Η Κλεόφα της Κύπρου (1444 - 8 Ιουνίου 1448) ήταν κύπρια πριγκίπισσα και δεύτερη στη σειρά διαδοχής του κυπριακού στέμματος.
Lusignan Kleofa (Kleopátra) (1444 – 1448. június 8.), görögül: Κλεόπα της Κύπρου, franciául: Cleopha de Lusignan.
Ήταν μέλος του οίκου των Λουζινιάν και κόρη του βασιλιά Ιωάννη Β΄.
Ciprusi, örmény és jeruzsálemi királyi hercegnő, a ciprusi korona várományosa (második a trónöröklési sorban). A Lusignan-ház tagja.
Hill, George. (στα αγγλικά).
A History of Cyprus (angol nyelven).
Hill, George. Cambridge University Press (1948).
Cambridge, England: Cambridge University Press (1948).
Ρουντ ντε Κόλενμπεργκ, Βιπέρτους Ούγκο : Les Lusignan de Chypre = ΕΠΕΤΗΡΙΣ 10, Λευκωσία, 1980.
Rudt de Collenberg, Wipertus Hugo: Les Lusignan de Chypre = EΠETHΡΙΣ 10, Nicosia, 1980.
Περαιτέρω ανάγνωση
További információk
Cawley, Charles: Cyprus Genealogy (στα αγγλικά) Foundation for Medieval Genealogy.
Cawley, Charles: Cyprus Genealogy (angol nyelven). Foundation for Medieval Genealogy. (Hozzáférés: 2015. június 19.)
Marek, Miroslav: The House of Poitou (στα αγγλικά).
Marek, Miroslav: The House of Poitou (angol nyelven). Euweb.
Euweb.
(Hozzáférés: 2015. június 19.)
Βιογραφία
Élete
Η μεγαλύτερη αδελφή της Κλεόφας, η Σαρόλτα, είχε προταθεί ως διάδοχο για τον θρόνο. Όταν η Κλεόφα πέθανε στην πρώιμη παιδική της ηλικία, ήταν δεύτερη στην σειρά διαδοχής.
Miután szülei házasságából csak két lány született, így apjuk az idősebb lányát, Kleofa nővérét, Saroltát jelölte a ciprusi trónra, Kleofa azonban kisgyermekkorában meghalt, így haláláig a ciprusi korona várományosa volt, azaz a második helyen állt a trónöröklési sorban.
Πόροι
Források
Αναμνηστική πλάκα για το δημοψήφισμα στο Σόπρον
A soproni népszavazás emléktáblája
Από τις 14 έως τις 16 Δεκεμβρίου 1921, ο πληθυσμός του Σόπρον και της γύρω περιοχής αποφάσισε με δημοψήφισμα εάν 257 τ.χλμ. θα περάσουν στην Αυστρία ή θα παραμείνουν στην Ουγγαρία.
A velencei jegyzőkönyv értelmében 1921. december 14-e és 16-a között Sopron és környékének lakossága népszavazáson döntötte el, hogy összesen 257 km² Magyarországhoz vagy Ausztriához tartozzon-e.
Αυτό ήταν το μόνο δημοψήφισμα στην Ουγγαρία μετά την υπογραφή της Συνθήκης Ειρήνης του Τριανόν.
Ez volt a trianoni békeszerződés egyetlen komolyabb területi revíziója, amit a nagyhatalmak tartósan elfogadtak.
Από τους 37.509 κατοίκους του Σόπρον, 18.904 είχαν δικαίωμα ψήφου.
Sopron 37 509 lakója közül 18 994-nek volt szavazati joga.
Εδώ, με ποσοστό συμμετοχής 89.2%, το 72.7% ψήφισε υπέρ της παραμονής στην Ουγγαρία.
Itt 89,2%-os részvétellel 72,7% szavazott Magyarországra.
Στα οκτώ χωριά, το 54.6% των ψηφοφόρων ψήφισαν υπέρ της Αυστρίας.
A nyolc faluban a 7 900 jogosult 83,9%-os részvételével 54,6%-a Ausztria mellett szavazott.
Μόνο το Νάγκιτσενκ, το Φερτούμποζ και η Κοπχάζα ψήφισαν υπέρ της παραμονής στην Ουγγαρία.
Magyarországra csak Nagycenken, Fertőbozon és Kópházán szavaztak többségben.
Οικισμός Άτομα με δικαίωμα ψήφου Δημοσιεύσεις ψήφων Μη έγκυρη ψηφοφορία Δίπλα στην Αυστρία % Δίπλα στην Ουγγαρία % Σόπρον 18,994 17,298 351 4.620 27.2 12,327 72,8 Άγκφαλβα 1,148 848 18 682 82.2 148 17,8 Χάρκα 668 581 9 517 90,4 55 9.6 Φερτούμποζ 349 342 11 74 22.3 257 77,7 Κοπχάζα 948 813 30 243 30,0 550 70,0 Φερτούρακος 1,525 1370 33 812 60,7 525 39,3 Σοπρονμπανφάλβα 1538 1,177 35 925 81,0 217 19.0 Μπαλφ 668 595 17 349 60,4 229 39,6 Νάγκιτσενκ 1041 1039 8 5 0.5 1026 99,5 Σύνολο 26,879 24 063 512 8 227 34,9 15,334 65,1
Település Szavazásra jogosultak Leadott szavazat Érvénytelen szavazat Ausztria mellett % Magyarország mellett % Sopron / Brennbergbánya 18 994 17 298 351 4 620 27,2 12 327 72,8 Ágfalva 1 148 848 18 682 82,2 148 17,8 Harka 668 581 9 517 90,4 55 9,6 Fertőboz 349 342 11 74 22,3 257 77,7 Kópháza 948 813 30 243 30,0 550 70,0 Fertőrákos 1 525 1 370 33 812 60,7 525 39,3 Sopronbánfalva 1 538 1 177 35 925 81,0 217 19,0 Balf 668 595 17 349 60,4 229 39,6 Nagycenk 1 041 1 039 8 5 0,5 1 026 99,5 Összesen 26 879 24 063 512 8 227 34,9 15 334 65,1
Αν και τα μικρότερα χωριά έτειναν υπέρ της Αυστρίας, η πλειοψηφία των ψηφοφόρων στο Σόπρον ψήφισε υπέρ της Αυστρίας. Ο πύργος Τούζτορονι μετονομάστηκε, για να δείξει την υποστήριξη των κατοίκων υπέρ της Ουγγαρίας.
Bár a kisebb községekben általában Ausztria felé billent a mérleg, ám végül Sopron magyarpárti többsége bizonyult döntőnek. Az országgyűlés A soproni népszavazás emlékének törvénybe iktatásáról szóló 1922. évi XXIX. törvényben a Civitas fidelissima, azaz a Leghűségesebb város címmel jutalmazta Sopront, ahol a 61 méter magas Tűztorony déli részén ezután alakították ki az ún. Hűségkaput.
Πόλεις που συμμετείχαν στο δημοψήφισμα
A szavazásban érintett helységek
Άγκφαλβα Μπαλφ Φερτούμποζ Φερτούρακος Χάρκα Κόπχαζα Νάγκιτσενκ Σόπρον Σόπρονμπάνφαλβα
Ágfalva Balf Fertőboz Fertőrákos Harka Kópháza Nagycenk Sopron Sopronbánfalva
Αποτελέσματα
Az eredmények
Για το δημοψήφισμα, υπήρχαν 26.879 επιλέξιμα άτομα. Από αυτά, ψήφισαν τα 24.063 (89.52%). 15.534 ψηφοφόροι ψήφισαν υπέρ της παραμονής στην Ουγγαρία και 8.227 ψήφισαν υπέρ της ένταξης στην Αυστρία.
Az összesen 26 879 jogosultból 24 063 fős (89,52%) részvétel mellett, 23 561 szavazóból 15 334 fő (65,08%) szavazott Magyarországra, 8 227 fő (34,92%) Ausztriára, és 502 (2,09%) szavazat érvénytelen volt.
Στο τέλος της λεωφόρου Αντράσι το 1894 υπήρχε ένα σιντριβάνι που σχεδιάστηκε από τον Μίκλος Υμπλ, το οποίο ονομαζόταν Γκλοριέτ (Gloriette).
Az Andrássy út végén 1894-ben még egy Ybl Miklós által tervezett ivókút állt.
Ο Βίλμος Σιγμόντι ξεκίνησε κατασκευή ενός πηγαδιού ιαματικού νερού.
A hévizes kutat Zsigmondy Vilmos kezdte fúrni.
Ο χώρος της γεώτρησης ορίστηκε στην περιοχή μπροστά από το έφιππο άγαλμα του πρίγκιπα Άρπαντ στη σημερινή πλατεία Ηρώων. Μετά την εγκατάσταση του γεωτρύπανου, της μηχανής και του λέβητα που ήταν απαραίτητοι για την εργασία, ακολουθούμενη από την εμβάθυνση της τρύπας και την εγκατάσταση ενός σωλήνα οδηγού, η πραγματική γεώτρηση ξεκίνησε στις 15 Νοεμβρίου 1868.[1] Τελικά στις 4 Ιουλίου 1877 βρήκε ιαματικό νερό 74 βαθμών σε βάθος 970 μέτρων.
A fúrás helyét a mai Hősök terén lévő, az Árpád fejedelem lovas szobra előtti területen jelölték ki. „A munkához szükséges fúrház, gép és kazán felállítása után, melyet az akna mélyítése és iránycső beépítése követett, a tulajdonképpeni fúrás 1868. november 15-én kezdődött."[1] Végül 1877. június 4-én talált rá a 74 fokos hévízre 970 méter mélyen.
Πάνω από το πηγάδι χτίστηκε μια απλή κατασκευή.
A kút fölé egyszerű építményt építettek.
Κατεδαφίστηκε το 1884 και στη θέση του χτίστηκε ξανά μια διακοσμητική βρύση βασισμένη στα σχέδια του Μίκλος Υμπλ.
1884-ben lebontották és helyette megint csak Ybl Miklós tervei alapján díszkút épült.
Το σιντριβάνι Gloriette ήταν μια εξάγωνη βεράντα ύψους 2,5 μέτρων που πλαισιωνόταν από κιγκλίδωμα, στο κέντρο της οποίας υπήρχε ένας στύλος σημαίας ύψους 24 μέτρων και σκάλες και από τις δύο πλευρές.
A Gloriette nevű építmény egy 2,5 m magas, hatszögletű, balluszteres korláttal keretezett terasz volt, aminek a közepén egy 24 m magas zászlótartó rúd állt és két oldalról lépcső vezetett fel.
Σήμερα, το πηγάδι είναι κρυμμένο από μια μεταλλική πλάκα πίσω από την πέτρα μνήμης των ηρώων, με την επιγραφή «Ένα θερμικό κοίτασμα 74 βαθμών με απόδοση 831 λίτρα ανά λεπτό ανακαλύφθηκε σε αυτήν την τοποθεσία με γεώτρηση βάθους 971 μέτρων τις 21 Ιανουαρίου 1878 από τον μηχανικό ορυχείων Βίλμος Ζσιγκμόντι.
A kutat ma a Hősök emlékköve mögötti fémlap rejti, rajta a felirat „E helyen fakasztott 74-c fokú, percenként 831 liter hozamú hőforrást tudományos vizsgálatai alapján végzett 971 méter mély fúrással 1878. I. 21‑én Zsigmondy Vilmos bányamérnök.
Αυτή η πηγή, η οποία λειτουργεί ακόμα και σήμερα, κατέστησε δυνατή την ίδρυση του αρτεσιανού λουτρού στο Városliget.»[1] Το σπα ιδρύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1880 .
E ma is működő forrás tette lehetővé a városligeti artézi fürdő létesítését.”[2] Az 1880-as évek elején jött létre a fürdő.
Το κτίριο του σημερινού λουτρού παραδόθηκε στις 16 Ιουνίου 1913 και μετονομάστηκε από το απλό Αρτεσιανό Λουτρό σε Λουτρά Σέτσενι.[2] Το δεύτερο πηγάδι του λουτρού ανοίχτηκε το 1936 υπό την διεύθυνση του Φέρεντς Πάβαϊ-Βάινα.
A mai fürdő épületét 1913. június 16-án adták át és az egyszerű Artézi-fürdőről Széchenyi fürdőre nevezték át.[3] A fürdő második kútját 1936-ban fúrták Pávai-Vajna Ferenc vezetésével.
Εκείνη την εποχή, από το πηγάδι βάθους 1240 μέτρων ήταν το θερμότερο της Ευρώπης, με το νερό να ξεπερνάει τους 77 °C.[3]
Ekkor az 1240 méter mély kútból Európa legmelegebb, 77 °C hőmérsékleteű hévízforrása tört fel.[4]
Το 1895, πάρθηκε η απόφαση να χτιστεί ένα μνημείο χιλιετίας, ένα Εθνικό Πάνθεον, στη θέση του Gloriette, το οποίο μεταφέρθηκε στο λόφο Σέτσενι.
1895-ben megszületett a döntés, hogy a Széchenyi-hegyre felköltöztetett Gloriette helyén egy millenniumi emlékművet, egy Nemzeti pantheont kell építeni.
Ο πρωθυπουργός Σάντορ Βέκερλε ανέθεσε το έργο στον γλύπτη Γκιόργκι Ζάλα και στον αρχιτέκτονα Άλμπερτ Σίνκενταντς.
Wekerle Sándor miniszterelnök Zala György szobrászt és Schickedanz Albert építészt bízta meg a feladattal.
Οι δύο κιονοστοιχίες ολοκληρώθηκαν αργότερα και τα βασιλικά αγάλματα κατασκευάστηκαν και τοποθετήθηκαν σε αυτές μεταξύ 1905 και 1911.
A két oszlopcsarnok később készült el és a királyszobrokat csak 1905 és 1911 között készítették és helyezték el bennük.
Αρχικά, υπήρχαν αγάλματα 14 Ούγγρων ηγεμόνων στο μνημείο.
Eredetileg 14 magyar uralkodó szobra állt az emlékműben.
Επί Σοβιετικής Δημοκρατίας, την 1η Μαΐου 1919, ολόκληρη η κατασκευή καλύφθηκε με μια κόκκινη κουρτίνα, το άγαλμα του Αρχάγγελου Γαβριήλ μετατράπηκε σε οβελίσκο και μπροστά του τοποθετήθηκε ένα γύψινο άγαλμα 7 μέτρων του Μαρξ.
A Tanácsköztársaság alatt, 1919. május 1-jén az egész építményt vörös drapériával takarták le, Gábriel arkangyal szobrát obeliszkké alakították, és eléje Marx 7 méteres gipszből öntött alakját állították.
Τα αγάλματα των Αψβούργων βασιλιάδων (Φερδινάνδος Α΄, Κάρολος Στ΄, Μαρία Θηρεσία, Λεοπόλδος Β΄ και Φραγκίσκος Ιωσήφ) αφαιρέθηκαν και μεταφέρθηκε στην εταιρεία χυτηρίου Rafael Vignali.
A Habsburg királyok (I. Ferdinánd, III. Károly, Mária Terézia, II. Lipót és Ferenc József) szobrát kiemelték és Vignali Rafael öntödei vállalatához szállították.
Εκείνη την εποχή, το αρχικό άγαλμα του Φραγκίσκου Ιωσήφ διαλύθηκε.
Ekkor tört össze az eredeti Ferenc József szobor, amelyet pár ún. proletár vert szét.
Μεταξύ των δύο παγκοσμίων πολέμων, αυτά τα αγάλματα ανεγέρθηκαν ξανά.
A két világháború között ezeket a szobrokat ismét felállították.
Το νέο άγαλμα του Φραγκίσκου Ιωσήφ (όχι πλέον με στρατιωτική στολή, αλλά με ρούχα στέψης, αλλά χωρίς στέμμα) ολοκληρώθηκε το 1926.
Az új Ferenc József-szobor (immár nem katonaruhában, hanem koronázási ruhában, azonban korona nélkül) 1926-ra készült el.
Το μνημειακό έργο συμβόλιζε το μεγαλείο των Ούγγρων και τη χιλιετή κρατικότητά τους, ωστόσο, η δομή της πλατείας άλλαξε μετά το 1929, όταν τοποθετήθηκε η Πέτρα Μνήμης των Ηρώων στην πλατεία (τότε ονομαζόταν «Μνημείο των Εθνικών Ηρώων»), με την οποία αποτιμούσαν στους ήρωες της Ουγγαρίας.[1]
A monumentális mű a magyarság nagyságát, ezeréves államiságát jelképezte, azonban a tér szerkezete 1929 után megváltozott, amikor elhelyezték a téren a Hősök emlékkövét (akkoriban „Hősök országos emlékköve” volt a neve), amelyre nézve tiszteleghettünk hőseink előtt.[5]
Η Πλατεία Ηρώων το 1925
A Hősök tere 1925-ben
Το 1932 η πλατεία ονομάστηκε «Hõsök teren» (Πλατεία Ηρώων).
A teret 1932-ben nevezték el „Hősök terének”.
Τότε ήταν ακόμα διακοσμημένη με παρτέρια.
Ekkor még virágágyások díszítették.
Το 1937 πλακοστρώθηκε για το Παγκόσμιο Ευχαριστιακό Συνέδριο (1938).
1937-ben kövezték le a 34. Eucharisztikus világkongresszus (1938) miatt.
Η Πλατεία Ηρώων (Hősök tere) είναι η μεγαλύτερη και πιο σημαντική πλατεία της Βουδαπέστης. Βρίσκεται στη 14η περιοχή, και με τη στενότερη έννοια δηλώνει το Μνημείο της Χιλιετίας.
A Hősök tere Budapest legtágasabb, legnagyobb hatású tere a XIV. kerületben, szűkebb értelemben véve a Millenniumi emlékművet jelöli.