La mina de carbó de Miike (三池炭鉱, , Miike Tankō?) també coneguda com a mina de carbó de Mitsui Miike (三井三池炭鉱, Miike Tankō), va ser la mina de carbó més gran del Japó.
A mina de carbó de Miike (三池炭鉱, , Miike Tankō?) tamén coñecida como a mina de carbón de Mitsui Miike (三井三池炭鉱, Miike Tankō), foi a mina de carbón meirande do Xapón.
Estava situada a la zona de Ōmuta a la prefectura de Fukuoka i Arao, Prefectura de Kumamoto.[1] Forma part de la llista del patrimoni de la Humanitat per la UNESCO des de juliol de l'any 2015 dins del conjunt «Llocs de la revolució industrial de l'era Meiji al Japó: siderúrgia, construccions navals i extracció d'hulla».[2]
Estaba situada preto das cidades de Ōmuta, na prefectura de Fukuoka, e Arao, na prefectura de Kumamoto.[1] Forma parte da lista do patrimonio da Humanidade da UNESCO desde xullo de 2015 dentro do conxunto «Lugares da revolución industrial da era Meiji no Xapón: siderurxia, construccións navais e extracción de hulla».[2]
L'explotació de la mina va començar durant l'era Kyōhō sota el control del clan Tachibana.[3] Va ser nacionalitzada el 1872 pel Govern de Meiji[4][3] i el zaibatsu Mitsui en va pendre el comandament el 1899.[1] La mina va ser tancada el 1997 amb efectes devastadors sobre l'economia local.[5][1]
A explotación da mina encomezou durante a era Kyōhō baixo o control do clan Tachibana.[3] No ano 1872 o goberno Meiji nacionalizouna[4][3] e en 1899 o zaibatsu Mitsui fíxose co seu control.[1] A mina pechou en 1997 arrasando a economía local.[5][1]
Catàstrofe
Catástrofe
El 9 de novembre de 1963 va tenir lloc una explosió accidental en la qual 458 persones van morir per l'explosió i 438 per intoxicació per monòxid de carboni.
O 9 de novembro de 1963 acaeceu unha explosión accidental na que merreron 458 directamente pola detonación e 438 a causa da intoxicación por monóxido de carbono.
Molts dels supervivents van patir greus i permanents lesions cerebrals.[4]
Moitos dos sobreviventes quedaron afectados por lesións cerebrais graves e permanentes.[4]
Seu de l'ICFO al Parc Mediterrani de la Tecnologia, Castelldefels.
Sede do ICFO no Parque Mediterráneo da Tecnoloxía, en Castelldefels (Barcelona).
L'Institut de Ciències Fotòniques (ICFO) és un centre de recerca especialitzat en fotònica, la ciència que estudia la llum.
O Instituto de Ciencies Fotónicas (ICFO) é un centro de investigación especialitzado en fotónica, a ciencia que estuda a luz.
Va ser creat a Barcelona el març del 2002 pel Departament d'Universitats, Recerca i Societat de la Informació de la Generalitat de Catalunya i per la Universitat Politècnica de Catalunya.
Creárono en Barcelona, en marzo de 2002, o Departamento de Universidades, Investigación e Sociedade da Información da Xeneralidade de Cataluña e a Universidade Politécnica de Cataluña.
L'ICFO és al Parc Mediterrani de la Tecnologia, a Castelldefels, a l'àrea metropolitana de Barcelona, en un edifici de 9.000 metres quadrats.
O ICFO está no Parque Mediterráneo da Tecnoloxía, en Castelldefels, na área metropolitana de Barcelona, nun edificio de 9.000 metros cadrados.
Compta amb prop de de dos centenars investigadors. L'any 2014, quan completi la seva fase d'expansió, l'Institut comptarà amb més de tres centenars investigadors que treballaran en vint-i-cinc grups de recerca diferents.
Desde que en 2014 completou a súa fase de expansión, conta con preto de trescentos investigadores , que traballan en vinte e cinco grupos de investigación diferentes.
L'Institut té com a objectiu la recerca, la docència i l’impuls del sector industrial en l'àmbit de les ciències de la llum i de totes les disciplines en què la fotònica tingui incidència, com ara les nanotecnologies òptiques, les tecnologies de la informació, la biotecnologia, les ciències de la salut i de la vida, les tecnologies de la informació quàntica i els sistemes làser.
O Instituto ten como obxectivo a investigcación, a docencia e o pulo do sector industrial no eido das ciencias da luz e de todas as disciplinas nas que a fotónica teña incidencia, como neste momento as nanotecnoloxías ópticas, as tecnoloxías da información, a biotecnoloxía, as ciencias da saúde e da vida, as tecnoloxías da información cuántica e os sistemas láser.
Duu a terme recerca puntera en aquests camps i forma científics i tecnòlegs especialitzats en aquests camps científics.
Desenvolve investigación punteira nestes terreos e forma científicos e tecnólogos especializados nestes eidos científicos.
L'ICFO col·labora amb centres de recerca líders, universitats, hospitals i un seguit d'empreses privades d'àmbit local i d'arreu del món.
O ICFO colabora con centros de investigación líderes, universidades, hospitais e unha chea de empresas privadas de ámbito local e arredor do mundo.
Acull vint grups de recerca que treballen en més de cinquanta laboratoris.
Acolle vinte grupos de investigación que traballan en máis de cincuenta laboratorios.
Compta, entre d'altres, amb un laboratori de fabricació nanofotònica, un laboratori de microscòpia i nanoscòpia de llum d'alta resolució i un laboratori d'enginyeria avançada.
Conta, entre outros, cun laboratorio de fabricación nanofotónica, un laboratorio de microscopía e nanoscopía de luz de alta resolución, e un laboratorio de enxeñaría avanzada.
La recerca a l'ICFO està organitzada en quatre àrees: fotònica no lineal, fotònica quàntica, nanofotònica i biofotònica.
A investigación no ICFO está organizada en catro áreas: fotónica non lineal, fotónica cuántica, nanofotónica e biofotónica.
Així doncs, l'ICFO realitza recerca en diferents camps de les ciències fotòniques, incloent-hi la informació quàntica, dispositius nanofotònics, detecció remota, comunicacions òptiques, optoelectrònica, biofotònica i òptica biomèdica.
Xa que logo, o ICFO desenvolve investigación en diferentes eidos das ciencias fotónicas, incluíndo a información cuántica, dispositivos nanofotónicos, detección remota, comunicacións ópticas, optoelectrónica, biofotónica e óptica biomédica.
Fonts
Fontes
Pàgina Oficial de l'ICFO
Páxina oficial do ICFO
Roy Thomas Baker (nascut el 10 de novembre de 1946, a Hampstead, Londres, Anglaterra) és un productor musical, compositor de cançons, arreglador i governador de la Recording Academy, guanyador de múltiples premis.
Roy Thomas Baker (nado o 10 de novembro de 1946 en Hampstead, Londres, (Inglaterra) é un produtor musical, compositor, arranxador e directivo da Recording Academy, gañador de múltiples premios.
Ha produït diversos discs de rock i pop que han arribat als certificats de platí i or des de la dècada del 1970 fins avui en dia.[1]
Produciu diversos discos de rock e pop que chegaron a ser disco de ouro e disco de platino desde a década de 1970 ata hoxe.[1]
Carrera
Carreira
Baker va començar la seva carrera a Decca Records a Anglaterra als 14 anys.
Baker comezou a súa carreira en Decca Records, en Inglaterra, aos 14 anos.
Encoratjat pel productor musical Gus Dudgeon aviat es va moure a Trident Studios, on va treballar amb grans productors musicals, com Gus Dudgeon, Tony Visconti, Mick Jagger i Keith Richards, Frank Zappa i amb grups com The Rolling Stones, David Bowie, The Who, Gasolin', Nazareth, Santana, Mothers Of Invention, Be Bop Deluxe, Free i T. Rex.
Alentado polo produtor musical Gus Dudgeon, axiña cambiou a Trident Studios, onde traballou con grandes produtores musicais, como Gus Dudgeon, Tony Visconti, Mick Jagger e Keith Richards, e Frank Zappa, e con grupos como The Rolling Stones, David Bowie, The Who, Gasolin', Nazareth, Santana, Mothers Of Invention, Be Bop Deluxe, Free e T. Rex.
Després de co-fundar Neptune (companyia de gravació de Trindent), Baker va conèixer un grup que seria conegut com a Queen.
Logo de cofundar Neptune (compañía de gravación de Trident), Baker coñeceu un grup que sería coñecido como Queen.
Va començar una relació de treball que va acabar amb cinc àlbums i premis – incloent un Grammy i el premi rècord Guiness al millor senzill, Bohemian Rhapsody.
Comezou unha relación de traballo que acabou con cinco álbums e moitos premios, incluíndo un Grammy e o premio Récord Guiness ao mellor sinxelo: Bohemian Rhapsody.
Baker viu a Los Angeles i al seu estudi de gravació a Arizona.
Baker vive en Los Angeles e no seu estudio de gravación en Arizona.
Està casat amb l'executiva d'entreteniment i ex-actriu que va fer El Padrí Tere Baker.
Está casado coa executiva do entretemento e exactriz Tere Baker.
Àlbums d'estudi
Álbums de estudio
Any Títol UK [1] DE [2] 1987 Shove It 58 - 1990 Mad, Bad and Dangerous to Know - 48 1991 Blue Rock - -
Ano Título Reino Unido [1] Alemaña [2] 1987 Shove It 58 - 1990 Mad, Bad and Dangerous to Know - 48 1991 Blue Rock - -
Singles
Sinxelos
Any Títol UK [1] DE [2] Àlbum 1987 "Cowboys and Indians" 74 - Shove It 1988 "Shove It" 83 - "Heaven for Everyone" 84 68 "Manipulator" - - non-album single 1990 "Power to Love" 83 - Mad, Bad and Dangerous to Know "Liar" - - "Final Destination" - - 1991 "New Dark Ages" - - Blue Rock "Life Changes"
Ano Título Reino Unido [1] Alemaña [2] Álbum 1987 "Cowboys and Indians" 74 - Shove It 1988 "Shove It" 83 - "Heaven for Everyone" 84 68 "Manipulator" - - Non pertence a ningún. 1990 "Power to Love" 83 - Mad, Bad and Dangerous to Know "Liar" - - "Final Destination" - - 1991 "New Dark Ages" - - Blue Rock "Life Changes"
Queenpedia – The Cross, llista completa cançons The Cross fan site
Queenpedia: The Cross. Listaxe completa de cancións Web dos fans de The Cross
The Cross va ser una banda de rock anglesa liderada per Roger Taylor, conegut per ser el bateria de Queen.
The Cross foi unha banda de rock inglesa liderada per Roger Taylor, coñecido por ser o batería de Queen.
La banda va estar activa des de 1987 fins al 1993, coincident durant anys amb el projecte de Queen, i publicant en aquest període tres àlbums d'estudi.
A banda estivo activa desde 1987 ata 1993, coincidindo durante anos co proxecto de Queen, e publicou nese período tres álbums de estudio.
Roger Taylor deixa la bateria i lidera la banda com a guitarrista rítmic i vocalista principal.
Roger Taylor deixa a batería e lidera a banda como guitarrista rítmico e vocalista principal.
En el seu llançament debut, la banda de rock clàssic incorpora influències de dansa que elimina als seus dos discs següents.
No seu lanzamento, a banda de rock clásico incorpora influencias de danza que elimina logo nos seus dous discos seguintes.
La banda mai va gaudir de molt èxit comercial, però segueix mantenint un cert interès entre els aficionats de Queen i de Roger Taylor.
A banda non chegou a ter nunca mopito éxito comercial, pero seguiu mantendo un certo interese entre os seguidores de Queen e de Roger Taylor.
Smile era un grup de música activa des del 1968 al 1970, format per Tim Staffel, Brian May i Roger Taylor (aquests dos últims més tard integrants de Queen).
Smile foi un grupo de música activo desde 1968 a 1970, formado por Tim Staffel, Brian May e Roger Taylor (estes dous últimos despois integrantes de Queen).
Va ser una de les bandes que havia enlluernat al jove Farrokh Bulsara, conegut avui dia com Freddie Mercury.[2] Tenien temes una mica foscos per a l'època, però són pocs els enregistraments que es poden aconseguir en l'actualitat.
Foi unha das bandas que no seu día abraiara a un rapaz chamado Farrokh Bulsara, coñecido máis adiante como Freddie Mercury.[2]
Temes derivats a Queen
Temas derivados a Queen
Alguns dels temes més coneguts per aquesta formació, van acabar derivant a temes editats per Queen:
Algunhas das cancións máis coñecidas desta formación, acabaron converténdose en temas editados por Queen, como "April Lady", "Polar Bear", "Earth" ou "Doing all Right", este último gravado no primeiro disco de Queen e que foi a única canción de Smile que Queen seguiu interpretando.
Singels
Sinxelos
1969 - Earth / Step On Me (publicat només als Estats Units)
1969 - Earth / Step On Me (publicado só nos Estados Unidos).
Discos
Álbums
1982 - Gettin' Smile (publicat només al Japó el 1997, i a Bèlgica amb el títol Ghost of a smile) 1995 - In Nuce
1982 - Gettin' Smile (publicado só no Xapón en 1997 e en Bélxica co título Ghost of a smile). 1995 - In Nuce.
BBC: Queen - Birth of a Rock Legend
BBC: Queen - Birth of a Rock Legend.
André Masséna (it. Andrea Massena), Niça, 6 de maig de 1758 - París, 4 d'abril de 1817. Fou un militar francès, duc de Rivoli, príncep d'Essling i mariscal de l'Imperi.
André Masséna, nado o 6 de maio de 1758 en Niza e finado o 4 de abril de 1817 en París, foi un militar francés, duque de Rivoli, príncipe de Essling e mariscal do Imperio Francés.
Fou nomenat general el 1793. Amb l'exèrcit d'Itàlia participà en les batalles de Millesimo, Montenotte, Dego, Castiglione i del pont d'Arcola. La seva intervenció decidí les batalles de Lodi i de Rivoli.
Nomeado xeneral en 1793, co exército de Italia participou nas batallas de Millesimo, Montenotte, Dego, Castiglione e da ponte de Arcola, e a súa intervención decidiu as batallas de Lodi e de Rivoli.