Esperanta PEN-Centro estas la esperanto-branĉo de la internacia verkista asocio PEN Club
Esperanto PEN-Centrum is de Esperantotalige afdeling van PEN International. Het centrum werd in 1991 opgericht en is in 1993 als PEN-afdeling erkend tijdens en wereldcongres van PEN club international. Esperanto werd daarmee feitelijk erkend als een volwaardige literaire taal.
Esperanta PEN-Centro
Esperanto PEN-Centrum
David Maillu (naskita la 19-an de oktobro 1939[1]), foje sub la pseŭdonimo Vigad G. Mulila, estas kenja politikisto, eldonisto, la plej signifa kenja populara verkisto en la 1970-aj jaroj kaj unu el la plej popularaj verkistoj en Afriko[2].
David Maillu (geboren 19 oktober 1939 [1] ), soms onder het pseudoniem Vigad G. Mulila, is een Keniaans politicus, uitgever, de belangrijkste Keniaanse populaire schrijver van de jaren zeventig en een van de meest populaire schrijvers in Afrika [2].
Li laboris i.a. kiel grafikisto ĉe la radiostacio Voice of Kenya (Voĉo de Kenjo)[3]. Li eziniĝis kun germanino el Berlino.
Hij werkte ook als een grafisch ontwerper bij het radiostation Voice of Kenya [3] en trouwde met een Duitse vrouw uit Berlijn.
1980: Equatorial Assignment,
1980: Equatorial Assignment.
1980: Hit of Love, poemo en 100 paĝoj (angla-kambaa)
1980: Hit of Love, gedicht in 100 pagina's (Engels-kamba).
Inter 1982 kaj 1985 li verkis neniun libron en la angla
Tussen 1982 en 1985 schreef hij geen enkel boek in het Engels.
1983: Kaana Ngy'a, infanlibro en la kambaa
1983: Kaana Ngy'a, een kinderboek in Kamba.
1986: The Ayah (la servistino), pri la supremo de inaj domlaboristinoj en Kenjo
1986: The Ayah (de meid), over de onderdrukking van vrouwelijke huishoudsters in Kenia.
1989: The black Adam and Eve
1989: The black Adam and Eve.
1989: How to look for the Right Boyfriend (Kiel ŝerĉi la bonan koramikon)
1989: Hoe zoek je de juiste vriend ( Hoe zoek je de goede vriend).
1989: P.O.Box I Love You via My Heart, pri interracia amo blanka-nigra
1989: POBox I Love You via My Heart, over interraciale liefde tussen zwarte en blanke mensen.
1989: Kusoma na Kuandika, infanlibro pri skribi kaj legi en la svahila
1989: Kusoma na Kuandika, een kinderboek over schrijven en lezen in het Swahili.
1973: Unfit for Human Consumption (Netaŭga por homa konsumo)[4] estis sia unua 'mini-novelo', Comb Books
1973: Unfit for Human Consumption [1] was zijn eerste 'mini-novelle', Comb Books.
1989: Without Kiiuna Mgongo, pri la miksaĵo de svahila kaj angla parolata de iuj riĉaj kaj influaj kenjanoj
1989 : Zonder Kiiuna Mgongo, over de mengtaal van Swahili en Engels, gesproken door enkele rijke en invloedrijke Kenianen.
1991: Broken drum, pri la historio de la kamba popolo, gajnis en 1992 la premion Jomo Kenyatta de literaturo
1991: Broken drum, over de geschiedenis van het Kamba-volk, won de Jomo Kenyatta Literatuurprijs in 1992.
Li kredas, ke siaj literaturaj verkoj enhavas ĉiuspecajn rolulojn - laŭtajn, malmoralajn, seksismajn, koruptajn kaj prostituitajn - kiuj reprezentas la veran socion.
Hij gelooft dat zijn literaire werken allerlei karakters bevatten - luid, immoreel, seksistisch, corrupt en prostituees - die de echte samenleving vertegenwoordigen.
Kiel kristano li volis per tiuj temoj mallaŭdi tiujn temojn.
Als christen wilde hij deze kwesties aan de kaak stellen.
Li verkas en pluraj lingvoj, la angla, la svahilan kaj la kambaan kiu estas sia denaska lingvo.
Hij schrijft in verschillende talen: Engels, Swahili en Kamba, zijn moedertaal.
Li ankaŭ fekunda verkisto de infanlibroj (dekoj da titoloj), multaj el kiuj estas rekomendataj en la legolisto en kenjaj lernejoj.
Hij is ook een productief schrijver van kinderboeken (tientallen titels), waarvan er vele worden aanbevolen in de boekenlijst voor Keniaanse scholen.
En la retejo Goodreads retroveblas ankaŭ libroj de Maulli.
De boeken van Maulli zijn ook terug te vinden op de website van Goodreads.
En 2007 li lanĉis sian politikan partion - Komunuma Demokratia Partio de Kenjo (CDK) - kaj fariĝis ĝia prezidenta kandidato.
In 2007 lanceerde hij zijn politieke partij - de Democratische Volkspartij van Kenia (CDK) - en werd presidentskandidaat.
Kiel politikisto, li agnoskas, ke kenianoj estas tribe ŝarĝitaj, sed esperas, ke homoj scias elekti estrojn, por kiuj nacia integriĝo pli gravas ol siaj propraj triboj.
Als politicus erkent hij dat Kenianen tribaal zijn belast, maar hij hoopt dat mensen weten hoe ze leiders moeten kiezen voor wie nationale integratie belangrijker is dan hun eigen stam/volk.
Li defendas afrikajn valorojn kontraŭ rasisma raportado en la okcidenta gazetaro.
Hij verdedigt Afrikaanse waarden tegen racistische berichtgeving in de Westerse pers.
Maillu imagus kulture derivatan gvidadon, bazitan sur indiĝenaj tradicioj kaj zorgoj pri oniaj kuncivitanoj[1] en 'African Indigenous Political Ideology: Africa's Cultural Interpretation of Democracy' (1997).
Maillu zou een cultureel afgeleid leiderschap willen voorstellen, gebaseerd op inheemse tradities en het zorg dragen voor zijn medeburgers [1] in ‘ African Indigenous Political Ideology: Africa’s Cultural Interpretation of Democracy’ (1997).
(en) Mazungumzo: Interviews with East Afn"can Writers, Publishers, Editors and Scholars, eld.
Mazungumzo: Interviews met East Afn"can Writers, Publishers, Editors and Scholars, uitg.
Bernth Lindfors (Ateno, Ohio: Ohio University Center for International Studies, Mrica Program, 1980),
Bernth Lindfors (Athene, Ohio: Ohio University Center for International Studies, Mrica Program, 1980),
1973: My Dear Bottle (en la angla, ekzistas traduko en la svahila), Comb Books
1973: My Dear Bottle (in het Engels, er is een vertaling in het Swahili), Comb Books.
Referencoj
Nota en referenties Dit artikel is een vertaling van het artikel David Maillu, verschenen in het Esperantotalige wikipedia.
1974: Troubles, alia mini-novelo, Comb Books
1974: Troubles, nog een mini-novelle, Comb Books.
1974: After 4:30, Comb Books
1974: na 04.30 uur, Comb Books.
1976: The Kommon Man
1976: The Kommon Man.
1979: Kadosa, David Maillu Publishers Ltd
1979: Kadosa, David Maillu Publishers Ltd.
1979: Jese Kristo, teatraĵo, David Maillu Publishen Ltd.
1979: Yes Christ, toneel, David Maillu Publishen Ltd.
Muzeoj de Mequinenza estas tri muzeaj spacoj trovitaj en Mequinenza (Aragono, Hispanio).
Musea van Mequinenza zijn drie museumruimten in Mequinenza (Aragon, Spanje).
Ili konsistas el la Muzeo de la Mino, la Muzeo de la Historio de Mequinenza kaj la Muzeo de la Prahistoria Pasinteco.
Ze bestaan uit het museum van de mijn, het museum van de geschiedenis van Mequinenza en het museum van het prehistorische verleden.
Ilia celo estas diskonigi la minindustrian kaj historian heredaĵon de la urbo, kaj precipe de la Malnova Urbo Mequinenza, kiu malaperis sub la rivero Ebro post la konstruado de la akvorezervejo Ribarroja.
Hun doel is om het mijnbouw- en historisch erfgoed van de stad te verspreiden, en vooral van de oude binnenstad van Mequinenza, die onder de rivier de Ebro verdween na de bouw van het Ribarroja-stuwmeer.
Ĝia loko estas en la Lerneja Grupo María Quintana konstruita en 1927.
De locatie is in de María Quintana School Group, gebouwd in 1927.
La konstruaĵo, kiu gastigas la Muzeon de la Historio de Mequinenza, havas E-forman planon kun longforma centra korpo, kiu longas sur la antaŭa fasado per du flankaj antaŭeniĝoj kaj alia pli elstara centra.
Het gebouw, waarin het Museum van de Geschiedenis van Mequinenza is gevestigd, heeft een E-vormig plan met een langwerpig centraal lichaam dat zich uitstrekt over de voorgevel met twee zijgevels en een andere meer prominente centrale. Oorspronkelijk had het twee ingangen aan de zijkanten, die de jongensschool op de begane grond en de meisjes op de eerste verdieping van elkaar scheidden.
Origine ĝi havis du enirejojn sur la flankoj, apartigantajn la knaban lernejan zonon en la teretaĝo kaj la knabinan en la unua etaĝo.
Daarachter werd nog een klein gebouwtje gebouwd waarin de schoolkantine en de kleuterschool waren ondergebracht. Het gebouw is gemaakt van vierkante steen, met een gewelfd dak gemaakt van tegels in Arabische stijl en een houten dakrand gemarkeerd in de stijl van de paleizen uit de Aragonese Renaissance.
Malantaŭe, alia eta konstruaĵo estis konstruita, kiu gastigis la lernejan manĝejon kaj la infanĝardenon.
De ramen zijn recht, behalve enkele op de bovenverdieping, die worden bekroond door een verlaagde boog. Door zijn uiterlijk komt het in aanraking met de regionalistische stromingen van de architectuur van het eerste derde deel van de 20e eeuw.
La rilatoj inter Brazilo kaj Surinamo estas la internaciaj rilatoj inter la Surinama Respubliko kaj la Federacia Respubliko Brazilo.
De betrekkingen tussen Brazilië en Suriname verwijzen naar de huidige en historische betrekkingen tussen Brazilië en Suriname.
La du landoj najbaras en la Sudamerika kontinento, ilin dividas 593-kilometra landlimo.
De twee landen grenzen aan het Zuid-Amerikaanse continent en delen een grens van 593 kilometer.
Kontinentiga procedo
Continentalisering
Ekde la fino de la 20-a jarcento oni rimarkas pli grandan alproksimiĝon de la Gujanaj, inkluzive Surinamo, kun la resto de la sudamerika kontinento, procedo nomita "kontinentigo".
Sinds het einde van de 20e eeuw is er een nauwere toenadering geweest tussen de Guyana's, inclusief Suriname, en de rest van het Zuid-Amerikaanse continent, een proces dat "continentalisering" wordt genoemd.
Projektoj kiel Iniciativo pro Integriĝo de Sudamerika Regiona Infrastrukturo (IIRSA) kaj la Organizaĵo de la Traktato de Amazonia Kunlaboro (OTCA) ekviglis post la 2000-aj jaroj.[11]
In dit kader werden projecten zoals het Initiatief voor Infrastructurele Integratie van Zuid-Amerika en de Organisatie van de Overeenkomst voor Amazonische Samenwerking ontwikkeld.
En 2016 la diplomato Marcelo Baumbach servas kiel brazila ambasadoro en Paramaribo,[1] dum la diplomato Marlon Faisal Mohamed-Hoesein laboras kiel surinama ambasadoro en Braziljo.[2] Malgraŭ la fakto, ke Brazilo bontenas diplomatiajn rilatojn kun ĉiuj karibaj landoj, ĝi havas ambasadejon nur en ses ŝtatoj inter la landoj de la Karibia Komunumo (CARICOM), inkluzive de Surinamo.
Ondanks het feit dat Brazilië diplomatieke betrekkingen onderhoudt met alle Caribische landen, heeft het een ambassade in slechts zes staten van de landen van de Caricom, waaronder Suriname.
La kompetencoj de la brazila ambasadejo en Surinamo ankaŭ inkludas la insulon Sankta Lucio.[3]
Tot de bevoegdheden van de Braziliaanse ambassade in Suriname behoort ook het eiland Saint Lucia.
Albinaj atakoj
Onlusten in Albina
Decembre 2009 eksplodis perforto-ondo kontraŭ ministaj enmigrintoj, inkluzive brazilanojn, en la urbo Albina, 150 km for de la ĉefurbo Paramaribo.
In december 2009 brak er een golf van geweld uit tegen mijnmigranten, waaronder Brazilianen, in de stad Albina.