Βρίσκεται κάτω από την οροσειρά του Τροόδους, στο δυτικό άκρο της Πιτσιλιάς.[16][17] Είναι τοποθετημένο σε μια άγονη βουνοπλαγιά, σε ένα υψόμετρο 880 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας,[17][18] 40 περίπου χιλιόμετρα βόρεια από την πόλη της Λεμεσού.[17] Στα νότια συνορεύει με τον Άγιο Μάμα, στα νοτιοδυτικά με την Τριμίκλινη, στα δυτικά με τον Μονιάτη, στα βόρεια με τον Αμίαντο, στα βορειοανατολικά με τις Δύμες και στα ανατολικά με την Ποταμίτισσα, τον Άγιο Ιωάννη και με τον Κάτω Μύλο και στα νοτιοανατολικά με τη Ζωοπηγή.[16]
Tas atrodas zem Troodos kalniem, Pitsīlijas rietumu galā. [1] [2] Tas atrodas neauglīgā kalna nogāzē 880 metru augstumā virs jūras līmeņa, [2] [3] aptuveni 40 kilometrus uz ziemeļiem no Limasolas pilsētas. [2] Dienvidos tā robežojas ar Svēto Mamasu, dienvidrietumos ar Trimiklini, rietumos ar Moniatis, ziemeļos ar Azbestu, ziemeļaustrumos ar aizsprostiem un austrumos ar Potamitissa, Saint John un ar Lejas dzirnavām un dienvidaustrumos.
Οι Καταρράκτες της Έδεσσας[1][2] αποτελούν ένα φυσικό φαινόμενο το οποίο δημιουργήθηκε έπειτα από ισχυρό σεισμό που έπληξε την γύρω περιοχή το 14ο αιώνα, όπου από τότε κατά την πάροδο του χρόνου σημειώθηκαν αρκετές αλλαγές στην μορφολογίας τους εξαιτίας μικρότερης κλίμακας σεισμών. Κύρια πηγή αυτών αποτελεί ο Υγροβιότοπος Άγρα-Νησίου, από τον οποίον ρέει το κυρίως ποτάμι, ο Εδεσσαίος του οποίου οι διακλαδώσεις αποτελούν τους καταρράκτες. Επίσης Το Γεωπάρκο[3] των Καταρρακτών εκτείνεται σε μια περιοχή πάνω από 100.000τμ και σε μία διαδρομή πάνω στο βράχο για 1,1χλμ.
Edesas ūdenskritumu parks (grieķu: Πάρκο των Καταρρακτών, Ūdenskritumu parks) ir parks grieķu Maķedonijas pilsētā Edesā, kura teritorijā 14. gadsimtā laika apstākļi vai zemestrīce izmainīja reljefu un radīja jaunu noteci no esošā ezera.[1][2] Viss ūdenskritumu ģeoparks[3] sniedzas vairāk nekā 10 hektāru platībā.
Μετά τον πόλεμο και την επανεγκαθίδρυση του Δήμου Έδεσσας ο χώρος περνάει στα χέρια της πολιτείας.
Pēc kara un Edesas pašvaldības atjaunošanas teritorija nonāca valsts rokās.
Ο Δήμος προσλαμβάνει συνεργία και κηπουρούς για της ανάπλαση και ανάδειξη του χώρου όπου μεγάλοι κήποι και μονοπάτια κατασκευάζονται.
Pašvaldība nolīga strādniekus un dārzniekus telpas atjaunošanai un popularizēšanai, kur tiek būvēti lieli dārzi un celiņi.
Σταθμός στην πορεία υπήρξε το 1953 όταν ολοκληρώθηκε και άρχισε να λειτουργεί το δημοτικό εστιατόριο με το όνομα "ΠΙΣΙΝΕΣ" στην νησίδα ανάμεσα στους δυο μεγάλους καταρράκτες.
Ceļā bija apstāšanās 1953. gadā, kad tika pabeigts un sāka darboties pašvaldības restorāns ar nosaukumu “PISINES” saliņā starp diviem lielajiem ūdenskritumiem.
Έως τις αρχές του 1960 κατασκευάζονται προσβάσεις και σημεία τύπου "μπελβεντερέ" για να μπορεί ο επισκέπτης να προσεγγίζει με ασφάλεια.[7]
Līdz 60. gadu sākumam piekļuves punkti un "belvedere" tipa punkti tika būvēti tā, lai apmeklētāji varētu droši piebraukt. [1]
Αποτελεί το βασικό πόλο έλξης επισκεπτών της πόλης και είναι ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα στην Ελλάδα.
Parks ir galvenais pilsētas apmeklētāju piesaistītājs un viena no vissvarīgākajām dabiskajām atrakcijām Grieķijā.
Σε αριθμό οι καταρράκτες είναι δώδεκα, εκ των οποίων μόνο οι τέσσερις είναι θεατοί, ενώ οι υπόλοιποι εξαιτίας της πλούσιας βλάστησης δεν μπορούν να θεαθούν εύκολα.
Pavisam ir divpadsmit ūdenskritumi, no kuriem tikai četri ir iespaidīgi, bet pārējos bagātās veģetācijas dēļ nav viegli pamanīt.
Στα μονοπάτια του Πάρκου Καταρρακτών συγκαταλέγεται και η λιθόστρωτη διαδρομή προς την Αρχαία Έδεσσα μέσα από τον κάμπο της πόλης.
Ūdenskrituma parka celiņu skaitā ietilpst bruģēts ceļš uz Seno Edesu caur pilsētas līdzenumu.
Η δίοδος αυτή αποτελούσε τμήμα[4] της αρχαίας Εγνατίας Οδού, που ένωνε την Αρχαία Έδεσσα, την Ακρόπολη της Έδεσσας (συνοικία Βαρόσι) και τη Θεσσαλονίκη ως τις αρχές του 20ού αιώνα.
Šī diode bija daļa [1] par seno Egnatia, savienojot seno Edesu, citadeles Edesu (Vārošas rajons dienvidos no parka) un Salonikus, kā 20.gadsimta sākumā.
Οι καταρράκτες της Έδεσσας σχηματίστηκαν τον 14ο αιώνα έπειτα από κάποιο γεωλογικό ή καιρικό φαινόμενο.
Galvenais ūdens avots ir Agra salas mitrājs, no kura iztek galvenā upe - Edessaios, kuras zari ir ūdenskritumi.
Αρχικά ο κύριος όγκος του νερού συγκρατούταν σε μια λεκάνη δυτικά της πόλης, όπου έπειτα από αυτό άρχισαν να διέρχονται μέσα την πόλη και να πέφτουν θεαματικά από τον βράχο της με συνέπεια να δημιουργηθούν πολλά μικρά ποτάμια και παράλληλα να καταργηθεί η λίμνη απ' όπου προήλθαν.
Sākotnēji galvenā ūdenstilpe tika turēta baseinā uz rietumiem no pilsētas, kur pēc tam tie sāka iet cauri pilsētai un iespaidīgi krist no tās klints, kā rezultātā tika izveidotas daudzas mazas upes un vienlaikus noņemt ezeru, no kura tie nāca.
Κατά το τέλος του 19 αιώνα αρκετά εργοστάσια κατασκευάστηκαν στον βράχο της πόλης καθώς οι υδατοπτώσεις μπορούσαν να αξιοποιηθούν ως προς την παραγωγή ηλεκτρισμού χωρίς κόστος, κάτι το σημαντικό για την βιωσιμότητά τους.
19. gadsimta beigās uz pilsētas klints tika uzceltas vairākas rūpnīcas, jo ūdenskritumus varēja izmantot elektrības ražošanā bez maksas, kas bija visai izdevīgi. Kopumā tika uzceltas 5 lielas tekstilrūpnīcas un vairākas darbnīcas un miecētavas.
Συνολικά ανεγέρθησαν 5 μεγάλα εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας και αρκετά εργαστήρια και βυρσοδεψία.
Katra rūpnīca izmantoja ūdenskritumu, lai sasniegtu ražošanu un izveidotu autonomu elektrības sistēmu.
Κάθε ένα εργοστάσιο χρησιμοποιούσε έναν καταρράκτη για την επίτευξη της παραγωγής και την δημιουργία ενός αυτόνομου συστήματος ηλεκτρισμού.[5][6]
[1] [2] Parka dienvidos saglabājusies kaņepāju virvju fabrika ir kultūras pieminekļa statusā.