Беларуская Вікіпедыя Беларуская Вікіпэдыя (тарашкевіцай) URL be-tarask.wikipedia.org(бел.) Характар праекта дабрачынны Тып сайта сеткавая энцыклапедыя Рэгістрацыя неабавязковая Мова тарашкевіца Уладальнік Фонд Вікімедыя Пачатак працы 6 красавіка 2004 і 27 сакавіка 2007 Колькасць артыкулаў 77 649 Колькасць выяў 1 795 Колькасць старонак 222 258 Колькасць правак 2 296 449 Зарэгістраваных удзельнікаў 74 094 Актыўных удзельнікаў 130 Адміністратараў 4 Глыбіня 35,8 Беларуская Вікіпедыя на Вікісховішчы
Wikipedia na bjeloruskom jeziku (taraškevica) Logo Wikipedije na bjeloruskom jeziku (taraškevica) Početna stranica Wikipedije na bjeloruskom jeziku (taraškevica) URL be-tarask.wikipedia.org Komercijalan no Vrsta sajta internetska enciklopedija Registracija nije potrebna Dostupni jezik/-ci bjeloruski (taraškevica) Napisana u PHP Vlasnik Wikimedia Foundation Početak rada 6. april 2004. i 27. mart 2007. Trenutni status aktivna
Беларуская Вікіпедыя (альтэрн.: Беларуская Вікіпэдыя) — раздзел энцыклапедыі Вікіпедыя, які карыстаецца альтэрнатыўнай нормай беларускай мовы, г.зв. «тарашкевіцай», заснаваны 6 красавіка 2004 года.
Wikipedia na bjeloruskom jeziku (bjeloruski: Беларуская Вікіпедыя, Беларуская Вікіпэдыя) jest ime za jednu od dvije verzije Wikipedije, slobodne internetske enciklopedije u vlasništvu Zadužbine Wikimedia, na bjeloruskom jeziku koji koristi dijalekt taraškevica. Počela je sa radom 6. aprila 2004. godine.
Па стане на кастрычнік 2008 г. удзельнікамі праекта было змешчана больш за 13 тыс. артыкулаў.
Do oktobra 2008. godine, učesnici projekta su objavili više od 13.000 članaka.
У чэрвені 2009 г. колькасць артыкулаў дасягнула 20 тыс., у снежні 2010 г. — 30 тыс., у кастрычніку 2011 г. — 40 тыс. артыкулаў.
U junu 2009. godine broj članaka je dostigao 20 hiljada, u decembru 2010. - 30 hiljada, u oktobru 2011. - 40 hiljada članaka.
4 верасня 2015 года Вікіпедыя тарашкевіцай была перанесена са старога адраса be-x-old.wikipedia.org на новы — be-tarask.wikipedia.org, як гэта і планавалася ад пачатку[1].
Dana 4. septembra 2015. godine, Wikipedia biva premještena sa stare veb adrese be-x-old.wikipedia.org na novu - be-tarask.wikipedia.org, kako je bilo planirano od početka.[1]
Статыстыка размеркавання праглядаў па краінах
Statistika
Вікіпедыя тарашкевіцай ЗША 43.4% Беларусь 20.1% Кітай 20.3% Францыя 6.6% Германія 4.6% Канада 4.5% Іншыя 4.5%
Pregledi stranica po državama[1] Država % SAD 50.4 Kina 17.3 Bjelorusija 15.8 Francuska 8.8 Njemačka 3.6 Druge države 2.0
Спасылкі
Vanjski linkovi
Галоўная старонка Беларускай Вікіпедыі альтэрнатыўнай нормай
Glavna stranica Wikipedije na bjeloruskom jeziku
Мадэрнавая архітэктура ў Босніі і Герцагавіне — гэта назва для архітэктурнай і горадабудаўнічай творчасці ў Босніі і Герцагавіне на працягу XX-га стагоддзя[1]. Кантэкст
Moderna arhitektura u Bosni i Hercegovini je naziv za arhitektonsko i urbanističko stvaralaštvo u Bosni i Hercegovini tokom XX. stoljeća.[1]
На развіццё новага падыходу да архітэктурнай творчасці ў свеце паўплывалі авангардныя мастацкія рухі і групы (футурызм, кубізм, экспрэсіянізм, пурызм) і прыстасаванне новых індустрыяльных матэрыялаў (чыгун, бетон, шкло).
Na razvoj novoga pristupa arhitektonskom stvaralaštvu u svijetu uticali su avangardni umjetnički pravci i skupine (futurizam, kubizam, ekspresionizam, purizam) te primjena novih industrijskih materijala (lijevano željezo, beton, staklo).
Сміляніч) Будынак-вакф пашы Якуба (Д. Сміляніч) Жылы і гаспадарчы будынак вакфа Чакаджы Сулеймана (басн.) (бел. (Мухамед і Рэуф Кадзічы (басн.) (бел.)[1], Жылы і камерцыйны будынак вакфа Ховаджа Кемалудзіна (басн.) (бел. на вуліцы Ферхадзія, на месцы былой школы (Мухамед і Рэуф Кадзічы (басн.) (бел.)[2] На месцы былой мячэці яны спраектавалі жылы і камерцыйны будынак, у межах якога знаходзіцца хмарачос JAT, першы будынак такога роду ў Сараеве.
Palača Vakuf Hadži Idriz (D. Smiljanić) Zgrada Vakuf Jakub paše (D. Smiljanić) Stambeno-poslovni objekat Vakufa Čokadži Sulejmana (Muhamed i Reuf Kadić)[5], Stambeno-poslovni objekat Vakufa Hovadža Kemaludina u ulici Ferhadija, na mjestu nekadašnjeg mekteba (Muhamed i Reuf Kadić)[6] Na lokaciji nekadašnje džamije projektovali su stambeno poslovni objekat, u okviru kojeg je Neboder JAT-a, prvi objekat te vrste u Sarajevu.
Будынак Пенсійнага фонду (басн.) (бел. быў пабудаваны ў 1943 годзе (Мухамед і Рэуф Кадзічы (басн.) (бел.)[3]
Zgrada Penzionog fonda izgrađena 1943. godine (Muhamed i Reuf Kadić)[7]
Юрай Найдхарт (басн.) (бел. прыехаў у Боснію і Герцагавіну са студыі Лё Карбюзье ў 1939 годзе і разам з тэарэтыкам архітэктуры Душанам Грабрыянам (басн.) (бел. працаваў над сінтэзам універсальнай і хатняй (баснійскай) архітэктуры, заўсёды цвёрда стаяў на пазіцыях мадэрнавай архітэктуры.
Juraj Najdhart došao je 1939. u Bosnu i Hercegovinu iz Le Corbusierovog ateljea, i zajedno sa teoretičarom arthitekture Dušanom Grabrijanom radio na sintezi univerzalnog i domaćeg (bosanskohercegovačkog), uvijek čisto stojeći na pozicijama moderne arhitekture.
Ён спраектаваў рабочыя пасёлкі ў раёне Зеніцы (басн.) (бел., Іліяша (басн.) (бел. і рабочым пасёлку Майдан (басн.) (бел. у Варэшы (ажыццяўлён пасля вайны)[1].
Oblikovao je radnička naselja na području Zenice, Ilijaša i Radničko naselje Majdan u Varešu (realizovano poslije rata)[8]
Дом Даміча (басн.) (бел. на вуліцы Радзічава № 10 у Сараеве быў пабудаваны па праекце 1926 года Хелены Бальдасар і Душана Сміляніча[1]. Будынак Нацыянальнага банка Босніі і Герцагавіны (басн.) (бел. быў пабудаваны ў 1932 годзе па праекце бялградскага архітэктара Мілана Злокавіча[2]. Будынак Дома грамадства Гаджрэт у Сараеве быў пабудаваны ў 1934/35 гг. паводле архітэктурнага рашэння Душана Сміляніча Спартыўны цэнтр FIS (басн.) (бел. у Сараеве быў пабудаваны ў адпаведнасці з канцэптуальным праектам заграбскіх архітэктараў Хінка Баўэра і Мар'яна Хаберле, які атрымаў першую ўзнагароду ў 1936 годзе.
Kuća Damić u ulici Radićeva broj 10 u Sarajevu, izvedena je prema projektu iz 1926. godine Helena Baldasara i Dušana Smiljanića.[9] Zgrada Narodne banke Bosne i Hercegovine, izgrađena je 1932. godine po projektu beogradskog arhitekte Milana Zlokovića.[10] Zgrada Doma društva Gajret u Sarajevu izgrađena je 1934/35. godina prema arhitektonskom rješenju Dušana Smiljanića Sportski centar FIS u Sarajevu izrađen je prema prvonagrađenom idejnom projektu iz 1936. godine zagrebačkih arhitekata Hinka Bauera i Marijana Haberlea Neboder Željezničarsko-štedne zadruge u Sarajevu, izgrađen 1938. god, projektant Isidor Rajs.[11] Zgrada socijalnog osiguranja u Mostaru (arhitekt Drago Ibler, član progresivne zagrebačke grupa "Zemlja", osnovane 1929.godine.)
Хмарачос чыгуначнага ашчаднага кааператыва ў Сараеве (басн.) (бел., пабудаваны ў 1938 годзе па праекце Ісідара Райса[3]. Будынак сацыяльнага страхавання ў Мостары (архітэктар Драга Іблер, член прагрэсіўнай заграбскай групы «Zemlja», заснаванай у 1929 годзе). Палац-вакф Дэфтэрдэр Пашы ў Баня-Луцы (Сцяпан Планіч, член групы «Zemlja»).
Palača Defterder Pašinog vakufa u Banjaluci (Stjepan Planić, član grupe "Zemlja“) Banka Gradske štedionice u Sarajevu, (Mate Bajlon, školovan u Beču, sagradio je brojne škole i stambene zgrade) Zgrada Burze rada u Sarajevu, (Mate Bajlon) Stambeno naselje Crni Vrh u Sarajevu[12]
Будынак Чырвонага Крыжа ў Сараеве, пабудаваны па праекце Хелены Балдасар Будынак на Радзічава 10 у Сараеве Будынак Дома грамадства Гаджрэт у Сараеве Жылы і гаспадарчы будынак вакфа Ховажа Кемалудзіна па праекце Рэуфы Кадзіча Хмарачос на вуліцы Ферхадыя ў Сараеве, праца братоў Кадзічаў Сараева - спартыўны цэнтр FIS, Хінко Баўэр і Марыян Хаберле
Zgrada Crvenog krsta u Sarajevu, izgrađena po projektu Helena Baldasara Zgrada u Radićevoj 10 u Sarajevu Zgrada Doma društva Gajret u Sarajevu Stambeno-poslovni objekat Vakufa Hovadža Kemaludina, prema projektu Reufa Kadić Neboder u ulici Ferhadija u Sarajevu, djelo braće Kadić Sarajevo - sportski centar FIS, Hinka Bauera i Marijana Haberlea
У СФРЮ
Period SFRJ
Жылы комплекс на Джыджыкаўцу (басн.) (бел. ў Сараеве 1947 года, спраектаваны братамі Кадзічамі, з'яўляецца першым значным будаўніцтвам пасля Другой сусветнай вайны[1]. У непасрэднай блізкасці архітэктар Хусрэф Рэджыч, адзін з ключавых носьбітаў развіцця архітэктурнага факультэта ў Сараеве, будуе Дом апалчэння.
Stambeni kompleks na Džidžikovcu u Sarajevu iz 1947. godine, po projektu braće Kadić prva je značajna izvedba poslije Drugog svjetskog rata.[13] U neposrednoj blizini arhitekta Husref Redžić, jedan od ključnih nosilaca razvoja Arhitektonskog fakulteta u Sarajevu, gradi Dom milicije.
Крыху пазней прафесар Мухамед Кадзіч унёс значны ўклад, пабудаваўшы шэраг камерцыйных будынкаў.
Nešto kasnije, profesor Muhamed Kadić daje značajan doprinos izgradnjom niza privrednih zgrada.
Чыгуначны вакзал у Сараева, праца групы архітэктараў з Чэхаславакіі, быў завершаны ў 1952 г. (архітэктар Б. Стойкаў)[2].
Željeznička stanica u Sarajevu, rad skupine arhitekata iz Čehoslovačke, završena je 1952.godine (arhitekt B. Stojkov).[2]
У той час архітэктура выконвала функцыі ажыццяўлення сацыяльных планаў развіцця, такіх як жыллё, адукацыя, ахова здароўя, прамысловасць, турызм, адміністраванне і г.д.
Arhitektura je u tom vremenu bila u funkciji realizacije društvenih planova razvoja kao što su stanovanje, obrazovanje, zdravstvo, industrija, turizam, administracija, i slično.
Вялікая колькасць будынкаў патрабавала вялікай колькасці архітэктараў, якія працавалі ў шматлікіх праектных бюро.
Veliki broj objekata zahtijevao je i veliki broj arhitekata zaposlenih u brojnim projektnim biroima.
Творчая і дызайнерская частка працы была ў руках архітэктара.
Kreativni i projektantski dio rada bio je u rukama arhitekte.
Вялікая колькасць архітэктараў была задзейнічана ў праектаванні гэтых будынкаў, у тым ліку Жыварад Янкавіч (басн.) (бел., Халід Мухасілавіч, Эсад Дайджыч, Уладзімір Добравіч, Мухамед Яшарэвіч, Іван Штраус (басн.) (бел., Багдан Курпіель, Здраўка Лікіч (басн.) (бел., Србіслаў Стаянавіч, Шачыр Омеравіч, Алія Сердарэвіч, Сеад Арнаўтавіч, Мілан Медыч, Ахмед Капіджыч, Кенан Шэховіч, Младэн Гвоздэн, Намік Муфціч, Лідуміл Алікалфіч, Душан Джапо, Асман Маранкіч, Сафет Галішыч і іншыя.
U projektiranju ovih objekata ogledao se veći broj arhitekata, među kojima su Živorad Janković, Halid Muhasilović, Esad Daidžić, Vladimir Dobrović, Muhamed Jašarević, Ivan Štraus, Bogdan Kurpijel, Zdravko Likić, Srbislav Stojanović, Šaćir Omerović, Alija Serdarević, Sead Arnautović, Milan Medić, Ahmed Kapidžić, Kenan Šehović, Mladen Gvozden, Namik Muftić, Lidumil Alikalfić, Dušan Đapo, Osman Morankić, Safet Gališić i dr.
На конкурсе ў 1955 годзе быў прыняты гарадскі план Марындвора Юрая Найдхарта.
Na konkursu 1955.godine prihvaćen je urbanistički plan Marindvora Juraja Najdharta.
Яго рашэнні ў спалучэнні ідэй Лё Карбюзье і CIAM з некаторымі элементамі архітэктуры Босніі і Герцагавіны ўяўляюць сабой пераемнасць архітэктуры на шляху да сучасных тэндэнцый.
Njegova rješenja u kombinaciji ideje Le Corbusiera i CIAM s određenim elementima arhitekture Bosne i Hercegovine, predstavlja kontinuitet arhitekture na njenom putu u suvremene trendove.
У шасцідзясятых гадах дваццатага стагоддзя З. Кавачэвіч і група архітэктараў рэалізавалі гарадскі план Грбавіцы I — першага вялікага планаванага жылога будаўніцтва ў Сараева ў кантактных зонах. З.
Šesdesetih godina dvadesetog stoljeća Z. Kovačević i grupa arhitekata, realizira urbanistički plan za Grbavicu I – prvu veliku plansku stambenu izgradnju u Sarajevu u kontaktnim zonama.
Кавачэвіч таксама кіраваў камандай, якая стварала Генеральны горадабудаўнічы план горада Сараева да 1964 года[1].
Z. Kovačević je također vodio i tim koji je do 1964.godine izradio Generalni urbanistički plan grada Sarajeva.[1]
Гэта стварыла ўмовы для пашырэння Сараева ўніз па Сараеўскім полі да Іліджы.
Time su stvoreni uslovi za širenje sarajeva niz Sarajevsko polje prema Ilidži.
З пачатку 1960-х гадоў некалькі гаспадарчых, адміністрацыйных, культурных, школьных і жылых будынкаў, напрыклад, будынак Югабанка (1959 г.), Socijalno — сёння будынак PIO (1960), Energoinvest (1962, цяпер UPI), Unioninvest (1963), Гістарычны музей Босніі і Герцагавіны (басн.) (бел. (1966), Комплекс факультэта філасофіі і прыродазнаўчых навук, KSC Скендэрыя (басн.) (бел. (1968), Студэнцкі інтэрнат «Nedžarići» (1971), Будынак радыётэлебачання ў Сараеве (1972), гатэль «Брысталь» (1973), Дзяржаўны (былы ваенны) шпіталь (1976-79 гг), радзільны дом (1977), жылы раён Аліпашына поле (1974-79 па праекце каманды фірмы Vranica), Гандлёвы цэнтр «Гепок» (1978), будынак былога рэспубліканскага выканаўчага савета (урада) і Рэспубліканскай скупшчыны (1974-1982), «Elektroprivreda» (1978). ), «Energoinvest» (1982) і пасёлак на Дабрыні.
Od početka šezdesetih godina je na potezu od Katedrale i Drvenije do Nedžarića, s obje strane Miljacke podignuto više poslovnih, administrativnih, kulturnih, školskih i stambenih objekata, kao što su Zgrada Jugobanke (1959.), Socijalno - danas zgrada PIO (1960.), Energoinvest (1962., danas UPI), Unioninvest (1963), Historijski muzej Bosne i Hercegovine (1966.), kompleks Filozofskog i Prirodno-matematskog fakulteta, KSC Skenderija (1968), Studentski dom Nedžarići (1971.), Zgrada Radio-televizije Sarajevo (1972.), Hotel Bristol (1973.), Državna (bivša Vojna) bolnica (1976-79.), Porodilište (1977.), Stambeno naselje Alipašino polje (1974-79. po projektu tima firme Vranica), Tržni centar “Hepok” (1978.), zgrada bivšeg Republičkog izvršnog vijeća (vlada) i Republička skupština (1974-1982), Elektroprivreda (1978.), Energoinvest” (1982) i naselje na Dobrinji.
Найбольшы ўплыў на развіццё мадэрнавай архітэктуры і ўрбанізму аказалі:
Najveći utjecaj na razvoj moderne arhitekture i urbanizma izvršili su:
Найбольшых высілкаў у будаўнічай сферы было дасягнута ў перадалімпійскія гады.
Najveći napor na građevinskom polju dostignut je u predolimpijskim godinama.
У той час былі пабудаваны і рэканструяваны большасць спартыўных і турыстычных аб’ектаў, такіх як другі павільён студэнцкага дома Неджарычы, будынак Oslobođenja, Zetra (басн.) (бел., спартыўная зала Mojmilo, жылы комплекс Ciglane і г.д.[1]
U to je vrijeme izgrađena i rekonstruirana većina sportskih i turističkih kapaciteta, kao što su drugi paviljon Studentskog doma Nedžarići, Zgrada Oslobođenja, Zetra, Sportska dvorana Mojmilo, Stambeno naselje Ciglane itd.[14]
Пры аднаўленні Баня-Лукі пасля катастрафічнага землятрусу ў 1969 годзе было створана некалькі каштоўных дасягненняў: Мемарыяльная школа як сімвал салідарнасці ў аднаўленні (архітэктар Н. Нешкавіч), спартыўны цэнтр Борык (архітэктар С. Загіровіч), гатэль Босна у Баня-Луцы (А.
U obnovi Banja Luke nakon katastrofalnog potresa 1969, nastalo je i nekoliko vrijednih ostvarenja: Spomen škola kao simbola solidarnosti u rekonstrukciji (arhitekt N. Nešković), Sportski centar Borik (arhitekt S. Zahirović), Hotel Bosna u Banjoj Luci (A. Džeba i P. Bulović) i Medicinski centar ( B. Kurpjel, R. Mandić, V. Hamsic i Z.Broz), rezultati su izuzetno intenzivnog stvaralaštva.
За такі працяглы перыяд і велізарную архітэктурную творчасць адрозненні ў якасці асобных будынкаў былі надзвычай вялікімі, пачынаючы ад вяршынь сусветнай архітэктуры і заканчваючы поўнымі праваламі.
U tako dugom periodu i ogromnom arhitektonskom opusu, razlike u kvaliteti pojedinih objekata bile su iznimno velike, krećući se od vrhunskih remek-djela svjetske arhitekture do potpunih promašaja.
З мінулага засталася вельмі зручная забудова з больш-менш удалымі архітэктурнымі рашэннямі і, разам з тым, шмат недагледжаных зялёных насаджэнняў у навасёлках.
Iz prošlog vremena ostao je jako upotrebljiv izgrađeni prostor sa manje i više uspješnim arhitektonskim rješenjima i istovremeno sa dosta neuređenih zelenih površina u novim naseljima.
Некаторыя будынкі баснійскіх дызайнераў сталі сімваламі сучаснай архітэктуры ў выкарыстанні сучасных матэрыялаў, функцыянальных і гуманных рашэннях прасторы, а таксама ў адносінах да навакольнага асяроддзя і традыцый.
Neki od objekata bosanskohercegovačkih projektanata postali su simboli moderne arhitekture u primjeni savremenih materijala, funkcionalnim i humanim rješenjima prostora, kao i odnosom prema okolini i tradiciji.
Сярод іх:
Takvi su:
Культурна-спартыўны цэнтр Скендэрыя (басн.) (бел. (Жыварад Янковіч (басн.) (бел., Халід Мухасілавіч ), Гатэль Ружа Мостар (Златка Углен (басн.) (бел.), Бізнес-адміністрацыйны будынак Oslobođenja (Ахмет Капідзіч) Белая мячэць Шерефудина (басн.) (бел. ў Высока (Златко Углен) Музей ВПС у Бялградзе (Іван Штраўс (басн.) (бел.), Універсальная зала Gripe з гандлёвым цэнтрам «Koteks» у Спліце (Ж. Янковіч, С.
Kulturno-sportski centar Skenderija (Živorad Janković, Halid Muhasilović), Hotel Ruža Mostar (Zlatko Ugljen), Poslovno-administrativna zgrada Oslobođenja (Ahmet Kapidžić) Šerefudinova Bijela džamija u Visokom (Zlatko Ugljen) Muzej Vojnog Vazduhoplovstva u Beograduu (Ivan Štraus), Univerzalna dvorana Gripe s trgovačkim centrom "Koteks" u Splitu (Ž.
Рожыч), Спартыўны цэнтр Ваяводзіны ў Нові-Садзе (Ж. Янкавіч, Б.
Janković, S. Rožić), Sportski centar Vojvodina u Novom Sadu (Ž.
Буліч), Сацыяльна-спартыўны цэнтр Бора і Раміз у Прышціне (Ж.
Janković, B. Bulić), Društveno-sportski centar Boro i Ramiz u Prištini (Ž.
Янковіч, Х. Мухасілавіч).
Janković, H. Muhasilović).
Архітэктурныя рашэнні для школ і школьных памяшканняў сталі вынікам дзеянняў 1000 школ Босніі і Герцагавіны і архітэктурнага конкурсу пасля добра вывучанай праграмы і зместу кожнага характэрнага тыпу школы.
Arhitektonska rješenja škola i školskih objekata proizašla su iz akcije 1.000 škola u BiH i raspisanog arhitektonskog natječaja, nakon dobro prostudiranog programa i sadržaja svakog karakterističnog tipa škole.
Веды і архітэктурнае праектаванне дайшлі да так званых адкрытых школ.
Znanje i arhitektonsko projektovanje bilo je stiglo do takozvanih otvorenih škola.
Гэта былі паняцці, якія прыжыліся ў еўрапейскіх краінах таго часу.
To su bili koncepti koji su u to vrijeme zaživjeli i u evropskim zemljama.
Большасць пабудаваных тады будынкаў не толькі выкарыстоўваюцца цяпер, але і складаюць касцяк развіцця краіны.
Većina objekata koja je tada napravljena sada ne samo da se koristi nego čini i okosnicu razvoja države.
Без гідра- і цеплавых электрастанцый (басн.) (бел., якія часта не ўспрымаюцца як архітэктурныя аб'екты і каштоўная спадчына, сённяшняя краіна не магла б функцыянаваць.
Bez hidro i termoelektrana o kojima se često ne razmišlja kao o arhitektonskim objektima i vrijednom naslijeđu, današnja država ne bi mogla funkcionirati.
Спартыўная зала Скендэрыя ў Сараеве, спраектаваная Жыварадам Янковічам (басн.) (бел. і Халідам Мухасілавічам Прыклад брутальнай архітэктуры ў Сараевае Жылы раён Атока ў Сараеве Сараеўскае паселішча Аліпашына поле, пабудаванае на сродкі працоўнай салідарнасці Скупшчына Босніі і Герцагавіны (сённяшні Парламент Босніі і Герцагавіны), дызайнер Юрай Найдхарт Файл:Datoteka:Holiday Inn Sarajevo in 2011.jpg Гатэль Holiday Inn, дызайнер Іван Штраўс (басн.) (бел. Праект будынка Гістарычнага музея ў Сараеве выканалі Барыс Магаш, Эда Шмідыхен і Радаван Горват.
Sportska dvorana Skenderija u Sarajevu, po projektu Živorada Jankovića i Halida Muhasilovića Primjer Brutalne arhitekture u Sarajevu Stambeno naselje Otoka u Sarajevu Sarajevsko naselje Alipašino polje, izgrađeno sredstvima solidarnosti zaposlenih Skupština Bosne i Hercegovine (današnji Parlament BiH), projektant Juraj Najdhart Datoteka:Holiday Inn Sarajevo in 2011.jpg Hotel Holidej In, projektant Ivan Štraus Projekat za zgradu Historijskog muzeja u Sarajevu uradili su Boris Magaš, Edo Šmidihen i Radovan Horvat.