Karapet Grigorjan (hebrejsky: 47 קריקוריאן ; narozen 1847 - 1918 nebo 1920) byl arménský fotograf a učitel fotografie.
Կարապետ Գրիգորեան (անգլերէն՝ Garabed Krikorian, եբրայերէն՝ גאראבד קריקוריאן, ծն.
Žil a pracoval v Jeruzalémě ve druhé polovině 19. století a v první polovině 20. století. Byl jedním z prvních profesionálních fotografů v Jeruzalémě.[1] https://www.paljourneys.org/en/timeline/highlight/10522/palestinian-photographers-1948
1847 - մահ. 1918 կամ 1920), սաղիմահայ լուսանկարիչ և լուսանկարչութեան ուսուցիչ: Ապրել և ստեղծագործել է Երուսաղէմում 19-րդ դարի երկրորդ և 20-րդ դարի առաջին կէսերին: Երուսաղէմի առաջին լուսանկարչատան հիմնադիրն է[1]:
[[Soubor:Krikorian, Garabed Zionsfriedhof Jerusalem.jpg |náhled]]
[[Պատկեր::Krikorian, Garabed Zionsfriedhof Jerusalem.jpg|մինի]]
Fotografii se naučil ve školních dílnách, které založil v roce 1860 Isaiah Garabedian (o několik let později byl zvolen jeruzalémským patriarchou) [1] . Isaiah Garabedian od začátku pracoval jako fotograf v arménském patriarchátu a založil vlastní fotografické studio. Poté, co byl zvolen patriarchou, však ve fotografické práci pokračovali hlavně jeho mladší studenti a jedním z nich byl také Karapet Grigorjan.
Գրիգորեանը ծնուել է Զմիւռնիա քաղաքում (Թուրքիա), հայկական ընտանիքում: 1859 թուականին, 12 տարեկանում տեղափոխուել է Երուսաղէմ տեղի Ժառանգաւորաց վարժարանում ուսանելու: Լուսանկարչութիւն սովորել է դպրոց-աշխատանոցում, որը 1860 թուականին հիմնադրել էր Եսայի Կարապետեանը (մի քանի տարի անց ընտրուել է Երուսաղէմի հայոց պատրիարք՝ դառնալով Եսայի Դ Թալասցի)[2]: Ի սկզբանէ Եսայի Կարապետեանն աշխատում էր Հայոց պատրիարքարանում իբրև լուսանկարիչ և հիմնել էր սեփական լուսանկարչական արուեստանոցը: Սակայն պատրիարք ընտրուելուց յետոյ լուսանկարչական գործը հիմնականում շարունակեցին իր երիտասարդ սաները, որոնցից էր Կարապետ Գրիգորեանը: Արուեստանոցը Կարապետեանն աշխատեցրեց մինչև 1882 թուականը, որը վերջնականապէս փակուեց 1885 թուականին:
Grigorjan se oženil s jednou ze sester sirotčince Talita Kumi a stal se členem protestantské církve, a proto ho místní arménská komunita již nepřijala.
Գրիգորեանն ամուսնացել է «Տալիթա Կումի» որբանոցի քոյրերից մէկի հետ և դարձել Բողոքական եկեղեցու հետևորդ, որի պատճառով տեղի հայ համայնքն այլևս նրան չէր ընդունում:
Studio pracovalo s kolegy (Daoud Sabonji, Mitri [1] ) a později se svým synem Hovhannesem Grigorjanem (1885-1950). Jeho fotografiím dominovaly portréty, zejména ve východním stylu. [2] Zákazníci byli obyvatelé Jeruzaléma : Židé, Arabové i Evropané, turisté, kteří byli uchváceni východním stylem fotografie.
1885 թուականին Կարապետ Գրիգորեանը հիմնում է Երուսաղէմի առաջին լուսանկարչատունը: Այն գտնւում էր քաղաքի պատմական փողոցներից մէկում՝ Յոպպէ փողոցում: Լուսանկարչատունն աշխատեցնում էր գործընկերների հետ (Դաուդ Սաբոնջի, Միտրի ևն[3]), իսկ յետագայում նաև որդու՝ Յովհաննէս Գրիգորեանի հետ (1885-1950): Նրա լուսանկարներում գերակշռում էին դիմանկարները՝ յատկապէս արևելեան ոճով արուած[4]: Յաճախորդները Երուսաղէմի բնակիչներն էին՝ հրեաներ, արաբներ, ինչպէս նաև ևրոպացիներ, զբօսաշրջիկներ, որոնց գերում էր լուսանկարների արևելեան ոճը:
V říjnu 1898 jeho fotograficky dokumentoval návštěvu německého císaře Viléma II. v Jeruzalémě [1] . Proto se pak v budoucnu pyšnil titulem „pruský fotograf královské rodiny.“ [2] .
1898 թուականի հոկտեմբերին իր լուսանկարներով վաւերագրել է Գերմանիայի Վիլհելմ Բ կայսեր այցը Երուսաղէմ[1]: Այդ պատճառով էլ յետագայում հպարտանում էր իր կոչմամբ՝ «Պրուսական արքայական տան լուսանկարիչ»[2]:
Grigorjan byl učitelem celé řady významných fotografů, včetně Khalila Raada. Raad si pak v 90. letech otevřel konkurenční studio a vztah mezi těmito dvěma rodinami byl napjatý.[1] Problémy skončily, když se Grigorjanův syn Hovhannes oženil s Raadovou neteří Najlou, která byla později nazývána „nevěstou míru“.
Գրիգորեանը եղել է յայտնի շատ լուսանկարիչների ուսուցիչ, որոնցից էր Խալիլ Ռաադը: Ռաադը 1890 թուականին լուսանկարչատուն էր բացել Գրիգորեանների լուսանկարչատան դիմաց, որից երկու ընտանիքների յարաբերութիւնները սրուել էին[1]: Անախորժութիւններն աւարտուեցին, երբ Գրիգորեանի որդին՝ Յովհաննէսն, ամուսնացաւ Ռաադի զարմուհու՝ Նաջելայի հետ, որին յետագայում կոչում էին «խաղաղութեան հարս»:
Dalším z Grigorjanových studentů byl Yaakov Ben-Dov, známý jako „průkopník izraelské kinematografie“.
Գրիգորեանի աշակերտներից է եղել նաև Յաակով Բեն-Դովը, որը յայտնի է որպէս «իսրայէլական շարժանկարի ռահվիրայ»:
Karapet Grigorjan zemřel v roce 1918 a byl pohřben na hoře Sion v Jeruzalémě na hřbitově protestantské církve . Další údaje, zemřel 11. prosince 1920, jak je napsáno v hrobě [1] . Po jeho smrti pokračoval jeho syn John jako fotograf až do roku 1948.
Կարապետ Գրիգորեանը մահացել է 1918 թուականին և թաղուած է Երուսաղէմի Սիոն սարի վրայ՝ Բողոքական եկեղեցու գերեզմանատանը: Այլ տուեալներով, մահացել է 1920 թուականի դեկտեմբերի 11-ին՝ ինչպէս գրուած է գերեզմանաքարին[5]: Նրա մահուանից յետոյ լուսանկարչական գործը շարունակել է որդին՝ Յովհաննէսը, մինչև 1948 թուականը: