Alahçın (Jakutština: Алахчын, Ázerbájdžánština: Alaxçın) je v Turkické mytologii bohyní života.
Alahçın (Yakut Türkçesi: Алахчын, Azerbaycan Türkçesi: Alaxçın) Türk mitolojisinde Yaşam Tanrıçasıdır.
Místní lidé ji oslovují Alahçın Hanım nebo Alahçın Hatun.
Alahçın Hanım veya Alahçın Hatun olarak anılır.
Jakutové někdy tuto bohyni nazývají Aan Alahçın Hatun.
İsminin önünde kimi zaman sıfat olarak Yakutça bir kelime olan "Aan" kullanılır.
Alahçın je ochránkyní země, dárkyně života přírodě.
Yeryüzünü korur. Doğaya can verir. Yeşillik alanlarda rüzgar olup gezer.
Zelená pole trávy houpající se ve větru, cestičky skrz bažiny, všechno má v přírodě svůj účel a chce být prospěšné.
Bataklık bölgelerde dolaşır. Doğada ne varsa hepsinin iyilik içerisinde olmasını ister. İnsanlar başka canlılara zarar verdiklerinde mesela bir hayvanı zevk için öldürdüklerinde derin üzüntü duyar ve hatta ağlar.
Jen lidé ji dokáží rozesmutnit a dokonce i rozhněvat, když konají skutky proti přírodě, například zabíjí pro zábavu.
Işıklı bir yüze ve ak saçlara sahiptir. Aan Alahçın Hatun Sahalarda (Yakutlarda) orta dünyanın (insanların yaşadığı yer katı-yeryüzünün) görüntüsü sayılan ruhtur.[1] Ruhların en büyüğü en görkemlisi sayılır.
Lidé v ublížení jiné živé bytosti, například, i když zabijí zvíře pro potěšení hluboké lítosti a pláče. Alahçın je popisována jako ženská postava se zářící tváří a bílými vlasy.
O insanların, hayvanların, doğanın iyi olması için özen gösterir, onlara yardım eder, iyi kalplidir. İnsanlar yanlış hareket yapınca, doğayı, otu-ağaçları kırınca çok üzülür ağlar.
Dbá na to aby se lidé, zvířata i příroda měli dobře, a snaží se jim pomáhat přenést se přese všechno zlé, pokud tedy mají dobré srdce. Alahçın má dvě děti, jednu dceru a jednoho syna, kteří mají jména:
Ulukayın ağacında oturur, düz yeşil alanlarda küçük kasırga olup gezer. Bir oğlu ve bir kızı vardır. Çocuklarının adları şöyledir:
Obě dvě děti také ochraňují přírodu, a vdechují život do stromů a rostlin, pro které jsou obě děti duší.
Oğulları ve kızları da bitki Tanrısı ve Tanrıçası olarak yeryüzünü korur, soluklarıyla bitkilere, otlara, ağaçlara can verirler. Ağaçlar onların nefesleriyle çiçek açarlar. Bu çocuklar otun-ağaçların, bitkilerin ruhlarıdır.
(Al) je odvozen z kořene.
(Al) kökünden türemiştir. Almak fiiliyle bağlantılıdır.
Je spojen se slovesem dostat.
Alak sözü batak, balçık demektir. Toprak yaşamı simgeler. Moğolcada Alah öldürmek [3] demektir.
Slovo Alak Dobrič,
Ve aslında ölüm yeni bir başlangıç olduğundan yaşam da demektir aynı zamanda.
Slovní Turecké mytologie, Pinar Karaca (Aan Bože Holka)
Türk Mitoloji Sözlüğü, Pınar Karaca (Aan Alahçın Hatun)
Ceren Karaçayır Drobez (* 1983, Istanbul) je turecký fotograf.
Ceren Karaçayır Drobez, (d. 1983, İstanbul), fotoğraf sanatçısı.
Ceren Karaçayır se narodil v Istanbulu v roce 1983.
Ceren Karaçayır, 1983 yılında İstanbul'da doğdu.
Po maturitě na Koşuyolu Hüseyin Avni Sözen Anatolian High School, v roce 2006 absolvoval Fakultu výtvarných umění na Marmarské univerzitě .
Koşuyolu Hüseyin Avni Sözen Anadolu Lisesi’nin ardından, 2006 yılında Marmara Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Fotoğraf Bölümünden mezun oldu.
V roce 2010 ukončil magisterské studium v Institutu výtvarných umění s tezí o moci fotografie v kontextu politické kritiky sociálního života .
Daha sonra devam ettiği Marmara Üniversitesi, Güzel Sanatlar Enstitüsü'ündeki yüksek lisans eğitimini Toplumsal Yaşaman Politik Eleştirisi Bağlamında Fotoğrafın Gücü konulu tez çalışması ile 2010 yılında tamamladı.
V roce 2007 zahájil svou první samostatnou výstavu sponzorovanou soukromou zdravotnickou institucí, o vzdělávání a společenském životě dětí s Downovým syndromem, v kulturním centru Barış Manço a později v Caddebostanském kulturním centru.
2007 yılında, National Geographic dergisinin düzenlemiş olduğu fotoğraf yarışmasında insan kategorisinde Türkiye genelinde birincilik ve dünya ikincilik ödülleri vardır. 2007 yılında özel bir sağlık kuruluşunun sponsorluğunda "Öteki Bizimkiler" başlıklı, Down sendromlu çocukların eğitim ve sosyal hayatlarını konu alan ilk kişisel sergisini Barış Manço Kültür Merkezi ve daha sonra da Caddebostan Kültür Merkezi’nde açtı. 2007 KargArt "Kargaşa 7" sergisine Sahne isimli eseri ile, 2007 Üçüncü KargART Performans Günleri / "Beden-ek" Sergisi’ne, Go...! isimli projesiyle 2005-2006 Pera Müzesi ELLE ve Haliç Üniversitesi "Denedik" başlıklı karma sergilerine de çeşitli fotoğraf çalışmalarıyla katıldı.
V roce 2008 spolupracoval s nadací Naděje pro děti s rakovinou a na podporu kampaně lékařů oddělení hematologie-onkologie pracoval na dokumentárním fotografickém projektu , ze kterého věnoval peníze na dům, který má být postaven.
2008 yılında (KAÇUV), Kanserli Çocuklara Umut Vakfının "Aile Evi" kampanyasına destek vermek için Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Hematoloji-Onkoloji Bölümde yapmış olduğu "Oyun Değil Gerçek" isimli belgesel fotoğraf projesinin kitabı ile projeye gönüllü olarak destek verdi ve kitabın tüm gelirini kanserli çocuklar için yapılacak aile evine bağışladı.
Jako kulturní velvyslanec se Slovenska Filantropija, největší organizace občanské společnosti ve Slovinsku, se účastnil projektu financovaného Evropou.
Kültür Elçisi olarak Slovenya'nın en büyük Sivil Toplum Kuruluşu olan Slovenska Filantropija Avrupa fon destekli bir projede yer aldı.
Osman Nuri Eyüboğlu (1881, Maçka, Trabzon, Osmanská říše – 8. března 1941, Trabzon, Turecko) byl turecký fotograf, novinář, tiskař, vydavatel pohlednic a spisovatel. [1] Je známý jako zakladatelem tiskárny Ikbal v Trabzonu a stejnojmenného časopisu [2] a fotografováním mnoha osad v oblasti Černého moře. [3] Eyüboğlu, který byl také po celý život editorem pohlednic, vytiskl více než 500 pohlednic a vydal 50 knih o Trabzonu a jeho okolí.
Osman Nuri Eyüboğlu (1881, Maçka, Trabzon, Osmanlı İmparatorluğu - 8 Mart 1941, Trabzon, Türkiye), Türk fotoğrafçı, gazeteci, matbaacı, kartpostal editörü ve yazar.[1] Trabzon'daki İkbâl Matbaası'nın ve aynı isimli derginin kurucusu olmasıyla[2] ve Karadeniz bölgesindeki birçok yerleşim biriminin fotoğrafını çekmesiyle bilinir.[3] Hayatı boyunca kartpostal editörlüğüyle de uğraşan Eyüboğlu, Trabzon ve çevresine ilişkin 500'den fazla kartpostal basmış ve 50 kitap çıkarmıştır.[4]
Životopis
Hayatı
Osman Nuri Eyüboğlu se narodil v Trabzonu v roce 1881 jako syn Maçkalı Hasana Efendiho v rodině Eyüboğulları.
Osman Nuri Eyüboğlu, 1881'de Eyüboğulları ailesinde Maçkalı Hasan Efendi'nin oğlu olarak Trabzon'da dünyaya geldi.
Eyüboğlu dokončil své základní vzdělání v Trabzonu a absolvoval Trabzonskou střední školu. [1] V roce 1901 založil tiskárnu Ikbal a začal tisknout noviny Ikbal, které navazovaly na noviny Feyz.
İlköğretimi Trabzon'da tamamlayan Eyüboğlu, Trabzon İdadisi'nden mezun oldu.[5] 1901'de İkbâl Matbaasını kurdu ve Feyz gazetesinin devamı niteliğindeki İkbâl gazetesini basmaya başladı.
Noviny, které byly schopny pokračovat ve vydávání s podporou Hürriyet ve İtilaf Fırkası během období národního boje v Turecku, v té době vydával Hayri Eyüboğlu ze stejné rodiny a zůstaly pod vlivem strany. [2] Osman Nuri také založil historickou knihovnu, ale ta neměla dlouhé trvání. [3] Eyüboğlu v roce 1912 také publikoval humoristický časopis jako vedlejší publikaci novin İkbal.
Türkiye'nin millî mücadele döneminde Hürriyet ve İtilaf Fırkası'nın desteklemesiyle yayına devam edebilen gazete, o dönemde aynı aileden Hayri Eyüboğlu tarafından çıkarılmış ve fırkanın etkisi altında kalmıştır.[6] Osman Nuri ayrıca bir tarih kütüphane kurmuş ama bu uzun ömürlü olmamıştır.[7] Eyüboğlu 1912'de İkbâl gazetesinin yan yayını olarak bir mizah dergisi de çıkarmıştır.[8] 1918 yılında İkbâl gazetesinin yönetiminin devralan Eyüboğlu, 1935 yılında gazetenin adını Olcay (kızının adı[9]) olarak değiştirmiştir.[10][11] Matbaa malzemeleri ve makine satışıyla da ilgilenmiş, 8 Mart 1941'deki ölümüne kadar matbaacılık yapmaya devam etmiştir.[12] Ölümüyle beraber matbaayı oğlu Basat Eyüboğlu devralmıştır.
[4] Eyüboğlu, která převzala vedení novin İkbal v roce 1918, změnila název novin na Olcay (jméno její dcery [5] ) v roce 1935. [6] [7] Zabýval se také prodejem tiskařských materiálů a strojů, dále pracoval jako tiskař až do své smrti 8. března 1941. [8] Po jeho smrti převzal tiskárnu jeho syn Basat Eyüboğlu.
1970'te matbaanın başına Osman Nuri'nin diğer oğlu Mete Eyüboğlu geçmiş ve öldüğü 1988'e kadar matbaanın yöneticiliğini yapmıştır.
V roce 1970 se další syn Osmana Nuriho, Mete Eyüboğlu, stal vedoucím tiskárny a byl ředitelem tiskárny až do své smrti v roce 1988. Tiskárnu, která byla na dalších 5 let uzavřena, provozuje od roku 1993 İsmet Eyüboğlu, syn Mete Eyüboğlu. [9] Podle İsmeta Eyüboğlua byla většina archivů Osmana Nuriho Eyüboğlua ukradena Rusy během první světové války.
Sonraki 5 yıl kapalı kalan matbaa, 1993'ten beri Mete Eyüboğlu'nun oğlu İsmet Eyüboğlu tarafından işletilmektedir.[13] İsmet Eyüboğlu'na göre, Osman Nuri Eyüboğlu'nun çoğu arşivi I. Dünya Savaşı döneminde Ruslar tarafından kaçırılmıştır.[14]
Odkazy Reference ↑ ↑ ↑ ↑ ↑ ↑ ↑ ↑ ↑ ↑ ↑ ↑ ↑ ↑ Literatura Související články Fotografie v Turecku Externí odkazy Obrázky, zvuky či videa k tématu Osman Nuri Eyüboğlu na Wikimedia Commons Portály: Fotografie
Ayrıca bakınız
Panoramatický pohled na Trabzon
Trabzon'un panoramik görüntüsü, Çolakyan
Pohřeb arménského duchovního, který byl vystaven tlaku výboru Hinchak, protože byl proosmanský a spáchal sebevraždu, 1892
Osmanlı yanlısı olduğu için Hınçak komitesinin baskılarına maruz kalan ve dayanamayarak intihar eden Ermeni din adamının cenazesi, 1892, Çolakyan
Haçik Çolakyan nebo Hatchik Tcholakian, jak používá na fotografiích [1], byl osmansko arménský fotograf a vydavatel pohlednic. [2] Byl jedním z hlavních umělců, kteří v předrepublikovém období prováděli fotografické aktivity v Trabzonu. [3] Předpokládá se, že provozoval společnost Çolakyan Stüdyoları'nı od roku 1880 do roku 1920.
Haçik Çolakyan veya fotoğraflarda kullandığı şekliyle Hatchik Tcholakian[1], Osmanlı Ermenisi fotoğrafçı ve kartpostal editörü.[2] Cumhuriyet öncesi dönemde Trabzon'da fotoğrafçılık faaliyetleri yürütmüş başlıca isimlerden biridir.[3] 1880'li yıllardan 1920'ye kadar Çolakyan Stüdyoları'nı işlettiği düşünülmektedir.[4] Souvenir de Trebizonde başlığı altında Güzelsaray, Maşatlık ve Çömlekçi'nin yer aldığı 3 kartpostal yayımlamıştır.[5] Çolakyan'ın adı, Engin Çizgen'in Map of Empire and List of Photographers kitabında geçmektedir.[6]
Odkazy Reference ↑ ↑ ↑ ↑ ↑ ↑ Literatura Související články Fotografie v Turecku Externí odkazy Obrázky, zvuky či videa k tématu Haçik Çolakyan na Wikimedia Commons Portály: Fotografie
Ayrıca bakınız
Odkazy Reference ↑ ↑ Dostupné online. ↑ ↑ ↑ ↑ ↑ ↑ ↑ ↑ ↑ Literatura Související články Fotografie v Turecku Externí odkazy Obrázky, zvuky či videa k tématu Kitabi Hamdi Efendi na Wikimedia Commons Portály: Fotografie
Ayrıca bakınız
Kitabi Hamdi Efendi Chybí svobodný obrázek. Kitabi Hamdi Efendi [lower-alpha 1] (1862, Trabzon, Osmanská říše – 25. ledna 1948, Istanbul, Turecko ) byl turecký fotograf, nakladatel, knihkupec, vydavatel pohlednic [1] a majitel papírnictví. [2] Provozoval podnik známý jako první Trabzonské knihkupectví [3], má se za to, že sehrál důležitou roli v rozvoji kultury čtení v Trabzonu.
Kitabi Hamdi Efendi[lower-alpha 1] (1862, Trabzon, Osmanlı İmparatorluğu - 25 Ocak 1948, İstanbul, Türkiye), Trabzon'un ilk kitapçısı olarak bilinen[1] Türk yayımcı, kitapçı, kartpostal editörü[2] ve kırtasiyeci.[3] Trabzon'da okuma kültürünün gelişmesinde önemli rol oynadığı kabul edilir.
Kitabi Hamdi Efendi se narodil v Trabzonu v roce 1862.
Kitabi Hamdi Efendi, 1862 yılında Trabzon'da doğdu.
Po studiu v Medrese přeměnil v roce 1885 trafiku na adrese Uzun Sokak na první knihkupectví Trabzonu pod názvem Asar-ı Cedide a otevřel první nakladatelství ve městě. [1] V tomto knihkupectví vydával první knihy vydané v Trabzonu, kromě Ročenky provincie Trabzon. Většina papírů používaných pro tisk byla přivezena z Istanbulu a Belgie .
Medrese'de eğitim gördükten sonra 1885'te Uzun Sokak'taki tütüncü dükkânını Asar-ı Cedide adıyla Trabzon'un ilk kitapçısına dönüştürdü ve şehirdeki ilk yayınevini açtı.[4] Bu kitapçıda Trabzon Vilayeti Salnamesi dışında Trabzon'da basılan ilk kitapları yayımladı.
[2] Přestože se v knihkupectví prodávaly převážně učebnice, prodávaly se i slovníky, abecední knihy, čítanky, zemědělské a fotografické studie a mapy. [3] V obchodě, kde se prodávaly i pohlednice, se 1 pohlednice prodávala za 5 centů. [4] Vydal všech 20 děl [lower-alpha 2] učence a básníka Cudi Efendiho z Trabzonu.
Basım için kullanılan kâğıtların çoğu İstanbul ve Belçika'dan getirilmiştir.[5] Kitapçıda çoğunlukla ders kitapları satıldıysa da, sözlükler, alfabe kitapları, okuma kitapları, tarım ve fotoğrafçılıkla ilgili çalışmalar ve haritalar da satılmıştır.[6] Kartpostalların da satıldığı dükkânda, 1 kartpostal 5 kuruştan satılmaktaydı.[7] Trabzonlu alim ve şair Cudi Efendi'nin 20 eserinin [lower-alpha 2] tamamı Kitabı Hamdi Efendi tarafından yayımlamıştır.[9] Bu eserler arasında Teshil-i Elifba-yı Osmanî'de yer almaktadır.[10] Kitapçı daha sonra Kütüphane-i Hamdi adıyla aynı sokaktaki başka bir yere taşınmıştır.
[5] Mezi těmito díly je Teshil-i Elifba-yı Osmanî.
Hamdi Efendi 1914'te 6, 1915'te 5, 1916'da ise 2 kitap yayımlamıştır.
[6] Knihkupectví bylo později přesunuto na jiné místo ve stejné ulici pod názvem Kütüphane-i Hamdi.
I. Dünya Savaşı'nda Rusların Trabzon'u işgal etmesiyle beraber kitapçı Nisan 1916'da kapanmıştır.
Hamdi Efendi publikoval 6 knih v roce 1914, 5 knih v roce 1915 a 2 knihy v roce 1916. Knihkupectví bylo uzavřeno v dubnu 1916 kvůli okupaci Trabzonu Rusy během první světové války. Po stažení Rusů z města se Hamdi Bey po 2 letech vrátil do Trabzonu a otevřel si papírnictví s názvem Kitabi Hamdi ve Mahdumları Ticarethanesi se svými syny v Uzun Sokak, protože jeho starý obchod byl vyrabován Řeky.
Rusların şehirden çekilmesiyle Hamdi Bey 2 yıl sonra Trabzon'a dönmüş ve eski dükkânı Rumlar tarafından yağmalandığı için gene Uzun Sokak'ta oğullarıyla beraber Kitabi Hamdi ve Mahdumları Ticarethanesi adıyla bir kırtasiye açmıştır.
Hamdi Efendi, který přenechal obchod svým dětem v roce 1928 po písmenkové revoluci (převod z arabského písma na latinské), vydal 51 knih.[lower-alpha 3] Vydal mnoho pohlednic a sehrál důležitou roli v šíření čtenářské kultury v Trabzonu. [7] Kitabi Hamdi Efendi se v posledních letech svého života usadil v Istanbulu, kde 25. ledna 1948 zemřel. [8]
1928'deki Harf Devrimiyle dükkânı çocuklarına bırakan Hamdi Efendi, kitapçılığı boyunca 51 kitap basmış[lower-alpha 3], birçok kartpostal yayımlamış ve Trabzon'da okuma kültürünün yayılmasında önemli rol oynamıştır.[12] Harf Devrimi'nden sonra tüm kitapları elinde kalan Kitabi Hamdi Efendi, ömrünün son yıllarında İstanbul'a yerleşmiş ve 25 Ocak 1948'de İstanbul'da ölmüştür.[13]
Na této stránce se právě pracuje. Prosíme, needitujte tuto stránku, dokud je zde tato zpráva, abyste se vyhnuli editačním konfliktům. V případě potřeby vyhledejte v historii vkladatele a kontaktujte jej.
Kakuli Kardeşler veya Kakuli Biraderler (Fransızca: Cacouli Frères[1], İngilizce: Cacouli Brothers), Trabzon'daki ikinci ve en büyük fotoğraf stüdyosu açan Kiryakos ve Mihalis adlı Rum fotoğrafçılardır.[2] Trabzon'daki fotoğrafçılık alanında öncü olan Kakuli kardeşler[3], II.
Děkujeme. Tato šablona je určena pro krátkodobé užití v řádu hodin. Pokud od poslední editace uplynula doba delší než 2 dny, neváhejte ji odstranit.
Abdülhamid'in talebiyle oluşturdukları ve Trabzon'daki genel şehir görüntülerinden oluşan "Yıldız Sarayı Albümü" ile tanınmaktadır.
Bratři Kakuliové Chybí svobodný obrázek. Bratři Kakuliové, Kakuli Kardeşler nebo Kakuli Biraderler (francouzsky: Cacouli Frères [1], anglicky : Cacouli Brothers ) byli řečtí fotografové jménem Kiryakos a Mihalis, kteří otevřeli druhé a největší fotografické studio v Trabzonu .
1895-1890 yılları arasında şehirde çekilen fotoğraflardan oluşan albümün bazı kaynaklarda 57[4], bazı kaynaklarda 67[5] fotoğraftan oluştuğu söylendiyse de, albümde günümüzde 61 fotoğraf mevcuttur.
[2] Bratři Kakuliové [3], průkopníci v oboru fotografie v Trabzonu, sjou známí díky „Albu paláce Yıldız“, který se skládá ze snímků městských vedut Trabzonu, vytvořených na žádost sultána Abdulhamida II. Ačkoli se říká, že album, které se skládá z fotografií pořízených ve městě v letech 1895 až 1890, obsahuje v některých zdrojích 57 [4] fotografií a v některých zdrojích 67 [5] fotografií, dnes je v albu 61 fotografií. Album obsahuje panoramatické fotografie města a také první fotografie státních budov, mešit, hrobek, kostelů, lóží, klášterů, škol, přístavů a majáků v Trabzonu.
Albümde Trabzon'daki devlet yapılarının, camilerin, mezarların, devlet yapılarının, kiliselerin, tekkelerin, manastırların, okulların, limanların ve deniz fenerlerinin ilk defa çekilmiş fotoğraflarının yanında şehrin panoramik fotoğrafları da yer almaktadır.[6] Kakuli kardeşlerin fotoğraflarının birçoğu Osman Nuri tarafından kartpostal olarak yayımlanmıştır.
[6] Mnoho fotografií bratrů Kakuliových publikoval jako pohlednicevydavatel Osman Nuri. Kromě fotografií bratří Kakuliů v albu paláce Yıldız je v Galerii výtvarného umění provinčního ředitelství kultury a cestovního ruchu Trabzon vystaveno 37 fotografií.
Kakuli Kardeşlerin Yıldız Sarayı Albümü'ndeki fotoğraflarına ek olarak Trabzon İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü Güzel Sanatlar Galerisi'nde sergilenen 37 fotoğrafı bulunmaktadır.
Bratři Kakuliové pořídili první fotografii v Rize . [1] Fotografie na pohlednici je datována do roku 1900. [2]
Kakuli kardeşler Rize'deki ilk fotoğrafı çekmiştir.[7] Bir kartpostalda yer alan fotoğraf, 1900'e tarihlenmektedir.[8]
Předpokládá se, že jejich podnik Kakuli Kardeşler Fotoğrafhanesi, fungoval asi od roku 1880 až do roku 1921.
Karadeniz Fotoğrafhanesi olarak da bilinen Kakuli Kardeşler Fotoğrafhanesi'nin 1880'li yıllar ve 1921 yılları arasında faaliyet gösterdiği düşünülmektedir.
Byl to první obchod s fotografiemi otevřený v Trabzonu po obchodě s fotografiemi, který otevřel Jermakov v roce 1868. [1] Přestože Anthony Bryer datuje neurčitou fotografii pořízenou bratry Kakuliovými do roku 1893, předpokládá se, že fotografický dům byl postaven v dřívější době, protože některé stavby, jejichž datum výstavby není známo, na fotografii nejsou.
Yermakov'un 1868'de Semerciler başında açtığı fotoğrafhaneden sonra Trabzon'da açılmış ilk fotoğrafhanedir.[9] Anthony Bryer, Kakuli Kardeşlerin çektiği tarihi belirsiz bir fotoğrafın tarihini 1893 yılına tarihlendirse de, yapım tarihi bilinen bazı yapılar fotoğrafta olmamasından dolayı fotoğrafhanenin daha eski bir zamanda yapıldığı sanılmaktadır.
Podle malíře a fotografa Burhana Agah Özaka, který v té době žil, měl obchod s fotografiemi dvě patra.
O dönemde yaşamış ressam ve fotoğrafçı Burhan Agah Özak'a göre, fotoğrafhane iki katlıydı.