In computer networking, multicast (one-to-many or many-to-many distribution[1]) is group communication[2] where information is addressed to a group of destination computers simultaneously.
Во компјутерските мрежи, multicast-от (еден-до-повеќе (one-to-many) или повеќе-за-повеќе (many-to-many) одн. повеќекратна дистрибуција) е група на комуникација, каде информацијата е адресирана до група дестинациски копјутери истовремено.
Multicast should not be confused with physical layer point-to-multipoint communication.
Multicast не треба да се меша точка-до-повеќе точки комуникација на физичкиот слој.
Group communication may either be application layer multicast[2] or network assisted multicast, where the latter makes it possible for the source to efficiently send to the group in a single transmission.
Групна комуникација може да биде или multicast на апликациско ниво или мрежа со помош на multicast, каде што второто овозможува изворот ефикасно да се испрати воеден пренос до групата.
Copies are automatically created in other network elements, such as routers, switches and cellular network base stations, but only to network segments that currently contain members of the group.
Копиите автоматски се создадени во други мрежни елементи, како на пример рутери, преклопници и мобилна мрежа на базни станици, но само до мрежни сегменти кои моментално содржат членови на групата.
Network assisted multicast may be implemented at the Internet layer using IP multicast, which is often employed in Internet Protocol (IP) applications of streaming media, such as Internet television scheduled content (but not media-on-demand) and multipoint videoconferencing, but also for ghost distribution of backup disk images to multiple computers simultaneously.
Мрежа со помош на multicast може да се спроведе на мрежниот слој со користење на IP Multicast, кој е често најмен во Интернет Протокол (IP) апликации на стриминг медиуми, како што се Интернет ТВ со закажана содржина (но не на барање на медиумите) и multipoint видео, но и за невидлива дистрибуција на резервни слики на диск, до повеќе компјутери истовремено.
In IP multicast the implementation of the multicast concept occurs at the IP routing level, where routers create optimal distribution paths for datagrams sent to a multicast destination address.
Во IP Multicast-имплементацијата на концептот на multicast-от се јавува на IP рутирачкото ниво, каде што рутерите креираат оптимални дистрибуциски патеки за датаграми, испратени до одредена multicast дестинациска адреса.
Network assisted multicast may also be implemented at the Data Link Layer using one-to-many addressing and switching such as Ethernet multicast addressing, Asynchronous Transfer Mode (ATM) point-to-multipoint virtual circuits (P2MP) or Infiniband multicast.
Мрежа со помош на multicast може исто така да биде имплементирана во податочното ниво, користејќи еден-до-повеќе адресирање и преклопување, како што е Етернет multicast адресирањето, Асинхрониот режим на трансфер (АТМ) и point-to multipoint виртуелните кола (P2MP) или InfiniBand Multicast.
IP multicast
IP мултикаст
IP multicast is a technique for one-to-many communication over an IP infrastructure in a network.
IP multicast е техника за повеќекратна комуникација (one-to-many) преку IP инфраструктурата во една мрежа.
The destination nodes send join and leave messages, for example in the case of Internet television when the user changes from one TV channel to another.
Дестинациските јазли праќаат пораки за приклучување и напуштање, како во случајот на Интернет ТВ кога корисникот менува од еден канал на друг.
IP multicast scales to a larger receiver population by not requiring prior knowledge of who or how many receivers there are.
IP multicast скалира до поголема популација на примачи, со тоа што не бара претходно знаење за кои и колку приемници има.
Multicast uses network infrastructure efficiently by requiring the source to send a packet only once, even if it needs to be delivered to a large number of receivers.
Мulticast-от користи мрежна инфраструктура ефикасно, со тоа што од изворот бара да испрати пакет само еднаш, па и да треба да е доставен до поголем број приемници.
The nodes in the network take care of replicating the packet to reach multiple receivers only when necessary.
Јазлите во мрежата се грижат за реплицирањето на пакетот и неговото пристигнување до повеќе приемници кога е потребно.
The most common transport layer protocol to use multicast addressing is User Datagram Protocol (UDP).
Најчест протокол од транспортниот слој,кој се користи кај мултикас адресирањето е User Datagram Protocol (UDP).
By its nature, UDP is not reliable—messages may be lost or delivered out of order.
По природа, UDP не е сигурен, односно пораките моѓе да бидат изгубени или доставени со изгубен редослед.
By adding loss detection and retransmission mechanisms, reliable multicast has been implemented on top of UDP or IP by various middleware products, e.g. those that implement the Real-Time Publish-Subscribe (RTPS) Protocol of the Object Management Group (OMG) Data Distribution Service (DDS) standard, as well as by special transport protocols such as Pragmatic General Multicast (PGM).
Со додавање на механизми за откривање загуби и реемитување, сигурен мултикаст се спроведува на врвот на IP или UDP, од страна на разни middleware продукти, како оние кои имплементираат Real-Time Publish-Subscribe (RTPS), Protocol of the Object Management Group (OMG), Data Distribution Service (DDS) стандарди, како и со специјален транспортен протокол како што е Pragmatic General Multicast (PGM).
IP multicast is widely deployed in enterprises, commercial stock exchanges, and multimedia content delivery networks.
IP multicast-от е широко распореден во претпријатијаа, трговски берзи и мрежи за испорака на мултимедијални содржини.
A common enterprise use of IP multicast is for IPTV applications such as distance learning and televised company meetings.[citation needed]
Честа употреба на претпријатието на IP multicast е за IPTV апликации, како што се учењето на далечина и телевизиски состаноци на компании.
As of 2006[update], most effort at scaling multicast up to large networks have concentrated on the simpler case of single-source multicast, which seems to be more computationally tractable.[citation needed]
Почнувајќи од 2006-та година, најмногу вложување за искачувањe на multicast до големи мрежи е сконцентрирано на поедноставен начин на single-source multicast, кое што се чини дека е повеќе послушен при пресметки.
Still, the large state requirements in routers make applications using a large number of trees unable to work while using IP multicast.
Сепак, големите дрѓавни барања во рутерите прават апликации со користење на голем број дрва, кои се неспособни за работа при користење IP multicast.
Take presence information as an example where each person needs to keep at least one tree of its subscribers, if not several.
Заземајќи присутни информации како пример, каде што секој човек има потреба да зачува барем едно дрво од своите претплатнци, ако не и повеќе.
No mechanism has yet been demonstrated that would allow the IP multicast model to scale to millions of senders and millions of multicast groups and, thus, it is not yet possible to make fully general multicast applications practical.[citation needed] For these reasons, and also reasons of economics[citation needed], IP multicast is not, in general, used in commercial Internet backbones.
Сеуште нема таков механизам, кој ќе дозволи моделот на IP multicast-от да скалира и до милиони испраќачи и милиони multicast групи. А со тоа и сеуште не е можно да се направат multicast апликациите целосно практични. Од овие, но и од економски причини, IP multicast-от во принцип, не се користи во комерцијалниот Интернет backbones.
Application layer multicast
Мултикаст на апликациско ниво
Application layer multicast-over-unicast overlay services (not based on IP multicast or datalink layer multicast) for application level group communication are widely used.
Површината на сервисите на апликациско ниво одн. Multicast-over-unicast (кои не базирани врз основа на IP multicast или datalink multicast) за групни комуникации на апликациско ниво се применуваат насекаде.
Notably the Internet Relay Chat (IRC), which is more pragmatic and scales better for large numbers of small groups.
Особено Internet Relay Chat (IRC), што е повеќе прагматично и се скалира подобро за поголеми групи, отколку за помали.
IRC implements a single spanning tree across its overlay network for all conference groups.
IRC имплементира единечен spanning tree по неговата површининска мрежа за сите конференциски групи.
However, this leads to suboptimal routing for some of these groups.
Сепак, тоа води до неопотимално рутирање за некои од овие групи.
Additionally, IRC keeps a large amount of distributed states that limit growth of an IRC network, leading to fractioning into several non-interconnected networks.[3] The lesser known PSYC technology uses custom multicast strategies per conference.[4] Also some peer-to-peer technologies employ the multicast concept when distributing content to multiple recipients, known as peercasting.
Освен тоа, IRC чува голема количина на дистрибуирани држави кои го граничат растот на една IRC мрежа, што води до фракционирање на неколку мрежи, кои не се межусебно поврзани. Некои помалку познати PSYC технологии користат сопствени multicast стратегии при конференција. Исто така, некои peer-to-peer технологии вработуваат концепт multicast при дистрибуирање на содржина до повеќе приматели, познат како peercasting.
Explicit Multi-Unicast (Xcast) is an alternate multicast strategy that provides reception addresses of all destinations with each packet.
Explicit Multi-Unicast (Xcast) е алтернативна multicast стратегија која овозможува прием на адреси од сите дестинациски адреси, со секој пакет.
As such, since the IP packet size is limited in general, Xcast cannot be used for multicast groups with many destinations.
Како таква, со оглед на големината на еден IP пакет, која е лимитирана.
The Xcast model generally assumes that stations participating in the communication are known ahead of time, so that distribution trees can be generated and resources allocated by network elements in advance of actual data traffic.[5]
Xcast моделот обино претпоставува дека има станици кои учествуваат во комуникацијата и дека се познати пред време, па така дистрибуирањето на дрва може да се генерира, како и средствата- доделени од страна на мрежни елементи при вистински сообраќај на податоци.
Multicast over wireless networks and cable-TV
Мултикаст преку безжични мрежи и кабелски ТВ уреди
Wireless communications (with exception to point-to-point radio links) as well as cable TV bus networks are inherently broadcasting media, i.e. multipoint channels, especially if the antennas are omnidirectional and radio/TV transmitters covering a region form a broadcasting network that send the same content.
Безжични комуникации (со исклучок на точка-до-точка радио линковит), како и автобуската мрежна кабелска телевизија се инхерентно електронски медиуми, односно multipoint канали, особено ако антената е со повеќе дирекции и радио/ТВ трансмитерите опфаќаат регион за пренесување на мрежа, што праќа иста содржина.
However, the communication service provided may be unicast, multicast as well as broadcast, depending on if the data is addressed to one, to a group or to all receivers in the covered network, respectively.
Сепак, комуникациската услуга која се нуди може да биде unicast, multicast како и broadcast, во зависност на тоа дали пакетот е адресиран до еден или до група ресивери во покриената мрежа, соодветно.
In digital-TV, the concept of multicast service sometimes is used to refer to content protection by broadcast encryption, i.e. encrypted content over a simplex broadcast channel only addressed to paying viewers (pay television).
Во дигиталната ТВ, концептот за multicast услугата понекогаш се однесува на заштита на содржината од страна на радиодифузната енкрипција, односно шифрирана содржина во текот на едно simplex емитување, наменета само за гледачите кои ја плаќааѕ истата таа телевизија.
In this case, data is broadcast (or distributed) to all receivers, but only addressed to a specific group.
Во тој случај, податоците се пренесуваат до сите приемници, но адресирани само до некоја одредена група.
The concept of interactive multicast, for example using IP multicast, may be used over TV broadcast networks to improve efficiency, offer more TV programs, or reduce the required spectrum.
Концептот на интерактивен мултикаст, како на пример користење на IP multicast, може да биде искористено и преку ТВ преносни мрежи за да се подобри ефикасноста, да се понудат повеќе ТВ програми или да се намали потребиот спектар.
Interactive multicast implies that TV programs are sent only over transmitters where there are viewers, and that only the most popular programs are transmitted.
Интерактивниот мултикаст значи дека ТВ програми се испраќаат само преку предаватели, каде што има гледачи и тоа се пренесуваат само најпопуларните програми.
It relies on an additional interaction channel (a back-channel or return channel), where user equipment may send join and leave messages when the user changes TV channel.
Тој се потпира на дополинтелен канал на интеракција (повратен канал), каде корисникот го менува ТВ каналот.
Interactive multicast has been suggested as an efficient transmission scheme in DVB-H and DVB-T2 terrestrial digital television systems,[6] A similar concept is switched broadcast over cable-TV networks, where only the currently most popular content is delivered in the cable-TV network.[7]
Интерактивниот мултикаст бил понуден како ефикасен начин на преносна шема DVB-H и DVB-T2 терестријални,дигитални телевизиски системи. Сличен концепт е вклучен пренос преку кабелски ТВ мрежи, каде само моменталните најпопуларни содржини се наоѓаат во кабелската ТВ мрежа.
TV gateways converts Satellite: DVB-S, DVB-S2, Cable: DVB-C, DVB-C2 and Terrestrial television: DVB-T, DVB-T2 to IP for distribution using unicast and multicast in home, hospitality and enterprise applications
ТВ порталите ја претвораат Сателитската: DVB-S, DVB-S2; Кабелската: DVB-C, DVB-C2 и Антенската ТВ: DVB-T, DVB-T2 во IP за дистрибутивно користење на unicast и multicast во домот, во угостителството и во претпријатијата.
Another similar concept is Cell-TV, i.e. implies TV distribution over 3G cellular networks using the network-assisted multicasting offered by the Multimedia Broadcast Multicast Service (MBMS) service, or over 4G/LTE cellular networks with the eMBMS (enhanced MBMS) service.
Друг сличен концепт е мобилната ТВ, одн. Ова подразбира ТВ дистрибуција преку 3G мобилните мрежи, користејќи мрежа со помош на мултикаст, која е понудена од страна на Multimedia Broadcast Multicast Service (MBMS) сервисот, или преку 4G/LTE мобилните мрежи со услугата eMBMS (enhanced-подобрена MBMS).
Scalable video multicast in an application of interactive multicast, where a subset of the viewers receive additional data for high-resolution video.
Скалабилни видео multicast во апликации од интерактивни multicast, каде што една подгрупа на гледачите добиваат дополнителни податоци, со што истовремено се зголемува резолуцијата на видеото.
Other multicast technologies
Други мултикаст технологии
In an optical mesh network, protecting multicast lightpaths is one of the key concerns.[citation needed] The most straight forward approach to protect a multicast tree is to establish a link-disjoint backup tree which establishes dedicated protection.
Во оптичка мрежна решетка, заштита на multicast lightpaths е еден од лкучните проблеми. Нај пправилен напреден пристап да се заштити мултикаст дрвото е да се воспостави врска-disjoint резерви на дрво, кое ќе воспоставува посебна заштита.
It is much easier to find an arc-disjoint path for each leaf node in a light tree.[citation needed] The essence of protecting a multicast session is to find a backup path for each destination node when a link on the working path to that node fails.
Многу полесно е да се најде arc-disjoint патека, засекој лист на јазел во светлечкото дрво. Суштината на заштита на мултикаст сесијата е да се најде резервна патека за секој дестинациски јазол кога на линкот на патеката која работи на тоа, не успее некој јазол.
Wave–particle duality is the fact that every elementary particle or quantic entity exhibits the properties of not only particles, but also waves. It addresses the inability of the classical concepts "particle" or "wave" to fully describe the behavior of quantum-scale objects.
Корпускуларен-бранов дуализам е својство на секоја елементарна честичка или квантен субјект да покажува својства не само на честичките, туку и на брановите.
As Einstein wrote: "It seems as though we must use sometimes the one theory and sometimes the other, while at times we may use either. We are faced with a new kind of difficulty.
Тоа се однесува на неможноста на класичниот концепт на "честичките" или "брановите" целосно да го опише однесувањето на квантните-размери на објектите.
We have two contradictory pictures of reality; separately neither of them fully explains the phenomena of light, but together they do".[1]
Како што вели Ајнштајн: " [1]
Wave–particle duality
Корпускуларен-бранов дуализам