4
Daniel Rivera Kuzawka Państwo Urugwaj Data i miejsce urodzenia 15 sierpnia 1959 Tytuł szachowy mistrz międzynarodowy (1993) Ranking FIDE 2339 (01.07.2012) Miejsce w kraju 4
Eugenia Umińska, (nac. 4 octubre 1910 en Varsovia, falleció 20 noviembre 1980) – violinista polaca.
Eugenia Umińska, (ur. 4 października 1910 w Warszawie, zm. 20 listopada 1980) – polska skrzypaczka.
Hija de Teodora y Stanislavo de Czeczottów.
Córka Teodora i Stanisławy z Czeczottów. Naukę gry na skrzypcach rozpoczęła w wieku 4 lat.
Su educación musical en violin comenzó a la edad de 4 años.
Jako dziesięciolatka została studentką Konserwatorium Warszawskiego w klasie Józefa Jarzębskiego. W 1926 zdała maturę w Gimnazjum im. Klementyny z Tańskich Hoffmanowej.
A la edad de 10 años fue admitida como estudiante en el Conservatorio de Varsovia con la Profesora Józefa Jarzębski. En 1926 se graduó y un año después recibió el premio cum laude en el Conservatorio de Varsovia. Empezó de trabajar en la radio polaco como también en el cuarteto de Varsovia de la Corporación Musical. Entre 1928 – 1932 estudió fuera de Polonia con la beca del Gobierno de Polonia con Otakar Ševčík en Checoslovaquia, y posterior como becada de la Radio Polaco con George Enescu en París.
Rok później uzyskała dyplom z odznaczeniem w Konserwatorium Warszawskim. Podejęła pracę w orkiestrze Polskiego Radia oraz jako I skrzypek w Kwartecie Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego. W latach 1928–1932 studiowała za granicą jako stypendystka Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego u Ottokara Sevcika w Czechosłowacji, następnie jako stypendystka Polskiego Radia u George Enescu w Paryżu.
Vida temprana
Początki kariery
Entre 1932 – 1934 fue concertino de la Orquesta de la Radio polaca en Varsovia. comienza con la carrera internacional como violinista.
W latach 1932–1934 była koncertmistrzem Orkiestry Polskiego Radia w Warszawie. Rozpoczyna się jej międzynarodowa kariera solistyczna.
En los años 1934 – 1939 participó en mas de 100 conciertos en colaboración del ORMUZ-u (Organización de Movimiento Musical y Cooperación Editarial de Musica Poláca „ORMUZ”).
W latach 1934–1939 brała udział w niemal 100 koncertach w ramach działalności ORMUZ-u (Organizacja Ruchu Muzycznego przy Towarzystwie Wydawnictw Muzyki Polskiej „ORMUZ”).
II° Guerra Mundial
Wojna
hasta la segunda guerra mundial tocó conciertos con orquestas sinfónicas en todos los países de Europa. Tocó con músicos famosos como: Karol Szymanowski, Grzegorz Fitelberg, Artur Rodziński, Walerian Bierdiajew, Clemens Krauss, Zygmunt Latoszewski, Zygmunt Dygat, Witold Małcużyński, Jerzy Lefeld, Ivor Newton, Maria Wiłkomirska, Janina Wysocka-Ochlewska, Szalewski, Jan Hoffman, Bolesław Woytowicz, Irena Dubiska, Kazimierz Wiłkomirski, Zofia Adamska.
Do wybuchu II wojny światowej występowała z orkiestrami symfonicznymi we wszystkich niemal krajach Europy. Współpracowała z takimi muzykami jak: Karol Szymanowski, Grzegorz Fitelberg, Artur Rodziński, Walerian Bierdiajew, Clemens Krauss, Zygmunt Latoszewski, Zygmunt Dygat, Witold Małcużyński, Jerzy Lefeld, Ivor Newton, Maria Wiłkomirska, Janina Wysocka-Ochlewska, Szalewski, Jan Hoffman, Bolesław Woytowicz, Irena Dubiska, Kazimierz Wiłkomirski, Zofia Adamska.
En la Guerra y durante la ocupación Alemana vivió en Varsovia. Integró durante 3 años con Kazimiera y María Wilkomirska el Trio Wilkomirskich y tocó en SiM-ie y en el Café Woytowicza. En 1941 fundó el Quarteto Umińska con Henryk Trzonek, Kazimierz Wiłkomirski y Roman Padlewski.
Wojnę i okupację spędziła w Warszawie. Występowała przez trzy lata razem z Kazimierzem i Marią Wiłkomirskimi w Trio Wiłkomirskich w SiM-ie i w Kawiarni Woytowicza. W 1941 roku powstał Kwartet Umińskiej w składzie: E. Umińska, Henryk Trzonek, Kazimierz Wiłkomirski, Roman Padlewski.
Después de haberse opuesta para tocar para los invasores alemanes en noviembre 1943 es tubo que esconder y abandonó Varsovia. en ese tiempo escribió vaias transcripciones para violin, entre otros 5 Mazurkas de K. Szymanowski, cuales se perdieron en el Levantamiento de Varsovia. Después, regresó a Varsovia y recibió entrenamiento en servicios de apoyo a la salud del ejército de Cracovia.
Po odmowie grania dla Niemców w listopadzie 1943 ukrywała się i opuściła na krótko Warszawę. W tym czasie zrobiła szereg transkrypcji na skrzypce, m. in. 5 Mazurków K. Szymanowskiego, które przepadły w Powstaniu Warszawskim. Po powrocie do Warszawy przeszła szkolenie sanitarnych służb pomocniczych Armii Krajowej.
En el undécimo día del Alzamiento fue capturada, pero escapó del transporte de presos cerca de Pruszkow.
W jedenastym dniu Powstania została złapana, uciekła jednak z transportu koło Pruszkowa.
Hasta el final de la guerra vivió con amigos en Ostrowiec Świętokrzyski .
Do końca wojny mieszkała u przyjaciół pod Ostrowcem Świętokrzyskim.
Despues de 1945
Po wojnie
Fue Jurado en concursos internacionales de violín:
Była jurorem na międzynarodowych konkursach skrzypcowych:
Praga Jaro " en Praga - 1949 , 1973 ; Concurso Margeritta largo y Jacques Tibaud - 1960 , 1962, 1963; Concurso J.Sibeliusa en Helsinki - 1965, 1970 ; Concurso Paganini en Génova - 1973; Concurso J. Sigetti'ego en Budapest - 1973; Concurso Vianna da Motta en Lisboa - 1973 ; Concurso Reina Elisabeth en Bruselas - 1971, 1976; Concurso H. Wieniawski en Poznan - Violín: 1952.1957 , 1962, 1967 , 1972 ; y también en Laúd : 1962 , 1967.
„Praskie Jaro” w Pradze – 1949, 1973; im. Margeritte Long i Jacques Tibaud – 1960, 1962, 1963; im. J.Sibeliusa w Helsinkach – 1965, 1970; im. Paganiniego w Genui – 1973; im. J. Sigetti'ego w Budepeszcie – 1973; im. Vianna da Motta w Lizbonie – 1973; im. Królowej Elżbiety w Brukseli – 1971, 1976; im. H. Wieniawskiego w Poznaniu – skrzypcowy: 1952,1957, 1962, 1967, 1972; lutniczy: 1962, 1967.
Falleció 20 de noviembre de 1980.
Umarła 20 listopada 1980.
Está enterrado en el cementerio Rakowice en Cracovia.
Jest pochowana na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
La tumba de Anna Górska, su madre, Anna Tołwiński y su marido, Michael Gorski en el nuevo cementerio en Zakopane
Grób Anny Górskiej, jej matki, Anny Tołwińskiej i męża, Michała Górskiego na Nowym Cmentarzu w Zakopanem
Abrigo en Hala Ornak
Schronisko na Hali Ornak
Refugio en el Valle de las Cinco Lagunas polacas
Schronisko w Dolinie Pięciu Stawów Polskich
Abrigo en Glade Chochołowska
Schronisko na Polanie Chochołowskiej
Refugio en Turbacz
Schronisko na Turbaczu
Interior de las pensiones "U Wnuk
Wnętrze Karczmy „U Wnuka”
Anna Górska , llamada Hanka (nacida el 8 de junio 1914 en Cracovia , murió. 23 junio de 2002 en Zakopane ) Polaca arquitecta, artista, artista visual, diseñadora de refugios Tatra, co-fundadora de el llamado estilo "neozakopiańskiego" o nueva casa de campo.
Anna Górska, zwana Hanką (ur. 8 czerwca 1914 w Krakowie, zm. 23 czerwca 2002 w Zakopanem) – polska architektka, artystka plastyczka, projektantka schronisk tatrzańskich, współtwórczyni tzw. stylu neozakopiańskiego.
Anna Tołwińska era la única hija de Constantino Tołwiński y María Krahelska casa.
Anna Tołwińska była jedyną córką Konstantego Tołwińskiego i Marii z domu Krahelskiej.
Desde 1923 vivió en Zakopane .
Od 1923 roku mieszkała w Zakopanem.
Ella fue a Suiza , donde asistió a una escuela para niñas.
Wyjeżdżała do Szwajcarii, gdzie uczyła się w szkole dla dziewcząt.
Se graduó en Zakopane "Szarotce" (sanatorio privado Gimnasio. Bl. Ładysława de Gielniow en ul.
Zdała maturę w zakopiańskiej „Szarotce” (Prywatnym Sanatoryjnym Gimnazjum im. bł. Ładysława z Gielniowa przy ul. Nowotarskiej) w 1931 roku.
Nowotarska ) en 1931. En 1933 comenzó a estudiar arquitectura en la Universidad Técnica de Lvov , que después de los 2 años siguientes continuó en la Facultad de Arquitectura de la Universidad de Tecnología de Varsovia .
W 1933 roku rozpoczęła studia architektoniczne na Politechnice Lwowskiej, które po kolejnych 2 latach kontynuowała na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej.
Los estudios (incluyendo con Tadeusz Tołwiński (sin relación) y Bohdan Pniewski ) completado en 1939.
Studia (m.in. u Tadeusza Tołwińskiego (niespokrewnionego) i Bohdana Pniewskiego) ukończyła w 1939 roku.
Se unió al Departamento del Consejo Municipal Building ( Der Stadtkommissar en Zakopane - Bauabteilung llama Bauamt ).
Podjęła pracę w wydziale budowlanym Zarządu Miejskiego (Der Stadtkommissar in Zakopane — Bauabteilung, zwanym Bauamtem).
Después de la guerra se trasladó brevemente a Varsovia , donde trabajó en el estudio del prof. Bohdan Pniewski, pero pronto (probablemente en 1948) regresó a Zakopane tomar un trabajo en la escuela de Industria de la Madera Zakopane (ahora la Escuela de Bellas Artes im. En Zakopane ), y luego en el Zakopane sucursales Diseño e Investigación de construcción "Miastoprojekt" Cracovia (1948 -1958) y luego en el estudio Zakopane Cracovia Oficina de Proyectos de Construcción Industrial (1958-1968 y 1971-1975)
Po wojnie przeniosła się na krótko do Warszawy, gdzie pracowała w pracowni prof. Bohdana Pniewskiego, jednak wkrótce (prawdopodobnie w 1948 roku) powróciła do Zakopanego podejmując pracę w zakopiańskiej Szkole Przemysłu Drzewnego (obecnie Zespół Szkół Plastycznych im. Antoniego Kenara w Zakopanem), a potem w zakopiańskim oddziale Biura Projektowo-Badawczego Budownictwa „Miastoprojekt” Kraków (1948–1958) i następnie w zakopiańskiej pracowni krakowskiego Biura Projektowego Budownictwa Przemysłowego (1958–1968 i 1971–1975).
Se llevó a cabo entre otros:
Piastowała m.in. stanowiska:
diseñador en el Consejo del Condado de Londres, División de Desarrollo de Ciudad ( Reino Unido ) Jefe de la Construcción, Urbanismo y Arquitectura del Presidium del Ayuntamiento en Zakopane (1968-1971), tasador Ministerio de la Cultura y las Artes (desde 1973).
projektant w London County Council, Town Development Division (Wielka Brytania), kierownik Wydziału Budownictwa, Urbanistyki i Architektury przy Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Zakopanem (1968–1971), rzeczoznawca Ministerstwa Kultury i Sztuki (od 1973 roku).
Fue co-autor y miembro de la Rama Sądecko-Tatra SARP , un miembro de la Asociación de Artistas de Polonia y la Asociación de Amigos de la creatividad Ene Kasprowicz .
Była współtwórczynią i członkinią Oddziału Sądecko-Podhalańskiego SARP, członkinią Związku Polskich Artystów Plastyków i Stowarzyszenia Przyjaciół Twórczości Jana Kasprowicza.
Ya en 1936, diseñó la reconstrucción adquirido por la casa de su padre en Zakopane
Już w 1936 roku zaprojektowała przebudowę zakupionego przez jej ojca domu w Zakopanem.
Otros objetos en Zakopane
Zaprojektowała schroniska:
en 1945-1948 diseñada refugio bajo Ornakiem (conjuntamente con Julio Żórawskim , Jerzy Mokrzyńskim , Ene Olaf Chmielewski y Marian Sulikowskim), que fue construido en 1947-1948; refugio en el Valle de los Cinco Lagos (junto con Ene Olaf Chmielewski , Jędrzej carbonero , Gerard Ciołki y Jerzy Mokrzyńskim ) , construido en 1948-1953, premio al equipo en 1956; refugio en el Valle Chochołowska (1952-1956) refugio para Turbacz , construido en los años 1952-1958, el premio a la aplicación en el año 1959,
w latach 1945–1948 zaprojektowała schronisko pod Ornakiem (wspólnie z Juliuszem Żórawskim, Jerzym Mokrzyńskim, Janem Olafem Chmielewskim i Marianem Sulikowskim), które zostało wybudowane w latach 1947–1948; schronisko w Dolinie Pięciu Stawów (wspólnie z Janem Olafem Chmielewskim, Jędrzejem Czarniakiem, Gerardem Ciołkiem i Jerzym Mokrzyńskim), wybudowane w latach 1948–1953, nagroda zespołowa w 1956 roku; schronisko w Dolinie Chochołowskiej (1952–1956) schronisko na Turbaczu, wybudowane w latach 1952–1958, nagroda za realizację w 1959 roku,
proyectos no realizados refugios sobre el ojo de mar y Salón Mietusia
i niezrealizowane projekty schronisk nad Morskim Okiem i na Hali Miętusiej.
otros en zakopane
Inne obiekty w Zakopanem:
Escuelas de ellos. Helena Modjeska (1976-1983), ahora Education Center Zakopane Cooperative Business "Granit" Tejiendo artístico técnica, torre de vigilancia Zakopane, vacaciones "banquero" casa de vacaciones "Swallow" casas de dos familias en ul. Universidad Jagellónica Restaurante "Kuznice" (1952-1957)
Zespół Szkół im. Heleny Modrzejewskiej (1976–1983), obecnie Zakopiańskie Centrum Edukacji Spółdzielczy Dom Handlowy „Granit”, Technikum Tkactwa Artystycznego, zakopiańska strażnica, dom wypoczynkowy „Bankowiec”, dom wczasowy „Jaskółka”, dwurodzinne domki przy ul. Jagiellońskiej, restauracja „Kuźnice” (1952–1957)
y el interior de la posada "U Wnuk" Casa del turismo, la Cámara de la Presidencia del Consejo de Ministros Koziniec (el llamado ". Cyrankiewiczówki", actualmente Galería Museo Tatra), la Cámara de la Región de Podhale en Ludźmierz (1970-1976) y la Casa del Gremio de diversas artesanías en Zakopane (1977- 1983). Ella fue considerado uno de los fundadores de la llamada. estilo neozakopiańskiego, en referencia al estilo de Zakopane , creado por Stanislaw Witkiewicz .
oraz wnętrza karczmy „U Wnuka”, Domu Turysty, Domu Prezydium Rady Ministrów na Kozińcu (tzw. „Cyrankiewiczówki”, obecnie Galeria Muzeum Tatrzańskiego), Domu Regionu Podhala w Ludźmierzu (1970–1976) i Domu Cechu Rzemiosł Różnych w Zakopanem (1977–1983) .
En 2013, el mencionado Centro de Educación Naturaleza TPN en ul. Chałubińskiego 42a en Zakopane, se abrió la exposición "Anna Górska: Los diseños y proyectos 1946-1975" [1] [2] .
W 2013 roku w w Centrum Edukacji Przyrodniczej TPN przy ul. Chałubińskiego 42a w Zakopanem otworzono wystawę „Anna Górska: Projekty i realizacje 1946–1975”[1][2].
También en 2013, se abrió la exposición "Pasión por la Vida 'Anna Górska" en la Galería Municipal de Arte. Wladyslaw hr. Zamoyski en Zakopane.
Również w 2013 roku otworzono wystawę „Anna Górska «Pasja życia»” w Miejskiej Galerii Sztuki im. Władysława hr. Zamoyskiego w Zakopanem.
premios
Nagrody
Cruz de Plata al Mérito Premio Estatal en 1968 Insignia de bronce de SARP en 1978 Oro insignia "Distinguido por la provincia de Nowy Sacz."
Srebrny Krzyż Zasługi Nagroda Państwowa w 1968 roku Brązowa Odznaka SARP w 1978 roku Złota odznaka „Zasłużony dla województwa nowosądeckiego”.
vida familiar
Życie rodzinne
Anna Tołwińska casado en 1942 se casó con Michael Gorski . Sólo tuvieron una hija, Ewa Górska-Schumacher [3] .
Anna Tołwińska wyszła w 1942 roku za mąż za Michała Górskiego.