه ارائه می کرد. بنابراین گزارش نوشته شده توسط او به شکل نامه ای بسیار طولانی به لویی نهم است. تمام آنچه هنوز در مورد روبروک شناخته شده است مربوط به ملاقات با راجر بیکن در فرانسه احتمالاً در سال 1257 یا 1258 است.
Van Rubroeck had waarschijnlijk verwacht zelf in Frankrijk rapport aan de koning te kunnen uitbrengen. In een epiloog schreef Van Rubroeck, dat hij van de provinciaal echter het bevel kreeg om lector te worden in het klooster van de orde in Akko. Hij diende zijn verslag bij de koning schriftelijk in te dienen.
به ندرت حقایقی در مورد شخص ویلم ون روبروک شناخته شده است. هم سال تولد و هم سال وفات او مشخص نیست. برای زمان تولد او در ادبیات بین 1215-1230 فرضی وجود دارد. تعدادی از جملات در سفرنامه او نشان از آشنایی خاصی با منطقه ایل دوفرانس دارد . در نوشته‌هایش، او پهنای رودخانه هایی مانند ولگا و دون را با رودخانه سن در پاریس مقایسه می کند . او وسعت پایتخت امپراتوری مغول و قره‌قروم را نیز با سنت دنیس می‌سنجد.
Voor het tijdstip van zijn geboorte wordt in de vakliteratuur een aanname gehanteerd van tussen 1215-1230. Een aantal zinnen in zijn reisverslag wijst op een zekere bekendheid met de regio Île-de-France. De breedte van rivieren als de Wolga en de Don wordt vergeleken met die van de Seine in Parijs.
یک دست‌نوشته از قرن چهاردهم در اختیار کالج کورپوس کریستی، کمبریج. در نیمه بالای تصویر، سفرنامه به لویی نهم ارائه می شود. در پایین ویلیام روبروک همراه با یک کارآموز در راه است.
Kapitaal in een handschrift uit de veertiende eeuw in bezit van het Corpus Christi College in Cambridge. Boven wordt het reisverhaal aangeboden aan Lodewijk IX. Onderaan is Willem van Rubroek op weg samen met een gezel.
خود مأموریت از نظر اهداف اعلام شده شکست خورده بود. روبروک نتوانست با زندانیان آلمانی ارتباط برقرار کند. یکی از دلایل این امر این بود که آن‌ها در طول سفر به سمت قلمرو مغول چندین صد کیلومتر به سمت شرق حرکت کرده بودند. او در گزارش خود تعداد کل افرادی را که توانست به مسیحیت بگرواند، شش نفر ذکر می کند و بسیار بعید است که این افراد مغول بوده باشند. با این حال، گزارش او از نظر کیفیت و قابلیت اطمینان نسبت به سایر گزارش های سفر به امپراتوری مغول آن زمان برتر است. همچنین در تعدادی از جنبه ها به طور قابل توجهی قابل اعتمادتر از گزارش بعدی مارکوپولو است. اگرچه او دین بودا را به رسمیت نمی‌شناخت، اما اولین کسی بود که آیین‌های بودایی و اعتقاد به تناسخ ، و همچنین اهمیت تکرار مانترا «اوم مانیپادمه هوم» را بارها و بارها توصیف کرد .
Zijn verslag is echter in termen van kwaliteit en betrouwbaarheid superieur aan alle andere verslagen van reizen naar het Mongoolse rijk van die tijd. In een aantal aspecten is het ook aanzienlijk betrouwbaarder dan het latere verslag van Marco Polo. Hoewel hij de religie als zodanig niet herkende, was hij de eerste die boeddhistische rituelen en het geloof in reïncarnatie beschreef alsmede het belang dat gehecht werd aan het steeds maar repeteren van de mantra Om manipadmé hum.
توصیفات او از اعمال مذهبی کلیسای نسطوری شرق دقیق بود. مطالب موجود در گزارش مربوط به شمن های مغولی همچنان دارای ارزش تاریخی-قوم نگاری است. در واقع، این تنها توصیف شمنیسم مغولی قبل از گرویدن اکثر مغول ها به بودیسم مغولی- تبتی در قرن شانزدهم و هفدهم است. توصیف او از شهر قره‌قروم اولین توصیف در ادبیات اروپا بود. در این گزارش همچنین به صراحت آمده است که دریای خزر باید یک دریای داخلی باشد و این نیز برای اروپا تازگی داشت. اگرچه روبروک به چین سفر نکرد، اما اولین کسی بود که به صراحت اعلام کرد که چین باید همان سرزمین سرس دوران باستان باشد . توصیفات او از حروف نوشتاری چینی اولین مورد در اروپا است. نوشته‌های او کاملاً متفاوت از گزارش های قبل و بعد از خود، از جمله مارکوپولو است و در گزارش خود بیان می کند که هیچ اعتباری برای وجود موجوداتی مانند سگ‌سران و شغال‌سران قائل نیست .
Hoewel van Rubroeck niet naar China reisde, was hij de eerste die ook expliciet vaststelde dat de Chinezen de Seres van de Oudheid moesten zijn. Zijn beschrijvingen van de Chinese karakters van de geschreven taal zijn de eerste in Europa. Geheel anders dan verslagen voor en na hem, waaronder ook nog Marco Polo, meldt hij in zijn verslag geen enkele geloofwaardigheid te hechten aan het bestaan van wezens zoals cynocefalen.
او خان‌های مغول را تهدیدی بزرگ برای اروپا توصیف کرد، اما برخی از مهارت‌های مغول‌ها نیز او را تحت تأثیر قرار داد. او در گزارش خود به این نتیجه رسید که خان های مغول مسیحیت کاتولیک رومی را در وهله اول به عنوان پیوندی با قومیت تفسیر می کردند و بنابراین هرگونه گرویدن به مسیحیت را به منزله انکار هویت مغولی خود می دانستند.
Hij beschreef de Mongoolse khans wel als een grote bedreiging voor Europa, maar was ook onder de indruk van een aantal aspecten van Mongools vakmanschap. Hij kwam in in zijn verslag tot de conclusie dat de Mongoolse khans het rooms-katholieke christendom in de eerste plaats interpreteerden als gebonden aan etniciteit en daarom eventuele bekering tot dat christendom zagen als een verloochening van hun Mongoolse identiteit.
نسخه‌های گزارش
Verspreiding van het verslag
گزارش‌های پیشین، بسیار کمتر قابل اعتماد، از آندره لونژومویی و به‌ویژه جیوانی د پیان دل کارپین به پرفروش‌ترین‌ها در اروپا تبدیل شدند. با این حال، نسخه «گزارش سفر ویلمی د روبروک» کمتر شناخته شده بود. به غیر از قطعات موجود در Opus Majus اثر راجر بیکن (1267) هیچ نشانه ای وجود ندارد که کسی واقعاً گزارش او را خوانده باشد. این حساب این متن با انتشاری در سال 1598 توسط ریچارد هاکلوت از گمنامی کامل نجات یافت. این گزارش در یک ترجمه انگلیسی در پیمایش اصلی او گنجانده شد. اولین نسخه هلندی در سال 1707 ظاهر شد. با این حال، ارزش واقعی گزارش روبروک تا قرن نوزدهم به دلیل ترجمه ای که در سال 1839 توسط فرانسیسک میشل و توماس رایت تحت عنوان Voyage en Orient du Frère Guillaume de Rubruc انجام شد، شناسایی نشد . از آن زمان تعداد زیادی ترجمه دیگر از این اثر منتشر شده است. آخرین ترجمه هلندی از سال 1984 سفرنامه ویلم فان روبروک، مارکوپولوی فلاندری (1253-1255) نوشته یو دیولدر، آر اوستین و پی واندپیت است.
De echte waarde van het verslag van Rubroeck werd echter pas in de negentiende eeuw herkend als gevolg van een vertaling uit 1839 van Francisque Michel en Thomas Wright onder de titel Voyage en Orient du Frère Guillaume de Rubruc. Er zijn daarna een groot aantal andere vertalingen van het werk verschenen. Uit 1984 is de laatste Nederlandse vertaling Het reisverhaal van Willem van Rubroeck, de Vlaamse Marco Polo (1253-1255) van U. Devolder, R. Ostyn en P. Vandepitte.
پنج نسخه دست‌نویس از این گزارش مربوط به قرن های سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم باقی مانده است. سه مورد از آنها، از جمله قدیمی ترین نسخه، در کتابخانه کالج کورپوس کریستی، دانشگاه کمبریج هستند . چهارمی متعلق به کتابخانه بریتانیا و پنجمی متعلق به کتابخانه دانشگاه لیدن است .
Er zijn vijf handgeschreven kopieën van het verslag uit de dertiende, veertiende en vijftiende eeuw bewaard gebleven. Drie daarvan, waaronder het oudste exemplaar, zijn in het bezit van de bibliotheek van het Corpus Christi College van de Universiteit van Cambridge. Het vierde is bezit van de British Library en het vijfde van de bibliotheek van de Universiteit Leiden.
از گزارش سفر می توان دریافت که او در اواخر سال 1248 در قبرس در همراهی پادشاه فرانسه لویی نهم بوده است. در دسامبر همان سال، دو فرستاده ایلدگیز، فرمانده مغول در ایران ، به آنجا رسیدند. آن رویداد دلیل فوری سفر آندره دو لونگیومو به دربار مغولستان بود. نظری در اثری از یکی دیگر از فرانسیسکن ها، جاکومو دیزئو، روشن می کند که روبروک احتمالاً پیش از ورود پادشاه فرانسه در قبرس حضور داشته است. روبروک در آن متن به عنوان یک سخنران در صومعه فرانسیسکن در نیکوزیا توصیف شده است . او احتمالاً به یکی از استان های اروپایی فرانسیسکن ها تعلق نداشت، بلکه متعلق به سرزمین مقدس بود که قبرس بخشی از آن بود.
Een opmerking in een werk van een andere franciscaan, Giacomo d'Iseo, maakt duidelijk dat van Rubroeck vermoedelijk al geruime tijd op Cyprus aanwezig was voor de aankomst van de Franse koning. Van Rubroeck wordt in die opmerking beschreven als een lector in het klooster van de franciscanen in Nicosia. Vermoedelijk behoorde hij dan ook niet tot een van de Europese provincies van de franciscanen, maar tot die van het Heilig Land, waarvan Cyprus deel uitmaakte.
پس از آن روبروک باید در جنگ صلیبی هفتم ، که در مصر اتفاق افتاد، همراه پادشاه رفته باشد. او در سفرنامه گزارش می دهد که در دمیتا حضور داشته است. پس از زندانی شدن و آزادی لویی نهم، روبروک به دنبال او به فلسطین رفت . از آنجا به قره‌قروم سفر کرد. پس از بازگشت، ابتدا به قبرس بازگشت و سپس از طریق انطاکیه و طرابلس به عکا رفت .
Van Rubroeck moet daarna de koning gevolgd zijn op de Zevende Kruistocht, die in Egypte plaatsvond. In het reisverslag meldt hij in Damietta aanwezig geweest te zijn. Na de gevangenschap en weer vrijlating van Lodewijk IX volgde Van Rubroeck hem naar Palestina.
چند سال بعد، راجر بیکن دوباره روبروک را در جایی در فرانسه ملاقات کرد. بیکن با او گفتگو کرد، بخش‌هایی از سفرنامه را کپی کرد و آن را در بخش جغرافیایی Opus Majus خود گنجاند. بهترین فرض ممکن برای زمان آن رویارویی 1257 یا 1258 است. پس از آن، روبروک به طور کامل از تصویر محو می شود.
Roger Bacon heeft enkele jaren later ergens in Frankrijk Van Rubroeck nog een keer ontmoet. Bacon had een gesprek met hem, kopieerde delen van het reisverslag en nam die op in de geografische sectie van zijn Opus Majus. De best mogelijke aanname voor het tijdstip van die ontmoeting is 1257 of 1258.
سفرهای قبلی توسط جیوانی د پیان دل کارپین (1245-1247) و آندره لونژومویی (1249-1251) به امپراتوری مغول انجام شده بود. سفر روبروک اساساً از یک جنبه مهم متفاوت است. دو سفر اول به ترتیب به سفارش پاپ اینوسنت چهارم و لویی نهم انجام شده بود. آن سفرها بیشتر جنبه دیپلماتیک داشت. مشخص نیست که سفر روبروک تا چه اندازه نتیجه دستور مستقیم لویی نهم بوده است. پادشاه هزینه های سفر را تامین کرد و هم او و هم همسرش مارگارت پروونس هدایایی اهدا کردند.
Er waren eerdere reizen naar het Mongoolse Rijk geweest van Johannes van Pian del Carpine (1245-1247) en André de Longjumeau ( 1249 -1251). De reis van Van Rubroeck is op een belangrijk aspect essentieel verschillend. De eerste twee reizen waren gemaakt in opdracht van resp. paus Innocentius IV en Lodewijk IX.
با این حال، ویلیام روبروک در درجه اول خود را یک مبلغ می دانست. در سفرنامه لونژومویی به شرایط بدی اشاره شده است که در آن تعدادی از آلمانی های اسیر در تراز به بردگی گرفته شده بودند. کمک به این افراد و همچنین موعظه در میان مغولان انگیزه اصلی او برای انجام این سفر بود. روبروک در تماس‌های خود با مغول‌ها همیشه منکر این بود که او فرستاده پادشاه بوده است، اما بر شخصیت مبلغ مذهبی خود تأکید می‌کرد.
In het reisverslag van Longjumeau werd melding gemaakt van de slechte omstandigheden, waarin een aantal gevangengenomen Duitsers als slaven in Talas verkeerden. Het kunnen verlenen van bijstand aan deze mensen alsmede het kunnen prediken onder de Mongolen waren zijn belangrijkste drijfveren om de reis te ondernemen. In de contacten met de Mongolen ontkende Van Rubroeck ook altijd een afgezant te zijn van de koning, maar beklemtoonde het missionaire karakter van zijn reis.
پایبندی به آرمان فرانسیس آسیزی نیز در این واقعیت نمود می‌یابد که ویلم فان روبروک در طول سفر به عادت کلیسایی جامه به تن داشت، مسافت زیادی را پیاده روی کرد و بیشتر با پای برهنه رفت. کفش ها فقط زمانی پوشیده می شدند که سرمای شدید آن را ضروری می کرد. روبروک نامه ای از لویی نهم به سرتاق پسر باتوخان با خود داشت که باور بر این بود در فلسطین مسیحی شده است. محتوای آن نامه به طور کامل مشخص نیست، اما احتمالاً چیزی بیش از معرفی‌نامه ای برای روبروک نبوده است که از وی خواسته شده بود مدتی در آنجا بماند و موعظه کند. علاوه بر این، این نامه حاوی تبریکی از سوی لویی نهم به سرتاق به دلیل گرویدن وی به مسیحیت بود. سوء تفاهم در مورد این قسمت از نامه و ترجمه نادرست، بعدها باعث ایجاد مشکلات و سردرگمی در مورد ماهیت تبلیغی سفر در طول سفر شد.
De inhoud van die brief is niet volledig bekend, maar waarschijnlijk was het niet meer dan een introductiebrief voor Van Rubroeck, waarin gevraagd werd het hem mogelijk te maken enige tijd daar te blijven en te prediken. Daarnaast bevatte de brief een felicitatie van Lodewijk IX aan Sartaq voor zijn bekering tot het christendom. Misverstanden over dit deel van de brief en een onjuiste vertaling creëerden later tijdens de reis moeilijkheden en verwarring inzake het missionaire karakter van de reis.
لشکرکشی قفقاز نامی است که به مجموعه‌ای از درگیری‌های مسلحانه بین امپراتوری‌های عثمانی و روسیه اطلاق می‌شود؛ مجموعه‌ای از درگیری‌ها که بعدها شامل جمهوری خلق آذربایجان ، ارمنستان ، دیکتاتوری خزر مرکزی و بریتانیا شد و به عنوان بخشی از جبهه خاورمیانه در طول جنگ جهانی اول به‌شمار می‌آمد. لشکرکشی قفقاز از قفقاز تا شرق آناتولی گسترش یافت و تا ترابزون ، بیتلیس ، موش و وان رسید . این جنگ سراسری با حملات هم‌زمان نیروی دریایی روسیه در منطقه دریای سیاه متعلق به امپراتوری عثمانی همراه بود.
De Kaukasusveldtocht is de benaming voor een reeks gewapende conflicten tussen het Ottomaanse Rijk en Keizerrijk Rusland, met later ook Azerbeidzjan, Armenië, de Centraal-Kaspische Dictatuur en het Verenigd Koninkrijk als deel van het Midden-Oosters front tijdens de Eerste Wereldoorlog. De Kaukasusveldtocht spreidde zich uit van de Kaukasus tot Oost-Anatolië en reikte zo ver als Trabzon, Bitlis, Muş en Van. De landelijke oorlogsvoering ging gepaard met acties van de Russische Marine in de Zwarte Zee-regio van het Ottomaanse Rijk.
همزمان با پیشروی ارتش انورپاشا به سمت قارص، سپاه کوچکی از ارتش عثمانی از وان وارد ایران وارد شد. این نیرو با مقاومت کمی روبرو شد و برای مدت کوتاهی شهر تبریز را اشغال کرد. با این حال، هم روس ها و هم انگلیسی ها واحدهایی را برای بیرون راندن نیروهای عثمانی از کشور به شمال ایران فرستادند، پس از آن عثمانی ها نیز به دلیل شکست در ساریکامیس به مواضع اصلی خود عقب نشینی کردند.
Op hetzelfde moment dat Envers leger opmarcheerde richting Kars, trok een klein Ottomaans leger vanaf Van Iran binnen. Deze troepenmacht ondervond nauwelijks weerstand en bezette korte tijd de stad Tabriz. Zowel de Russen als de Britten stuurden echter eenheden naar Noord-Perzië om de Ottomaanse eenheden het land uit te jagen, waarna de Ottomanen zich hier ook terugtrokken naar hun startposities, vanwege de nederlaag bij Sarikamis.
رافائل د نوگالس مندز، افسر ونزوئلایی که در ارتش عثمانی خدمت می کرد، او در محاصره وان شرکت کرد و پس از جنگ یکی از بهترین گزارش های نبرد و پیامدهای آن را نوشت.
Rafael de Nogales Mendez, een Venezolaanse officier die diende in het Ottomaanse leger, deelgenomen aan het beleg van Van en na de oorlog schreef een van de beste rekeningen van de strijd en de nasleep ervan.
روس ها وان را در مه 1915 تصرف کردند. در آن زمان، ژنرال یودنیچ فکر می کرد که نیروهای عثمانی در منطقه ضعیف هستند و فقط از سه تا چهار لشکر تشکیل شده‌اند . در واقع، فرمانده عثمانی، پاشا عبدالکریم ، هشت لشکر با مقدار زیادی نیروی کمکی در ذخیره داشت. ژنرال روس، اوگانوفسکی، فرماندهی بود بدون چالاکی لازم و واحدهای کوچکی از نیروهای خود را به جهات مختلف فرستاد.
Op dat moment dacht generaal Joedenitsj dat de Ottomaanse troepen in het gebied zwak waren en uit slechts drie tot vier divisies bestonden. In werkelijkheid had commandant Pasja Abdul Kerim acht divisies tot zijn beschikking met daarbij nog een grote hoeveelheid versterkingen achter de hand. De Russische generaal Oganovski, die het commando voerde over het front, was traag en stuurde kleine eenheden troepen in verschillende richtingen.
در ماه ژوئیه، پاشا کریم در منطقه دریاچه وان ضد حمله‌ای انجام داد و روسها را در نبرد ملازگرد شکست داد. اینها، تحت فرماندهی ژنرال اوگانوفسکی، که به زودی جایگزین شد، از شرق قره‌کلسیا (آگری) به سمت بایبورد عقب نشینی کردند. ژنرال یودنیچ به سرعت یک نیروی متحرک متشکل از 22000 مرد که اکثراً قزاق بودند به فرماندهی ژنرال باراتوف جمع آوری کرد و منتظر بودند تا ارتش عثمانی در کمین قرار گیرد . ارتش کوچک باراتوف در اوایل ماه اوت در چند نقطه به ارتش عثمانی حمله کرد. عثمانی ها به سمت جنوب عقب نشینی کردند و حدود 6000 اسیر جنگی روسی علاوه بر مقدار زیادی آذوقه باقی گذاشتند. این درگیری به نام نبرد قره‌کلیسا معروف شد.
In juli opende Pasja Kerim de tegenaanval in het gebied rond het Vanmeer en versloeg de Russen bij de Slag om Malazgirt. Deze trokken zich daarop onder generaal Oganovski, die spoedig daarop werd vervangen, terug naar ten oosten van Kara Killise in de richting van Bayburt. Generaal Joedenitsj verzamelde snel een mobiele troepenmacht van ongeveer 22.000 man, grotendeels kozakken, onder generaal Baratov en wachtte op het moment dat het Ottomaanse leger in zijn hinderlaag zou lopen.
در همین حال، شورشیان ارمنی در نبرد وان شکست خورده بودند، اما به دلیل شکست در نبرد قره‌کلیسا، روس ها برای دومین بار وان را تصرف کردند.
Ondertussen waren de Armeense rebellen verslagen tijdens de Slag om Van, maar door de nederlaag in de slag om Kara Killisse, veroverden de Russen Van voor de tweede keer.
در 24 سپتامبر دوک اعظم نیکلاس نیکولایویچ ، پس از برکناری از سمت خود به عنوان فرمانده کل ارتش روسیه، به عنوان فرمانده کل نیروهای روسیه در ارمنستان و ایران منصوب شد. پس از انجام این کار، دوک بزرگ هدایت جنگ را به دست ژنرال یودنیچ سپرد.
Op 24 september werd groothertog Nicolaas Nikolajevitsj, na te zijn afgezet uit zijn functie als opperbevelhebber van het Russische Leger, aangesteld als bevelhebber over alle Russische troepen in Armenië en Perzië. Toen dit eenmaal gebeurd was, legde de groothertog de uitvoering van de oorlog in de handen van generaal Joedenitsj.
در 23 فوریه 1917، با وقوع انقلاب روسیه پیشروی روسیه در مناطق اطراف متوقف شد و سپس ارتش متلاشی شده قفقاز روسیه با نیروهای دولت تازه‌تأسیس ارمنی، متشکل از نیروهای داوطلب پیشین ارمنی و سربازان نامنظم ارمنی جایگزین شد. در سال 1918، منطقه همچنین شاهد استقرار دیکتاتوری خزر مرکزی، جمهوری ارمنستان کوهستانی و یکی از نیروهای متفقین به نام دانسترفورس بود که متشکل از نیروهای زبده از جبهه‌های بین‌النهرین و غرب بود. امپراتوری عثمانی و امپراتوری آلمان درپی ورود هیئت اعزامی آلمان به قفقاز که هدف اصلی آن تامین نفت بود، درگیری خطرناکی در باتومی داشتند.
Op 23 februari 1917 stopte de Russische opmars na de Russische Revolutie en later werd het uit elkaar vallende Russische Kaukasus Leger vervangen door de troepen van de nieuwe opgerichte Armeense staat, bestaande uit de vorige Armeense vrijwillige troepen en de Armeense onregelmatige troepen. Gedurende 1918 zag de regio ook de oprichting van de Centraal Kaspische Dictatuur, de Republiek Bergachtig Armenië en een Geallieerde kracht genaamd Dunsterforce, die was samengesteld uit elitetroepen uit de Mesopotamische en Westerse Fronten. Het Ottomaanse Rijk en het Duitse Keizerrijk hadden een gevaarlijk conflict bij Batoemi met de aankomst van de Duitse Kaukasus Expeditie wier voornaamste doel was olie veilig te stellen.
در زمستان، این منطقه معمولاً برای جنگ چندان مناسب نیست. سرمای شدید و جاده های بد نقش مهمی در انهدام لشکر سوم انور پاشا در سال قبل داشت. با این حال، ژنرال روس یودنیچ آن را فرصتی برای حمله غافلگیرانه به عثمانی می دانست. در اوایل ژانویه 1916 ، ارتش او مخفیانه زمستانگاه خود را ترک کرد و به سمت قلعه عثمانی در ارزروم حرکت کرد . روسها موفق شدند یک حمله غافلگیر کننده کامل ترتیب دهند و یک لشکر عثمانی را که در نبرد کوپروکوی از 16 تا 19 ژانویه در زمستانگاه خود به‌سر می‌برد، نابود کنند.
De Russische generaal Joedenitsj zag het echter als een kans om een verrassingsaanval uit te voeren op de Ottomanen. In begin januari van 1916 verliet zijn leger in het geheim de winterkwartieren en marcheerde in de richting van het Ottomaanse fort bij Erzurum. De Russen wisten een totale verrassing te veroorzaken en een Ottomaanse divisie te vernietigen die zich bevond in haar winterkwartieren bij de Slag om Koproekoj van 16 tot 19 januari.