Πληθυσμιακή εξέλιξη
Վամվակուսա ( անգլ. ՝ Vamvakoussa ), գյուղ Սերեսի մունիցիպալիտետի Սկուտարեսի մունիցիպալ միավորումում։ Համայնքն ունի 8430 քառակուսի կմ տարածք։ և 15 մ միջին բարձրությունը:Այն հիմնականում բնակեցված է 1922 թվականին այստեղ հաստատված փոքրասիացի փախստականներով Պրուսայից:
Ο Τσεκιντζιάν Οχάνες Χαρουτιούνι (αρμενικά: Չեքիջյան Հովհաննես Հարությունի, γεννηθείς την 23 Δεκεμβρίου 1928 στην Κωνσταντινούπολη Τουρκίας) είναι Σοβιετικός διευθυντής χορωδιών, συνθέτης και εκπαιδευτικός. Έχει τιμηθεί ως Εθνικός Καλλιτέχνης της ΕΣΣΔ (1975) και της ΣΣΔ Αρμενίας (1971), με τη θέση του καθηγητή στο Κρατικό Ωδείο του Γερεβάν Κομιτάς(1982) και ως Εθνικός Ήρωας της Αρμενίας (2017) [1 ] .
Չեքիջյան Հովհաննես Հարությունի (դեկտեմբերի 23, 1928(1928-12-23), Ստամբուլ, Թուրքիա), խորհրդային երգչախմբային դիրիժոր, կոմպոզիտոր, մանկավարժ։ ԽՍՀՄ ժողովրդական արտիստ, ԽՍՀՄ (1975) և Հայկական ԽՍՀ (1971) պետական մրցանակների դափնեկիր, Երևանի Կոմիտասի անվան պետական կոնսերվատորիայի պրոֆեսոր (1982), ԽՍՀՄ ԳԽ 10-րդ և ՀԽՍՀ ԳԽ 9-րդ գումարումների պատգամավոր, Հայաստանի ազգային հերոս (2017)[2]։
Βιογραφία
Կենսագրություն
Ο Οχάνες Τσεκιντζιάν γεννήθηκε την 23η Δεκεμβρίου 1928 στην Βυζαντινή Κωνσταντινούπολη (σημερινή Κωνσταντινούπολη στην Τουρκία ). Το 1934-1941 μαθήτευσε στο σχολείο Μκιταριάν στην Κωνσταντινούπολη , το 1941-1947 σπούδασε στο Γαλλικό Κολέγιο του Αγίου Μιχαήλ, το 1944 - 1951 φοίτησε στη Σχολή μουσικής σύνθεσης του Κρατικού Ωδείου της Κωνσταντινούπολης, το 1947-1951 παρακολούθησε μαθήματα στο Κωνσταντινουπολίτικο παράρτημα του Κολεγίου Βιέννης. Το1951 - 1953 συνέχισε την εκπαίδευσή του στο Παριζιάνικο Ωδείο Ecole Normale de Musique με καθηγητή τον Μαέστρο και φλαουτίστα Ζαν Φουρνέ, καθώς και στο Ινστιτούτο Χημείας από όπου έλαβε δίπλωμα χημικής μηχανικής.
Հովհաննես Չեքիջյանը ծնվել է 1928 թվականի դեկտեմբերի 23-ին Կոստանդնուպոլսում (ներկայում՝ Ստամբուլ, Թուրքիա)։ 1934-1941 թվականներին սովորել է Վիեննայի Մխիթարյան դպրոցի՝ Կոստանդնուպոլսի մասնաճյուղում, 1941-1947 թվականներին՝ Saint Michel ֆրանսիական քոլեջում, 1944-1951 թվականներին՝ Ստամբուլի կոնսերվատորիայում, 1947-1951 թվականներին Վիեննայի ուսումնարանի Ստամբուլի մասնաճյուղում, 1951-1953 թվականներին՝ Փարիզի «Ecole normale de Musique» կոնսերվատորիայում, որտեղ աշակերտել է Ժոն Ֆուրնեին, ինչպես նաև քիմիայի ինստիտուտում, որտեղ ստացել է ինժեներ-քիմիկոսի որակավորում։ 1958-1961 թվականներին եղել է Ստամբուլի կոնսերվատորիայի ասպիրանտ[3]։
Το 1946-1960 (με μία παύση το 1951-1954) εργάστηκε ως μαέστρος της Κρατικής Χορωδίας της Κωνσταντινούπολης και παράλληλα το 1958-1961 ήταν μουσικός διευθυντής της Όπερας της Κωνσταντινούπολης. [1] .
1946-1960 թվականներին (1951-1954 ընդմիջմամբ) Ստամբուլի պետական երգչախմբի գլխավոր դիրիժորի տեղակալն էր, միաժամանակ 1958-1961 թվականներին եղել է Ստամբուլի օպերայի երաժշտական ղեկավարը[4]:
Έχει πραγματοποιήσει επίσης συμφωνικά κονσέρτα με μεγάλες ορχήστρες της ΕΣΣΔ, καθώς και περιοδείες στο εξωτερικό. Έχει συγγράψει μουσικές συνθέσεις και φωνητικές συμφωνίες, όπως τα έργα «Գարնանային անուրջներ» (Ανοιξιάτικα Όνειρα), και «Տոնական ձոն» (Ωδή Διακοπών). Το 1975 άρχισε να διδάσκει στο Κρατικό Ωδείο του Γερεβάν Κομιτάς και από το 1982 είναι Γενικός διευθυντής στο Ακαδημαϊκό Κρατικό Θέατρο Όπερας και Μπαλέτου Αλεξάντερ Σπεντιαριάν.
1961 թվականից ապրում է Հայաստանում, այդ թվականից էլ եղել է ՀԽՍՀ պետական ակադեմիական երգչախմբի գլխավոր դիրիժորը։ Նրա ղեկավարությամբ կոլեկտիվը մեծ վարպետությամբ կատարել է դասական և ժամանակակից հայ կոմպոզիտորների ստեղծագործությունները, հայկական ժողովրդական երգեր, օպերաներից հատվածներ։ Ղեկավարել է նաև սիմֆոնիկ համերգներ, ելույթ է ունեցել ԽՍՀՄ խոշորագույն նվագախմբերի հետ։ Հյուրախաղերով հանդես է եկել արտասահմանում։ Հեղինակ է երաժշտական ստեղծագործությունների, այդ թվում և «Գարնանային անուրջներ», «Տոնական ձոն» վոկալ-սիմֆոնիկ պոեմների։ 1973-1977 թվականներին դասավանդել է Երևանի Ռոմանոս Մելիքյանի անվան երաժշտական ուսումնարանում, 1975 թվականից Երևանի կոնսերվատորիայում (1982 թվականից պրոֆեսոր է)։
Βιβλιογραφία
Գրականություն
Οι σχέσεις Ελλάδας και Νορβηγίας είναι οι διμερείς σχέσεις της Ελλάδας και της Νορβηγίας.
Հույն-նորվեգական հարաբերություններ (նորվ.՝ Norsk-kroatisk relasjoner, հուն․՝ Ελληνικά-Νορβηγικά σχέσεις), դիվանագիտական հարաբերությունները Նորվեգիայի թագավորության և Հունաստանի միջև:
Οι δύο χώρες έχουν συνεχείς διπλωματικές σχέσεις από το 1974.
Նորվեգիայի և Հունաստանի միջև դիվանագիտական հարաբերությունները հաստատվել են 1974 թվականին:
Από το 1974, η Νορβηγία διατηρεί πρεσβεία στην Αθήνα. Επίσης, έχει επίτιμα προξενεία στη Κέρκυρα, το Ηράκλειο, τα Χανιά, τη Κω, τη Πάτρα, το Πύργο, τη Ρόδο και τη Θεσσαλονίκη. Η Ελλάδα έχει πρεσβεία στο Όσλο και Επίτιμο Προξενείο στο Μπέργκεν.
Դեռևս 1974 թվականից Հունաստանի մայրաքաղաք Աթենքում գործում է Նորվեգիայի դեսպանություն, իսկ Կերկիրա, Հերակլիոն, Խանիա, Կոս, Պատրաս, Պիրեյոս, Հռոդոս և Սալոնիկ քաղաքներում՝ պատվո հյուպատոսություն: Օսլոյում՝ Նորվեգիայի մայրաքաղաքում գործում է Հունաստանի արտակարգ և լիազոր դեսպանություն, իսկ Բերգենում՝ պատվո հյուպատոսարան:
Η Νορβηγία και η Ελλάδα είναι μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ [1] .
Ե՛վ Նորվեգիան, և՛ Հունաստանն Եվրոպայի Խորհրդի և Հյուսիսատլանտյան դաշինքի լիիրավ անդամներ են[1]:
Παραπομπές
Ծանոթագրություններ