Пяты раман Віктара Марціновіча «Возера радасці» выйшаў у перакладзе на беларускую мову ў выдавецтве «Кнігазбор» улетку 2016 года. У аснове аповеду ляжыць жыццё дзевяцігадовай Ясі ў ціхай вёсцы, дзе час нібыта спыніўся.
Kvina romano Victor Martinović "Lagus Gaudii" estis publikigita traduke en Belorusa lingvo en la eldonejo "Biblioteko" en la somero de 2016.
Дзяўчынка цяжка перажывае смерць маці, нягледзячы на гэта, бацька адвозіць яе ў інтэрнат.
La rakonto estas bazita sur la vivo de naŭjara de Jasja en kvieta vilaĝo, kie tempo ŝajnas haltinta.
Аднойчы Яся вырашае збегчы і вярнуцца дадому. Пераклад кнігі на беларускую мову падрыхтаваў Віталь Рыжкоў.
Knabino malfacile travivas morton de sia patrino, malgraŭ tio, la patro transdonis ŝin al internulejo.
Яму таксама належыць дызайн вокладкі выдання.
Unufoje Jasja decidas eskapi kaj reveni hejmen.
У 2019 на экраны выйшаў фільм рэжысёра Аляксея Палуяна «Возера радасці», створанага па матывах рамана Віктара Марціновіча.
En 2019, aperis la filmo direktoro Alexei Poluyan "Lagus Gaudii", inspirita de la romano de Victor Martinović.
«Ноч» (2018) — гэта і антыўтопія, і раман-травелог, і роман-гульня.
"Nokto" (2018) - romano-malutopio, romano-vojaĝo kaj romano-ludo.
Свет занурыўся ў бясконцую халодную ноч.
La mondo estis plonĝis en senfina malvarma nokto .
У вольным горадзе Грушаўка вада па раскладзе, адзіная газета «Газета» перапісваецца пад капірку і не працуе компас.
En la libera urbo Grushevka akvo estas ĉe horaro, la sola ĵurnalo "Gazeta" estas reskribita kiel blukopio kaj ne laboras kompaso .
Галоўны герой Кніжнік — уладальнік адзінай у горадзе бібліятэкі і апошняга сабакі.
La ĉefrolulo de la romano - la posedanto de la sola en la urbo biblioteko kaj la lasta hundo .
Узяўшы мапу новага свету і том Герадота, Кніжнік выпраўляецца на пошукі каханай жанчыны, якая ў момант блэкаўту апынулася ў Непале.
Prenante la mapo de la nova mondo kaj volumo de Herodoto, la skribisto iras serĉi lian amatan virinon, kiu en la momento de la senkurentiĝo estis en Nepalo .
Раман выйшаў па-руску і па-беларуску ў аўтарскім перакладзе[8].
La romano aperis en rusa kaj belorusa lingvoj en la aŭtora traduko [1] .
Прэміі і ўзнагароды
Premioj
У 2014 атрымаў прэмію (Encouragement Award) Еўрапейскага таварыства навуковай фантастыкі (European Science Fiction Society).
En 2014 gajnis (Encouragement Award) Eŭropa Scienca Fikcia Socio (Eŭropa Science Fiction Society).
Віктар Марціновіч (нар.
Victar Marcinoviĉ (b.
1977, Ашмяны) — беларускі журналіст, мастацтвазнавец, пісьменнік.
1977]] , Ашмяны ) - belorusa ĵurnalisto, artkritikisto, verkisto .
Спасылкі
Referencoj
Біяграфічныя звесткі
Bigrafio
Скончыў факультэт журналістыкі і аспірантуру БДУ.
Ĝi gradigis de la ĵurnalismo fakultato kaj diplomiĝinto de BSU .
У 2002—2015 гадах намеснік рэдактара «Белгазеты».
En la jaroj 2002-2015 vicredaktoro de " Belgazeta ".
Выкладчык ЕГУ.
Lekciisto YSU .
Абараніў (27.6.2008) доктарскую дысертацыю ў Віленскай акадэміі мастацтваў на тэму: «Віцебскі авангард (1918—1922): сацыякультурны кантэкст і мастацкая крытыка»[2].
Protekto (06.27.2008) PhD ĉe la Vilna Akademio de Artoj pri la temo: "Vicebska avangardo (1918-1922): socikultura kunteksto kaj arto kritiko" [1] .
Творчасць
Libroj
Выдаў раман «Параноя» на рускай мове (2009), які негалосна быў забаронены да продажу ў Мінску[3] і інтэрнэт-кнігарні oz.by[4][5].
Li publikigis romanon "Paranoia" en rusa (2009), kiu estis implice malpermesita por vendo en Minsko [1] kaj en retvendejo OZ.by [2] [3] .
Раман пра каханне, напісаны ў жанры reality-антыўтопіі, быў пасля перакладзены на англійскую, фінскую, нямецкую мовы і выдадзены ў ЗША, Фінляндыі і Германіі.
Romano pri amo, skribita en la ĝenro de la realo-malutopio, estis poste tradukita en la angla, finna, germana kaj publikigita en Usono, Finnlando kaj Germanio.
У чэрвені 2011 года прэзентаваў свой першы беларускамоўны раман «Сцюдзёны вырай».
En junio 2011, li prezentis sian unuan beloruslingvan romanon "Malvarma sudo."
Гэты «раман з патройным самагубствам аўтара», прысвечаны беларускай літаратуры.
Tiu "romano kun la aŭtoro triobla memmortigon" estis dediĉita al Belorusa literaturo.
Паводле аўтара, твор мусіў распаўсюджвацца выключна ў электронным выглядзе і не выходзіў у друкаваным варыянце[6].
Laŭ la aŭtoro, la romano devas esti distribuita ekskluzive en elektronika formo, kaj ne eliris presita [1] .
Гэта першы раман у гісторыі беларускай літаратуры, апублікаваны адразу ў выглядзе прэс-рэлізу.
Tiu estas la unua romano en la historio de Belorusa literaturo eldonita tuj en la formo de gazetara komuniko.
Трэці раман В. Марціновіча, гангстарская трагікамедыя «Сфагнум» (2013).
La tria romano V. Martinović, gangstera tragicomedio "Sphagnum" (2013).
У рамане трое маладых злачынцаў забіваюць падзельніка і губляюць чужыя грошы, якія цяпер давядзецца вяртаць любой цаной.
En la romano, tri junaj krimuloj mortigis kunkrimulon kaj perdis monoj de aliulo, kiuj nun devas redoni en ajna kosto.
Яны вырашаюць залегчы на дно ў маленькай вёсцы, ратуючыся і ад крэдытораў, і ад крымінальнага вышуку.
Ili decidas kaŝiĝi en malgranda vilaĝo, kaj eskapi de kreditoroj kaj de la kriminala policio.
Усё пайшло б паводле задумы, калі б не знешне паўмёртвая беларуская веска з яе неўміручай паганскай містыкай, якая падказвае нечаканае развязанне праблемы.
Ĉio estus irinta laŭ plano, se ne ŝajne duone morta Belorusa vilaĝo, kun lia senmorta pagana mistiko, kiu instigas neatenditan solvon de la problemo.
Раман увайшоў у доўгі спіс расійскай прэміі «Нацыянальны бестселер».
Roman aliĝis la longa listo de rusa premion "Nacionala Furorlibro".
«Сфагнум» быў выпушчаны на рускай мове ў выглядзе інтэрнэт-рэлізу, а ў перакладзе на беларускую мову — у друкаванай версіі.
"Sphagnum" estis publikigita en la rusa en la formo de enreta eldono, kaj tradukita en Belorusa lingvo - en la presita versio.
«Мова» (2014) — новы жанравы эксперымент Віктара Марціновіча, сацыяльная фантастыка з «мовай» у якасці галоўнага героя.
"Lingvo" (2014) - nova ĝenra eksperimento Victor Martinović, socia scienca fikcio kun la "lingvo" kiel ĉefrolulo.
Дзеянне адбываецца ў фантастычнай будучыні — Кітай і Расія аддзяліліся мурам ад Еўропы, якая страціла сваю веліч, і ўтварылі квітнеючую саюзную дзяржаву.
La ago okazas en fantazia estonteco - Ĉinio kaj Rusio formis prosperan federalan ŝtaton kaj estis disigitaj per muro de Eŭropo, kiu perdis sian grandecon.
Цэнтр Мінска ператварыўся ў густанаселены кітайскі квартал.
Minska centro fariĝis dense loĝata ĉina loĝkvartalo.
Галоўны герой кнігі разам з мінскім падполлем (кітайскай мафіяй) змагаюцца з сістэмай, у якой дабро і зло, асветнікі і злачынцы, вернасць і здрада памяняліся месцамі.
Ĉefrolulo de la libro, kune kun la Minska kaŝrezisto (la ĉina mafio) luktas kun sistemo en kiu bono kaj malbono, la kleruloj, kaj la krimuloj, lojaleco kaj perfido estas renversitaj.
Сусован Сону Рой - індыйскі акцёр і танцор, які працуе ў бенгальскай тэлевізійнай і кінаіндустрыі.
Susovan Sonu Roy estas hinda aktoro kaj dancisto kiu laboras en la bengala televido kaj filmindustrio.
Пачынаў кар'еру як танцор.[1][2][3]Акрамя танцаў ён таксама здымаўся ў некалькіх тэлевізійных мыльных операх, яго дэбютным серыялам стаў серыял Акаш Аат Анандамоі Маа, а таксама працаваў у Кора Пахі, Махор, Тытлі, Джамуна Дакі і Хелагхор.[4][5][6][7]
Li komencis sian karieron kiel dancisto.[1][2][3]Krom dancado li ankaŭ agis en pluraj televidaj sapoperoj, lia debutserialo estis Akash Aath Anandamoyee Maa kaj li ankaŭ laboris en Kora Pakhi, Mohor, Titli, Jamuna Dhaki kaj Khelaghor.[4][5][6][7]
Луіза Блаха - таленавітая венгерская актрыса-спявачка нарадзілася як Райдла наступным у Rimaszombat на 8 верасня 1850 г. і памёр у Будапешце на 18 студзеня 1926.
Lujza BLAHA, hungare Blaha Lujza, Esperante Ludovikino Blaha estis talenta hungara aktorino-kantistino naskiĝinta kiel Reindl Ludovika en Rimaszombat la 8-an de septembro 1850 kaj mortinta en Budapeŝto la 18-an de januaro 1926.
Яна заслужыла назву "ларк з народа".
Ŝi meritis la nomon "alaŭdo de la nacio".
Вобраз Луізы Блахі
Bildo pri Lujza Blaha
Дом Луіза Блахі ў Балатанфюрэду
Domo de Lujza Blaha en Balatonfüred
Магіла Луізы Блахі
Tombo de Lujza Blaha
Яе бацька быў гусарскім капітанам, які адразу пасля службы ў войску стаў акцёрам.
Ŝia patro estis husara kapitano, kiu baldaŭe iĝis aktoro.
З самага нараджэння яна жыла ў акцёрскай атмасферы.
Ekde la naskiĝo ŝi vivis en aktora etoso.
Ёй было 6 гадоў, калі яна дэбютавала актрысай у Эстергоме.
Ŝi aĝis 6 jarojn, kiam ŝi debutis aktorino en Esztergom.
Ёй было 16 гадоў, калі яна стала жонкай.
Ŝi aĝis 16 jarojn, kiam ŝi iĝis edzino.
Муж па імені Джон Блаха і дапамог ёй з кар'ерай.
La edzo nomiĝis Johano Blaha kaj helpis karieron de Ludovikino.