Η Βάντια Σάμαντοβα (γεννήθηκε την 24 Νοεμβρίου 1924 στο Μπακού, πέθανε την 24 Οκτωβρίου 1965 [1] ) ήταν μία Αζερμπαϊτζανή καλλιτέχνιδα που ασχολήθηκε κυρίως με τη ζωγραφική.
Vadja Samedova (ur. 24 listopada 1924 w Baku, zm. 24 października 1965 tamże[1]) – azerbejdżańska artystka specjalizująca się w malarstwie.
Είναι γνωστή για τα πορτρέτα και τις τοπιογραφίες της [2] .
Znana głównie z portretów i pejzaży martwej natury[2].
Το 1944 η Βάντια Σαμάντοβα αποφοίτησε από την Κρατική Σχολή Τεχνών του Αζερμπαϊτζάν [1] .
W 1944 ukończyła Państwową Szkołę Sztuki w Azerbejdżanie[1].
Η διπλωματική της εργασία ήταν μία συλλογική προσωπογραφία των Αζερμπαϊτζενών συνθετών [2].
Jej praca dyplomowa była zbiorowym portretem kompozytorów azerbejdżańskich[3].
Παράλληλα με τη δημιουργική της δραστηριότητα, είχε επίσης δημόσια και εκπαιδευτικά ενδιαφέροντα [3] .
Oprócz działalności twórczej angażowała się także w działalność publiczną i pedagogiczną[4].
Τα έργα της Σαμάντοβα έχουν εκτεθεί σε διεθνείς εκθέσεις στη Βιέννη, το Κάιρο, τη Βηρυτό , τη Βαρσοβία, το Βερολίνο, τη Βουδαπέστη ή τη Σόφια [4] [1] .
Prace Samedovej wystawiano również na zagranicznych wystawach organizowanych w Wiedniu, Kairze, Bejrucie, Warszawie, Berlinie, Budapeszcie czy Sofii[5][1].
Η Σαμάντοβα πέθανε την 24 Οκτωβρίου 1965 στο Μπακού από μια μακροχρόνια ασθένεια.
Samedova zmarła 24 października 1965 r. W Baku z powodu długiej choroby.
Όπως ζήτησε η ίδια, τάφηκε σε ένα κοινό μουσουλμανικό νεκροταφείο [1] .
Na własną prośbę została pochowana na wspólnym muzułmańskim cmentarzu[1].
Στα τέλη του 1966 άνοιξε η μεταθανάτη έκθεση έργων της Σαμάντοβα στο καλλιτεχνικό σαλόνι της Ένωσης Καλλιτεχνών του Αζερμπαϊτζάν στο Μπακού.
Pod koniec 1966 r. W Baku, w Salonie Artystycznym Związku Artystów Azerbejdżańskich, otwarto pośmiertną wystawę prac artystki.
Στα περίπου 200 έργα της καλλιτέχνιδας που συγκεντρώθηκαν στην έκθεση περιλαμβάνονται: πορτρέτα, γενικές εικόνες, τοπία, νεκρές φύσεις, ελαιογραφίες, υδατογραφίες και ζωγραφιές με παστέλ [2] .
Na wystawie zebrano około 200 prac Samedovej: portrety, obrazy rodzajowe, pejzaże, martwe natury, olej, akwarele czy pastele[6].
Ο Λουκάς Φουρλάς (γεννήθηκε το 1969 στη Λεμεσό[1]) είναι Κύπριος δημοσιογράφος, τηλεοπτικός παρουσιαστής και πολιτικός, βουλευτής του 9ου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου .
Lukas Furlas, gr. Λουκάς Φουρλάς (ur. 1969 w Limassolu[1]) – cypryjski dziennikarz, prezenter telewizyjny i polityk, poseł do Parlamentu Europejskiego IX kadencji.
Έγινε πολιτικός επιστήμονας με σπουδές στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Z wykształcenia politolog, studiował na Uniwersytecie Arystotelesa w Salonikach.
Αργότερα σπούδασε ερευνητική δημοσιογραφία σε αμερικανικά πανεπιστήμια[1] .
Kształcił się później na uniwersytetach amerykańskich w zakresie dziennikarstwa śledczego[2].
Ήταν μέλος κυπριακών φοιτητικών οργανώσεων [2] .
Był członkiem władz cypryjskich organizacji studenckich[2].
Εργάστηκε ως δημοσιογράφος για πάνω από είκοσι χρόνια.
Przez ponad dwadzieścia lat pracował jako dziennikarz.
Ήταν πολιτικός δημοσιογράφος και παρουσιαστής ενημερωτικών προγραμμάτων για διάφορες εφημερίδες, δημόσιους και ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς [2] .
Był publicystą politycznym i prezenterem programów publicystycznych, związany z różnymi gazetami, a także publicznymi i prywatnymi stacjami telewizyjnymi[1].
Το 2008 ήταν εκπρόσωπος τύπου του προεδρικού υποψηφίου Γιάννη Κασουλίδη.
W 2008 był sekretarzem prasowym kandydującego w wyborach prezydenckich Joanisa Kasulidisa.
Κατά τα έτη 2017-2019 ήταν μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων[1].
W latach 2017–2019 pełnił funkcję rzecznika prasowego Izby Reprezentantów[1].
Στις ευρωεκλογές του 2019 εξελέγη ευρωβουλευτής με το κόμμα της Δημοκρατικής Συνέλευσης[2] .
W wyborach w 2019 z ramienia Zgromadzenia Demokratycznego uzyskał mandat eurodeputowanego IX kadencji[1].
Ο Κωνσταντίνος (Κώστας) Πουπάκης (γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου 1951 στην Ηλιούπολη) είναι Έλληνας πολιτικός και συνδικαλιστικός ακτιβιστής, Ευρωβουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου 2009-2014.
Konstandinos (Kostas) Pupakis, gr. Κωνσταντίνος Πουπάκης (ur. 18 stycznia 1951 w Iliupoli) – grecki polityk i działacz związkowy, poseł do Parlamentu Europejskiego VII kadencji.
Σπούδασε οικονομία και διοίκηση επιχειρήσεων.
Kształcił się w zakresie ekonomii i zarządzania.
Κατείχε διευθυντικές θέσεις σε οργανώσεις εργαζομένων από τη δεκαετία του '80.
Od lat 80. zajmuje kierownicze stanowiska w organizacjach pracowników.
Ήταν πρόεδρος της ΔΑΚΕ (συνδικαλιστική οργάνωση που συνδέεται με τη Νέα Δημοκρατία).
Objął funkcję przewodniczącego DAKE (związku zawodowego afiliowanego przy Nowej Demokracji).
Το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1990 έγινε μέλος της διοίκησης της ΕΣΕΕ και αργότερα έγινε γενικός γραμματέας της.
W drugiej połowie lat 90. wszedł w skład władz konfederacji greckich pracowników (GSEE), został później sekretarzem generalnym tego zrzeszenia.
Διετέλεσε επίσης μέλος της Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Zasiadał także w Komitecie Ekonomiczno-Społecznym przy Unii Europejskiej.
Στις εκλογές του 2009, εξελέγη στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με τη Νέα Δημοκρατία.
W wyborach w 2009 uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego (z ramienia ND).
Στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, ήταν μέλος τουΕυρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος και της Επιτροπής Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων [1] .
Przystąpił do grupy chadeckiej oraz do Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych[1].
Ο Εμμανουήλ Φράγκος (γεννηθείς στις 27 Ιουνίου 1993 στη Χίο [1] ) - Έλληνας πολιτικός, ευρωβουλευτής της 9ης θητείας.
Emanuil Frangos, gr. Εμμανουήλ Φράγκος (ur. 27 czerwca 1993 w Chios[1]) – grecki polityk, eurodeputowany IX kadencji.
Σπούδασε κτηνιατρική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης[1].
Kształcił się w zakresie weterynarii na Uniwersytecie Arystotelesa w Salonikach[2].
Στις ευρωεκλογές του 2019, ήταν υποψήφιος με την Ελληνική Λύση, όπου βγήκε δεύτερος. Στο ψηφοδέλτιο προστέθηκε και το επώνυμο Φραγκούλης στο ονοματεπώνυμό του [1] [2].
W wyborach europejskich w 2019 kandydował z listy partii Greckie Rozwiązanie, zajmując drugie miejsce wśród kandydatów.
Επειδή έτσι το όνομα έμοιαζε πολύ με αυτό του στρατηγού Φραγκούλη Φράγκου, το θέμα αυτό έτυχε ιδιαίτερης κάλυψης στα μέσα ενημέρωσης[1] [2].
Na kartach wyborczych obok nazwiska dodany był przydomek, przez co pojawił się na nich jako „Frangos Emanuil (Frangulis)”[2][3].
Ο Εμμανουήλ Φράγκος δεν έλαβε τη θέση του ευρωβουλευτή μετά τις ευρωκλογές [3], αλλά τον Ιούλιο του 2019 έγινε ευρωβουλευτής καθώς ο Κυριάκος Βελόπουλος (ο οποίος βγήκε πρώτος στις ευρωεκλογές για την Ελληνική Λύση) εξελέγη στο Ελληνικό κοινοβούλιο.
Upodabniało to jego dane do danych popularnego generała Frangulisa Frangosa i wzbudziło w mediach liczne komentarze[2][3]. Emanuil Frangos nie uzyskał mandatu, jednak zasiadł w PE wkrótce po rozpoczęciu IX kadencji[3], zastępując w nim Kiriakosa Welopulosa.
Η Νίκη Οικονόμου (γεννήθηκε το 1946 στην Ελλάδα) είναι ελληνοπολωνή τραγουδίστρια, μέλος των συγκροτημάτων Filipinki, Hellen και Pro Contra.
Niki Ikonomu (ur. 1946 r. w Grecji) – polska piosenkarka, wokalistka zespołów Filipinki, Hellen i Pro Contra, pochodzenia greckiego.
Μετά την άφιξή της στην Πολωνία το 1950, εγκαταστάθηκε στο Πόλιτσε[1].
Po przyjeździe do Polski w 1950 zamieszkała z rodziną w podszczecińskich Policach[1].
Ήταν φοιτήτρια της Τεχνικής Σχολής Εμπορίου του Στσέτσιν. Το 1961 εντάχθηκε στο συγκρότημα Φιλιπίνκι (Filipinki) και ήταν μέλος της βασικής σύνθεσης του συγκροτήματος μέχρι τον Ιούλιο του 1970.
Była uczennicą Technikum Handlowego w Szczecinie, gdzie z inicjatywy Jana Janikowskiego powstał w 1959 zespół Filipinki. Dołączyła do zespołu w 1961 i występowała w podstawowym składzie zespołu do lipca 1970.
Μετά, έγινε για ένα σύντομο διάστημα μέλος του ελληνικού συγκροτήματος Hellen.
Śpiewała charakterystycznym, chropowatym altem i do 1967 była jedyną solistką zespołu.
Το 1972 εντάχθηκε για ένα μικρό διάστημα στους Pro Contra.
Po rozstaniu z Filipinkami na krótki czas znalazła się w składzie greckiego zespołu Hellen, a w 1972 dołączyła do grupy Pro Contra.
Στις 23 Δεκεμβρίου 1974 παντρεύτηκε με τον βέλγο τραγουδιστή και συνθέτη Χένρι Σερόκι, πολωνικής καταγωγής[2].
23 grudnia 1974 została żoną belgijskiego kompozytora i piosenkarza polskiego pochodzenia Henri Seroki[2], z którym się rozwiodła.
Μετακόμισε στο Βέλγιο το 1974 και εξακολουθεί να ζει στις Βρυξέλλες [3] .
Wyemigrowała do Belgii w 1974, nadal mieszka w Brukseli[3].
Εργογραφία
Solowe piosenki Niki Ikonomu wykonywane z towarzyszeniem Filipinek
Τα παιδιά του Πειραιά (Dzieci Pireusu, 1963, με μουσική και λόγια του Μάνου Χατζιδάκη) Daleko od Aten (Μακριά από την Αθήνα, 1966, με μουσική του Γιαν Γιανικόφσκι και λόγια του Βουοντζίμιερζ Πατουσίνσκι) Jeśli kochasz, nigdy nie mów o tym (1970, με μουσική του Ματέους Σβιετσίτσκι και λόγια του Γκζέγκοζ Βάλτσα)
Manos Hadjidakis) Daleko od Aten (1966, muz. Jan Janikowski, sł. Włodzimierz Patuszyński) Jeśli kochasz, nigdy nie mów o tym (1970, muz.
Βιβλιογραφία
Bibliografia
Παιδιά του Πειραιά Μακριά από την Αθήνα (τραγούδι στα πολωνικα)
Dzieci Pireusu Daleko od Aten (Tu jest mój dom)
Ο ράπερ είναι ο μουσικός ο οποίος παράγει ραπ μουσική.
Raper – muzyk wykonujący muzykę rap.
Αυτή η μουσική αποτελεί μέρος της κουλτούρας του χιπ χοπ .
Muzyka ta jest elementem kultury hip-hop.
Οι πρώτοι ράπερ άρχισαν να εμφανίζονται στη δεκαετία του εβδομήντα στη Νέα Υόρκη των ΗΠΑ .
Pierwsi raperzy zaczęli pojawiać się już w latach siedemdziesiątych w Nowym Jorku, USA.
Ο πρωτοπόρος του είδους είναι ο ντισκ τζόκεϊ από την Τζαμάικα Κλάιβ Κάμπελ, γνωστός με το ψευδώνυμο Kool Herc .
Pionierem gatunku jest DJ pochodzący z Jamajki Clive Campbell znany też jako Kool Herc.
Το Οι αδελφές Μπερνάτσκι (πολωνικά: Drogi wolności) είναι πολωνική ιστορική σειρά σε σκηνοθεσία του Ματσέι Μίγκας. Μεταδόθηκε από τις 2 Σεπτεμβρίου έως τις 25 Νοεμβρίου 2018 στο TVP1. Στην Ελλάδα μεταδίδεται από την ΕΡΤ3.
Drogi wolności – polski serial historyczny w reżyserii Macieja Migasa, emitowany od 2 września do 25 listopada 2018 na antenie TVP1.
Κύκλος Αριθμός επεισοίδων Πρεμιέρα του κύκλου Φινάλε του κύκλου Μακρινός 15 Ιουλίου 2018 1 1-13 (13) 2 Σεπτεμβρίου 2018 [1] 25 Νοεμβρίου 2018
Seria Odcinki Premiera serii Finał serii Pora emisji Pilot 15 lipca 2018 niedziela 20.10 1 1–13 (13) 2 września 2018[1] 25 listopada 2018 niedziela 20:15[2]
Πριν από τη προβολή των κύριων επεισοδίων της σειράς μεταδόθηκε ένα πιλοτικό επεισόδιο στις 15 Ιουλίου 2018 [1] [2] .
Serial został poprzedzony odcinkiem pilotażowym wyemitowanym 15 lipca 2018[1][2].