Untitled Document

Бележки
Նշումներ

За биографията ѝ не се знае почти нищо. Името ѝ научаваме от добавките на епископ Михаил Деволски към хрониката на Йоан Скилица. Тя е починала преди 993 година, откогато датира известният Самуилов надпис от село Герман, Преспанско, поставен от Самуил в памет на родителите му и брат му Давид на гроба им.
Հռիփսիմե (հուն.՝ 'Ριψίμη) - ազգությամբ հայ բուլղարական կոմսուհի, Նիկողայոս կոմիտի կինն էր, Կոմսաձագերի արքայատոհմի անդամներ Դավիթի, Մովսեսը, Ահարոնի և կայսր Սամուելի մայրը: Կենսագրությունից համարյա ոչինչ հայտնի չէ, անունը մեզ է հասել եպիսկոպոս Միխայիլ Դեվոլսկիի կողմից Հովհաննես Սկիլիցեսի Ժամանակագրության մեջ ավելացումների շնորհիվ: Հիմնվելով Պրեսպա լճի մոտակայքում կայսր Սամուելի թողած արձանագրությունից, որտեղ հիշատակում է ծնողներին, ենթադրվում է, որ մահացել է 993 թվականին:

Тя е носела името на особено популярната в Армения Света Рипсиме, загинала мъченически през 290 година. Този факт служи като аргумент на тезата за арменския произход на охридската династия.[1][2] Съществува предположение, че Рипсимия е дъщеря на цар Ашот II и Мария от Качум.[3]
Կրել է Հայաստանում հայտնի Սուրբ Հռիփսիմեի անունը: Այս հանգամանքը և իր ամուսնու հայազգի լինելու վկայությունները ծառայում են որպես փաստարկ Հռիփսիմեի հայկական ծագման վերաբերյալ:[1][2] Ենթադրվում է, որ կոմսուհի Հռիփսիմեն Աշոտ II-ի և թագուհի Մարիամի դուստրն էր:[3]

Рипсимия българска аристократка Рипсимия Самуиловият надпис от 993 година Родена: 10 век Починала: преди 993
Հռիփսիմե

Вижте пояснителната страница за други значения на Момина крепост.
Момина крепост (пояснение) Момина крепост

Момина крепост
Օրիորդաց ամրոց

От 1 юли 2014 г. е председател на Зоналния съвет на БФС във Велико Търново, след като работи там известно време като координатор.[1][4]
2014 թվականի հուլիսի 1-ից Բուլղարիայի ֆուտբոլային միության Վելիկո Տիռնովոյի գոտու խորհրդի նախագահն էր, որոշ ժամանակ այնտեղ աշխատել է որպես համակարգող[1][2]։ Մահ

Лекарите не скриват, че има сериозна опасност за живота му. Препоръчват пълна промяна на начина му на живот, като му назначават и постоянно лечение. Иванов спира тютюнопушенето, но въпреки това умира месеци по-късно, на 13 февруари 2016 г., в дома на приятелката си в село Самоводене, област Велико Търново, от масивен инфаркт.[5][6][7][8][9]
2015 թվականին իր 50-ամյակը մեծ շուքով նշելուց օրեր անց Տրիֆոն Իվանովը սրտամկանի ինֆարկտ է տանում։ Նրա մոտ ախտորոշվում է սրտի իշեմիկ հիվանդություն, նա վիրահատվում է , տեղադրվում է ստենտ։ Բժիշկները չեն թաքցնում, որ նրա կյանքին լուրջ վտանգ է սպառնում։ Նրանք խորհուրդ են տալիս լիովին փոխել ապրելակերպը և նշանակում են մշտական բուժում։ Իվանովը դադարում է ծխելը, բայց, այնուամենայնիվ, մահանում է ամիսներ անց ՝ 2016 թվականի փետրվարի 13-ին, իր ընկերուհու տանը՝ Վելիկո Տիռնովոյի մարզի Սամովոդենե գյուղում՝ սրտամկանի ինֆարկտից[1][2][3][4][5]։

Статистика по сезони
Վիճակագրություն

Национален отбор по футбол на България Година Мачове Голове 1988 9 1 1989 7 1 1990 4 0 1991 6 1 1992 6 0 1993 5 1 1994 12 1 1995 8 0 1996 9 0 1997 5 1 1998 5 0 Общо 76 6
Բուլղարիայի ֆուտբոլի ազգային հավաքական Թվական Խաղեր Գոլեր 1988 9 1 1989 7 1 1990 4 0 1991 6 1 1992 6 0 1993 5 1 1994 12 1 1995 8 0 1996 9 0 1997 5 1 1998 5 0 Ընդհանուր 76 6

Голове за Националния отбор по футбол на България # Дата Място Съперник Отбелязва за Краен резултат Повод 1 13 април 1988 стадион „Черноморец“, Бургас, България ГДР 1–1 1 – 1 Приятелска среща 2 11 октомври 1989 стадион „Юрий Гагарин“, Варна, България Гърция 1–0 4 – 0 Квалификации за СП 1990 3 22 май 1991 стадион „Стадио Олимпико“, Сервале, Сан Марино Сан Марино 0–1 0 – 3 Квалификации за ЕП 1992 4 14 април 1993 стадион „Ернст Хапел“, Виена, Австрия Австрия 2–1 3 – 1 Квалификации за СП 1994 5 14 декември 1994 стадион „Кардиф Армс Парк“, Кардиф, Уелс Уелс 0–1 0 – 3 Квалификации за ЕП 1996 6 10 септември 1997 стадион „Васил Левски“, София, България Русия 1–0 1 – 0 Квалификации за СП 1998
Գոլերը Բուլղարիայի ֆուտբոլի ազգային հավաքականի համար # Ամսաթիվ Տեղ Մրցակից Հաշիվ Վերջնարդյունք Պատճառ 1 13 ապրիլի, 1988 «Չեռնոմորեց» մարզադաշտ, Բուրգաս, Բուլղարիա ԳԴՀ 1–1 1–1 Ընկերական հանդիպում 2 11 հոկտեմբերի, 1989 «Յուրի Գագարին» մարզադաշտ, Վառնա, Բուլղարիա Հունաստան 1–0 4–0 ԱԱ 1990 որակավորում 3 22 մայիսի, 1991 «Ստադիո Օլիմպիկո» մարզադաշտ, Սերվալե, Սան Մարինո Սան Մարինո 0–1 0–3 ԵԱ 1992 որակավորում 4 14 ապրիլի, 1993 «Էռնստ Հապել» մարզադաշտ, Վիեննա, Ավստրիա Ավստրիա 2–1 3–1 ԱԱ 1994 որակավորում 5 14 դեկտեմբերի, 1994 «Քարդիֆ Արմս Պարկ» մարզադաշտ, Քարդիֆ, Ուելս Ուելս 0–1 0–3 ԵԱ 1996 որակավորում 6 10 սեպտեմբերի, 1997 «Վասիլ Լևսկի» մարզադաշտ, Սոֆիա, Բուլղարիա Ռուսաստան 1–0 1–0 ԱԱ 1998 որակավորում

Трифон Маринов Иванов (27 юли 1965 – 13 февруари 2016 г.) е български футболист, най-добрият централен защитник в историята на българския футбол. Избран е в идеалния отбор на България за всички времена. Част от златното поколение на Българския национален отбор, което се класира на 4-то място на Световното първенство през 1994 г. в САЩ.
Տրիֆոն Մարինով Իվանով (Трифон Маринов Иванов, ), բուլղարացի ֆուտբոլիստ, բուլղարական ֆուտբոլի պատմության լավագույն կենտրոնական պաշտպաններից մեկը։ Նա ընդգրկվել է Բուլղարիայի բոլոր ժամանակների լավագույն խաղացողների հավաքականում։ Բուլղարիայի ազգային հավաքականի ոսկե սերնդի մի մասն է, որը 4-րդ տեղն է գրավել ԱՄՆ-ում կայացած 1994 թվականի աշխարհի առաջնությունում։ Նա մասնակցել է նաև Եվրո-96-ին և 1998 թվականին Ֆրանսիայում կայացած Աշխարհի առաջնությանը, որտեղ նա թիմի ավագն էր: Իվանովը Բուլղարիայի հավաքականի կազմում անցկացրել է 76 հանդիպում և խփել 6 գոլ։

Източници
Ծանոթագրություններ

Външни препратки
Արտաքին հղումներ

Trifon Ivanov, профил във football.info Bulgaria – Record International Players, RSSSF Трифон Иванов – Идол за цяло едно поколение! (видео), последна редакция: 13.02.2016, 22:08 ч.
Տրիֆոն Իվանով. պրոֆիլը football.info-ում Բուլղարիա. խաղացողների միջազգային ռեկորդները, RSSSF Трифон Иванов – Идол за цяло едно поколение! (տեսանյութ)

На клубно ниво Трифон Иванов играе за Етър (Велико Търново), ЦСКА (София), испанския Бетис, швейцарския Ньошател Ксамакс, австрийските Рапид Виена, Аустрия Виена и Флоридсдорфер. Прекратява състезателната си кариера на 36 години през 2001 г.
Ակումբային մակարդակով Տրիֆոն Իվանովը խաղացել է «Էտիր» (Վելիկո Տիռնովո), ԲԿՄԱ (Սոֆիա), իսպանական «Բետիս», շվեյցարական «Նյոշատել Քսամաքս», ավստրիական «Ռապիդ» (Վիեննա), «Աուստրիա Վիեննա» և «Ֆլորիդսդորֆեր» ակումբներում։ Ֆուտբոլիստի կարիերան ավարտել է 36 տարեկանում՝ 2001 թվականին[…]։

Трифон Иванов е роден в село Горна Липница, Великотърновско, на 27 юли 1965 година. Когато е 4-годишен, семейството му се премества във Велико Търново. На 11 г. той постъпва в спортно училище в града.
Տրիֆոն Իվանովը ծնվել է 1965 թվականի հուլիսի 27-ին Վելիկո Տիռնովոյի մարզի Գոռնա Լիպնիցա գյուղում։ Երբ նա եղել է 4 տարեկան, ընտանիքը տեղափոխվել է Վելիկո Տիռնովո։ 11 տարեկանում նա ընդունվել է քաղաքի մարզադպրոց։ Սկսել է խաղալ որպես կենտրոնական հարձակվող[1]։

Иванов започва да играе футбол като юноша на Етър (Велико Търново), където поставя началото на своята професионална кариера през 1983 г. Впоследствие преминава в състава на ЦСКА и играе за отбора през периода 1988 – 93 и през сезоните 1995/пр. и 1997 – 98. Бивш футболист на Реал Бетис (Севиля, Испания), Ньошател Ксамакс (Ньошател, Швейцария) и австрийските Рапид (Виена), ФК Аустрия (Виена), Фаворитнер и ФАК Аванти Интернешънъл.
Ակումբային կարիերա Իվանովը սկսել է ֆուտբոլ խաղալ 1983 թվականին «Էտիր» (Վելիկո Տիռնովո) ակումբի երիտասարդական թիմում, ինչը նրա մասնագիտական կարիերայի սկիզբն էր։ Այնուհետև նա տեղափոխվել է Սոֆիայի ԲԿՄԱ և ընդմիջումներով թիմում խաղացել մի քանի մրցաշրջան[1]։ Տարբեր տարիների նա խաղացել է նաև իսպանական «Բետիս», շվեյցարական «Նյոշատել Քսամաքս», ավստրիական «Ռապիդ» (Վիեննա), «Աուստրիա Վիեննա» և «Ֆլորիդսդորֆեր» ակումբներում։ Իսպանիայում խաղալիս նրան ցանկացել է ձեռք բերել «Բարսելոնան»։ 1993 թվականին այդ թիմի պաշտպան Ռոնալդ Կումանը հաճախ էր վնասվածք ստանում, և «Բարսելոնան» Տրիֆոն Իվանովին դիտարկում էր որպես նրան փոխարինողի, բայց, չնայած ֆուտբոլիստի մեծ ցանկությանը, «Բետիսի» նախագահը կտրականապես դեմ էր տեղափոխությանը, և ակումբի ղեկավարությունը հրաժարվեց նրան բաց թողնել[1][1]։ Իվանովը 1996 թվականին ճանաչվել էԲուլղարիայի տարվա ֆուտբոլիստ։ Նա Բուլղարիայի 1989, 1990 և 1992 թվականների չեմպիոն է, ինչպես նաև ԲԿՄԱ-ի կազմում զբաղեցրել երկրորդ (1993) և երրորդ տեղերը (1998), 1989 թվականի Ազգային գավաթի հաղթող[1]։ 1996 թվականին «Ռապիդի» հետ դարձել էԱվստրիայի չեմպիոն, 1997-ին՝ փոխչեմպիոն։ 1995 թվականի Շվեյցարիայի առաջնության բրոնզե մեդալակիր է «Քսամաքսի» կազմում։ 1996 թվականին «Ռապիդի» հետ հասել է Մինչև ՈՒԵՖԱ-ի Գավաթակիրների գավաթի եզրափակիչ։ Բուլղարիայի առաջնության A խմբում մասնակցել է 174 խաղի և խփել 21 գոլ[3]։ Ազգային հավաքական Բուլղարիայի ազգային հավաքականում Իվանովը խաղացել է 1988-1998 թվականներին՝ 76 խաղում խփելով 6 գոլ[1]։ Հավաքականի հետ նա զբաղեցրել է չորրորդ տեղը և բրոնզե մեդալներ է նվաճել Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներում կայացած 1994 թվականի աշխարհի առաջնությունում, որտեղ մասնակցել է 6 խաղի[4]։ 1996 թվականին մասնակցել է Անգլիայում կայացած Եվրոպայի առաջնությանը (3 խաղ)[5], իսկ Խրիստո Ստոիչկովից փոխանցումից հետո գրավելով Ռուսաստանի հավաքականի դարպասը՝ Բուլղարիային պարգևել է Ֆրանսիայում կայացած աշխարհի 1998 թվականի խաղարկության ուղեգիր (մասնակցել է 3 խաղի)[6]։

Избран е за Почетен гражданин на Велико Търново през 1994 г.
1994 թվականին ընտրվել Վելիկո Տիռնովոյի պատվավոր քաղաքացի[1]։

След приключване на кариерата си като футболист започва изграждането на верига бензиностанции на австрийската фирма „Аванти“ в Северна България.
Կարիերան ավարտելուց հետո Ֆուտբոլիստի կարիերան ավարտելուց Իվանովը Հյուսիսային Բուլղարիայում սկսել է կառուցել ավստրիական «Ավանտի» ընկերության բենզալցակայանների ցանց[1]։

През октомври 2013 г. в негова чест в Сао Пауло, Бразилия, се организира футболен турнир за купата „Трифон Иванов“ с участието на 10 аматьорски отбора.[3]
2013 թվականի հոկտեմբերին Բրազիլիայի Սան Պաուլու քաղաքում նրա պատվին կազմակերպվել է «Տրիֆոն Իվանովի գավաթ» ֆուտբոլային մրցաշար, որին մասնակցել է սիրողական 10 թիմ[1]։