محسن آریاپاد سال 1326 به دنیا آمد. و به عنوان یک شاعر هم به زبان گیلکی و هم فارسی شعر می گوید. آثار او مجموعه شعر "می گیلان" مجموعه شعر "اویتای من" کتاب های معروف اویتا من (آن من دیگر) گیلکی مجموعه شعران سرشناسه: محسن آریاپاد ناشر:رشت نشر فرهنگ ایلیا چاپ اول ۱۳۸۷ سروده: محسن آریاپاد شمارگان ۱۱۰۰ جلد ۱۶۹ صفحه سرودان تعداد : ۶۰ قطعه جورواجور گیلان شاعرن محسن آریاپاد • هوشنگ اقدامی • محمد بشرا • اکبر باب خسرو • غلام رضا رحمدل محسن توکلی • محسن خورشیدی • محمد رضا خیرخواه • شرفشا • مرتضی ریحانی • جهانگیر سرتیپ پور • محمود پاینده • محمد شمس معطر • محمد شهدی لنگرودی • اباذر غلامی • میر احمد فخری نژاد • محمد فارسی • علی فروحی • محمد کاظم کاظم پور • مرتضی کریمی • تیمور گرگین • محمد امین لاهیجی • علی اکبر مرادیان • شاهرخ میرزایی • فریدون نوزاد • مجدالدین میر فخرایی (گلچین گیلانی) • افشین معشوری مهرداد فلاح • محمد شمس لنگرودی • ابراهیم شکیبایی لنگرودی • ایرج هدایتی • الهام کیانپور • پروانه محمدنژاد
محسن آریاپاد سال 1326 به دونیا بومو جه پیشکسوتان گیلان شعر ایسه که علاوه بر شعر گیلکی شعر فارسی هم گه. آریاپاد آثار مجموعه شعر "می گیلان" مجموعه شعر "اویتای من" کیتاب معرفی اویتا من (آن من دیگر) گیلکی مجموعه شعران سرشناسه: محسن آریاپاد ناشر:رشت نشر فرهنگ ایلیا چاپ اول ۱۳۸۷ سروده: محسن آریاپاد شمارگان ۱۱۰۰ جلد ۱۶۹ صفحه سرودان تعداد : ۶۰ قطعه جورواجور وبلاگ شخصی محسن آریاپاد گیلان شاعران محسن آریاپاد • هوشنگ اقدامی • محمد بشرا • اکبر باب خسرو • غلام رضا رحمدل • محسن توکلی • محسن خورشیدی • محمد رضا خیرخواه • شرفشا • مرتضی ریحانی • جهانگیر سرتیپ پور • محمود پاینده • محمد شمس معطر • محمد شهدی لنگرودی • اباذر غلامی • میر احمد فخری نژاد • محمد فارسی • علی فروحی • محمد کاظم کاظم پور • مرتضی کریمی • تیمور گرگین • محمد امین لاهیجی • علی اکبر مرادیان • شاهرخ میرزایی • فریدون نوزاد • مجدالدین میر فخرایی (گلچین گیلانی) • افشین معشوری مهرداد فلاح • محمد شمس لنگرودی • ابراهیم شکیبایی لنگرودی • ایرج هدایتی • الهام کیانپور • پروانه محمدنژاد
چموش
چۊمۊش
چموش يک پای‌افزار مخصوص گیلکان است که از چرم پوست دباغی‌شدهٔ گاو ساخته می‌شود و پاشنه ندارد. از ویژگی چموش خنک کردن پا هنگام گرما و گرم نگه‌داشتن پا موقع سرماست. یک نوع چموش که بند و تسمه دارد و به دور ساق پا بسته می‌شود را شکار چموش می‌نامند.[1] چموش گیلان دارنده نشان مهر اصالت از سازمان یونسکو بوده و مهارت نقش چموش دوزی در فهرست میراث فرهنگی ملی به ثبت رسیده است. [2]
چۊمۊش يته گيلکي پابزاره گه گؤ پۊستˇ دباغي بۊبؤ چرمˇ أمرأ چؤده بۊنه ؤ بۊزي ندأنه. چۊمۊشˇ ويژگي اينه که سردˇ سرؤنه ميئن پا گرم دأنه ؤ گرمˇ سرؤنه ميئن پا سرد دأنه. يک نؤع چۊمۊش گه بند ؤ درازˇ تسمه دأنه ؤ پا ساقه دبۊسته بۊنه شکار چۊمۊش گۊنن.[1] گيلانˇ چۊمۊش يۊنسکؤ جي ايصالتˇ مۊهر دأنه ؤ چۊمۊش دۊجي فرهنگي ملي ميراثˇ ليستˇ ميئن ثبت بۊبؤ. [2]
+ افزودن ترجمه
<div class="references-small" };">
مأمد أميني لاهيجي م.راما، شاعر. محمد امینی لاهیجی (۲۳ دی ماه ۱۳۲۶ - ۲۰ مرداد ۱۳۶۴) متخلص به م.راما در شهر لاهیجان در خانواده‌ای از طبقهٔ متوسط دیده به جهان گشود. او تحصیلات ابتدایی متوسطه را در همان شهر تمام کرد. اولین شعری که او سرود، در حدود سالهای ۱۳۴۰ یا ۱۳۴۱ بود که در همان زمان در روزنامهٔ پیام ملی به چاپ رسید.
مأمد أميني لاهيجي م.راما، شاعر. مأمد اميني لاهيجي (م.راما) ۱۵۲۱ دیلمی شریر ما نؤهؤم (۲۳ دی ما ۱۳۲۶ هجری شمسی) لاجؤنˇ مئن، يته ميؤنه خؤنواده مئن بيچئه بۊبؤ ؤ خۊ ايبتدايي ؤ متوسطه تحصيلاته هؤره تمنأگۊده. أوولي شعري گه بؤته، ۱۵۳۵ یا ۱۵۳۶ بۊ گه اۊ زمت، پيامˇ مللی رۊزنامه مئن چاپ بۊبؤ.[1] زيندگؤني م.راما هۊ دانش آمۊري ؤ جوؤني زمتˇ جي، شعر ؤ شاعري ميئن خۊ تلاشه کأدبۊ ؤ اي مئنه، اينˇ مدٚرسه مۊدير، آقاى کیافر گه خۊدش يته خؤرم نيويشتنکس ؤ أديب بۊ، اینˇ استعداده بياته بۊ ؤ اينه تشويق گۊد. خۊ متوسطه تحصيلاتˇ تمنأگۊده پسي، کۊنکۊرˇ مئن شرکت بۊده ؤ تبريزˇ دانشگاه، آبياري مۊهندسي قبۊلأ بؤ ۊ سال ۱۵۴۳ خۊدانشگاه تمنأگۊده. هۊ زمت بۊ گه گاگلف اينˇ شعرؤن، خۊشه ؤ فردؤسي مجلله ميئن چاپ بۊ. هۊ زمت، م.راما آزاديخايي کارؤنˇ ويسين، يته تاوسسؤني نيصفˇ شؤ، ساواکˇ آدمؤن دکألسن اینˇ پئری خؤنه مئن ؤ اينه خۊشؤنˇ أمرأ ببۊردن. م.راما هشت سال زيندؤنˇ مئن بىسأ ؤ ويشترˇ خۊ گيلکي شعرؤنه هۊ زيندؤنˇ مين بؤته گه شديدن انقلابي حال ؤ هوا دأنه. ۱۵۵۲ اميرˇ ما (بهمن ۱۳۵۷ هجري شمسي)، وختي مردۊمˇ مۊبارزه ايرانˇ مئن جؤرأگيته بۊ، م.رامأني ، باخي سياسي زيندؤنئنˇ هأمرأ آزادأ بؤ ۊ ۱۵۵۲ تا ۱۵۵۵ سالؤنˇ مئن گه ایرؤنˇ جامعه فضا به نسبت آزادتر بۊ، فۊرصتˇ جی ايستيفاده بۊده ؤ خۊ شعرؤنه، خۊ بابˇ ميل چاپ بۊده.[1] آزادي پسي م.راما، اينگليسي زوؤنˇ سر تسللۊط دأشت و فرانسوي زوؤنˇ أمرأ پۊر آشنا بۊ. وختی گه زيندؤنˇ جی آزادأبؤ، خۊ ريفئقؤنˇ ايلجارˇ هأمرأ ؤ با توججؤه به خۊ رشته (آبياري مۊهندسي) بۊتؤنسته تئرؤنˇ مئن يته کار بيأجي ؤ هۊ سالؤنˇ مئن ايزدواج بۊده.[1] مرگ آسئد مأمد يمنی وأدي مئن، م.راما سنگˇ قبرˇ سر بنويشته نأى: شادروان محمّد امینی. فرزند حسن. که چون رودي خروشان به امواج خشمگین دریا پیوست (گیلکی وگردؤن: شادروان مأمد أميني. حسنˇ زأک. گه دريا کخ به لب بأرده کۊلؤنه فئویته) سال ۱۵۵۹، نؤرۊزˇ ما چارۊم، يته گرمˇ تاوسسؤنˇ رۊز، کلأچئه ميئن، شرکتˇ کار هله سرأىته نبؤ، م.راماىˇ ىکته تبریزي ريفئقؤن شۊنه دريا مئن گه سينؤ بکۊني؛ دريا طۊفاني بۊنه ؤ م.راما شۊنه گه خۊ رفئقه نيجات بدئه، خۊدش دريا مئن دمينه.[2] شعرؤن م.راما گيلکي شعرؤن گه اؤجا کيتابˇ مئن چاپ بۊبؤره،[3] گيلکي أدبياتˇ مئن خۊ جاجيگهٰ دأنه ؤ علاوه بر زيبايي، خۊ تعهد ؤ آرمانؤنأني دأنه. م.راما گیلکي شعرؤنه، لاجؤنˇ قأوه‌خؤنه‌ٰنˇ مئن خؤندن، بي اي کي بۊدؤنن ايشؤنˇ شاعر کیسه. چأىي چيني زمت، لأکؤکؤن ؤ زنأکؤن، چأىي باغؤنˇ مئن اینˇ شعرؤنه خؤندن، بي اي کي مأمد أمينئه بشنأسن.[4] چند نؤمۊنه، م.راما گيلکيˇ شعرؤنˇ جي گيلان نيشتي درياىˇ کنار تي دس ؤ پا پهنأگۊدي کوهˇ ور، جنگلˇ ور، سبزˇ گيلؤن ماهي جۊش کؤنه تي درياجي ولي ماهيگير شندره دؤده مجنه صدري وۊش کؤنه تي سينهٰ جي ولي گيلˇ مرد چمپه به زحمت پچنه گۊش بدي سبزˇ گيلؤن جؤنˇ گیلؤن تۊ صدایˇ تبره ايشتؤني؟ دستˇ غارت خأنه تي جنگلˇ گنجه ببره؛ ایشتؤني؟ چره نيمخيز نيشتي؟ ویریس از جا گیلؤن نیشته أيؤمˇ اۊمید هنده تي رافا گیلؤن اۊ رۊزؤن میرزا أگه تي گۊشˇ جیر بۊته يکته کلمأى تۊ خؤˇجي ویريسأی امرۊ ده صدته کۊچیک‌خؤن دأني امرۊ ده جنگلˇ سؤرخ، امرۊ ده بيشهٔ شيرؤن دأني ویریس از جا گیلؤن نیشته أيؤمˇ اۊمید هنده تي رافا گیلؤن ويريسين برزگرؤن ویریسین کارگرؤن ویریسین ماهيگیرؤن ویریسین اأی گیلˇ مردؤن ویریسین. قصرˇ زيندؤن؛ ۱۵۴۶ ديلمي تۊرشˇ واش اي پيلئه دۊنياىˇ مئن زندگي جي هيچچي قشنگتر نبنه تۊرشˇ واشم که هأمش آفتˇ باغه- نخأنه زيندگي جي ديل بکنه، تۊرشˇ واش زندگئه دۊس دأنه، هيتؤ که کاس-آقاى- خۊشˇ چشمه دوده، جۊش کؤنه باغ ؤ بيجارˇ مرزه گينه وۊش کؤنه سبزي پا جير نيشينه. جۊمأکۊن خؤب تي حواسه کاس آقاى بپپا تأ گۊل نزنه اينˇ اۊ سبزˇ جۊلى اينˇ آرؤمˇ نيگا اينˇ اۊ زردˇ گۊلى؛ أگه غافل بنيشي نکۊني فکرˇ وجين، خۊشˇ کۊل نئنه تي محصۊله بئنه جۊمأکۊن خؤب تي حواسه کاس آقاى تيزأکۊن تي کۊلˇ داسه کاس آقاى. اي پيلئه دۊنياىˇ مئن زندگي جي هيچچي قشنگتر نبنه تۊرشˇ واشم که هأمش آفتˇ باغه- نخأنه زيندگي جي ديل بکنه، سال ۱۳۵۳ ديلمي؛ مشهدˇ زيندؤنˇ ميئن خزه تيتي بۊده خألي-دار طبل ؤ شيپۊرˇ بهار باغˇ مئن جار بزئه. خزه از خؤ ويريسأ علف از خؤ ويريسأ گۊلˇ شيپۊري خۊ شيپۊره بزئه کۊتکؤتۊ عطره بدأ کي خۊته کي ايسأ کي بۊشؤ کي بمأ؟ بيسˇ يک رۊزˇ ديگه أمي همسايه خؤنه تۊخمˇ مرغؤن شيکئنن جۊجه مرغؤن در أنن مي ديلى خأنه أمي مرغؤن- تۊخمˇ بسيار بۊکۊنن بنيشن تۊخمؤنˇ سر ماشينˇ جۊجه-کشئه خار بۊکۊنن. مي ديلى خأنه أمي خؤنه همه خؤنه بۊبۊن هر رۊ بهار ولي أفسۊس که اي بار قرض أمه خؤنه ايسأ بانکˇ رهني خۊ دۊته دسته بنأ مي پئرˇ سر هرچه کؤنيم نشنه مي مارى حؤضˇ کنار ناله کؤنه: يا ابؤالفضلˇ رشيد! خزه أز اي سرˇ ديوارˇ حياط شنه تا اۊ سرˇ ديوارˇ حياط خزه خسته نبنه. گۊلˇ شيپۊري خۊ شيپۊره بزئه کۊتکؤتۊ عطره بدأ کي بۊشؤ کي بمأ؟ کي خۊته؟ کي ايسأ؟ سال ۱۳۴۶ ديلمي چند نؤمۊنه، م.راما فارسيˇ شعرؤنˇ جي أولين شعري گه بؤته (خؤنه خالي حياطˇ ميئن)، ۱۵۳۵ یا ۱۵۳۶ بۊ گه اۊ زمت، پيامˇ مللی رۊزنامه ميئن چاپ بۊبؤ. در هشتی برهنه ی خانه گفتم به مادرم: امروز ما ناهار چه داریم؟ خندید و گفت : عزایِ غذای شب! گيلکي وگردؤن: خؤنه خالي حياطˇ ميئن مي مأره بؤتم: ايمرۊ ناهار چي دأنيم؟ خنده بؤده بؤته: شؤˇ غذاىˇ عزا! يکته وابين، شعر «رفتن همیشه اصل است»ˇ جي( اي شعر، کيتابˇ «مشت و درفش»ˇ ميئن دره). شايد گياه بخواهد، در لاک بذر بماند شايد گياه بخواهد که ارتفاع نپيمايد اما زمين نمی‌خواهد و آفتاب نمی خواهد! گيلکي وگردؤن: شايد وأشى بخأسته بي، خۊ تيۊمˇ ميئن دمأسي شايد وأشى بخأستي جؤر نشي زمين ولي نخأنه ؤ أفتؤ نخأنه! شعرˇ «زنگ چهارم:دیکته» اي شعر، کتابˇ « زنگ اول: دروغ»ˇ ميئن چاپ بۊبؤ. بچه ها، کاغذی بردارید، بنویسید: کبوتر زیباست. بنویسید: کلاغ بی نهایت زشت است. بنویسید که دارا خوب است. بنویسید که آذر خوب است. بنویسید که دارا فردا، قهرمان خواهد شد. بنویسد که آذر فردا، قهرمان می زاید. بنویسید که دارا یک مسلسل دارد. بنویسید که آذر بی عروسک هم می تواند باشد. اما در دلش غوصه و ماتم دارد تا شب جمعه ی آینده مشق‌تان این باشد: که بابا دندان دارد ،اما نان ندارد بخورد. گيلکي وگردؤن: زأکؤنی! ميداد ؤ کاغذ ويگيرين بنويسين گه کبۊتر خۊجيره بنويسين کلاچه دئن مراغأ زئنه آدمه بنويسين گه آذر خؤرمه. فرده دارا، یته پيلˇ کس بۊنه. فرده آذر، پیلˇ مردأی چئنه، بنويسين. بنویسین دارا، یکته مۊسلسل دأنه. بنویسین آذر، بي نينئکام تؤنه بيسه، گرچي خۊ ديلکˇ ميئن، غۊصه ؤ ماتم دأنه. أمأ تا هفتهٔ ديگه جۊمأشؤ شيمي دس رج اي ببۊن: گه پئرى، خؤدرنˇ گازه دأنه، امّا نؤن ندأنه. آثار مشت و درفش (فارسي ديوان) شطرنج خۊن (فارسي ديوان) غزل‌های بند (فارسي دسفيچين بۊبؤ شعرؤن) اؤجا (گیلکی ديوان) جمهوری دموکراتیک سازها (فارسی داستؤن، زأکؤن ئبه) شکست ناپذیران (فارسي رۊمان) آسوده خاطر (وگردؤن؛ فۊئنتسˇ کيتابˇ جي) سران و سلاطین(وگردؤن) انقلاب در انقلاب (وگردؤن دۊ نفرˇ ديگه أمرأ) سربس 1 2 3 شصت سالگی م.راما. میرعماد موسوی ↑ شصت سالگی م.راما. میرعماد موسوی ↑ م. راما (محمد امین لاهیجی). اوجا (مجموعهٔ اشعار گيلکي). کتاب‌فروشی ملی. لاهیجان:۱۳۵۸. ↑ جمشید طاهری‌پورˇ قؤلی خالؤن شصت‌سالگی م.راما. میرعماد موسوی یادی از م.راما، محمد امین لاهیجی جریان/چهره ها
منابع
سربس
تراپیست-۱[4] (انگلیسی: TRAPPIST-1) که 2MASS J23062928-0502285 نیز نامیده می‌شود، یک ستاره کوتوله فراسرد است که در فاصله ۳۹ سال نوری (۱۲ پارسک) از زمین است. جرم این ستاره کوچک ۸ درصد جرم خورشید است و در مقیاس ستاره‌ای اندکی پرجرم تر از مشتری به شمار می‌رود. این ستاره در راستای صورت فلکی دلو قرار دارد و بسیار کم‌سو است.
تراپيست-۱[4] (اينگيليسي ميئن: TRAPPIST-1) گه 2MASS J23062928-0502285 ني خؤنده بۊنه، يته سردˇ پأچ ألأسۊسؤى گه ۳۹ سالˇ نۊري زمينˇ جي فاصله دأنه. اي کۊشتأى ألأسۊسؤ جرم ۸ درصدˇ خۊرشيدˇ جرم ايسه. ؤ ألأسۊسۊيي مقياسˇ ميئن أندى مۊشتري جي پۊرجرم تر ايسه.؛ ستاره کوتوله فراسرد است که در فاصله ۳۹ سال نوری (۱۲ پارسک) از زمین است. اي ألأسۊسۊ در ايمتدادˇ دلوˇ فلکي صۊرت قرار دأنه ؤ خئلي کم سۊ ايسه.
تیمی از اخترشناسان در انستیتو اخترفیزیک و ژئوفیزیک دانشگاه لیژ بلژیک با استفاده از تلسکوپ تراپیست در رصدخانه لاسیا واقع در بیابان آتاکامای شیلی به رصد این ستاره و سیارات واقع در مدار آن پرداختند. آنها با استفاده از روش‌های یافتن سیاره‌های فراخورشیدی سه سیاره در اندازه زمین را کشف کردند که به دور این ستاره گردش می‌کنند. رصدهای این تیم از سپتامبر تا دسامبر ۲۰۱۵ انجام شد و یافته‌های آن در مه ۲۰۱۶ در نشریه نیچر منتشر گردید. این سیاره‌ها هنگام عبور از مقابل قرص ستاره مادر خود باعث کاهش نوری اندکی در منحنی نوری آن می‌شدند. اخترشناسان به دلیل جذابیتی که این گذر سه‌گانه داشت به ادامه رصدها و مطالعات خود از این منظومه ادامه دادند که همین ابزاری برای کشف این سیاره‌ها را فراهم آورد. قرار گرفتن مداری این سیاره‌ها در زاویه‌ای که از دید ناظر زمینی آنها در هر دور مداری از مقابل قرص ستاره مادر خود عبور می‌کنند به دانشمندان اجازه داد تا با کمک روش معروف به گذر و بررسی منحنی نوری این سیاره‌ها نه‌تنها به وجود آنها پی ببرند بلکه بتوانند تخمینی از ابعاد، مدار و حتی ترکیبات تشکیل‌دهنده این سیاره‌ها به دست آورند.
يته أسأره-شيناسي تيم بلژيکˇ ليژˇ دؤنشگه أنستيتؤ أخترفيزيک ؤ ژئؤفيزيکˇ ميئن؛ تراپيستˇ تلسکؤپˇ کارأگيري أمرأ لاسيا رصدخؤنه ميئن گه شيلي آتاکاماˇ صحرا بيابؤنˇ ميئن واقع ايسه اي أسأرهٰ ؤ سياره'ني گه اينˇ مدارˇ ميئن قرار دأنن رصد بؤدن. اۊشؤن هاخۊرشيدي ياتتنˇ روشؤنˇ کارأگيري أمرأ سۊته سيارهٰ گه زمينˇ واويرازه بياتن گه أسأره دؤر گردنن. اي تيمˇ رصدؤن ۲۰۱۵ سپتامبر ما تا دسامبر ما أنجؤم بۊبؤ ؤ ايشؤنˇ بياته'ن ۲۰۱۶ مه ما نيچرˇ نشريه ميئن مۊنتشرأ بؤ. اي سياره'ن خۊ مأرˇ أسأره قۊرصˇ دوارسنˇ هنگؤم باعث بؤنأبۊن اي أسأره نۊري مۊنحني سۊ کمأبۊن. أساره-شيناسؤن اين سۊته-اي دوارˇ جذابيتˇ ويسين خۊشؤنˇ رصد ؤ مطالعهٰ ايدامه بدأن گه هين باعث بۊبؤ اي سياره'ن کشفأبۊن. نۊري مۊنحني بررسي ؤ دوارˇ روش جي علاوه بر کشفؤدن اي سياره'ن باعث بۊبؤ تخميني أبعاد، مدار ؤ حتي ايشؤنˇ تشکيل بدأ ترکيبؤنه بدست بأرن.
در ۲۲ فوریه ۲۰۱۷ اخترشناسان خبر کشف چهار سیاره دیگر در مدار تراپیست-۱ را اعلام کردند. بدین ترتیب تعداد سیاره‌ها در مدار این ستاره به هفت سیاره رسید. اکنون وجود ۷ سیاره را در اطراف آن ستاره تراپیست-۱ تأیید شده که سه سیاره در دامنه زندگی آن قرار دارند. البته این احتمال وجود دارد که هر هفت سیاره در دامنه زندگی ستاره واقع شده باشند.
۲۰۱۷ فئوريه ما ۲۲ ميئن، أسأره شيناسؤن چارته سيارهٔ ديگره تراپيست-۱ˇ مدار ميئن کشفؤدن. ايتؤرى اي أسأره مدارˇ سياره'ن به هفته برسه. سۊته سياره اينˇ زيويشˇ کمربندˇ ميئن قرار دأنن. ألبته اي احتمال وۊجۊد دأنه گه هر هفت سياره زيويشˇ کمربندˇ ميئن دبۊن.
این هفت سیاره به ترتیب فاصله به نام‌های TRAPPIST-1 و با اندیس‌های b,c,d,e,f و g نام‌گذاری شده‌اند.
اي هفته سيارهٰ به ترتيبˇ فاصله TRAPPIST-1 ؤ b,c,d,e,f ؤ g أنديسؤنˇ أمرأ نؤم بنأن.
ESOcast 83: Ultracool dwarf star with planets (video)/ ستاره کوتوله فوق جالب با سیارات (ویدئو)
ESOcast 83: Ultracool dwarf star with planets (video)/ پأچˇ ألأسۊسۊ خۊ سياره'نˇ أمرأ (ويدئؤ)
روز جهانی زنان که در گذشته روزِ جهانیِ زنانِ کارگر نامیده می‌شد، بزرگداشتی است که هر ساله در روز ۸ مارس برگزار می‌شود. این روز، روزِ بزرگِ برپایی جشن‌هایی برای زنان در سراسرِ جهان است. بسته به مناطق مختلف، تمرکزِ جشن بر بزرگداشت و دفاع از حقوق زنان، قدردانی، عشق به زن و برگزاری جشنی برای دستاوردهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی زنان است.[1]
زنأکؤنˇ جهاني رۊز گه دأميشکؤن کارگرˇ زنأکؤنˇ جهاني رۊز دۊخؤندن رۊزي ايسه گه هر سال مارس ما ۸ زنأکؤنˇ ويسين دۊنيا ميئن پۊر پۊر سۊر ؤ جشن گينن. ه در گذشته روزِ جهانیِ زنانِ کارگر نامیده می‌شد، بزرگداشتی است که هر ساله در روز ۸ مارس برگزار می‌شود. اي مراسمؤنˇ تمرکۊز؛ دفاع گۊدن زنأکؤنˇ حۊقۊقˇ جي ؤ قدردؤني ؤ عشق به زن ؤ مؤعرفيˇ ايشؤنˇ به دس بأرده'ن ؤ فعاليتؤن؛ ايقتصادي ؤ سياسي ؤ ايجتماعي زمينه'نˇ ميئن ايسه. [1]
توییتر (به انگلیسی: Twitter) یک شبکهٔ اجتماعی و سرویس ارائه دهندهٔ میکروبلاگ است که به کاربران اجازه می‌دهد تا ۱۴۰ حرف، پیام متنی را که توییت (به انگلیسی: Tweet) نامیده می‌شود، ارسال کنند. توییتر در مارس ۲۰۰۶ به دست جک دورسی ایجاد شد و در ژوئیه ۲۰۰۶ آغاز به کار کرد. این میکروبلاگینگ در سال ۲۰۱۲ دارای ۵۰۰ میلیون کاربر بوده است که ۳۴۰ میلیون توییت در روز می‌فرستند و بیش از ۱٫۶ میلیارد جستجو در آن انجام می‌شود.[4][5] توییتر با شعار «چه کار می‌کنید؟» (به انگلیسی: ?What are you doing) پا به میدان وب ۲٫۰ گذاشت امّا در نوامبر سال ۲۰۰۹ میلادی این شعار به «چه چیزی در حال رخ دادن است؟» (به انگلیسی: ?What's happening) تغییر کرد.[6] یکی از ویژگی‌های توییتر محدود بودن به تایپ تنها ۱۴۰ کاراکتر است. این دو شناسه به قدری نو بود که به سرعت در بین کاربران اینترنت به محبوبیّت رسید. در توییتر افزون برفرستادن نوشتار می‌توان فیلم، عکس، و صدا نیز فرستاد.[7][8][9][10] توییتر در لغت به معنی جیک جیک کردن است.[11]
تۊئيتر (اينگيليسي ميئن: Twitter) يته ايجتماعي شبکه ؤ ميکرؤ وبلاگˇ سرويس دأنکس ايسه گه کارگيرؤنه ايجازه دئنه تا ۱۴۰ته حرف، وؤتي پيغؤمي گه تؤئيت (اينگيليسي ميئن: Tweet) دۊخؤنده بۊنه بخسأنن. تۊئيتره ۲۰۰۶ مارس ما جک دؤرسى چؤده ؤ ۲۰۰۶ ژۊئيه ما خۊ کاره سرأيته. اي ميکرؤ وبلاگينگ سالˇ ۲۰۱۲، ۵۰۰ ميليۊن کارگير دأشت گه ۳۴۰ ميليؤن تۊئيت در رۊز سرأدأنأبۊن ؤ ۱٫۶ ميليارد وامج اۊنˇ ميئن انجؤم بؤنأبۊ. تۊئيتر "چي کار درين؟" (اينگيليسي ميئن: ?What are you doing)ˇ شۊعارˇ أمرأ پا به ميدؤنˇ وب ۲٫۰ بنأ. أمما ۲۰۰۹ نؤوامبر ما خۊ شۊعاره به "چي تفاقي دکته دره؟" (اينگيليسي ميئن: ?What's happening) تغيير بدأ. تۊئيتر به معناىˇ جيک جيک گۊدنه.
شاخه مرکزی توییتر در سان‌فرانسیسکو، ایالت کالیفرنیا است و دفترهایی نیز در شهرهای بوستون، نیویورک و سن‌آنتونیو دارد.[12] توییتر در رتبه‌بندی وب‌گاه الکسا در میان ده وب‌گاه برتر در رتبه هشتم قرار دارد.8(آگوست ۲۰۱۲)[1] هم اکنون توییتر بیش از ۶۰۰ کارمند دارد[13][14] و در ۱۶ زبان در دسترس است.[15]
تۊئيترˇ مرکزي شؤعبه سان فرانسيسکؤ، کاليفؤرنيا ايالتˇ ميئن دره ؤ بؤستؤن ؤ نيؤيؤرک ؤ سن آنتؤنيؤ ميئنأ ني دفاتري دأنه. تۊئيتر ألئکسا رۊتبه ميئن دهته برترˇ وبجيگه جي هشتۊمه. هسأ تۊئيتر ۶۰۰ته کارمند دأنه ؤ ۱۶ زوؤنˇ أمرأ دسبرس ايسه.[15]
بطری‌های ودکای سوئدی مارک ابسلوت ودکا
سۊئدي وۊدکا'نˇ بۊطري، مارکˇ أبسۊلۊت وۊدکا
کمربند ودکا. این کشورها بیشترین میزان مصرف ودکا در جهان را دارند
وۊدکا کمربند. اي کشورؤن دۊنيا ميئن پۊر وۊدکا مصرف کؤنن.
ودکا (روسی: Водка؛ لهستانی: wódka)یکی از پرمصرف‌ترین نوشیدنی‌های تقطیری است. ودکا بدون طعم‌دهنده یک مایع شفاف و بی‌رنگ است که از آمیختن آب با اتانول تولید می‌شود. معمولاً با تقطیر شرابی که از تخمیر غلات یا سیب‌زمینی به دست آمده الکل اتیلیک تقریباً خالص تهیه می‌کنند و سپس آن را با نسبتی خاص با آب مخلوط می‌کنند تا ودکا درست شود. اصولاً هرچه ودکا بی‌رنگ و بی‌بوتر باشد، کیفیت آن بالاتر و خالص‌تر است. معمولاً در آخرین مرحله تهیه ودکا، آن را از زغال چوب رد می‌کنند تا باقی‌مانده مزه و بوی آن از بین برود.ودكا براى جلوگيرى از ريزش مو، به مقدار متوسط مصرف مى شود[1]
وۊدکا (روسی: Водка؛ لهستانی: wódka) يته جه پۊرمصرفترين تقطيري واخؤردنئن ايسه. وۊدکا بي طعم-دأنچي يته شفاف ؤ بي رنگ مايع ايسه گه آؤ ؤ ائتانؤلˇ تلفيقˇ جي تؤليد بۊنه.[1]
ودکا یک نوشیدنی الکلی با درصد الکل بالا (بین ۳۵ تا ۵۰ درصد) است. ودکای سنتی روسیه و لهستان معمولاً ۴۰ درصد الکل دارد. ودکایی که در لهستان، روسیه، جمهوری چک، استونی، لاتویا، اوکراین و لیتوانی به فروش می‌رسد ۴۰٪ است. ودکای اروپایی حداقل ۳۷.۵٪ است. همچنین ودکایی که در آمریکا به فروش می‌رسد حداقل ۴۰٪ است. تعیین میزان ۴۰٪ به گستردگی و به طور اشتباه به دیمیتری مندلیف نسبت داده می‌شود.
وۊدکا یکته الکۊلي واخؤردنئه گه اينˇ ألکۊلˇ درصد بين (۳۵ تا ۵۰ درصد) ايسه. رۊسيه ؤ لهستانˇ سۊننتي وۊدکا معمۊلن ۴۰ درصد ألکۊل دأنه.
به طور سنتی ودکا همراه با آب، یخ یا دیگر ترکیبات مصرف نمی‌شود. همچنین ودکا در بسیاری از کوکتل‌ها مانند مارتینی ودکا، تونیک ودکا، بلادی مری استفاده می‌شود.
سۊننتن وۊدکا أمرأ آؤ يا يخ مصرف نبۊنه ؤ همچنين وۊدکا پۊر پۊرˇ کۊکتلؤنˇ ميئن کأرأگيته بۊنه من جۊمله مارتيني وۊدکا، تؤنيک وۊدکا ؤ بلادي مري.
زیر هرم لوور، هرم شیشه‌ای ورودی اصلی موزه لوور
لۊورˇ شيشه‌اي هرمˇ جير
موزه لوور (به فرانسوی: Musée du Louvre) در مرکز شهر پاریس در کشور فرانسه واقع شده‌است. بیش از ۳۵هزار اثر هنری در هشت بخش مختلف موزه لوور نگهداری می‌شود.[4] موزه لوور با بیش از ۹٫۵ میلیون بازدیدکننده در سال، پربازدیدترین موزه جهان است.[5]
لۊورˇ مۊزه (به فرانسوی: Musée du Louvre) پاريسˇ مرکز، فرانسه ميئن قرار دأنه. ۳۵ هيزارته ويشتر هۊنري أثر ويشتر هشت‌ته وابينˇ ميئن دأشته بۊنه.[4] لۊورˇ مۊزه ۹٫۵ ميليۊن نفر ويشتر دئنکس سالˇ ميئن پۊردئنکسترين مۊزه دۊنيا ميئن ايسه. [5]
کاترینا فُن بورا (به آلمانی: Katharina von Bora) (زاده ۲۹ ژانویه ۱۴۹۹ - درگذشته ۲۰ دسامبر ۱۵۵۲)، راهبه کاتولیک آلمانی بود که با نقض قانون امتناع از ازدواج روحانیون کاتولیک، به همسری مارتین لوتر، تجدیدنظرطلب مسیحی و بنیان‌گذار آئین پروتستان درآمد.[1]
کاترينا فؤن بؤرا (به آلمانی: Katharina von Bora) (بيچه بۊبؤ ۱۴۹۹ ژانويه ما ۲۹ - بمۊرده ۱۵۵۲ دسامبر ما ۲۰)، يته آلماني راهبه بۊ گه مارتين لۊتر (مسيحي متجدد ؤ پرؤتستانˇ آئينˇ بنأنأنکس)ˇ أمرأ ايزدواج ؤ کاتؤليکˇ رؤحانئنˇ ايزدواجˇ ممنۊعيتˇ قانۊنه نقض بؤده.[1]
کاترینا فُن بورا در تاریخ ۱۳ ژوئن۱۵۲۵ با مارتین لوتر ازدواج کرد و طی زندگی مشترک خود، دارای سه پسر و سه دختر شد.[2]
کاترينا فؤن بؤرا ۱۵۲۵ جۊن ما ۱۳ مارتين لۊترˇ أمرأ ايزدواج بؤده ؤ اي زندگي نتيجه سۊته ريکه ؤ سۊته لاکۊ بۊبؤ. [2]
بهرام بیضایی (زادهٔ ۵ دی ۱۳۱۷) فیلم‌ساز، نمایشنامه‌نویس و پژوهشگر سرشناس ایرانی است. از کارهای وی می‌شود کارگردانی فیلم و نمایش، تدوین فیلم، تهیهٔ فیلم، مقاله‌نویسی، نگارش یکی دو داستان و چند شعر و بیش از چهل فیلمنامه و بیش از سی نمایشنامه و انبوهی پژوهش تاریخی منتشر شده و نشده، استادی در دانشگاه و غیر از دانشگاه و چند سالی نیز کارمندی را برشمرد. بیضایی از فیلم‌سازانِ صاحب‌سبک و معتبر سینمای ایران و از نویسندگان برجستهٔ ادبیات نوین فارسی به شمار می‌رود. برخی از نمایشنامه‌های بیضایی به انگلیسی و فرانسوی و آلمانی و عربی و زبان‌های دیگری درآمده و در آسیا و اروپا و امریکای شمالی چاپ و اجرا شده است. ده فیلم بلند و چهار فیلم کوتاه و کمابیش هفتاد کتاب و نمایش‌هایی بر صحنه‌های شهرهای مختلف ایران و گاه غیر از ایران از سال ۱۳۴۱ به بعد کارنامهٔ هنریِ بیضایی را تشکیل می‌دهد.
بهرام بيضايي (بيچئه بۊبؤ ۱۳۱۷ ه. ش. دى ما ۵) يته ايرؤني فيلمساز ؤ سناريؤنويس ؤ محقق ايسه. اۊنˇ کارنامهٰ ۴۰ته فيلمنامه ويشتر ؤ ۳۰ته نمايشنامه ويشتر ؤ ۱۰ته درازˇ فيلم ؤ ۴ته پأچˇ فيلم تشکيل دئنه. بعضي أز بهرامˇ سناريؤن به اينگيليسي ؤ فرانسوي ؤ آلماني ؤ عربي ؤ دئباخي زوؤنؤن چاپ ؤ ايجرا بۊبؤکه.
شیرریزش یا گالاکتوره (به انگلیسی: Galactorrhea یا Galactorrhoea) جاری‌شدن بی‌اختیار شیر از پستان بدون هیچ‌ربطی به زایمان و یا شیردهی را می‌گویند. این واژه از «ترشحات نوک پستان» در زمان شیردهی یا زایمان متفاوت است.[1]
شیرریزش یا گالاکتوره (به انگلیسی: Galactorrhea یا Galactorrhoea) شیر فوکودان خوره خوره از ماره پستان که یتا بیماری ایسه که از ماره که زای داره خوره شیر فووه بیرون از نوکه پستان . که ایتا از دلیلش تنه به هم فوکودگیه هورمون ببه [1]
وب‌گاه FamilyDoctor.org دارای اطلاعات خوبی در مورد شیرریزش (انگلیسی) شیرریزش و علائم آن در مردان (انگلیسی) تصاویری از شیرریزش و بیماری‌های دیگر مربوط (انگلیسی)
Galactorrhea Treatment
لد زپلین (به انگلیسی: Led Zeppelin) یک گروه موسیقی راک اهل انگلستان بود که در سال ۱۹۶۸ در لندن تأسیس شد. این گروه از جیمی پیج (گیتاریست گروه)، رابرت پلنت (خوانندهٔ گروه)، جان پل جونز (نوازندهٔ گیتار بیس) و جان بونام (نوازندهٔ درامز) تشکیل شده بود. صدای سنگین درام و گیتار ، آواز و اشعار ساختار شکن در اولین آثار که ریشه در بلوز داشت و نوآوری بزرگ به حساب می آمد ، موجب شده تا از آنها به عنوان پیشوای سبک هوی متال و بزرگترین گروه هارد راک تاریخ یاد شود، هرچند که سبک موسیقی منحصر به فرد آنها، تحت تأثیر سبک‌های گوناگونی از جمله موسیقی فولک قرار داشته است.
لئد زئپلپن (اينگيليسي ميئن: Led Zeppelin) يته راک مۊزيکˇ جرگه'ى گه انگلستانˇ شي بۊيؤ ۱۹۶۸ لندنˇ ميئن بنأبۊبؤ. جيمي پيج (گيتاريست) ؤ رابرت پلنت (خؤندؤشگر) جان پؤل جؤنز (بيسيست) ؤ جان بؤنام (دراميست) جرگه أعضا بۊن. اينه، هئوي متالˇ سبکˇ پيشوا ؤ پيله-ترين هارد راک مۊزيکˇ جرگه دؤنن. گرچه بشدت تحتˇ تأثيرˇ مۊسيقيˇ فؤلک بۊن.
لد زپلین
لئد زئپلين
دث (به انگلیسی: Death) نام یک گروه دث متال آمریکایی بود که در سال ۱۹۸۳ به همت چاک شولدینر تشکیل شد. چاک را خالق و آفریننده سبک دث متال می‌دانند.[1] گروه در سال ۲۰۰۱ به علت فوت شولدینر بر اثر تومور مغزی از هم پاشید. اگر چه نامش برای همیشه در سبک هوی متال جاوید ماند.[2] دث به عنوان یکی از تاثیرگذارترین گروه‌ها در سبک دث متال مشهور است. نخستین آلبوم دث یعنی زخم خونین را فریاد کن را اولین اثر در سبک دث متال دانسته‌اند.[3] تا سال ۲۰۱۳ میلادی گروه دث، موفق به فروش بیش از سه میلیون نسخه از آلبوم‌های خود در سرتاسر جهان شده‌است، که بیش از یک میلیون نسخه از آن به تنهایی در آمریکا به فروش رفته است. به گفته ساوند اسکن پرفروشترین آلبوم‌ها با سبک دث متال در سرتاسر جهان در اختیار دث است.[4]
دئث (اينگيليسي ميئن: Death) يته دئث متالˇ جرگه بۊ گه چاک شؤلداينئر سال ۱۹۸۳ بنأبؤده. چاکه خالقˇ دئث متال دؤنن ؤ اصطلاحن اينه دئث متالˇ آقجؤن دۊخؤندنن. جرگه سال ۲۰۰۱ م. چاکˇ مۊردنˇ پسي (به علتˇ تۊمۊرˇ مغزي) منحلأبؤ. دئثˇ أولي آلبۊم گه خۊني جيجاکئه ژيوير بکش نؤم دأنه دئث متالˇ أولي مجمۊعه دۊخؤنن. تا سال ۲۰۱۳ م. دئث بۊتؤنسه بيشتر أز ۳ ميليۊن نۊسخه دۊنيا ميئن خۊ آلبۊمؤنه بفرۊشي. گه اي رقمˇ جي خالي ۱ ميليۊنه آمريکا ميئن بفۊرته. ساؤند اسکنˇ قؤلي پۊرفۊرۊشترين دئث متالˇ آلبۊمؤن دئثˇ جرگه دس دره.
دث
دئث (متالˇ جرگه)
موتورهد (Motörhead) نام یک گروه راک و هوی متال انگلیسی است که در ۱۹۷۵ بوسیله نوازنده گیتار باس، خواننده و آهنگساز، یان لمی کیلمیستر، تشکیل شد. این گروه یکی از گروه های مشهور و تشکیل دهنده جنبش موسوم به موج نو هوی متال انگلیسی است.[1] گروه سه نفره، پاور تریو، موتورهد یکی از موفقترین گروه‌های این جنبش است که برنده جوایز مختلفی بخاطر آثار موسیقی اش شده است.[2]
ماتؤرهئد (Motörhead) يته اينگيليسي هوي متالˇ جرگه'ى که سال ۱۹۷۵ˇ ميئن يان لمي کيلميستر بنأبؤده.[2]
موتورهد
ماتؤرهئد
سیتار از سازهای زهی زخمه‌ای موسیقی هندی است.
سيتار يته زخمه‌اي سازه گه هندˇ ميزقؤنˇ شئه.
این ساز دسته‌ای بلند و کشیده و کاسه‌ای به شکل گلابی دارد. این ساز هفت سیم اصلی و ۱۱ یا ۱۳ سیم تشدید (یا همراه) دارد که در زیر سیم‌های اصلی بسته می‌شود و با مضرابی فلزی نواخته می‌شود. سیم‌های اصلی که وظیفهٔ تولید آواهای نغمه را به‌عهده دارند پس از ضربه خوردن، سیم‌های همراه را به صدا درمی‌آورند. دستان‌های روی دسته این ساز فلزی و کمانی شکل‌اند.
اي ساز، دسسهٔ دراز ؤ خۊجˇ مۊسؤنچي کاسه دأنه. سیتار ۷ته أصلي سيم بأني ۱۱ يا ۱۳ته سيمˇ تشديدˇ جي چأگۊدأره گه أصلي سيمؤنˇ بۊن دبۊسته‌بۊنه ؤ فلزي مضرابˇ أمأني نواخته‌بۊنه. وقتي أصلي سيمؤن' نوازنن گه ملؤدي بزنن، تشديدˇ سيمؤن پرکنن ؤ ترانه' هارمؤنيک چأکؤنن.
سیتار انواع مختلف دارد و شکل کاسه و شمار سیم‌ها در انواع آن فرق می‌کند. بطور کلی می‌توان این ساز را به سه گونه تقسیم کرد: نوع اول فقط دارای ۷ سیم اصلی و بدون سیم تشدیدکننده‌است. نوع دوم دارای ۷ سیم اصلی و ۱۱ یا ۱۳ سیم تشدیدکننده‌است. نوع سوم دارای مشخصات نوع دوم به اضافه یک کاسه اضافی در بالای دسته ساز است که بیشتر نقش تزئینی دارد تا شدت دهنده صدا.
سيتارؤن بنا به شکلˇ کاسه ؤ تعدادˇ سيم چنجۊرن. حتي يک مؤدل سيتار بدۊنˇ سيمˇ تشديد'ن نأي.
راوی شانکار و ولایت‌خان از نوازندگان مشهور این ساز هستند. عباس مهرپویا(از شاگردان راوی شانکار) این ساز ایرانی الاصل را که بر طبق مدارک تاریخی توسط امیرخسرو دهلوی از ایران به هند برده شده و کم کم از موسیقی ایران خارج شده بود را بار دیگر وارد موسیقی ایران کرد واستاد مسعود صالح تاش ادامه رو راه مهرپویا تا کنون بوده‌اند واز استادان ماهروبنام این ساز هستند،که موفقیت‌های زیادی در این زمینه کسب کرد.[نیازمند منبع]
راوي شانکار ؤ ولايت‌خؤن اي سازˇ پيله‌بنواخته‌کسؤنن. عباس مهرپۊيا (راوي شانکارˇ شاگرد) اي ساز' وگردئبئنه ايرؤن'.
فضل‌الله رضا (زادهٔ ۱۰ دی ۱۲۹۳، رشت – درگذشتهٔ ۲۸ آبان ۱۳۹۸، اتاوا) مهندس برق، استاد دانشگاه، چهره ماندگار و سفیر ایرانی بود. او رئیس اسبق دانشگاه تهران، دومین نایب‌التولیه دانشگاه صنعتی آریامهر (شریف)، سفیر سابق ایران در یونسکو و کانادا بوده‌است. عنایت‌الله رضا برادر کوچکتر او بود.
فضل‌الله رضا دهم دی 1293 رشت مئن متولد بوبوسته و 28 آبان 1398 اتاوا دورون فوت بوکوده. اون برقَ مهندس، دانیشگاهَ استاد، گولاز آدم و ایته ایرانی سیفیر بو. اون قدیمی رئیس تهرانَ دانشگاه و دومین نایب‌التولیه آریامهرَ صنعتی دانشگاه وِ سیفیر ایران یونسکو و کانادا مئن بو. عنایت‌الله رضا اونی کوجی برار بو.
زندگی‌نامه
زِئَن نامه
در سال ۱۲۹۳ خورشیدی در رشت به دنیا آمد. وی فرزند شیخ اسدالله رضا، خواهرزاده رضا رفیع (قائم مقام الملک، نماینده مجلس و سناتور دوره پهلوی)[1] و برادر دکتر عنایت‌الله رضا بود.
اون اسدالله رضایَ زای و رضا رفیعَ خواخورزا بو.
تحصیلات ابتدایی را در رشت به پایان رساند و دیپلم را در تهران و لیسانس خود را در رشتهٔ مهندسی برق از دانشگاه تهران گرفت. او در زمرهٔ اولین دورهٔ فارغ‌التحصیلان دانشکدهٔ فنی دانشگاه تهران در ۱۳۱۷ بود. در سال ۱۳۲۴ مدرک فوق لیسانس را از دانشگاه کلمبیا در آمریکا و دکترای خود را در رشتهٔ مهندسی برق از دانشگاه پلی تکنیک نیویورک دریافت کرد.
اون خو ابتدایی تحصیلاتَ رشتَ دورون تمامَ کوده و خو دیپلومَ و لیسانسَ تهرانَ (تهرانَ دانشگاه مئن) مئن بیگیفته. اون ایته از اولین فارغ‌التحصیلان تهرانَ فنی دانشگاه سال 1317 مئن بو. و سال 1324 درورن خود مدرک فوق لیسانسَ کلمبیا دانشگاه جا آمریکا مئن و خو دوکتورایَ رشته برقَ مهندسی دورون جی نیویورکَ پلی تکنیک دانشگاه بیگیفته.
وی پس از محمدعلی مجتهدی، به‌عنوان دومین رئیس دانشگاه صنعتی آریامهر انتخاب شد. در سال ۱۳۸۶ در رشت، مدرسه‌ای به نام وی تأسیس شد. او سالها ساکن اُتاوا در کانادا بود و در آبان سال ۱۳۹۲، به‌مناسبت صدسالگی‌اش، به تهران آمد.[2] فضل‌الله رضا روز سه‌شنبه ۲۸ آبان ۱۳۹۸ در آستانهٔ ۱۰۵ سالگی در کانادا درگذشت.[3]
اون دومین رئیس آریامهرَ صنعتی دانشگاه بعد از محمدعلی مجتهدی بو. سال 1386 رشتَ دورون مدرسه ای اونِ نام امره چوکودید. اون سالیان فراوانی اتاوا مئن زندگی کودی و خو تولد وسی سال 1392 بومو تهران مئن.[2]
مجید سمیعی (زاده ۲۹ خرداد ۱۳۱۶ در شهر تهران از خاندان سمیعی)[5] پزشک و جراح مغز و اعصاب ایرانی است. او در حال حاضر ریاست بیمارستان خصوصی علوم عصبی هانوفر در آلمان را بر عهده دارد که خود بنیان‌گذار آن بوده‌است.[6]
مجید سمیعی 29 خرداد 1316 تهران مئن به دنیا بومو. اونِ اصالت به رشتی خاندان سمیعی واگرده. اون ایته پزشک و جراح مغز و اعصاب ایسه. اون هسه رئیس خصوصی مریض‌خانه عصبی علوم هانوفرَ دورون ایسه.
سالهای آغازین زندگی و تحصیلات
اولین سالان زئن و تحصیلات
مجید سمیعی از خانواده‌ای رشتی (خاندان سمیعی)[7] و در شهر تهران زاده شد. پس از عزیمت خانواده از تهران به رشت و اقامت در محله تلفنخانه (بحرالعلوم)[8] وی تحصیلات ابتدایی را در این شهر و دوره متوسطه را در دبیرستان شاهپور رشت به پایان رسانید.[9][10][11] و سپس عازم آلمان گردید. رشته‌های زیست‌شناسی و پزشکی را در دانشگاه یوهانس گوتنبرگ شهر ماینتس به پایان رسانید و سپس دورهٔ تخصص جراحی مغز و اعصاب را زیر نظر کورت شورمن شروع کرد و در سال ۱۳۴۹ به اخذ درجهٔ تخصص در این رشته نایل آمد. وی کار علمی را با سمت استادیاری و معاونت بیمارستان جراحی مغز و اعصاب آغاز کرد. پس از چندی سرپرستی بخش جراحی مغز و اعصاب اطفال را به عهده گرفت. در سال ۱۳۵۱ به اخذ درجهٔ استادی جراحی مغز و اعصاب از دانشگاه یوهانس گوتنبرگ نایل گردید.[نیازمند منبع] در سال ۱۳۵۰ اولین دوره از دوران آموزشی جراحی میکروسکوپی را آغاز کرد و در سال ۱۳۵۶ نخستین آزمایشگاه تمرین جراحی میکروسکوپی آلمان را با کمک بنیاد فولکس واگن تأسیس نمود.[نیازمند منبع] در سال ۱۳۵۶، ریاست بیمارستان جراحی مغز و اعصاب را در شهر هانوفر به عهده گرفت در همین سال، کرسی جراحی مغز و اعصاب در دانشگاه لیدن هلند به وی اعطا شد و در سال ۱۳۶۶ دانشگاه ماینتس تصدی کرسی جراحی مغز و اعصاب را به وی پیشنهاد کرد. در سال ۱۳۶۷ با قبول تصدی کرسی جراحی مغز و اعصاب در دانشگاه هانوفر به کار پرداخت. از سال ۱۳۶۷ تا ۱۳۷۱ ریاست انجمن بین‌المللی قاعدهٔ جمجمه را به عهده داشت و در سال ۱۳۷۱ به ریاست فدراسیون جهانی انجمنهای قاعدهٔ جمجمه انتخاب شد.[نیازمند منبع]
اون پس از سفر کودن اونه خانواده رشتَ جا به تهران و بمانستن محله تلفنخانه دورون خو ابتدایی تحصیلاتَ هَ شهرَ مئن و خو تحصیلات متوسطه یَ رشتَ دبیرستان شاهپور مئن به پایان فرسنه و بعد از اَن بوشو به آلمان. اون رشتئانِ زیست‌شناسی و پزشکیَ یوهانس گوتنبرگَ دانشگاه جا و شهرَ ماینتسَ مئن به پایان فرسنه و بعد خو تخصص مغز و اعصابَ دکتر کورت شورمنَ ویرجه شروع بوکود و سال 1349 مئن درجه تخصصَ اَن رشته مئن بیگیفت.
پویانمایی[persian-alpha 1][1] یا انیمیشن (به انگلیسی: Animation) نمایشِ تُند و پیوستهٔ تصاویری از اثرِ هنریِ دوبعدی، یا موقعیت‌های مدل‌های واقعی، برای ایجاد توهم حرکت است.[persian-alpha 2] حرکت روان تصاویرِ پویا در پویانمایی‌ها، ناشی از یک خطای دید است که به دلیل پدیدهٔ ماندگاری تصاویر پدید می‌آید. پویانمایی می‌تواند در قالب هر دو رسانهٔ آنالوگ مانند فیلم متحرک، نوار ویدئو یا در رسانه‌های دیجیتال؛ پویانمایی فِلش، ویدئوی دیجیتال ضبط شده یا "GIF" پویا باشد. برای نمایشِ پویانمایی می‌توان از یک دوربین، رایانه یا یک پروژکتور با فن‌آوری‌های نو استفاده کرد. رایج‌ترین روش برای نمایش پویانمایی، سینما یا ویدئو است. یک پویانمایی، به دو روشِ سنتی و روش دیجیتال ایجاد می‌شود. اِستاپ‌موشن شیوه‌ای از پویانمایی است که در آن با جابجایی یا تغیرِ مکان، شکل یا حالتِ اشیاء به صورت دو یا سه بعدی با استفاده از برشِ لبه‌های کاغذ، رنگ‌آمیزیِ فیلم‌های شفاف یا عروسک؛ و ثبت هر لحظه از قاب به شکل یک تصویر، و نمایشِ پیوسته تصاویر جایگزین شده، با تصاویر قبلی و معمولاً با ۱۲،۱۰،۸، ۲۴،۱۶،۱۵، ۵۰،۳۰،۲۵ یا ۶۰ قاب در ثانیه، یک اثر پویانمایی ایجاد می‌شود.
انیمیشن ایتا ترفنده مانه که طراح تانه با پشت هم قرار دائنه تصاویر امره چومه وادار بوکونه که تصاویره متحرک بوینه.
اولین پویانمایی طراحی شده روی سفال یافت شده در شهر سوخته که در حال حاضر در موزه ملی ایران قرار دارد.
ایته انیمیشن سفال رو ، شهر سوخته میان
نمونه‌ای از زنده نگاری سنتی، یک اسب که بوسیله روتوسکوپی از عکس‌های قرن ۱۹ ادوارد مویبریج انیمیت شده.
ایته اسب که قرن 19 انیمت ببوسته
قدیمی‌ترین نمونه‌های تلاش برای بدست آوردن توهم حرکت در طراحی ایستا را می‌توان در نقاشی‌های دوران نوسنگی غارها پیدا کرد، در جائیکه حیوانات با چندین شکل پای روی‌هم افتاده مجسم شده‌اند، که آشکارا کوششی برای رساندن احساس حرکت است. سفالینه‌ای متعلق به مردم شهر سوخته یافت شده‌است که نقوش روی این جام، تکراری هدفمند دارد و حرکت را نشان می‌دهد. تکراری که پایه و اساس هنر انیمیشن امروز است.[2][3]
قدیمی ترین مواردی که انیمیشن واسی ثبته بوسته ، نوسنگی غاران دورون ثبته بوسته.
علی اصغر بیانی با حال تدریس سه تار به یکی از شاگردان خردسالش
علی اصغر بیانی خو کوچه شاگرده امره تمرین کودندره
علی‌اصغر بیانی (۱۸ اسفند ۱۳۳۰ در تهران – ۱۰ بهمن ۱۳۹۸ در خور و بیابانک) آهنگساز و نوازندهٔ ایرانی و معاون هنری فرهنگستان هنر ایران بود.[1][2][3]
علی‌اصغر بیانی (۱۸ اسفند ۱۳۳۰ در تهران – ۱۰ بهمن ۱۳۹۸ در خور و بیابانک) آهنگساز و نوازندهٔ ایرانی و معاون هنری فرهنگستان هنر ایران بو.[1][2][3]