به جز رفتار بهتبرانگیزش، شیریمه در روایت به کسی آسیبی نمیرساند و بهنظر میآید که تنها از ترساندن کسانی لذت میبرد که در تاریکی شب قدم میزنند. گفته شدهاست که صورتش اجزای صورت معمولی را ندارد و ازین رو ریشهٔ این افسانه را با یوکای نوپرا-بو (که روحی بدون چهره است) مرتبط دانستهاند. در این مورد، شیریمه ممکن است حیوانی تغییر شکل دهنده باشد که با رهگذران شوخی دستی میکند.[1] نام شیریمه همچنین در زبان ژاپنی تبدیل به ضربالمثلی شدهاست (shirime ni miru) که کنایه از «به کسی به دید حقارت نگریستن» دارد.[2][3] به باور یوشیرا سانکورو، شیریمه با خط دید پایینتر از مردم عادی، «نمایانگر روان فرودین واقعگرایی گروتسک»[persian-alpha 1] است و در تقابل با «کی کارو اورین هیتو»[persian-alpha 2] قرار دارد که به معنای «مردی که از روی درخت پایین نمیآمد» است. این یوکای روی درختان زندگی میکرد و بر روی زمین گام نمیگذاشت.[4]
Освен „оптимистичкото“ однесување, Шириме не му штети на никого во наративот и се чини дека ужива само да ги плаши оние што одат во темницата на ноќта. Се вели дека суштеството нема никакво лице, и затоа корените на овој мит се поврзани со ноппера-боо суштествата (јоокаи без лице). Во овој случај, створот само сака да се „шегува“ со минувачите.