میرزا اسماعیل خان ممتازالدوله (۱۲۵۸ در تبریز-۱۳۱۲ در تهران) سیاستمدار، مترجم، کنسول و وزیر ایرانی در دوران مظفرالدین‌شاه تا رضاشاه بوده‌است. وی در سن ۵۴ سالگی بر اثر بیماری قلبی در تهران درگذشت.
Mirza Esmail Khan Momtaz od-Dowleh ( ) a été homme politique, traducteur, Consul Général, député, Président du Majles et Ministre iranien durant les règnes de Nasser eddlin Shah et Mohammad Shah Qajar ainsi que de Reza Shah Pahlavi. Il décède à Téhéran à l'âge de 54 ans suite à un arrêt cardiaque.

اوایل زندگی
Ses débuts
میرزا اسماعیل ممتاز فرزند میرزا علی اکبر مکرم‌السلطنه و نوه آقا صمد صراف تبریزی بود که در سال ۱۲۵۸ ه‍.خ. در تبریز به دنیا آمد. دوران کودکی خود را در تبریز به پایان رساند و بعد از آن برای تحصیل در شاخه‌های حقوق و زبان فرانسه عازم استانبول شد. در سال ۱۲۷۴ به ایران بازگشت و در وزارت امور خارجه مشغول به کار شد. یکسال بعد با عنوان سفیر دوم ایران به استانبول رفت و مدتی با سمت‌های کنسول و سرکنسول ایران مشغول به کار شد.
Il a passé son adolescence à Tabriz puis envoyé à Istanbul pour où il a étudié le droit tout en perfectionnant l'apprentissage de la langue française. En 19.., il revient en Iran pour démarrer sa carrière au sein du ministère des affaires étrangères. L'année suivante il est envoyé en mission diplomatique à Istanbul où il occupera successivement les fonctions de Consul puis Consul Général de la Perse.
ممتازالدوله در اوایل صدارت عین‌الدوله به تهران آمد و در دستگاه حکومتی وی با سمت مترجم مشغول به کار شد و بر حسب دستور دولت وقت، قانون قضاوت را از ترکی عثمانی به فارسی ترجمه کرد و دولت وقت با تصویب شاه اجرای آن را اعلام نمود.
Sous la gouvernance du Premier Ministre Eyn od-Dowleh, il est chargé de traduire le droit de justice du turque en persan. La nouvelle loi est mise en application dès l'approbation du roi.
فعالیت‌های سیاسی
Carrière politique
ممتازالدوله با مشروطه‌خواهان در ارتباط بود. در دوره اول انتخابات مجلس شورای ملی به دلیل اختلاف بر سر انتخاب نماینده مردم اراک، به عنوان نماینده مردم این شهر انتخاب شد و در آنجا با راه یافتن به کمیسون‌های تخصصی مجلس، از سیاستمداران معتدل محسوب شد. پس از استعفای احتشام‌السلطنه از ریاست مجلس شورای ملی در سال ، ممتازالدوله در ۶ اردیبهشت ۱۲۸۷ (تقریبی) به ریاست مجلس شورای ملی برگزیده شد.
Momtaz od-Dowleh était démocrate et en relation avec les constitutionnalises durant la révolution de 1906 qui a abouti à la mise en place de la monarchie constitutionnelle iranienne et la création du parlement (Majles). Lors de la constitution du premier Majles et suite à des disputes concernant la légitimité du représentant de la ville de Arak, Momtaz od-Dowleh devient ainsi député de cette circonscription. Accédant aux diverses commissions du Majles, il parvient à gagner en popularité et se positionne comme politicien modéré.
به دنبال به توپ بسته شدن مجلس شورای ملی توسط محمدعلی‌شاه، اختلاف بین نمایندگان تندرو و معتدل بالا گرفت و ممتازالدوله تصمیم گرفت توسط برادرش(ممتاز السلطنه) از دولت فرانسه پناهندگی سیاسی بگیرد. پس از آن ممتازالدوله به لندن رفت و در مصاحبه‌های مطبوعاتی (به عنوان رئیس مجلس متواری ایران) از تخلفات و استبداد اطرافیان محمدعلی شاه سخن گفت که در روزنامه‌های آن زمان به چاپ رسید. وی پس از چندی به عضویت انجمن طرفداران ایران درآمد. سپس به پاریس نزد برادرش ممتازالسلطنه که در آن زمان سمت وزیرمختاری ایران را بر عهده داشت رفت و عضویت انجمن ایرانیان مقیم در پاریس و جمعیت فرانسه و ایران را پذیرفت. در این زمان وی به فعالیت‌های سیاسی خود در فراهم نمودن زمینه مقدمات قیام مردم اصفهان و حمله مجاهدین به تهران بود.
Suite à l'attaque et au bombardement du Majles ordonnés par Mohammad Ali Shah, de grandes divergences s'installent entre les modérés et les partisans de la ligne dure. Momtaz od-Dowleh décide de s'exiler en France et obtient le statut de réfugié grâce aux démarches de son frère Momtaz os-Saltaneh alors ambassadeur de Perse à Paris. Durant son exil, il voyage souvent entre Paris et Londres où il participe en tant que président déchu du Majles à de nombreuses conférences de presse pour dénoncer les exactions de le despotisme de Mohammad Shah et de son entourage.
پس از فتح تهران و پیروزی مشروطه‌خواهان و عزل محمدعلی شاه، ممتازالدوله در سال ۱۲۸۷ به ایران بازگشت و به عنوان نماینده آذربایجان در مجلس شورای ملی انتخاب گردید. سپس در کابینه مستوفی‌الممالک عهده‌دار پست وزارت مالیه و وزارت پست و تلگراف شد. ممتازالدوله در سال ۱۲۹۰ مجدداً رئیس مجلس شد و همان سال در کابینه محمدولی تنکابنی(سپهداراعظم) وزیر مالیه و در کابینه صمصام‌السلطنه عهده‌دار پست وزارت عدلیه بود. وی در جریان قرارداد ۱۹۱۹ وثوق الدوله به جمع مخالفان پیوست و به کاشان تبعید شد. مدتی بعد پس از برکناری وثوق‌الدوله به تهران بازگشت. در جریان کودتای ۱۲۹۹، نام ممتازالدوله جزو ۷۰ نفری بود که به دستور سید ضیاء بازداشت شدند.
La même année il accepte le ministère des finances dans le cabinet de Mohammadvali Tankaboni (Sepahdar Aazam) puis le ministère de la justice dans le cabinet de Samsami ol-Saltaneh. En 1919, il se montre contre le traité qui venait d'être signé par Vossough od-Dowleh avec les britanniques qui le contraint à l'exil à Kashan avec les autres opposants. Il faisait partie des 70 personnes qui ont été arrêtées par ordre de Seyed Zia.
مختصات: ۳۶°۳۱′۲۷″ شمالی ۵۳°۰′۵۴″ شرقی / ۳۶.۵۲۴۱۷° شمالی ۵۳.۰۱۵۰۰° شرقی / 36.52417; 53.01500[1]
Roodposhti, district rural de la centrale ville de Sari dans la province de Mazandaran d'Iran . Population Le village esfivard-e Shurab district rural a, selon le dernier recensement effectué en 1385. Iran, a une population de 745 personnes (187 ménages) , respectivement.
رودپشت (ساری)
roodposhti(sari)
دکتر حسین میرزائی متولد 25 خرداد 1360 تهران محل زندگی تهران ملیت ایرانی رشته فعالیت انسان شناسی، مطالعات فرهنگی، مهاجرت و هنر محل کار استادیار گروه مطالعات فرهنگی دانشگاه علامه طباطبایی تهران دانش‌آموختهٔ کارشناسی (علوم اجتماعی) از دانشگاه تهران کارشناسی ارشد انسان شناسی دانشگاه تهران دکتری انسان شناسی فرهنگی از دانشگاه اکس-مارسی فرانسه
Main Page Données clés modifier
مرتضی کُتُبی (متولد سال ۱۳۱۱ در تهران)، استاد روان‌شناسی اجتماعی دانشگاه تهران بود.
Morteza Kotobi (né en 1311 à Téhéran ) était professeur de psychologie sociale à l'université de Téhéran .
او صاحب همسر فرانسوی، ۲ پسر (جراح چشم و کودک در پاریس) و ۱ دختر (دانشیار انسان‌شناسی در دانشگاه بوردوی فرانسه) و ۷ نوه است.
Il a une épouse française, deux fils (chirurgien ophtalmologue et pédiatre à Paris) et une fille (professeur assistant d'anthropologie à l'université de Bordeaux) et sept petits-enfants.
برخی تالیفات
Quelques ouvrages
«مرتضی کتبی». http://orlabs.oclc.org/identities/viaf-230013667
"Morteza Kotobi" . http://orlabs.oclc.org/identities/viaf-230013667
مرتضی کتبی در آذرماه سال ۱۳۱۱ خورشیدی در تهران متولد شد. کتبی تحصیلات ابتدایی را در دبستان بدِر، متوسطه را در دبیرستان دارالفنون، به انجام رسانید. در سال ۱۳۳۰ وارد دانشگاه شد و تحصیل در رشتهٔ زبان‌های خارجی (فرانسه ـ انگلیسی) را در دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران آغاز کرد و در سال ۱۳۳۵ توانست در این رشته لیسانس بگیرد. در همان سال گواهینامهٔ علوم تربیتی و ورزش را از دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران و دانشسرای عالی دریافت کرد. در سال ۱۳۳۷ به هدف تکمیل تحصیلات به فرانسه سفر کرد و در دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه پاریس(سوربن (دانشگاه) به تحصیل روان‌شناسی پرداخت و در سال ۱۳۳۹ از این رشته لیسانس گرفت (گواهینامه‌های روان‌شناسی عمومی، روان‌شناسی کودک و نوجوان، تعلیم و تربیت، روان‌شناسی اجتماعی). او تحصیل در فرانسه را در مقاطع بالاتر ادامه داد تا این‌که در سال ۱۳۴۱ موفق به اخذ درجهٔ دکتری دانشگاهی در رشتهٔ ادبیات فرانسه با عالی‌ترین درجه (Très honorable)، از دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه پاریس (سوربن) شد. از سال 1342 به‌ عنوان پژوهشگر در بخش جامعه‌شناسی موسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی دانشگاه تهران به ریاست دکتر غلامحسین صدیقی و مدیریت احسان نراقی مشغول به‌کار شد. در تابستان 1345 مرتضی کتبی اولین نظرسنجی علمی را در ایران برای سازمان تازه تاسیس تلویزیون ملی انجام داد و به‌عنوان پدر علم سنجش افکار در ایران شناخته شد[1]. از سال ۱۳۴۶ به عنوان استادیار روان‌شناسی اجتماعی در دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران به تدریس مشغول شد. از سال ۱۳۴۹ به هدف اخذ دکتری دولتی برای فرصت مطالعاتی به کشور فرانسه سفر کرد و تا سال ۱۳۵۳ در آن‌جا به تحقیق مشغول بود. نهایتاً در سال ۱۳۵۳ در رشتهٔ روان‌شناسی اجتماعی، دکتری دولتی (اِتا) عالی‌ترین درجه (Très honorable) را از دانشگاه رنه دکارت پاریس ۵ دریافت نمود. وی پس از بازگشت به ایران فعالیت‌های آموزشی خود را آغاز کرد و از آن سال ۱۳۵۳ تا سال ۱۳۷۴ با درجهٔ دانشیاری روان‌شناسی اجتماعی در دانشکدهٔ علوم اجتماعی و تعاون دانشگاه تهران مشغول به تدریس بود. در سال ۱۳۷۴ به درجهٔ استادی رسید. پایان تدریس رسمی او در دانشگاه تهران به سال ۱۳۸۱ بازمی‌گردد اما تاکنون نیز به تدریس در دانشگاه‌های دیگر اشتغال دارد. وی طبق مصوبهٔ شورای پژوهشی دانشگاه تهران در مورد انتخاب محقق برجستهٔ این دانشگاه، به عنوان دومین محقق برجستهٔ دانشگاه تهران انتخاب شد. او در سال 1391 به‌عنوان بازنشسته نمونه کشوری انتخاب گردید.[2]
Depuis 1964, chercheur au département de sociologie de l' Institut d'études sociales et de recherche de l'université de Téhéran, dirigé par M. Gholamhossein Sedighi et directeur général d' Ehsan Naraghi . Au cours de l'été 1345, Morteza Kotbi réalisa la première étude scientifique en Iran pour la toute nouvelle organisation de la télévision nationale et fut reconnu comme le père de la science de la mesure de la pensée en Iran [1] . Depuis 1966, elle enseigne en tant que professeur assistant de psychologie sociale à la faculté de littérature et de sciences humaines de l'université de Téhéran.
مراسم تقدیر ریاست صدا و سیما از دکتر مرتضی کتبی، پدر سنجش افکار ایران 25 آذر 1397 مرکز همایش‌های بین‌المللی صدا و سیما
Dr. Mortéza Kotobi, père des sondages d'opinion en Iran, le 16 décembre 2018
مرتضی کُتُبی (متولد سال ۱۳۱۱ در تهران)، استاد روان‌شناسی اجتماعی دانشگاه تهران بود.
Morteza Kotobi (né en l'an de 1932 à Téhéran), Professeur de Psychologie Sociale de l'Université de Téhéran .
مرتضی کتبی در آذرماه سال ۱۳۱۱ خورشیدی در تهران متولد شد. کتبی تحصیلات ابتدایی را در دبستان بدِر، متوسطه را در دبیرستان دارالفنون، به انجام رسانید. در سال ۱۳۳۰ وارد دانشگاه شد و تحصیل در رشتهٔ زبان‌های خارجی (فرانسه ـ انگلیسی) را در دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران آغاز کرد و در سال ۱۳۳۵ توانست در این رشته لیسانس بگیرد. در همان سال گواهینامهٔ علوم تربیتی و ورزش را از دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران و دانشسرای عالی دریافت کرد. در سال ۱۳۳۷ به هدف تکمیل تحصیلات به فرانسه سفر کرد و در دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه پاریس (سوربن (دانشگاه)) به تحصیل روان‌شناسی پرداخت و در سال ۱۳۳۹ از این رشته لیسانس گرفت (گواهینامه‌های روان‌شناسی عمومی، روان‌شناسی کودک و نوجوان، تعلیم و تربیت، روان‌شناسی اجتماعی). او تحصیل در فرانسه را در مقاطع بالاتر ادامه داد تا این‌که در سال ۱۳۴۱ موفق به اخذ درجهٔ دکتری دانشگاهی در رشتهٔ ادبیات فرانسه با عالی‌ترین درجه (Très honorable)، از دانشکدهٔ ادبیات دانشگاه پاریس (سوربن) شد. از سال ۱۳۴۶ به عنوان استادیار روان‌شناسی اجتماعی در دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران به تدریس مشغول شد. از سال ۱۳۴۹ به هدف اخذ دکتری دولتی برای فرصت مطالعاتی به کشور فرانسه سفر کرد و تا سال ۱۳۵۳ در آن‌جا به تحقیق مشغول بود. نهایتاً در سال ۱۳۵۳ در رشتهٔ روان‌شناسی اجتماعی، دکتری دولتی (اِتا) عالی‌ترین درجه (Très honorable) را از دانشگاه رنه دکارت پاریس ۵ دریافت نمود. وی پس از بازگشت به ایران فعالیت‌های آموزشی خود را آغاز کرد و از آن سال ۱۳۵۳ تا سال ۱۳۷۴ با درجهٔ دانشیاری روان‌شناسی اجتماعی در دانشکدهٔ علوم اجتماعی و تعاون دانشگاه تهران مشغول به تدریس بود. در سال ۱۳۷۴ به درجهٔ استادی رسید. پایان تدریس رسمی او در دانشگاه تهران به سال ۱۳۸۱ بازمی‌گردد اما تاکنون نیز به تدریس در دانشگاه‌های دیگر اشتغال دارد. وی طبق مصوبهٔ شورای پژوهشی دانشگاه تهران در مورد انتخاب محقق برجستهٔ این دانشگاه، به عنوان دومین محقق برجستهٔ دانشگاه تهران انتخاب شد.
Boursier du gouvernement iranien M. KOTOBI part en France le 22 mai 1958 dans le but de poursuivre ses études à la Faculté des Lettres de l'Université de Paris (Sorbonne). Il y entreprend une deuxième licence, cette fois de psychologie (comprenant 4 certificats: psychologie générale, psychologie de l'enfant et de l'adolescent, pédagogie et psychologie sociale) et un doctorat d'université en matière de langue et littérature françaises, mention "très honorable". Entré à l'Université de Téhéran en 1967, il abandonne provisoirement l'enseignement et définitivement son poste de chef de la " Section de recherche en psychologie sociale" créée par lui-même à l' " Institut d'Etudes et de Recherches Sociales" de cette université pour repartir en France en année sabbatique dans le but d'obtenir cette fois un doctorat de psychologie sociale qu'il obtient également avec la mention "très honorable", à l'Université René Descartes (Paris V) en 1974 De retour à Téhéran, il accède au grade de maître de conférences et reprend son enseignement tout en continuant ses autres activités de recherche, d'écrivain, de traducteur, de conférencier et de directeur de mémoires et de thèses universitaires. .
او در دانشگاه تهران استخدام شد و تا مرتبهٔ استادی پیش رفت و در سال ۱۳۸۱ به بازنشستگی رسید.
Plus de 50 ans d'enseignement dans une dizaine d'universités et institutions iraniennes et françaises et plus d'une trentaine d'exposés et de conférences constituent les activités d'enseignement de M. KOTOBI. Ses domaines de recherche, toujours dans le cadre de ses deux spécialités, l'une "langue et littérature française" et l'autre" psychologie sociale générale et appliquée", ont été principalement la famille, la jeunesse, les moyens de communication de masse, la méthodologie en sciences sociales et le sondage d'opinion. Quant à ce dernier domaine, il est à mentionner que M.KOTOBI a créé la première section de "Sondage d'opinion" en Iran, à l'Institut d'Etudes et de Recherches sociales (I.E.R.S.) de l'Université de Téhéran pour le compte de la "Télévision Nationale d'Iran" et a réalisé les premiers sondages d'opinion à Téhéran en 1967 , puis au niveau de certaines provinces iraniennes.
او صاحب همسر فرانسوی، ۲ پسر (جراح چشم و کودک در پاریس) و ۱ دختر (دانشیار انسان‌شناسی در دانشگاه بوردوی فرانسه) و ۷ نوه است.
Marié à une Française, il a trois enfants, deux garçons, l'un chirurgien ophtalmologue et l'autre chirurgien pédiatre et docteur en philosophie et une fille, professeur à l'Université Bordeaux 3. La famille a également sept petits-enfants
دکتر مرتضی کتبی متولد آذر ۱۳۱۱ تهران، محل کار استاد روانشناسی اجتماعی دانشگاه تهران دانش‌آموختهٔ کارشناسی (زبان‌های خارجی) از دانشگاه تهران دکتری زبان و ادبیات فرانسه از دانشگاه سوربن کارشناسی روان‌شناسی از دانشگاه سوربن دکتری روان‌شناسی اجتماعی) از دانشگاه پاریس ۵ (رنه دکارت)
Main Page Données clés modifier
شرکت ایکاپ،[2] یک شرکت جوینت ونچر با سهم ۵۰٪ ایران خودرو و ۵۰٪ پژو می‌باشد[3] که در سال ۱۳۹۵ با امضای قرارداد بین ایران خودرو و پژو در تهران افتتاح شد. هدف از ایجاد این شرکت، تولید محصولات جدید پژو در ایران و صادرات به خاورمیانه و در نهایت ایجاد هاب تولید محصولات پژو در غرب آسیا می‌باشد. محصولات تولیدی این شرکت در فاز اول، پژو ۲۰۰۸، پژو ۲۰۸ و پژو ۳۰۱ می‌باشد.[1][4][5][6][7]
''IKAP'', une société commune avec une part de 50% et 50% de Peugeot et Iran Khodro[3], qui en 2016 avec la signature du contrat entre IKCO et Peugeot ouvert à Téhéran. Le but de la création de cette société, de nouveaux produits et les exportations de Peugeot en Iran, au Moyen-Orient et, éventuellement, la création de la plaque tournante de la production de Peugeot en Asie occidentale. Produits de cette entreprise dans la première phase, la Peugeot 2008, Peugeot 208 et Peugeot 301 est.[1][4][5][6][7]
وزیران دربار ایران
Liste des Ministres de la Cour Impériale d'Iran
نشان رسمی وزارت دربار شاهنشاهی ایران
Logo officiel du Ministère de la Cour Impériale, Etat impérial d'Iran
وزارت دربار نام وزارتی بود که در دوران قاجار و پهلوی رابط رسمی شاه و دربار با دولت و مجلس شورای ملی بود. در سال ۱۳۱۱ با برکناری تیمورتاش از وزارت دربار، این وزارت به دستور رضا شاه تعطیل شد و در سال ۱۳۱۸ بازگشایی شد.[1] در زمان ناصرالدین‌شاه منصب وزارت دربار به ایشیک آغاسی معروف بود.[2]
Le Ministère de la Cour Impériale était le nom du ministère, sous les dynasties Qadjar et Pahlavi, chargé de l'interface officielle du roi et de la cour avec le gouvernement et l'Assemblée Nationale . En 1932, des suites de la disgrâce d'Abdol Hossein Teymourtash, le ministère de la Cour Impériale fut fermé sur ordre de l'empereur Reza Chah, bien qu'il fut rouvert en 1939.[1] A l'époque de Nasseredin Chah, toutefois, le ministre de la Cour Impériale était dénommé Ayshyk Aghasi.[2]
محمدرحیم خان علاءالدوله (۱۲۹۲–۱۲۹۹ ه‍.ق.) ابراهیم خان امین‌السلطان (۱۲۹۹–۱۳۰۰ ه‍.ق.) علی‌اصغر خان امین‌السلطان (۱۳۰۰–۱۳۰۵ ه‍.ق.)
Mohammad Rahim Khan Ala (1903-1920) Amin-os-soltan Ibrahim Khan (1920-1921) Amin-os-soltan Ali Ashgar Khan (1921-1925)
عبدالحسین تیمورتاش (از ۱۳۰۴–۱۳۱۱)[1]
Abdol Hossein Teymourtash (à partir de 1925-1932)[1]
انحلال وزارت دربار (۱۳۱۱–۱۳۱۸)
Dissolution du Ministère de la Cour Impériale (1932-1939)
محمود جم (۱۳۱۸–۱۳۲۰) محمدعلی فرزین (۱۳۲۰–۱۳۲۰) محمدعلی فروغی(۱۳۲۰–۱۳۲۱) حسین علاء (دی ۱۳۲۱–۱۳۲۴) ابراهیم حکیمی (؟–۱۳۲۶) محمود جم (بار دوم) (۱۳۲۶–؟) عبدالحسین هژیر (تیر ۱۳۲۸–آبان ۱۳۲۸) ابراهیم حکیمی (بار دوم) (۱۳۲۸–۱۳۲۹) حسین علاء (بار دوم) (۱۳۲۹–۱۳۲۹)
Mahmoud Jam (1939-1941) Mohammad Ali Farzin (1941-1942) Mohammad Ali Foroughi(1942-1942) Hossein Ala' (novembre 1942–1945) Ebrahim Hakimi (? –1947) Mahmoud Jam (deuxième fois) (1947-?) Abdol Hossein Hajir (juillet 1949–novembre 1949) Ebrahim Hakimi (deuxième fois) (1949-1950) Hossein Ala' (deuxième fois) (1950-1950)
؟ (حسین علاء برای چند هفته نخست‌وزیر شد.)
(Ala' resta-t-il ministre de la Cour pendant les quelques semaines où il fut Premier Ministre ?)
منوچهر اقبال (۱۲ خرداد ۱۳۳۵–۱۳۳۶) حسین علاء (بار پنجم) (۱۳۳۶–۱۳۴۲)[3] حسین قدس نخعی (۱۳۴۲–۱۳۴۵) اسدالله علم (۱۳۴۵–۱۳۵۶)[4] امیرعباس هویدا (۱۳۵۶–۱۳۵۷)[5] علی‌قلی اردلان (۱۳۵۷–۱۳۵۷)
Manouchehr Eghbal (1956-3 avril 1957) Hossein Ala' (cinquième fois) (3 avril 1957–juin 1963)[3] Hussein Al-Ghods Nakhaï (juin 1963-1er février 1967) Cependant, la science (1er février 1967-7 août 1977)[4] Amir Abbas Hoveida (7 août 1977-6 novembre 1978)[5] Ali Gholi Ardalan (6 novembre 1978-11 février 1979)
پهلوی
Pahlavi
حسین علاء (بار سوم) (۱۳۳۰–فروردین ۱۳۳۲) ابوالقاسم امینی (۱۳۳۲–مرداد ١٣٣٢) حسین علاء (بار چهارم) (۱۳۳۲–۱۳۳۴)
Hossein Ala' (troisième fois) (1951–avril 1953) Abol Ghasem Amini (avril 1953–août 1953) Hossein Ala' (quatrième fois) (août 1953–avril 1955)
؟ (حسین علاء نخست‌وزیر شد.)
(Hossein Ala' est-il toujours ministre de la Cour quand il redevient Premier Ministre ?)
مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران؛ «ایسپا» (مخفف انگلیسی: ISPA) وابسته به جهاد دانشگاهی فعالیت خود را از ۱۸ اردیبهشت سال ۱۳۸۰، ۸ می ۲۰۰۱ آغاز کرده‌است.[1] در همین راستا مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران شعبه‌های اردبیل، اصفهان، چهارمحال و بختیاری، سیستان و بلوچستان، فارس، کرمان، کرمانشاه، کهگیلویه و بویر احمد، همدان و یزد در سال ۱۳۸۰، شعبه‌های آذربایجان شرقی، خراسان جنوبی، خراسان رضوی و شعبه واحد استان مرکزی در سال۱۳۸۱، شعبه‌های زنجان، سمنان و هرمزگان در سال ۱۳۸۲، شعبه‌های خوزستان، قم، قزوین و لرستان در سال ۱۳۸۳، شعبه‌های آذربایجان غربی، خراسان شمالی، ایلام، کردستان و مازندران در سال ۱۳۸۴، شعبه گلستان در سال ۱۳۸۹، شعبه البرز در سال ۱۳۹۱ و با تأسیس جهاددانشگاهی واحد بوشهر در سال ۱۳۹۶ دفتر ایسپا به زودی تبدیل به شعبه خواهد شد. هدف از تأسیس این مرکز انجام پژوهش‌های افکارسنجی و افکارعمومی در سطح ملی، بین‌المللی و فراملی به منظور کمک به سازمان‌ها و نهادهای دولتی، عمومی، خصوصی و مدنی در جهت اتخاذ تصمیمات و سیاست گذاری‌های مبتنی بر شواهد و آمار است.[2] از جمله اولویت‌های اصلی ایسپا توجه به افکار عمومی و لزوم بهره‌گیری از دیدگاه شهروندان با هدف افزایش مشارکت شهروندان در بهبود شرایط و توسعه امور کشور است.[3][4]
Le Centre pour les Sondages des Etudiant Iraniens (ISPA), dépendant du Djihad Universitaire, a commencé ses activités le 18 mai 2001 . L'objectif du Centre est de mener des sondages pour connaître l’opinion publique au niveau national, international et transnational afin d'aider les organisations gouvernementales, privées, publiques et civiques à prendre des décisions fondées sur des données probantes et des statistiques . L'une des principales priorités de l'ISPA est d’attacher de l’intérêt à l'opinion publique et à la nécessité d'utiliser le point de vue des citoyens afin d'accroître la participation de ces derniers à l'amélioration des conditions et au développement du pays .
اصول بنیادین و اساسی ایسپا طراحی و بکار گیری روش‌ها و معیارهای دقیق، اصول اخلاقی و حفظ موضع بی‌طرفی سیاسی در فرایند پژوهش‌های افکارعمومی و به صورت خاص تحقیقات مرتبط با نظرسنجی است. به همین دلیل این مرکز بخاطر انجام پژوهش‌های علمی و نظرسنجی‌های دقیق و موفق به عنوان یک مرکز علمی معتبر و مورد اطمینان شناخته می‌شود. کارکنان این مرکز عموماً چهره‌های جوان و متخصص دانشگاهی هستند که در انجام طرح‌های نظرسنجی از همکاری مهمترین شخصیت‌های دانشگاهی نیز بهره می‌برند.
Les principes fondamentaux de l'ISPA consistent à concevoir et à appliquer des méthodes et critères précis et des principes éthiques et à maintenir une position politique neutre envers le processus des sondages et, en particulier, des enquêtes y liées. Pour cette raison, le Centre est reconnu comme un important centre scientifique de confiance chargé de mener des recherches scientifiques et des sondages précis et réussis. Le personnel du centre est généralement composé de jeunes experts qui profitent de la collaboration du personnel académique dans la réalisation des sondages.
نتیجه فعالیت ایسپا از آغاز تا کنون اجرای بیش از ۲۵۰۰ طرح نظرسنجی در زمینه‌های اجتماعی، اقتصادی و سیاسی و در سطوح مختلف محلی، ملی و فراملی بوده‌است. تحقیقاتی که از نتایج آن طیف وسیعی از موسسات دولتی و غیردولتی، نهادهای سیاستگذار، نهادهای محلی و آژانس‌های خبری بین‌المللی بهره برده‌اند.
L’ISPA a mené au cours des 16 dernières années, plus de 2 500 sondages sur les questions sociales, économiques et politiques aux niveaux locaux et nationaux.
از جمله طرح نظرسنجی موفق این مرکز را می‌توان در پیش بینی نتایج انتخابات دوازدهمین دوره ریاست جمهوری ایران در سال ۱۳۹۶ دانست. این طرح که طی ۱۲موج انجام شد به خوبی توانست روند مشارکت مردم ایران در انتخابات،[5] روند آرای کاندیداها[6] در طی ایام تبلیغات انتخاباتی،[7] میزان رای دو کاندیدا آقای حسن روحانی و سیدابراهیم رئیسی را به درستی تخمین بزند.[8][9][10][11] تحقیقاتی که از نتایج آن طیف وسیعی از موسسات دولتی و غیردولتی، نهادهای سیاستگذار، نهادهای محلی و آژانس‌های خبری بین‌المللی بهره برده‌اند.
La prévision précise des résultats de la 12ème élection présidentielle en 2017 peut être considérée comme l’un des sondages réussis menés par le Centre . Le projet, a permis d'estimer avec précision le taux de vote de deux candidats, M. Hassan Rouhani et Seyyed Ebrahim Réissi , ainsi que le processus de participation des Iraniens aux élections , le processus de vote des candidats lors de la campagne électorale . Le sondage dont ont bénéficié des résultats de nombreuses organisations gouvernementales et non gouvernementales, décideurs, institutions locales et agences de presse internationales.
عملکرد نظرسنجی انتخاباتی ایسپا
La performance de sondage électoral ISPA
مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران
Center for Iranian Student Surveys
«سگ ولگرد» داستان کوتاهی از صادق هدایت است که نخستین بار در سال ۱۳۲۱ خورشیدی همراه با هفت داستان دیگر در مجموعه‌داستانی به‌همین‌نام در تهران منتشر شد. داستان آن دربارهٔ سگ اصیل اسکاتلندی به نام پات است که پس از گم کردن صاحب خود، سرگردان شده و از سوی انسان‌ها مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرد. پات سگی معمولی نیست، او در آرزوی بازگشت به دوران کودکی است و در ته چشم‌هایش، روحی انسانی دیده می‌شود.
Le Chien errant (en persan : سگ ولگرد) c'est une nouvelle de Sadegh Hedayat, publiée pour la premières fois en 1941 à Téhéran, avec sept autres nouvelles dans un recueil du même titre. L'histoire raconte la vie d'un chien nommé de Pât et de race Écossais, abandonné de tous, dénoué d'intérêt. Ce personnage principale est assimilé à un être humain.
حسن فروغی نویسنده، مترجم و استاد زبان و ادبیات فرانسه در دانشگاه شهید چمران اهواز است که در سال ۱۳۲۳ خورشیدی در طبس متولد شد. وی در سال ۱۳۳۶ تحصیلات ابتدایی را در دبستان میرطبس و در سال ۱۳۴۲ تحصیلات متوسطه را در دبیرستان شیبانی همان شهرستان به پایان رساند و در سال ۱۳۴۲ موفق به اخذ دیپلم متوسطه در رشتهٔ تجربی گردید. ایشان در سال ۱۳۵۲ مقطع کارشناسی رشتهٔ زبان فرانسه را در مدرسهٔ عالی ترجمهٔ تهران به پایان رسانید و در سال ۱۳۵۳ به دریافت کارشناسی ارشد ادبیات فرانسه و در سال ۱۳۵۷ به دریافت درجهٔ دکتری ادبیات فرانسه و تطبیقی از دانشگاه سوربن پاریس توفیق یافت.[1]
Après avoir fini son licence en langue et la littérature française à Téhéran en 1973, il est parti pour la France afin de continuer ses études à l'université Sorbonne de Paris. En 1978, il a réussi à obtenir son doctorat en littérature française et comparée de cette université[1]. Membre de l'association littéraire du XVIIIe siècle de la France, Hassan Foroughi a été pour des année le directeur du département de la langue et de la littérature française de l'Université de Shahid chamran d'Ahvaz.
فرانسه برای دانشجویان رشتهٔ علوم (به زبان فرانسه)، انتشارات سمت، چ اوّل، ۱۳۷۳، (با همکاری دکتر عبدالله محتشمی و دکتر سید علاءالدین گوشه‌گیر). یادداشت‌برداری و روش تحقیق (به زبان فرانسه)، انتشارات سمت، چاپ اوّل ۱۳۸۰، چاپ دوم ۱۳۸۲، چاپ سوم ۱۳۸۵. تفسیر متون ادبی (به زبان فرانسه)، انتشارات سمت، ۱۳۸۱. ترجمهٔ کتاب اسلام وتمدن اسلامی (دوجلد) از آندره میکل، هانری لوران، انتشارات سمت، ۱۳۸۱.
Le français pour les étudiants de Sciences (de langue française), L'édition SAMT, 1994, etc. (en collaboration avec le Dr Abdullah Mohtashami et le Dr Aladin Goushegir). Introduction à la recherche littéraire (en langue française), L'édition SAMT, la première édition 2001، Deuxième Édition 2003، troisième édition 2006. L'interprétation des textes littéraires (langue française), L'édition SAMT, 2002.
آثار
oeuvres
محسن موقر نماینده دوره‌های ۲۰ و ۲۱ و ۲۲ و ۲۳ مجلس شورای ملی اطلاعات شخص زاده اهواز، ایران درگذشت آلمان ملیت ایرانی شغل سیاست‌مدار
Mohsen movaghar Représentant des cours ۲۰ et ۲۱, et ۲۲ et ۲۳ L'Assemblée Nationale L'Information de la personne Né Ahvaz, Iran, etc. L'Iran Mort Allemagne 2014 Nationalité Iran Emplois Politicien
محسن موقر سیاست‌مدار ایرانی بود، که به عنوان نماینده در دوره‌های بیستم از حوزه انتخابیه خرمشهر، بیست و یکم از حوزه انتخابیه اهواز، و بیست و دوم و بیست و سوم از حوزه انتخابیه اندیمشک و شوش، در مجلس شورای ملی حضور داشت.[1]
Mohsen Movaghar ( Persan : محسن موقر) politicien Persan . Il était le représentant de la cours du vingtième de la sphère انتخابیه khorramshahr., le vingt-et-unième siècle de la sphère de la انتخابیه ahvaz, et le vingt-deuxième et vingt-troisième du champ, انتخابیه andimeshk et de Suse, à l'Assemblée Nationale étaient également présents.[1]
محسن موقر
Mohsen Movaghar
مهدی باکری (زاده ۳۰ فروردین ۱۳۳۳ شمسی در میاندوآب - درگذشته ۲۵ اسفند ۱۳۶۳ در جزیره مجنون)، برادر علی باکری و حمید باکری، فرمانده لشکر ۳۱ عاشورا بود.
Mèhdi bakèri (né Landy, April 19, 1954 dans le Miyandoaab - la date de shahadat Samdi, March 15, 1985 dans l'île de la Majnoon), frère Ali bakeri et Hamid bakeri., il etait le commandant de la troupe, 31 Ashura.
در حین عملیات بدر و در حالیکه نیروهای عراقی با محاصره کامل سربازان تحت امر باکری در جزیره مجنون در حال زدن تیر خلاص به سربازان مجروح باقی‌مانده بودند، احمد کاظمی و محمود دولتی با اصرار از وی می‌خواهند که با عبور از دجله و پیمودن فاصله۷۰۰ متری که میان خط اول و خط دوم حمله جان خود را نجات دهد؛ ولی این درخواست هر بار با جواب منفی وی روبرو می‌شد تا اینکه بر اثر اصابت تیر مستقیم سربازان عراقی در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۶۳ کشته شد.[1]
pendan l'opération Badr , et alors que les forces Irakiennes -avec le siège de la parfaite soldats sous le commandement Bakèri sur l'île de la Majnoon- sont Le coup de grâce pour tuer Pour les soldats blessés restant. Ahmad kazemi et Mahmoud gouvernement à l'insistance de son souhait que, avec le passage du Tigre, et qui sillonnent فاصله۷۰۰ mètres entre la première ligne et la deuxième ligne d'attaque, leur sauver la vie; cependant, cette demande à chaque fois, non, il était comme ça avant d'être touché par le tir direct soldats Irakiens dans l'histoire de ۲۵ اسفند ۱۳۶۳ a été tué.[1]