Urata Rama (Viti, 20 de desembre de 1986) és una tiradora i professora kosovar. Membre del club Shooting Club-Jeton Ramaj de Viti, practica el tir olímpic des de 2003.[1] El 2012 va ser una de les sis atletes que el Comitè Olímpic Kosovar va proposar per participar als Jocs Olímpics d'estiu però el Comitè Olímpic Internacional no va permetre que els esportistes kosovars hi participessin, a excepció de la judoka Majlinda Kelmendi, que ho va fer amb Albània.
Urata Rama (Viti, 20 dhjetor 1986) është një qitëse dhe profesoreshë nga Kosova, anëtare e Klubit të Shenjëtarisë Jeton Ramaj nga Vitia, pjesëmarrëse në garat olimpike që nga viti 2003.[1] Në vitin 2012 ai ishte një nga gjashtë atletët që Komiteti Olimpik i Kosovës kishte propozuar për të marrë pjesë në Lojërat Olimpike Verore, por Komiteti Olimpik Ndërkombëtar nuk i lejojë atletët kosovarë të merrnin pjesë, me përjashtim të xhudistes Majlinda Kelmendi, e cila ishte përfaqësues e Shqipërisë.
Va participar en els Jocs Europeus de 2015 celebrats a Bakú en la prova del rifle d'aire 10 metres.
Ajo u përfshi në Lojëra Europian 2015 , të mbajtura në Bakú në garën me pushkë ajrore nga 10 metra.
El 2016 va representar Kosovo als Jocs Olímpics d'estiu de 2016 en la mateixa categoria.
Në vitin 2016 ajo përfaqësonte Kosovën në Lojërat Olimpike Verore 2016 në Rio de Zhanejro në të njëjtën kategori.
El seu cosí, Lumturie Rama, també és tirador.[2]
Edhe kushërira e saj, Lumturie Rama, është gjithashtu një qitëse.[2]
Dassarètia era el país dels dassarets o dassaretis (llatí dassaretes), un poble il·liri de la vall del llac Lychnitis i les planes de l'actual Koritza.
Dasaretia ishte vendi i fisit ilir të dasaretëve, një krahinë ilire në luginën e liqenit Liknidos (Lyhnidos) dhe fushat e sotme të Korçës.
El país era muntanyòs a l'est mentre l'oest era pla.
Vendi ishte malor në lindje ndërsa perëndimi ishte i sheshtë.
Probablement incloïa Berat (l'antiga Antipàtria) i la zona muntanyosa entre Berat i Koritza; darrere de les muntanyes vivien els taulantis, bil·lions i caons d'Epir.
Ndoshta përfshinte edhe qytetin Beratin (ish-Antipatria) dhe zonën malore midis Beratit dhe Korçës; Prapa maleve jetonin taulantët, bylinët dhe kaonët e Epirit.
Al nord vivien els eordetis i penestes i una part dels Taulantis, i a l'est les muntanyes feien frontera amb el país dels pelagons, brigis o orestes.
Në veri jetonin eordët dhe penestët dhe një pjesë e taulantëve, pastaj në lindje vinin viset malore si një lloj kufiri me vendin e Pellagonisë, brigët ose orestët.
El cònsol romà Sulpicius a la campanya del 200 aC contra el rei Filip de Macedònia va sortir d'Apol·lònia, va passar per Dassarètia i va arribar al districte dels Lincestes.
Konsulli romak Sulpicius në fushatën e vitit 200 para Krishtit kundër mbretit Filip të Maqedonisë ishte nisur nga Apollonia, duke kaluar nëpër Dasaretia dhe arriti në rrethin e Linkestëve.
Quant es va fer la pau després de la batalla de Cinoscèfals, la Dassarètia, amb capital a Lychnidus, fou donada al príncep il·liri Pleuratus, fill de Scardilaides, el príncep que s'havia enfrontat amb Filip de Macedònia.
Kur u nënshkrua paqja pas Betejës së Cynoscephalus, Dasaretia, me kryeqytetin e saj në Lyhnid, iu dha princit ilir Pleuratit, biri i Skerdilaidit, që ishte përballur me Filipin e Maqedonisë.
Les ciutats principals eren Lychnidus, Gerunium, Antipàtria (les tres de la tribu dels foebatis), Orgessus (de la tribu dels pissantinis), Corragum, Codrion, Ilium, Creonium, Gerus, Enchelariae, Cerax, Sation i Boii.
Qytetet kryesore ishin Liknidi, Gerunium, Antipatrea (që të tria nga fisi fobeatis), Orgesët (nga fisi i pisantinëve), Corragum, Codrion, Ilium, Creonium, Gerus, Enchelariae, Cerax, Sation dhe Boii. Shih edhe Liknidos Dasaretët Taulantët
Els mentors (mentores, Μέντορες) foren una tribu de Libúrnia que vivia a la costa enfront del qual hi havia tres illes anomenades Mentòrides que probablement corresponen a Pago, Osero i Arbe.
Mentorët (Mentores, Μέντορες) ishin një fis ilir Liburnian që jetonte në bregdetin përpara të cilit kishte tre ishuj të quajtur Mentòrides të cilët ndoshta korrespondojnë me Pago, Oser dhe Arbe. Mentorët janë një fis antik ilir të cilët i përmend gjeografi grek i shekullit VI p.e.s. Hekateu i Miletit e po ashtu edhe historiani grek i shekullit V p.e.s.
Els nestes (nesti o nestaei) foren un poble d'Il·líria que vivia a la vora del riu Nestus amb capital a la vila de Nesti.
Nestët (Nesti ose nestaei) ishin një fis antik ilire që jetonte në luginën e lumit Nestus me kryeqytetin e tyre të njohur si Nesti. Shih edhe Ilirët dhe Iliria Lista e fiseve antike ilire Lista e qyteteve antike në Iliri
Els serrapils (en llatí serrapilli) eren un poble il·liri que vivia a la regió del riu Dravus a Pannònia, que només menciona Plini el Vell.
Serrapilet ( latinisht serrapilli ) ishin një fis ilir që jetonte në rajonin e lumit Drava të Panonisë, të përmendur vetëm nga Plini Plaku .
Segons alguns autors, el seu nom podria haver-se conservat en el de la ciutat de Pilisch, però és només una conjectura.[1]
Sipas disa autorëve, emri i tij mund të jetë ruajtur në emrin e qytetit Pilisch, por që konsiderohet se është vetëm një hamendje. [1]
Referències
Shih edhe Iliria Dardania Mbretëria e Ilirisë Lista e fiseve antike ilire Referimet
Els tricornensis (tricornensii) foren un poble d'ètnia incerta, que vivien a l'alta Mèsia, prop de la frontera amb Il·líria.
Trikornensët ( tricornensii ) ishin një popull me etni të pasigurt, që jetonin në Mesinë e lartë, pranë kufirit me Ilirinë .
La capital fou Tricornium (grec Trikornion), probablement l'actual localitat sèrbia de Ritopek.[1][2]
Kryeqyteti ishte Trikornium (greqisht Trikornion), ndoshta qyteti aktual serb i Ritopekut . [1] [2]
Referències
Referimet
Caravanti o Caravantius era germanastre del rei Gentius d'Il·líria.
Karavanti ose Karavantini ishte gjysmëvëllai i mbretit Genti të Ilirisë. Biografia
Gentius tenia un germà, Plator i un mig germà (per part de mare), aquest Caravantius, però el rei no li tenia molta confiança, ja que el seu pare era d'extracció humil.
Genti kishte një vëlla, Platorin dhe një gjysmëvëlla (nga ana e nënës së tij), Karavantin, por mbreti nuk kishte shumë besim tek ai, pasi babai i tij ishte i përulur.
Però encara es fiava menys de Plator, al que va fer matar junt amb els seus dos fills Ettritus i Epicadus.[1]
Por ai ende mbështetej më pak te Platori, të cilin më vonë edhe e vrau së bashku me Ettritin dhe Epikadin. [1]
Durant la tercera guerra il·líria, quan els romans es van presentar a Il·líria el rei va reunir el seu exèrcit (uns 15.000 homes) al riu Lissus.
Gjatë Luftës së Tretë Ilire, kur romakët u paraqitën në Iliri, mbreti mblodhi ushtrinë e tij (rreth 15.000 burra) në Lisus .
Caravantius amb 1.000 infants i 500 cavallers va ser enviat contra els cavis, un poble il·liri que no obeïa a Gentius, que mentrestant va avançar cap a Bassània, una ciutat a pocs quilòmetres del Lissus.
Karavanti me 1000 këmbësorë dhe 500 kalorës u dërgua kundër kavëve, një fis ilir që nuk i bindej Gentit, i cili ndërkohë përparoi në Basania, një qytet disa milje larg Lisus .
Els cavis eren favorables als romans i quan Caravanti els va demanar de sotmetre's van preferir aguantar un setge i no rendir-se; no obstant la ciutat de Durnium, una de les dels cavis, va obrir portes a Caravanti, però una ciutat que es deia Caravandis, els hi va tancar i quan va atacar la rodalia i va saquejar els camps va patir nombroses baixes.
Shpellat ishin të favorshme për romakët dhe kur Karavanti u kërkoi atyre të nënshtroheshin, ata preferuan të duronin një rrethim dhe të mos dorëzoheshin; megjithatë qyteti Durnium, një nga ato shpellat, hapi dyert për Karavantin, por një qytet që quhej Karavandis, i mbylli dyetë për ta dhe kur u sulmua pësoi humbje të shumta.
Els romans estaven, mentre, acampats al riu Genesus i se'ls havien reunit contingents del ballins, els apol·loniats i els dirraquians, i es van assabentar d'una possible aliança entre Perseu de Macedònia i Gentius i van decidir començar les hostilitats.
Romakët, ndërkohë, kishin fushuar në lumin Genesus dhe ishin mbledhur nga kontingjentet e Ballinëve, Apollonëve dhe Dirakianëve dhe pasi mësuan për një aleancë të mundshme midis Perseut të Maqedonisë dhe Gentit vendosën të fillonin konfrontimet.
El pretor Luci Anici Gal, que era a Apol·lònia, es va reunir amb el gros de les forces romanes al Genesus que dirigia Appi Claudi (primavera del 168) aportant a més a més 2000 infants i 200 cavallers dels partins (parthini) dirigits per Epicadus (infanteria) i Algalus (cavalleria).[2]
Pretori Lucius Anicius Gal, i cili ishte në Apolloni, u takua me pjesën më të madhe të forcave romake në Genesus të udhëhequr nga Appius Claudius (në pranverë 168 ) duke sjellë gjithashtu 2000 këmbësorë dhe 200 kalorës parthinë të udhëhequr nga Epikadi (këmbësori) dhe Algalus (kalorësi). [1]
Per una manca d'un part del text de Titus Livi els fets no són prou coneguts, però no hi ha dubte que els romans van derrotar els il·liris i Caravanti va ser fet presoner.
Për mungesën e një pjese të tekstit të Titus Livit faktet nuk dihen sa duhet, por nuk ka dyshim se romakët mundën ilirët dhe Karavanti u kap rob.
Tant ell com el rei Gentius i altres membres de la família reial van desfilar durant les celebracions del triomf d'Anici Gal.[3]
Ai dhe mbreti Genti dhe anëtarë të tjerë të familjes mbretërore parakaluan gjatë festimeve të triumfit të Anici Galit. [1] Shih edhe Iliria Genti Mbretëria e Ilirisë Lista e personaliteteve ilire
El Naturalisme pedagògic també conegut com a educació natural, és un corrent que impulsa les primeres idees contemporànies sobre l'educació, aquestes neixen com a resposta als plantejaments del Renaixement, la Il·lustració i la Revolució Francesa.
Pedagogjia natyraliste ose natyralizmi pedagogjik, është një rrymë që promovon idetë e para bashkëkohore për arsimin, të cilat kanë lindur në përgjigje të qasjeve të Rilindjes, Iluminizmit dhe Revolucionit Francez .
Aquest corrent va ser ben vist a Europa, els EUA i Amèrica del Surd, lloc on van ser les arrels pel desenvolupament de l'Escola Nova, les principals característiques d'aquestes són: la llibertat de l'infant, l'autoactivitat, el laïcisme i la coeducació (Luque, 2006).[1]
Kjo rrymë u prit mirë në Evropë, SHBA dhe Amerikën e Jugut, ku ishin rrënjët e zhvillimit të Shkollës së Re, karakteristikat kryesore të së cilave janë: liria e fëmijës, vetë-veprimtaria, laiciteti dhe bashkë-arsimi. Luque, 2006). [1] Hyrje
La principal base del naturalisme pedagògic és el pensament que l'home és bo per naturalesa.
Baza kryesore e natyralizmit pedagogjik është mendimi se njeriu është i mirë nga natyra.
Des del punt de vista educatiu el mestre ha d'intentar intervenir el mínim possible en l'educació de l'infant, ja que d'aquesta manera el nen/a mostrarà de manera natural els seus interessos.
Nga pikëpamja pedagogjike, mësuesi duhet të përpiqet të ndërhyjë sa më pak në edukimin e fëmijës, sepse në këtë mënyrë fëmija do të tregojë natyrshëm interesat e tij.
En definitiva l'experimentació, l'acció dels infants per sobre de la paraula i el contacte amb la natura són punts claus en l'educació dels infants.
Me pak fjalë, eksperimentimi, veprimi i fëmijëve mbi fjalën dhe kontakti me natyrën janë pika kyçe në edukimin e fëmijëve.
(Chávez, Deler & Suárez, 2009).[2]
(Chávez, Deler & Suarez, 2009). [1]
Jean Jacques Rousseau va escriure un total de 27 llibres entre els anys 1742 i 1781, dels quals es destaquen tres situats en el corrent del naturalisme pedagògic.
Jean Jacques Rousseau shkroi gjithsej 27 libra midis viteve viteve 1742 dhe 1781, tre prej të cilëve në rrymën e natyralizmit pedagogjik dallohen këto:
Julie ou la Nouvelle Héloïse (Júlia o la nova Eloisa), 1761
Julie ou la Nouvelle Heloise (Júlia ose Eloisa e Re) , 1761
Novel·la romàntica publicada l'any 1761, escrita per Rosseau quan va estar invitat a Chevrette, el nord de París, per madame d'Épinay.
Romani romantik i botuar në vitin 1761, shkruar nga Rosseau kur ishte i ftuar në Chevrette, në veri të Parisit, nga Madame d'Epinay.
L'obra parla sobre l'amor impossible de Júlia d'Étange i el seu mestre de nivell socioeconòmic baix.
Shfaqja flet për dashurinë e pamundur të Julia d'Étange dhe mësueses së saj të ulët socio-ekonomike.
El llibre està format per un prefaci i sis parts on es mostren una sèrie de cartes entre dos amants on es relata el seu amor.
Libri përbëhet nga një parathënie dhe gjashtë pjesë që tregojnë një seri letrash midis dy të dashuruarve që tregojnë dashurinë e tyre.
Tot i ser una novel·la de caràcter romàntic trobem un rerefons de caràcter didàctic i filosòfic (Rousseau, 1836).[7]
Pavarësisht se është një roman romantik, ne këtu gjejmë një sfond didaktik dhe filozofik (Rousseau, 1836). [1]
Du contrat social, ou principes du droit politique (El contracte social), 1762
Kontrata shoqërore, ose Parimet e ligjit politik (El contracte social) , 1762
Émile, ou De l'éducation (L'emili o de l'educació), 1762
Emile, ou De l'education (Emili ose edukimi) , 1762
Obra composta per cinc llibres de caràcter filosòfic que parlen sobre la naturalesa de l'ésser humà.
Një vepër e përbërë nga pesë libra të natyrës filozofike që flasin për natyrën e qenieve njerëzore.
Rousseau mostra la seva concepció sobre l'educació de l'infant, aquesta ha de seguir un curs natural, que està dividit en cinc etapes (Nassif, 1962)[9]
Rousseau tregon konceptimin e tij për arsimin dhe edukimin e fëmijës, ai duhet të ndjekë një rrjedhë natyrore, e cila ndahet në pesë faza (Nassif, 1962) [1]
Capítol I: És el període de lactància dels infants, comporta dels 0 als 2 anys.
Kreu I: Është periudha e ushqyerjes me gji të fëmijëve, nga 0 deri në 2 vjeç.
Capítol II: Període d'infància, dels 2 als 12 anys.
Kapitulli II: Periudha e fëmijërisë, nga 2 deri në 12 vjeç.
Parla sobre l'adquisició de la parla i el sistema de locomoció.
Ai flet për përvetësimin e të folurit dhe sistemin e lëvizjes.
Capítol III: Període dels 12 als 15 anys.
Kapitulli III: Periudha nga 12 deri në 15 vjet.
Parla del coneixement mitjançant l'auto experiència.
Flitet për njohuritë përmes vetë-përvojës.