Η επαναστατική σημαία της Δυτικής Μακεδονίας το 1878
The revolutionary flag of Western Macedonia in 1878
Η Επανάσταση των Μακεδόνων το 1878, είχε ως σκοπό την κατάργηση της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου, -σύμφωνα με την οποία το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας θα προσαρτούνταν στη Βουλγαρία- και την ένωση της Μακεδονίας με την Ελλάδα.
The Revolution of Macedonians in 1878, was designed to abolish the Treaty of San Stefano, -according to which the bulk of Macedonia would be annexed to Bulgaria and the union of Macedonia with Greece.
Είχε προηγηθεί ο Ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1878 κατά τον οποίο η Ελλάδα είχε κηρύξει στις 2 Φεβρουαρίου τον πόλεμο εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, όπου οι ελληνικές δυνάμεις μετά την προέλαση τους, υποχωρούν στις αρχικές τους θέσεις έπειτα από μεσολάβηση των μεγάλων δυνάμεων και την υπογραφή της Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου.[1]
This followed the Greco-Turkish war of 1878 in which Greece had declared on February 2nd war against the Ottoman Empire, where Greek forces after their march, retreat to their original positions following the intervention of the great powers and the signature of the Treaty of San Stefano.
Αναφέρεται ότι επαναστατικές εστίες την ίδια χρονιά, εντοπίζονται παράλληλα με τη Μακεδονία στη Θεσσαλία και την Κρήτη, με αίτημα την ένωση με το Ελληνικό κράτος.
It is reported that revolutionary outbreaks in the same year, are located alongside Macedonia in Thessaly and Crete, seeking union with the Greek state.
Στη Μακεδονία παρατηρήθηκε μεγαλύτερη προθυμία και ζωηρότερος ενθουσιασμός απ’ ότι στην στη Θεσσαλία[2].
In Macedonia there was greater willingness and enthusiasm brighter than in Thessaly.
Η επανάσταση είχε δύο κύριες εστίες στη Μακεδονία, η μία βρισκόταν στον Όλυμπο, και η άλλη στο Βούρινο.
The revolution had two main foci in Macedonia, one was on Olympus, and the other in Vourinos.
Χρονικό
Chronicle
Η εξέγερση του Ολύμπου ξεκίνησε στο Λιτόχωρο στις 19 Φεβρουαρίου 1878 με επικεφαλής τον Κοσμά Δουμπιώτη, επεκτάθηκε στις γύρω περιοχές και πνίγηκε στο αίμα από τους Οθωμανούς, με τραγικό επίλογο την καταστροφή του Λιτοχώρου στις 4 Μαρτίου της ίδιας χρονιάς.
The revolution of Olympus began in Litohoro on February 19, 1878 led by Kosmas Doumpiotis extended to the surrounding areas and drowned in blood by the Ottomans, with its tragic epilogue being the destruction of Litohoro on March 4 of that year.
Στην επανάσταση του Λιτοχώρου που αποτέλεσε τον προπομπό για τις εξεγέρσεις σε όλη τη Μακεδονία συμμετείχαν σώματα από όλες της περιοχές της Δυτικής και Κεντρικής Μακεδονίας, καθώς και από την Ανατολική Μακεδονία (κυρίως από το Μελένικο)[2].
In the revolution of Litohoro, which was the forerunner to the uprisings across Macedonia, participated bodies from all the regions of Western and Central Macedonia, as well as Eastern Macedonia (mainly from Melnik).
Η εξέγερση ξεκίνησε στο όρος Βούρινο με επικεφαλής τον Αναστάσιο Πηχεών.
The uprising began on Mount Vourinos led by Anastasios Pecheon.
Στις 18 Φεβρουαρίου 1878, εξεγερμένοι από διάφορα μέρη της Δυτικής Μακεδονίας, σχημάτισαν στον οικισμό Μπούρινοςα[›] την «Προσωρινή Κυβέρνησις της εν Μακεδονία επαρχίας Ελιμείας», ζητώντας την κατάργηση της συνθήκης του Αγίου Στεφάνου και την Ένωση της Μακεδονίας με την Ελλάδα.
On February 18, 1878, rebels from different parts of western Macedonia, formed in the settlement Vourinos, the "Provisional Government of Macedonia province of Elimeia" seeking the abolition of the Treaty of San Stefano and the Association of Macedonia with Greece.
Το θέρος του 1878, περίπου 15.000 ένοπλοι κλιμάκωσαν ένα ανταρτοπόλεμο στα ορεινά της Δυτικής Μακεδονίας από την Κοζάνη έως το Μοναστήρι.
The summer of 1878, about 15,000 armed men escalated a guerrilla war in the mountains of Western Macedonia from Kozani to Bitola.
Οι επαναστάτες της Δυτικής Μακεδονίας δεν είχαν καμία βοήθεια από το Ελληνικό κράτος[3].
The revolutionaries of Western Macedonia had no help from the Greek state.
Στη Βόρεια Μακεδονία οι εξεγέρσεις έφτασαν μέχρι τα Βελεσσά, όπου δρούσε ο οπλαρχηγός Κατράκος με 50 άνδρες.
In North Macedonia rebellions went as far as Veles, where the chieftain Katrakos was acting with 50 men.
Μετά την καταστολή της εξέγερσης, πολλοί Βελεσσιώτες αναγκάστηκαν να προσφύγουν στη Θεσσαλονίκη.[4] Η εξέγερση σταμάτησε το χειμώνα του ίδιου έτους λόγω κακών καιρικών συνθηκών και έλλειψης οργάνωσης.
After the suppression of the uprising, many Velesians were forced to resort to Thessaloniki. The revolt ended in the winter of that year due to bad weather and lack of organization.
Η Μακεδονική επανάσταση του 1878 δεν πέτυχε το σκοπό της.
The Macedonian revolution of 1878 did not achieve its purpose.
Καταγράφηκε όμως διεθνώς η αντίθεση του Ελληνικού πληθυσμού της Μακεδονίας στην προσάρτησή του σε μια Μεγάλη Βουλγαρία, και παράλληλα ενισχύθηκε η διπλωματική θέση της Ελλάδας αλλά και όσων χωρών αντιτίθενται στη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου.
Though, the opposition of the Greek population of Macedonia to the annexation to a Greater Bulgaria was documented internationally, and also the diplomatic position of Greece and those countries opposed to the Treaty of San Stefano was strengthened.
Έτσι με μια νέα συνθήκη στο Συνέδριο του Βερολίνου τον Ιούνιο του 1878, τα Μακεδονικά εδάφη παρέμειναν Οθωμανικά και δεν προσαρτήθηκαν στη Βουλγαρία.
So with a new treaty at the Treaty of Berlin in June 1878, the Macedonian territories remained Ottoman and were not annexed to Bulgaria.
Ως αντίδραση στην εξέλιξη αυτή, ο Βουλγάρικος πληθυσμός της Μακεδονίας εξεγέρθηκε με παρόμοιο τρόπο το φθινόπωρο του 1878 στις περιοχές της Κρέσνας και του Ραζλογκ, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
In response to this development, the Bulgarian population of Macedonia rose similarly in the autumn of 1878 in regions of Kresna and Razlog, but to no avail.
^ α: Σήμερα ο οικισμός είναι εγκαταλελειμμένος, ενώ οι κάτοικοί του μετοίκησαν 4 χλμ. νοτιότερα, δημιουργώντας τον οικισμό Χρώμιο.[5]
Today, the settlement Vourinos is abandoned, while its inhabitants moved 4 kilometers to the south, creating the settlement Chromio.
Μακεδονική επανάσταση του 1878
Macedonian revolution of 1878
Ο Μενέλαος Λουντέμης (1912 - 22 Ιανουαρίου 1977), ήταν Έλληνας λογοτέχνης που γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το έτος 1912.
Menelaos Lountemis (1912 - 22 January 1977), was a Greek writer born in Istanbul in 1912.
Το λογοτεχνικό του ψευδώνυμο το εμπνεύστηκε από τον ποταμό Λουδία της μετέπειτα πατρίδας του.
He inspired his pen name from his later homeland's river Loudias.
Ήταν το μοναδικό αγόρι από τα πέντε παιδιά του Γρηγόρη Μπαλάσογλου (που με την εγκατάσταση του στην Ελλάδα έγινε Βαλασιάδης) και της Δόμνας Τσουφλίδη.
He was the only boy of the five children of Grigoris Balassoglou (who after fleeing Turkey and finding refuge in Greece changed it to Valassiadis) and Domna Tsouflidi.
Πρωτοεμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα σε πολύ νεαρή ηλικία, δημοσιεύοντας ποιητικές συλλογές στην «Αγροτική Ιδέα» της Έδεσσας το 1927 και το 1928, τις οποίες υπέγραφε με το πραγματικό του όνομα (Τάκης Βαλασιάδης).
He first appeared in Greek literature in a very young age, publishing poetry collections in "Agrotiki Idea" of Edessa in 1927 and 1928, which signed under his real name (Takis Valassiadis).
Γύρω στο 1930 δημοσιεύει ποιήματα και διηγήματα του στο περιοδικό «Νέα Εστία».
Circa 1930 he published poems and short stories of his in "Nea Estia" magazine.
Η πρώτη φορά που χρησιμοποίησε το ψευδώνυμο του ήταν το 1934 στο διήγημα «Μια νύχτα με πολλά φώτα κάτω από μια πόλη με πολλά αστέρια».
The first time he used his pen name was in 1934 for the short story «Μια νύχτα με πολλά φώτα κάτω από μια πόλη με πολλά αστέρια».
Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας το 1938 για τη συλλογή διηγημάτων του.Τα πλοία δεν άραξαν και με τη Χρυσή Δάφνη Πανευρώπης στο Παρίσι το 1951.
He was awarded with the State Prize for Prose in 1938 for his short stories collection "Τα πλοία δεν άραξαν " and with the Golden Daphne Award in Paris in 1951.
Επίσης τιμήθηκε και με το βραβείο <<Μενέλαου Λουντέμη>> που το καθιέρωσε πρός τιμήν του ή Ελληνική Εταιρία Λογοτεχνών καί απονέμεται κάθε χρόνο στο καλύτερο πεζογράφημα του προηγούμενου έτους.Προς τιμήν του, στο Βουκουρέστι δόθηκε το όνομα του σε δημόσιο κτίριο (Λουντέμειο Μέγαρο).
He was also awarded with the prize "Menelaos Lountemis" which was established in his honor by the Hellenic Association of Litterateurs and it is awarded annually to the best prose of the previous year. In his honor, in Bucharest a public building was named after him (Lountemis Mansion).
Σύμφωνα με το Βασίλη Βασιλικό, «θεωρείται ο πιο πολυδιαβασμένος Έλληνας έπειτα από τον Νίκο Καζαντζάκη».
According to Vassilis Vassilikos, "he is considered the most educated Greek after Nikos Kazantzakis".
Πρόσφυγας από την Γιάλοβα στον Μεγάλο Ξεριζωμό, εγκαθίσταται με την οικογένεια του πρώτα στην Αίγινα, μετά στην Έδεσσα και τελικά στο χωριό Εξαπλάτανος της Πέλλας, στο οποίο έζησε από το 1923 μέχρι το 1932 που έφυγε για την Κοζάνη.
Refugee from Yalova after Greek genocide, he find shelter with his family initially in Aegina, then in Edessa and finally in village Exaplatanos of Pella, where he lived from 1923 to 1932 when he left to Kozani.
Έζησε για λίγο στο κρατικό οικοτροφείο της Έδεσσας.
He lived for a while in the state boarding house of Edessa.
Η οικογένεια του ήταν εύπορη, αλλά χρεοκόπησε κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή και ο Λουντέμης αναγκάστηκε να εργαστεί σκληρά στην εφηβεία του ως λαντζιέρης, λούστρος, ψάλτης, δάσκαλος σε χωριά της Αλμωπίας, ακόμη και ως επιστάτης στα υπό κατασκευή την εποχή εκείνη, έργα του Γαλλικού ποταμού.
His family was wealthy, but bankrupted in Greco-Turkish War (1919–22) and Lountemis had to work hard in his adolescence as scullion, shoeblack, cantor, teacher in villages of Almopia, even as a foreman at the then under construction Gallikos river infrastructure works.
Στην Δ΄ τάξη του - εξατάξιου τότε - Γυμνασίου «αποσύρθηκε» για πολιτικούς λόγους και απεβλήθη απ' όλα τα Γυμνάσια της χώρας.
In the 10th grade - of the six-grade secondary school of that time - he left school due to political reasons and he was expelled from all secondary schools of his country.
(Η στράτευσή του στην Αριστερά και η πολιτική δράση μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ του στοίχισε την αποβολή του απ' όλα τα γυμνάσια της χώρας.)
(His engagement in left-wing politics and his political activities from inside the lines of the Communist Party of Greece, cost him his expulsion from the entire school system.)
Μέσα από μια οδύσσεια συνεχών μετακινήσεων, από την Έδεσσα σε ένα οικοτροφείο της Κοζάνης κι από εκεί στο Βόλο, ακολουθώντας κάποιο περιφερόμενο «μπουλούκι» της εποχής, φτάνει τελικά στην Αθήνα και συνδέεται στενά με τους Κώστα Βάρναλη, Άγγελο Σικελιανό και Μιλτιάδη Μαλακάση.
Through an odyssey of successive resettlements, from Edessa to state boarding house in Kozani and then to Volos, following a wandering group of that time, he finally reaches Athens and connects closely to Kostas Varnalis, Angelos Sikelianos και Miltiadis Malakassis.
Ο τελευταίος θα τον βοηθήσει να διοριστεί βιβλιοθηκάριος της «Αθηναϊκής Λέσχης» το 1938 και να ανασάνει κάπως οικονομικά. Την ίδια εποχή, η φιλία του με τον καθηγητή της Φιλοσοφικής Νικόλαο Βέη, θα τον βοηθήσει να παρακολουθήσει ως ακροατής μαθήματα στη Φιλοσοφική Σχολή των Αθηνών.
The latter will help him to be appointed to the "Athenian Club" as a librarian in 1938 and financially recover. At the same time his friendship with professor of Philosophy Nikolaos Veis, will allow him to attend courses at the School of Philosophy of Athens.
Θα ακολουθήσουν αρκετές συγγραφικές επιτυχίες και θα γίνει μέλος της Eταιρίας Eλλήνων Λογοτεχνών, με πρόεδρο τότε τον Nίκο Kαζαντζάκη.
A lot of literary successes will follow and he will become member of the Hellenic Association of Litterateurs, under the presidency of Nikos Kazantzakis.
Κατοχή και Εμφύλιος
Axis occupation of Greece and civil war
Μεταφράσεις και μελοποιήσεις των έργων του
Works translated and set to music
Πνευματική κληρονομιά
Spiritual heritage
Ο Βασίλης Τσιβιλίκας (Θεσσαλονίκη, 17 Ιανουαρίου 1942 - Αθήνα, 29 Φεβρουαρίου 2012) ήταν Έλληνας κωμικός ηθοποιός με σημαντική παρουσία στον ελληνικό κινηματογράφο, την τηλεόραση και ιδιαίτερα το θέατρο.
Vasilis Tsivilikas (Thessaloniki, January 17 1942 - Athens, February 29 2012) was a Greek comedy actor with significant appearances in the Greek film industry, television and especially theater.
Γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου του 1942 στη Θεσσαλονίκη, με καταγωγή από τη Δομνίστα και Μεγάλο Χωριό Ευρυτανίας.
He was born in January 17 1942 in Thessaloniki, originated from Domnista and Megalo Chorio Evrytanias.
Ήταν το πρώτο παιδί της οικογένειας, η οποία απέκτησε ακόμη δύο κόρες.
He was the first child of his family that later additionally had two daughters.
Η αδελφή του Ελένη Τσιβιλίκα είναι σημαντική αρχαιολόγος του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου Αθηνών, με ανασκαφικό έργο στην Κρήτη και τις Κυκλάδες.
His sister Eleni Tsivilika is an archaeologist of National Archaeological Museum of Athens, with excavations in Crete and Cyclades.
Ο πατέρας του ήταν καταστηματάρχης, εξασφάλισε άνετη ζωή στην οικογένειά του και αγαπούσε το θέατρο.
His father was a shopkeeper, provided for his family a comfortable life and loved theater.
Φοίτησε στο Αμερικάνικο Κολέγιο της Θεσσαλονίκης "Anatolia".
He studied in the Φοίτησε στο American College of Thessaloniki "Anatolia".
Εκεί οι καθηγητές του τον παρότρυναν να ασχοληθεί με την υποκριτική, συμμετέχοντας αρχικά στη θεατρική ομάδα του σχολείου.
His professors there urged him to engage with acting, initially by participating in school's theatrical team.
Μετά την ολοκλήρωση των εγκύκλιων σπουδών του πέρασε στην Αγγλική Φιλολογία, την οποία όμως εγκατέλειψε για να κατεβεί στην Αθήνα και να ασχοληθεί επαγγελματικά πλέον με την υποκριτική.
After completing his undergraduate courses he was accepted in the School of English Language and Literature, which dropped out to move in Athens and to eventually move forward professionally with acting.
Μετά από μία αποτυχημένη προσπάθεια να εισαχθεί στο Θέατρο Τέχνης, σπούδασε τελικά στη σχολή υποκριτικής του Πέλου Κατσέλη.
After a failed attempt to be accepted in Theatro Technis, he eventually studied acting in the acting school of Pelos Katselis.