ভাৰতীয় ধৰ্মসমূহ
தர்ம மதங்கள்
সকলো ভাৰতীয় ধৰ্মৰ বাবে স্বস্তিকা প্ৰতীক সচৰাচৰ
அனைத்துத் தர்ம மதங்களுக்கும் பொதுவான ஸ்வஸ்திகா சின்னம்
দীপম সকলো ধৰ্মধৰ্মত গুৰুত্বপূৰ্ণ। ই গুণ আৰু বিশুদ্ধতাক বুজায়, আৰু সেইবোৰ পোহৰ কৰাৰ অৰ্থ হৈছে অন্ধকাৰ আঁতৰ কৰা আৰু পোহৰলৈ যোৱা।
தீபம் - அனைத்துத் தர்ம மதங்களிலும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது. இது நல்லொழுக்கத்தையும் தூய்மையையும் குறிக்கிறது, மேலும் அவற்றை ஒளிரச் செய்வது இருளை அகற்றி ஒளியில் செல்வதைக் குறிக்கிறது.
ভাৰতীয় ধৰ্ম, দক্ষিণ এছিয়াৰ ধৰ্ম বা ধৰ্ম ধৰ্ম হৈছে ধৰ্মৰ ওপৰত আধাৰিত ধৰ্ম, যি ভাৰতীয় উপমহাদেশত উদ্ভৱ হৈছে আৰু বিশ্বৰ বহুতো ধৰ্মৰ জন্মস্থান।[1][3]ইয়াত হিন্দু ধৰ্ম, ভুদ্দধৰ্ম, জৈন ধৰ্ম, শিখ ধৰ্ম আৰু দক্ষিণ এছিয়াৰ জনজাতীয় ধৰ্মৰ সকলো সম্প্ৰদায় অন্তৰ্ভুক্ত আছে।[4][5][6]
இந்திய மதங்கள், தெற்காசிய மதங்கள் அல்லது தர்ம மதங்கள் என்பவை உலகில் உள்ள பல மதங்களுக்குப் பிறப்பிடமாக இந்திய துணைக்கண்டத்தில் தோன்றிய, மற்றும் தர்மத்தின் அடிப்படையிலான சமயங்கள் ஆகும்.[1] இந்திய துணைக்கண்டத்தில் வெவ்வேறு காலகட்டங்களில் இந்து மதம்(சைவ சமயம், வைணவ சமயம், சாக்தம்), சமணம், பௌத்தம், சீக்கியம், அய்யாவழி ஆகிய மதங்கள் தோன்றிக் காலப் போக்கில் உலகமெங்கும் பரவின.[2] இந்த மதங்கள் அனைத்தும் அதன் பொதுவான தோற்றம் மற்றும் சில பரஸ்பர செல்வாக்கு காரணமாக, அடிப்படை நம்பிக்கைகள், வழிபாட்டு முறைகள் மற்றும் மத சடங்குகளில் பல ஒற்றுமைகள் உள்ளன. பெரும்பாலும் இவை அனைத்தும் பல சமயங்களை மற்றும் பிரிவுகளைக் கொண்ட ஒரு மதமாகக் கருதப்படுகின்றன மற்றும் அவர்கள் அனைவரும் 'இந்து' என்றே அழைக்கப்படுகிறார்கள். இந்த மதங்கள் அனைத்தும் கிழக்கு மதங்களாக வகைப்படுத்தப்பட்டுள்ளன. இந்திய மதங்கள் இந்திய வரலாற்றின் மூலம் இணைக்கப்பட்டிருந்தாலும், அவை பரந்த அளவிலான மத சமூகங்களை உருவாக்குகின்றன, மேலும் அவை இந்திய துணைக் கண்டத்தில் மட்டுப்படுத்தப்படவில்லை.[3][4][5][6]
দীক্ষাভূমি, নাগপুৰত অৱস্থিত ২২ টা ব্ৰতৰ শিলালিপি
தீக்சாபூமி, நாக்பூரில் அமைந்துள்ள 22 உறுதிமொழிகளின் கல்வெட்டு
বৌদ্ধ ধৰ্ম গ্ৰহণ কৰাৰ পিছত আম্বেদকৰ তেওঁ ২২ প্ৰতিজ্ঞা গ্ৰহণ কৰি সমৰ্থকসকলকো প্ৰতিজ্ঞা গ্ৰহণ কৰিবলৈ কয়। [1] অভিষেকৰ পিছত আম্বেদকাৰে তেওঁৰ অনুগামীসকলক ধম্ম দীক্ষা প্ৰদান কৰে। এই উপলক্ষে তিনিটা জপৰ পিছত ২২টা ব্ৰত আৰু পঞ্চশ্বীল দিয়া হয়। ১৯৫৬ চনৰ ১৪ অক্টোবৰত নাগপুৰৰ চন্দ্ৰপুৰত আম্বেদকৰে আন এক গণ ৰাজহুৱা ধৰ্মান্তৰকৰণ অনুষ্ঠান অনুষ্ঠিত কৰে। [2] [3]
பௌத்த மதத்துக்கு மாறிய பின்பு, அம்பேத்கர் 22 உறுதிமொழிகளை ஏற்றதோடு, தமது ஆதரவாளர்களையும் அவ்வுறுதிமொழிகளை ஏற்குமாறு கேட்டுக்கொண்டார்.[1] திருநிலைப்படுத்தப்பட்ட பிறகு, அம்பேத்கர் தம்மைப் பின்பற்றியோருக்கு தம்ம தீட்சா வழங்கினார். இந்நிகழ்வில் மும்மணிகள் மற்றும் ஐந்து நல்லொழுக்கங்கள் வழங்கப்பட்டபின் 22 உறுதிமொழிகளும் ஏற்கப்பட்டன. 14 அக்டோபர் 1956 அன்று நாக்பூரின் சந்திரபூரில், அம்பேத்கர் மற்றொரு பாரிய பொது மத மாற்ற விழாவை நடத்தினார்.[2][3]
এই দৃঢ়তাসমূহে আধুনিক বৌদ্ধ ধৰ্মৰ সামাজিক সংস্কাৰৰ উপাদানসমূহ আৰু বৌদ্ধ ধৰ্মৰ পূৰ্বৰ সম্প্ৰদায়সমূহৰ পৰা ইয়াৰ মৌলিক বিচ্যুতি প্ৰতিফলিত কৰে।
இவ்வுறுதிமொழிகள் நவயான பௌத்தத்தின் சமூகச் சீர்திருத்தக் கூறுகளையும், பௌத்த மதத்தின் முற்காலப் பிரிவுகளிலிருந்தான நவயான பௌத்தத்தின் அடிப்படை விலகலையும் பிரதிபலித்து நிற்கின்றன.
ঝুম নৃত্য (ইংৰাজী: Jhum Dance) বিভিন্ন পাহাৰীয়া জনগোষ্ঠীৰ মাজত প্ৰচলিত পৰম্পৰাগত নৃত্য৷ ত্ৰিপুৰা ৰাজ্যৰ কেইবাটাও জনগোষ্ঠীৰ উপৰি বাংলাদেশৰ গাৰোসকলৰ মাজতো ঝুম নৃত্যৰ প্ৰচলন আছে৷ এই নৃত্যৰ কেইবাটিও ধাপ আছে৷ প্ৰত্যেকটি ধাপ বা পৰ্বৰ দ্বাৰা ঝুম খেতিৰ মাটি নিৰ্বাচনৰ পৰা শস্য চপোৱালৈ সকলো কাম নৃত্যৰ মাজেৰে পৰিৱেশন কৰি দেখুওৱা হয়৷[1] মুঠ ১৯টা জনগোষ্ঠী বাস কৰা ত্ৰিপুৰাৰ ত্ৰিপুৰী, হালাম, নোয়াতিয়া, মলসুম আৰু গাৰোসকলৰ মাজত ঝুম নৃত্যৰ প্ৰচলন বেছি৷ ই এবিধ কৃষিভিত্তিক নাচ৷ [2]
ஜும் நடனம் (Jhum Dance) என்பது பல்வேறு மலைவாழ் பழங்குடியினரிடையே உள்ள பாரம்பரிய நடனமாகும். இது வங்காளதேசத்தின் கரோசு மற்றும் திரிபுரா மாநிலத்தில் உள்ள பல இனக்குழுக்களிடையே நடைமுறையில் உள்ளது. இந்த நடனத்தில் பல வடிவங்கள் உள்ளன. மலைவாழ் மக்கள் ஜும் நடனத்தின் ஒவ்வொரு அடியினையும் மண் தேர்வு முதல் அறுவடை வரை அனைத்து வேலைகளையும் இந்த நடனத்தின் மூலம் மேற்கொள்கின்றனர்.[1] மொத்தம் 19 இனக்குழுக்கள் வசிக்கும் திரிபுராவின் திரிபுரி, ஹலாம், நோட்டியா, மால்சும் மற்றும் கரோ மக்களிடையே ஜூம் நடனம் முக்கியமாக நிகழ்த்தப்படுகிறது. இது ஒரு விவசாய நடனம் ஆகும்.[2]
বিষয়বস্তু
கருப்பொருள்
ঝুম নৃত্য মলসুম উপজাতিৰ একমাত্ৰ কৃষিভিত্তিক নাচ৷ ইয়াত মুঠ ১২টা পৰ্ব আছে৷ চেমতাং (দা ধাৰ দিয়া), লৌয়াত্ (হাবি কটা), লৌহল্ (জুই দিয়া), মাংৰুথম্ (ছাই পৰিষ্কাৰ কৰা), সংতু (দান ৰোৱা), লীচুনু (ধাননিৰ বন নিৰোৱা), সংঅত্ (ধান কটা), চংহিনচইয়াত্ (ধান বৈ অনা), আইহিংচৈতা ( ঘৰলৈ ধান অনা) আদি৷ মলসুম উপজাতিয়ে কপাহৰ খেতিৰ বাবেও নৃত্য পৰিৱেশন কৰে৷ কপাহৰ বীজ আনি তাৰপৰা সূতা কাটি কাপোৰ বোৱালৈ বিভিন্ন পৰ্ব নৃত্যৰ মাজেৰে দেখুওৱা হয়৷[1]
மல்சும் பழங்குடியினரின் விவசாய முறையில் ஜும் நடனம் 12 நிகழ்வுகளைக் கொண்டுள்ளன. செம்டாங் (கத்திகளைக் கடன் கொடுத்தல்), லூவாட் (காடு வெட்டுதல்), லௌஹால் (தீ வைப்பது), மங்க்ருதம் (சாம்பலைச் சுத்தம் செய்தல்), சாந்து (நன்கொடைகள்), லிச்சுனு (அரிசி களையெடுத்தல்), சனத் (நெல் அறுத்தல்), சோங்கிஞ்சயத் (அரிசி நெய்தல்) ), ஐஹிங்சைதா (அரிசியை வீட்டிற்கு கொண்டு வருவது) போன்றவை. மல்சும் பழங்குடியினர் பருத்தி சாகுபடியின் போது நடனம் ஆடுவர். பருத்தி விதை விதைப்பதிலிருந்து நூல் எடுத்து துணிகளை நெசவு செய்வது வரை பல்வேறு வகையான நடனங்கள் உள்ளன.[1]
গাৰো উপজাতিৰ মাজত মুঠ ৭টি পৰ্বত ঝুম নৃত্য সামৰা হয়৷ গাৰোসকল তিব্বতৰ পৰা অহা৷ নৃত্যত তাকো দেখুওৱা হয়৷ দা ধাৰ কৰা, জংগল কটা, ধান ৰোৱা, ধান কটাৰ পাছত “বিনি পূজা’’ৰ বাবে খৰি সংগ্ৰহ কৰা, তাৰ পিছত আনন্দোৎসৱ কৰা আদি নৃত্যৰ মাজেৰে দেখুওৱা হয়৷[1]
காரோ பழங்குடியினரிடையே மொத்தம் 7 மலை ஜும் நடனங்கள் நிகழ்த்தப்படுகின்றன. கரோ திபெத்திலிருந்து வந்தது. இதிலும் பல நடைமுறைகள் உள்ளன.[1]
তথ্য সূত্ৰ
மேற்கோள்கள்
ত্ৰিপুৰাৰ যিকেইটা জনগোষ্ঠীৰ মাজত ঝুম নৃত্যৰ প্ৰচলন আছে; সেই আটাইকেইটাৰে বিষয়বস্তু একেই৷ ঝুম খেতিৰ বাবে মাটি নিৰ্বাচন কৰাৰ পৰা শস্য চপাই ঘৰলৈ অনালৈ আটাইকেইটা পৰ্ব নৃত্যৰ মাজেৰে তুলি ধৰা হয়৷ অৱশ্যে প্ৰত্যেক উপজাতিৰ প্ৰকাশভংগীৰ মাজত পাৰ্থক্য আছে৷ [1]
திரிபுராவின் இனக்குழுக்களிடையே ஜும் நடனம் நடைமுறையில் உள்ளது. இவை அனைத்தும் ஒரே உள்ளடக்கத்தைக் கொண்டுள்ளன. ஜூம் பயிரிடுவதற்கு நிலத்தைத் தேர்ந்தெடுப்பது முதல் பயிர்களை அறுவடை செய்து வீட்டிற்குக் கொண்டு வருவது வரை அனைத்து செயல்களும் இந்த நடனத்தின் மூலம் கொண்டாடப்படுகின்றன. இருப்பினும், ஒவ்வொரு பழங்குடியினரிடையேயும் இதன் வெளிப்பாட்டில் வேறுபாடுகள் உள்ளன.[1]
ত্ৰিপুৰী উপজাতিৰ ঝুম নৃত্যত মুঠ পাঁচটা পৰ্ব আছে৷ (১) হুগ ৰাইমানি (মাটি নিৰ্বাচন), (২) হুগ আংমানি (হাবি-বন পৰিষ্কাৰ কৰা), (৩) হৰ চগমানি (কটা হাবিত জুই দিয়া), (৪) মাইনিমানি (বীজ ৰোপন কৰা) আৰু (৫) মাইৰামানি (শস্য চপোৱা)৷[1]
திரிபுரி பழங்குடியினரின் ஜும் நடனத்தில் ஐந்து நிகழ்வுகள் உள்ளன.[1]
হালামসকলে ঝুম নৃত্যক “লুইনিংওম’’ নৃত্যও বোলে৷ তেওঁলোকে মুঠ ৭টি পৰ্বৰে এই নৃত্য সামৰে৷ (১) ৰামেসু ওত্(ঝুম চোৱা), (২) পাম্-আবাত্( ঝুম কটা), (৩) চাং আতু (ধান ৰোৱা), (৪) লাইয়েচুন (শস্য ৰক্ষা কৰা), (৫) সাং আত্ (ধান কটা), (৬) আনচিল্ (মৰণা মৰা), (৭) ডু পেইল’ (ঘৰলৈ ধান বৈ অনা)৷[1]
ஹலாம் பழங்குடிகள் ஜும் நடனத்தை "லுயினிங்கோம்" நடனம் என்று அழைக்கின்றனர். இவர்கள் இந்நடனத்தினை 7 வகையான நிகழ்ச்சிகளுடன் தொடர்புப் படுத்துகின்றனர். இவை: 1) ரமேசு ஒட் (ஜூம் பார்ப்பது), 2) பாம்-அபட் (ஜும் அறுவடை), 3) சாங் அடு (நெல் நடுதல்), 4) லைச்சுன் (பயிர்களைப் பாதுகாத்தல்), 5) சாங் அட் (அறுவடை செய்தல்), (6) அன்சில் (கதிரடித்தல்), 7) தூ பைல் (அரிசியை வீட்டிற்குக் கொண்டு வருதல்).[1]
ত্ৰিপুৰাৰ নোয়াতিয়াসকলৰ মাজতো ঝুম নৃত্যৰ প্ৰচলন আছে৷ তেওঁলোকৰ পুৰুষসকলে হাতত দা লৈ চাৰি মাত্ৰাত পদ সঞ্চালন কৰি শাৰী পাতি নৃত্যস্থলীলৈ আহে আৰু এটা কাঠি পুতি মাটি নিৰ্বাচন কৰি একেই লয়তে নৃত্যস্থলী এৰি যায়৷ পিছত পুন একেই ছেঁৱতে আহি এটা আঁঠু মাটিত লগাই বহি দা ধাৰ দিয়ে আৰু শেষত মাটি চুই নমস্কাৰ কৰি আঁতৰি যায়৷ তাৰ পিছৰ পৰ্ববোৰত ছোৱালীয়েও অংশ গ্ৰহণ কৰে আৰু মুঠ আঠটি পৰ্বত ঝুম খেতিৰ সকলো কৰ্ম কৰি দেখুৱায়৷ [1]
திரிபுராவின் நோட்டியாக்களிடையே ஜும் நடனமும் நடைமுறையில் உள்ளது. இவர்கள் கைகளில் கத்திகளுடன் வரிசையாக நடன அரங்கிற்கு வந்து, நான்கு பரிமாணங்களில் படிகளைச் செய்து, ஒரு குச்சியுடன் நடனமாடி அதே தாளத்தில் நடன அரங்கை விட்டு வெளியேறுகிறார்கள். பின்னர் மீண்டும் அதே போன்று மேடையில் தரையில் முழங்காலிட்டு அமர்ந்து, கத்தியைக் கொடுத்து, கடைசியாகத் தரையைத் தொட்டு வணங்கிச் செல்கின்றனர். அடுத்தடுத்த நடைபெறும் திருவிழா நடனங்களில் பெண்களும் பங்கேற்கின்றனர்.[1]