Braubach nad Rýnem, Památník padlých vojáků v letech 1870/71 a v první světové válce
Braubach nad Renem, Pomnik żołnierzy połeglych w 1870/71 oraz w I wojnie światowej
Bodo Heinrich Justus Ebhardt (5. leden 1865 Brémy, 13. únor 1945 v zámek Магksburg) – německý architekt a restaurátor.
Bodo Heinrich Justus Ebhardt (ur. 5 stycznia 1865 w Bremie, zm. 13 lutego 1945 na zamku Marksburg) – niemiecki architekt i konserwator zabytków.
Zakladatel a dlouholetý prezident Spolku pro zachování německých hradů (něm. Vereinigung zur Erhaltung deutscher Burgen) – od roku 1953 ve Společnosti hradů v Německu (něm. Deutsche Burgenvereinigung, DBV).
Założyciel i długoletni prezes Towarzystwa na Rzecz Zachowania Niemieckich Zamków (niem. Vereinigung zur Erhaltung deutscher Burgen) – od 1953 Związku Zamków Niemieckich (niem. Deutsche Burgenvereinigung, DBV).
Jeho otec měl továrnu na nábytek v Brémách.
Ojciec jego miał fabrykę mebli w Bremie.
Základní školu absolvoval v Sankt Goarshausen, kde jej okouzlily zámky.
Szkołę podstawową ukończył w Sankt Goarshausen, gdzie też zafascynowały go zamki.
Vystudoval obchodní školu v Brémách a Magdeburku[1].
Odebrał wykształcenie handlowe w Bremie i Magdeburgu[1].
Zavrhl povolání obchodníka a studoval dál, zapsal se na vysokou školu architektonickou při berlínském muzeu uměleckého řemesla – Kunstgewerbemuseum u Alexandra Schütza, a pak u Ernsta von Ihne[1].
Porzucił jednak zawód handlowca i kształcił się dalej, zapisując się na studia architektoniczne przy berlińskim muzeum rękodzieła artystycznego – Kunstgewerbemuseum u Aleksandra Schütza, a następnie u Ernsta von Ihne[1].
Rychle začal nezávislou architektonickou činnost – design v historickém stylu, například, styl (zámek Hakeburg v Kleinmachnow pod Berlínem, 1903), později klasickém (rekonstrukce dvorního divadla v Dеtmold, 1913-1915)[1].
Szybko rozpoczął samodzielną działalność architektoniczną – projektując w stylu historycznym, m.in. neorenesansowym (zamek Hakeburg w Kleinmachnow pod Berlinem, 1903) a później klasycznym (odbudowa teatru dworskiego w Detmold, 1913–1915)[1].
V roce 1899 založil Spolek pro zachování německých hradů (něm. Vereinigung zur Erhaltung deutscher Burgen)[1] – od roku 1953 Společnost hradů v Německu (něm. Deutsche Burgenvereinigung, DBV)[2].
W 1899 założył Towarzystwo na Rzecz Zachowania Niemieckich Zamków (niem. Vereinigung zur Erhaltung deutscher Burgen)[1] – od 1953 Związku Zamków Niemieckich (niem. Deutsche Burgenvereinigung, DBV)[2].
Ve stejném roce se začal vydávat časopis o architektuře a rekonstrukcích zámků "Burgwart"[1].
W tym samym roku zaczął wydawać pismo na temat architektury i konserwacji zamków „Burgwart“[1].
Jako badatel hradů a restaurátor získal přátelství císaře Viléma II., který často navštěvoval dům Ebhardta a účastnil se jeho přednášek[3].
Jako badacz zamków i konserwator zyskał przyjaźń cesarza Wilhelma II, który często gościł u Ebhardt w domu i uczestniczył w jego wykładach[3].
V letech 1899-1908 na pokyn císaře Ebhardt provedl rekonstrukci zámku Hohkönigsburg vedle Orschwiller v Alsasku[1].
W latach 1899–1908 na zlecenie cesarza Ebhardt przeprowadził odbudowę zamku Hohkönigsburg nieopodal Orschwiller w Alzacji[1].
V roce 1901 císař poslal Ebhardta na studijní cesty po Rakousku, Švýcarsku a jižním Německu, za účelem sestavování návrhů tamějších zámků[4].
W 1901 cesarz wysłał Ebhardta w podroż studyjną po Austrii, Szwajcarii i południowych Niemczech w celu sporządzenia szkiców tamtejszych zamków[4].
Za své zásluhy v oblasti výzkumu fortifikační architektury a rekonstrukcí zámků v Německu získal titul profesora a tajného dvorního stavebního rady (něm. Geheimer Hofbaurat); byl mu udělen titul Architekt německéko císařství a pruského království Wilhelma II (něm. Architekt des Deutschen Kaisers und Königs von Preußen Vilém II)[1].
Za swoje zasługi na polu badań nad architekturą warowną i odbudową zamków niemieckich otrzymał tytuł profesora i tajnego dworskiego radcy budowlanego (niem. Geheimer Hofbaurat); został uhonorowany tytułem Architekta Cesarza Niemiec i Króla Prus Wilhelma II (niem. Architekt des Deutschen Kaisers und Königs von Preußen Wilhelm II)[1].
Ebhardt obnovil a restauroval mnoho zámků v Německu a Polsku (v zemích, které v té době patřily k Německu ).
Ebhardt odrestaurował i odbudował wiele zamków w Niemczech i Polsce ( ziemiach wówczas należących do Niemiec ).
Mimojiné zámky Grodziec (1906-1908)[5][6], Czocha (1909-1914)[6], Grodno, Тоszеk (1927) a Bytów (1930-1937).
Między innymi zamki Grodziec (1906–1908)[5][6], Czocha (1909–1914)[6], Grodno, Toszek (1927) i Bytów (1930–1937).
Práce na hradě Czocha provedl ve velkolepém stylu.
Prace na zamku Czocha prowadził w widowiskowym stylu.
Tam, kde měl v úmyslu postavit architektonický prvek, stavěl makety ve skutečné velikosti, aby viděl, jak bude vypadat.
Tam gdzie zamierzał wybudować element architektoniczny, stawiał makietę naturalnej wielkości, aby sprawdzić jak się prezentuje.
On byl také autorem projektů přehrad na Kwisie a rekonstrukce hradu Niedzica.
Był także autorem projektów zapór na Kwisie i przebudowy zamku Niedzica.
Autor mnoha publikací na téma hrady a zámky v Evropě.
Autor wielu publikacji na temat zamków w Europie.
Jeho studie o středověké fortifikační architektuře byly zveřejněny v nedokončené dlouholeté práci Der Wehrbau Europas im Mittelalter[1].
Jego badania nad średniowieczną architekturą obronną zostały opublikowane w nieukończonym wielotomowym dziele Der Wehrbau Europas im Mittelalter[1].
Byl přesvědčen, že zničeným architektonickým památkám může pouze zabránit jejich úplné obnovení do stavu jejich největšího rozkvětu[7].
Był przekonany, że całkowitemu zniszczeniu zrujnowanych zabytków architektonicznych może jedynie zapobiec ich kompletna odbudowa do stanu ich największej świetności[7].
Při restaurátorské práci kladl důraz na co nejvěrnější zachování (rekonstrukci) objektu v jeho původním stylu[1].
Prowadząc prace restauracyjne kładł nacisk na jak najwierniejsze zachowanie (odtworzenie) obiektu w jego pierwotnym stylu[1].
Presidenti Společnosti na ochranu německých zámků
Prezesi Towarzystwa na Rzecz Zachowania Niemieckich Zamków
Let Československých aerolinií číslo 511 je číselné označení letu ze dne 28 března 1961, který se zřítil v w mieście Gräfenberg v w Západním německu.
Katastrofa lotu ČSA 511 wydarzyła się 28 marca 1961 roku w mieście Gräfenberg w Republice Federalnej Niemiec.
Při pádu letadla Iljuszyn Ił-18 dopravce ČSA zemřelo 52 osob (44 pasažerů a 8 členů posádky).
W katastrofie samolotu Iljuszyn Ił-18, należącego do linii ČSA zginęły 52 osoby (44 pasażerów i 8 członków załogi) - wszyscy na pokładzie.
Dráha letu směřovala z pražského ruzyňského letiště do švýcarského Curychu a dále pak s mezipřistáními v Rabatu, Dakaru a Konakru až do města Bamako na Mali.
Samolot odbywał lot na linii Praga - Zurych - Rabat - Dakar - Konakry - Bamako. O godzinie 19:41, maszyna wystartowała z lotniska w Pradze. Ił wzniósł się na wysokość 6000 metrów.
Letadlo odstartovalo z Prahy v 19.41 místního času a vystoupalo do výšky 6 000 metrů, v 20.09 pak letoun spadl na pole nedaleko obce Gräfenberg, 22 kilometrů od Norimberku.
O godzinie 20:09, samolot rozbił się na polu w mieście Gräfenberg, 22 kilometry od Norymbergi. Śmierć poniosły wszystkie osoby przebywające na pokładzie[1].
Kałków (daw. Skałka. Kalkau) – vesnice v Polsku , který se nachází v Opolském vojvodství, v okres Nysa, v obci Otmuchow.
Kałków (daw. Skałka, niem. Kalkau) – wieś w Polsce położona w województwie opolskim, w powiecie nyskim, w gminie Otmuchów.
V období 1945-1954 a 1973-1975, město bylo sídlem obce Kałków.
W latach 1945-1954 i 1973-1975 miejscowość była siedzibą gminy Kałków.
V letech 1975-1998 město administrativně patřilo k Opolskému vojvodství.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa opolskiego.
Nedaleko města se nacházela železniční stanice Kałków Laka.
W pobliżu miejscowości znajdowała się stacja kolejowa Kałków Łąka.
V latinské Liber výška episcopatus Vratislaviensis (angl. Kniha výplatní listině vratislavského biskupství), který se natáčel v době biskupa Jindřicha z Wierzbna v letech 1295-1305 obec je zmíněna v latinské formě Kalkaw.
W łacińskiej Liber fundationis episcopatus Vratislaviensis (pol. Księga uposażeń biskupstwa wrocławskiego) spisanej za czasów biskupa Henryka z Wierzbna w latach 1295-1305 miejscowość wymieniona jest w zlatynizowanej formie Kalkaw[1][2].
Zaborze – vesnice gminy Chybie ve Slezském vojvodství, v okrese Těšínském – je nejjižněji položené starostenství gminy Chybie.
Zaborze – wieś gminy Chybie położone w województwie śląskim, w powiecie cieszyńskim – jest najdalej wysuniętym na południe sołectwem gminy.
Vesnice leží na historické hranici regionu Slesko-Těšínského. Rozloha vesnice činí 592 hektarů. Celkový počet obyvatel je 1036 což znamená hustotu osídlení nejméně 175 km².
Wieś leży w historycznych granicach regionu Śląska Cieszyńskiego, geograficznie zaś leży w regionie Dolina Górnej Wisły, będącej częścią Kotliny Oświęcimskiej.[2] Powierzchnia wynosi 592 ha, a liczba ludności 1036[1], co daje gęstość zaludnienia równą 175 os./km².
ANSWEAR.sk – multibrandový internetový obchod so sídlom v Krakove, ktorý ponúka oblečenie, obuv a doplnky takmer 400 značiek z celého sveta a tiež výrobky vlastnej značky. Česká pobočka (ANSWEAR.cz) bola založená v máji 2014, v marci 2015 nasledovala pobočka na Slovensku (ANSWEAR.sk).
ANSWEAR.com – polski multibrandowy sklep internetowy z siedzibą w Krakowie, który oferuje ubrania, obuwie i dodatki ponad 200 marek z całego świata oraz produkty marki własnej.
ANSWEAR.com bol založený v decembri 2010, ale predaj bol oficiálne zahájený v januári 2011.
ANSWEAR.com powstał w grudniu 2010 roku, ale oficjalny start miał w lutym 2011 roku[2].
V auguste 2012 obchod zaviedol pre svojich zákazníkov v Poľsku vernostný program ANSWEAR CLUB, vďaka ktorému môžu zákazníci ušetriť pri nákupe až 50 %.
Oprócz sklepu internetowego funkcjonuje również sklep w Galerii Echo w Kielcach[3].
TechVentures (investičný fond skupiny MCI), čím získal v spoločnosti minoritný podiel. V decembri 2013 bola spustená mobilná verzia stránky určená pre múdre telefóny a tablety. O rok neskôr došlo k zásadnej prestavbe stránky ANSWEAR.com s využitím technológie RWD (responsive web design).
W sierpniu 2012 roku sklep wprowadził program lojalnościowy dla swoich klientów o nazwie ANSWEAR CLUB,umożliwiający Klubowiczom robienie zakupów nawet o 50% taniej.
ANSWEAR.com rozširoval v nasledujúcich rokoch svoje pôsobenie do ďalších európskych krajín. V máji 2014 zahájil ANSWEAR predaj v Českej republike (ANSWEAR.cz) a o necelý rok neskôr tiež na Slovensku (ANSWEAR.sk). V júli 2015 došlo k zahájeniu predaja na Ukrajine (ANSWEAR.ua) a v novembri 2015 v Rumunsku (ANSWEAR.ro).
W 2013 roku fundusz MCI.TechVentures (fundusz inwestycyjny Grupy MCI) zainwestował w spółkę Wearco sp. z o.o. (właściciela sklepu ANSWEAR.com) obejmując mniejszościowy pakiet udziałów firmy[4].
Formou prestížnej súťaže Bitva stylistů podporuje mladých a ambicióznych štylistov, ktorí vďaka nej môžu získať hodnotné ceny a možnosť zviditeľniť sa v prestížnych módnych časopisoch, ako sú ELLE alebo VIVA! Moda. Perspektívne modelky a modelov podporil medzinárodnou súťažou ANSWEAR Supermodel za účasti stoviek kandidátov.
W grudniu 2013 roku udostępniono wersję mobilną strony dostosowaną do używania na smartfonach i tabletach, zaś rok później strona ANSWEAR.com poddana została gruntownej przebudowie z zastosowaniem technologii RWD (responsive web design).
Ceny a vyznamenania
Nagrody i wyróżnienia
Internetový obchod ANSWEAR.com bol niekoľkokrát ocenený nielen profesionálmi z oblasti e-commerce, ale aj svojimi zákazníkmi. Prvého významného úspechu sa poľská pobočka dočkala už pol roka po spustení (obsadila 4. priečku v medzinárodnej súťaži Made With After Effects, v ktorej súťažia najlepšie reklamné spoty vytvorené použitím profesionálneho programu Adobe After Effects).
Sklep ANSWEAR.com był wielokrotnie doceniany zarówno przez specjalistów branży e-commerce jak i klientów.
Kamenná predajňa v poľských Kielciach už po dvoch mesiacoch od otvorenia zvíťazila v súťaži Retail Marketing Awards, čím sa stala najlepšou kamennou predajňou v módnom odvetví v roku 2011. Od svojho spustenia získal ANSWEAR.com vo svojom odvetví v Poľsku už 30 ocenení, medzi ktoré patrí okrem iného cena Webstar za Stránku roka 2011, ocenenie Fashion Website Awards pre najlepší internetový obchod s módou za rok 2012, titul Bezpečného e-shopu 2013, Vavrín zákazníka 2013 v kategórii Objav roka 2013, ocenenie e-commerce Hospodárskej komory Poľska 2013 v kategórii Stránka roka a Prekonávanie nedôvery (za účinné prekonávanie obáv zákazníkov z nákupov na internete), cena Ekomers 2013 v kategórii Najlepšie promo akcie e-shopu, ocenenie e-commerce Hospodárskej komory Poľska za najlepšiu kampaň roka 2013, ocenenie e-commerce Hospodárskej komory Poľska v kategórii Promo Nápad roka 2015, cenu Webstar 2013 v kategórii Film/video za televíznu reklamu. ANSWEAR.com je tiež dvojnásobným víťazom prestížneho rebríčka Money.pl v kategórii Móda (rok 2012, 2013, 2. miesto v roku 2014) a držiteľom nasledujúcich vyznamenaní: Dobrá značka – Kvalita, dôvera, renomé 2014 a 2015, Známka kvality Opineo, Hviezda kvalitnej starostlivosti o zákazníka 2015. �
Swoje pierwsze wyróżnienie zdobył w 6 miesięcy od premiery (zajmując 4. miejsce w międzynarodowym konkursie Made With After Effects, który co roku wybiera najlepsze klipy reklamowe stworzone przy wykorzystaniu profesjonalnego oprogramowania Adobe After Effects)[11], natomiast salon stacjonarny w Kielcach już po dwóch miesiącach od otwarcia zwyciężył w konkursie Retail Marketing Awards, zostając tym samym najlepszym salonem w branży mody w roku 2011.
História
Historia
ANSWEAR.sk
Answear.com
Muniek Staszczyk vlastním jménem Zygmunt Marek Staszczyk (* 5. listopadu roku 1963[1] v Čenstochové) – polský hudebník, zakladatel, lídr, zpěvák, a autor textů, v počátečním období také hráč na basovou kytaru kapely T. Love.
Muniek Staszczyk, właśc. Zygmunt Marek Staszczyk (ur. 5 listopada 1963[1] w Częstochowie) – polski muzyk, współzałożyciel, lider, wokalista, autor tekstów, w początkowym okresie także basista zespołu T.Love.
Spolupracoval s mnoha umělci a kapelami jako Maanam, Kasia Nosowska, Pidżama Porno, Zipera, Habakuk.
Współpracował z wieloma artystami i zespołami, jak Maanam, Kasia Nosowska, Pidżama Porno, Zipera, Habakuk.
Člen Recording Academy ZPAV[2].
Członek Akademii Fonograficznej ZPAV[2].
Vědecká a společenská činnost
Działalność naukowa i społeczna