Сяргей Шупа (нар.
Siargej Šupa (r.
2 кастрычніка 1961[1], Мінск[1][2]) — беларускі філолаг, перакладчык, журналіст і грамадскі дзеяч.
2. oktobar.1961 ) - Beloruski filolog, prevodilac, novinar i javna ličnost .
Займаецца пытаннямі і метадалогіяй перакладу біблейскіх тэкстаў на беларускую мову, сярод іншага пераклаў Кнігу прарока Ёны[ru][8].
Bavi se problematikom i metodologijom prevoda biblijskih tekstova na beloruski jezik, preveo je Knjigu proroka Jone.[1] .
Укладальнік і публікатар «Архіваў БНР» (1998)[1][2][9]. Аўтар кнігі «Падарожжа ў БНР» (2018).
Urednik i izdavač zbirke dokumenta " Arhivi Beloruske narodne republike " (1998) [1] [2] [1] .
Аб гэтай тэме сваіх даследванняў Сяргей Шупа расказвае так:[10]
Autor knjige "Putovanje u BNR".
Рэдактар «Ангельска-беларускага слоўніка» В. Пашкевіч[2].
Bavi se takođe uređivanjem tekstova beloruskog pisca Aljherda Bahareviča.
Біяграфія
Biografija
Скончыў Мінскага дзяржаўнага педагагічнага інстытуту замежных моў (1983)[1][2].
Diplomirao je Minski državni institut za strane jezike (danas--Minski državni lingvistički univerzitet) (1983) [1] .
Пасля службы ва Узброеных Сілах СССР (1983—1985), вучыўся ў аспірантуры Інстытута мовазнаўства АН БССР (1985—1987)[1].
Postdiplomske studije je nastavio u Lingvističkom Institutu Beloruske Akademije nauka (1985-1987). .
Працаваў рэдактарам выдавецтва «Мастацкая літаратура» (1987—1991)[1][2], навуковым супрацоўнікам Нацыянальнага навукова-асветніцкага цэнтра імя Ф.
Radio je kao urednik izdavačke kuće " Mastackaja litaratura" (srp.
Скарыны (1991)[1][2].
Umetnička književnost) (1987-1991).
З 1991 года ўдзельнічаў у выданні газеты «Наша Ніва» у Вільнюсе[1][2]. Працаваў перакладчыкам, рэдактарам[2].
U 1991. se preseljava u Villnius i priključuje se redakciju novina "Naša Niva", obnovljenih prvih beloruskuh novina [1] [2] gde je radio kao urednik i prevodilac [2] .
З 1995 года вучыўся ў дактарантуры Вільнюскага ўніверсітэта, тэма дысертацыі «Тэксталогія біблейскіх перакладаў Францішка Скарыны»[1].
1995 g. upisuje doktorske studije na Vilniuskom univerzitetu sa projektom disertacije "Tekstologija biblijskih prevoda Františka Skorine [1] .
З 1996 года супрацоўнік «Радыё Свабода» (Прага)[1][2].
Od 1995 naovamo je saradnik beloruskog servisa" Radio Slobodna Evropa " ( Праг ) [1] [2] .
У 1999—2001 гадах быў рэдактарам Радыё «Балтыйскія хвалі» (Вільнюс)[1].
U 1999-2001 godinama takođe je bio urednik radija "Baltički talasi"(Vilnius) [1] .
Грамадзянін Літвы, жыве ў Празе. У 2012 годзе С. Шупу адмоўлена ў візе на ўезд у Беларусь[3].
Državljanin Litvanije, žive u Pragu.
Дзейнасць
Delatnost
Актыўны ўдзельнік беларускага нацыянальна-дэмакратычнага руху 1980-х гадоў[1][4].
Bio je jedan od najaktivnijih učesnika nacionalno-demokratskog pokreta 80.-h godina u sovetskoj Belorusije Pre svega se radi o omladiskoj organizaciji "Beloruska radionica", gde su počinjali mnogi budući beloruski političari i umetnici.
Удзельнічаў у маладзёжным грамадскім аб'яднанні «Беларуская Майстроўня» (1979—1984)[1][4].
Zajedno sa drugim filologom Ljavonom Barščeuskim pokrenuli su 1986. neformalni savez beloruskih prevodilaca "Vavilon", čiji je bio prvi predsednik do 1991 godine.
У 1986 годзе разам з Лявонам Баршчэўскім заснаваў нефармальнае аб'яднанне перакладчыкаў «Бабілён»[2] і быў яго прэзідэнтам у 1986—1991 гадах[1][4][5]. Актыўны удзельнік літаратурнага таварыства «Тутэйшыя»[6].
Učestvao je u omladinskom književnom društvu "Ovdašni" (bel. "Тутэйшыя", aluzija na nekadašnji termin, koji su koristili stanovnici Belorusiju za svoju samoidentifikaciju u carskoj Rusiji), čiji su članovi bili i pisac Adam Globus, pesnik Anatolj Sys, aktivist za prava čoveka Alesj Bialjacki.
Пачынаў вучыць верхнелужыцкую, дары, ірландскую, кітайскую, навагрэчаскую, шведскую, японскую і некаторыя іншыя мовы, але, за ўласнай ацэнкай, ведае іх на недастатковым узроўні. Думае пра вучэнне арабскай. Таксама разумее шэраг славянскіх і раманскіх моў, але не лічыць такі ўзровень іх веданнем.[7]
Tečno govori engleski, litvanski, portugalski, poljski, francuski, hrvatski i češki jezik, služi se nemačkim estonskim i hebrejskim jezicima, kao i starogrčkim, starohebrejskim i latinskim.
Маер-Скуманц, Ё. Тэрборна. Пераклады выходзілі асобнымі выданнямі, а таксама ў альманахах «Далягляды» і «Братэрства», часопісах «Крыніца», «Фрагмэнты», «Arche», газетах «ЛіМ», «Наша Ніва»[2].
Poznat je u Belorusije kao prevedač nekih od delova Prospera Merimea [2], Gi de Mopasana [2], , Edgara Alana Poa [2], Horhea Luisa Borhesa [2], Etgara Kereta [2], Milorada Pavića [2], Milenka Jergovića, Džejmsa Džojsa [2], Džordža Orvela [1]
Бабілён // Дэмакратычная апазыцыя Беларусі: 1956—1991. Пэрсанажы і кантэкст. — Мн.: Архіў Найноўшае Гісторыі, 1999. — ISBN 985-6374-08-1 Дубавец С.
Бабілён // Дэмакратычная апазыцыя Беларусі: 1956—1991.
Майстроўня. Гісторыя аднаго цуду / Сяргей Дубавец; фота А. Канцавога. — [Б. м.]: Радыё Свабодная Эўропа / Радыё Свабода, 2012. — С. 34, 123, 209, 227, 269, 276, 300, 329, 331—340, 388. — 457 с.
Пэрсанажы і кантэкст. — Мн.: Архіў Найноўшае Гісторыі, 1999. — ISBN 985-6374-08-1 Сяргей Шупа.
Сяргей Шупа // ПрайдзіСвет: часопіс перакладной літаратуры : [Электронны рэсурс]. — Мн.: 2009. Сяргей Шупа. Сапраўдны пераклад — гэта пераклад прозы // ПрайдзіСвет: часопіс перакладной літаратуры [Электронны рэсурс] — Мн., 20.11.2009 — Дата доступу 25.10.2015 Тутэйшыя // Дэмакратычная апазыцыя Беларусі: 1956—1991.
Сапраўдны пераклад — гэта пераклад прозы // ПрайдзіСвет: часопіс перакладной літаратуры [Электронны рэсурс] — Мн., 20.11.2009 — Дата доступу 25.10.2015 Тутэйшыя // Дэмакратычная апазыцыя Беларусі: 1956—1991.
Пэрсанажы і кантэкст. — Мн.: Архіў Найноўшае Гісторыі, 1999. — ISBN 985-6374-08-1 Шупа С. // Кто есть кто : [Электронный ресурс]. — Мн.: Belarus Today, 2003.
Пэрсанажы і кантэкст. — Мн.: Архіў Найноўшае Гісторыі, 1999. — ISBN 985-6374-08-1
Ружа клейкая[1] ( лат.) - від лістападных кустоў сямейства {{bt-bellat|Ружавыя|Rosaceae}}.
Лепљива ружа[2] или горска ружа,[2] родопска ружа[2] (лат. ) је листопадни жбун из породице ружа ().
Куст вышынёй 20-100 см з густа разгалінаванымі галінамі, пакрытымі шыпамі.
Висине је од 20 - 100 са густо збијеним разгранатим гранама које су покривене трновима.
Шыпы бываюць двух відаў: некаторыя даўжэй, мацней і радзей, а другія танчэй, карацей і больш шматлікія.
Трнови су двојаки: једни су дужи, јачи и ређи, а други су тањи, краћи и веома бројни.
Лісце непарыстапёрыстае, складаецца з 5, 7 ці 9 лісткоў, пакрытых залозістымі валасінкамі і ліпкімі.
Листови су непарно перасто сложени од 5, 7 или 9 листића покривених жлездастим длакама и лепљиви.
Плод пакрыты жорсткімі залозістымі валасінкамі, ліпкімі, запоўненымі шматлікімі арэхамі.
Збирни плод, шипак, је обрастао крутим жлездастим длакама, лепљив испуњен бројним орашицама.
Кветкі адзінкавыя або згрупаваныя разам, буйныя, ружовыя і таксама ліпкія.
Цветови су појединачни или груписани по неколико заједно, крупни, розе боје и такође лепљиви.
Кветкі нектарныя і багатыя эфірным алеем, які вылучае пах.
Цветови су без нектара, а богати су етарским уљем од кога потиче мирис.
Афіяцытыум (Ophiocytium) - род жоўта-зялёных водарасцей сямейства {{bt-bellat||Ophiocytiaceae}}.
је род који припада традиционалној класи у оквиру раздела (групе) жутозелених алги.
Апісанне
Карактеристике
Аднаклетачныя водарасці.
је једноћелијска алга.
Клеткі маюць цыліндрычную форму і больш-менш сагнутыя.
Ћелије су цилиндричног облика и мање или више савијене, кокоидног ступња морфолошке организације.
На адным або абодвух канцах клеткі часцей за ўсё сустракаецца выраст.
Дужине су до 3 . На једном или оба краја ћелије најчешће се налази израштај.[1]
Зо́ран Стефа́навіч (серб. Зоран Стефановић, нарадзіўся 21 лістапада 1969 г. у Лозніцы, СФР Югаславія) – сербскі пісьменнік, выдавец і міжнародны культурны актывіст.
Зоран Стефановић (Лозница, 21. новембар 1969) је српски писац, издавач и међународни културни активиста.
Дэбютаваў у тэатры і кіно ў 1987 годзе.
Дебитовао у позоришту и филму 1987.
У 1994 годзе скончыў Факультэт драматычнага мастацтва (Універсітэт мастацтваў у Бялградзе).
Дипломирао је драматургију и сценарио 1994. на Факултету драмских уметности (Универзитет уметности у Београду).
Пражывае ў Бялградзе.
Живи у Београду.
Як пісьменнік, драматург і сцэнарыст неаднаразова атрымліваў нацыянальныя і міжнародныя ўзнагароды, у тым ліку быў намінаваны на прэмію «Prix Europa» ў Берліне і «Prix Italia» у Рыме.
Као писац, драматург и сценариста, био је национално и међународно награђиван и номинован петнаестак пута, укључујући и номинације за награде “” у Берлину и “” у Риму.
За сваю нацыянальную і міжнародную культурна–выдавецкую дзейнасць быў адзначаны больш за дваццаць разоў, у тым ліку ў намінацыі «United Nations World Summit Award», тройчы атрымліваў штогадовую ўзнагароду Таварыства інфарматыкаў Сербіі і дзесяць разоў – YU Web Top 50 прызнанне (SR Web Top 50).
За свој културно-издавачки рад је национално и међународно признат двадесетак пута, укључујући и номинацију за „“, три пута годишњу награду Друштва за информатику Србије и десет 50 признања ( 50).
Мастацкая творчасць
Уметнички рад
Большая частка мастацкай спадчыны аўтара ставіцца да фантастыкі – у тэатры („Славянскі Арфей“, серб. Словенски Орфеј; „Казка пра касмічным яйку“, серб. Скаска о космичком јајету), коміксах („Трэці аргумент“, серб.
Велики део његовог уметничког опуса спада у фантастику - у позоришту („Словенски Орфеј“, „Скаска о космичком јајету“), стриповима („Трећи аргумент“, на основу прича Милорада Павића, „Под вучјим жигом“), прози (роман Веригаши) и на филму и телевизији („Уске стазе“).
Міларад Павіч
Пројекат Растко Пројекат Гутенберг Дигитализација српске културе Коста Хакман Милорад Павић Дејан Ајдачић
Крыніцы Мастацкая біяграфія на сайце Асацыяцыі сербскіх драматургаў (сербская) Зоран Стефановић Біяграфія на сайце "Праект Растка - Македонія" Орліч, Мілан. Дух над водамі: Праект Растка – кірылічная частка глабалізацыіух, Арттех–Свески, 2005 (сербская)
Уметничка биографија на сајту Удружења драмских писаца Србије Зоран Стефановић на сајту енглески Општа биографија на сајту „Проект Растко - Македонија“ Орлић, Милан. Дух над водама: Пројекат Растко — ћирилични део глобализације, Арттех-Свеске, Панчево, 2005. . , извештај о Стефановићевом предавању о филозофији „отворених извора“ на Викимедијиној регионалној конференцији, Београд 2008. (извештај пољске Викимедије)
Другая ж частка прац – дакументальнай прыроды, напрыклад, тэлесерыял „Янусавы твар гісторыі“, серб. Јанусово лице историје, або фільм „Жыцця Косці Гакмана“, серб. Животи Косте Хакмана, і „Музыка Цішыні“, серб.
Други део опуса је документарне природе, попут ТВ-серијала „Јанусово лице историје“ или филмова „Животи Косте Хакмана“ и „Музика тишине“.
Rastko Project, сербскі партал міжнароднай сеткі Стэфановіч, Зоран.
Пројекат Растко, српски портал међународне мреже Стефановић, Зоран.