Isabel, Prinses van Brasilië ( Portugees : Isabel de Orleans e Bragança ) was 'n Brasiliaanse aristokrasie, sesde in die opvolger van die antieke troon van Brasilië ten tyde van haar dood. [1]
Isabel, princesa del Brasil (en portuguès: Isabel de Orleans e Bragança) era una aristocràcia brasilera, sisena en la línia de successió a l'antic tron del Brasil en el moment de la seva mort.[1] Isabel és sovint convidada a representar la família imperial en esdeveniments monàrquics o cerimònies oficials. Des de la dècada de 1990, la princesa va ser membre de la junta directiva de la Creu Roja Brasilera.
Sy was die vierde van die twaalf kinders van prins Pedro Henrique, hoof van die Keiserlike Huis van Brasilië, en sy vrou, prinses Maria Elisabeth [1]
Era la quarta dels dotze fills del príncep Pedro Henrique de Orléans-Bragança, cap de la Casa Imperial del Brasil, i de la seva esposa, la princesa Maria Elisabet de Baviera.[2]
Isabel van Brasilië is op 5 November 2017 in die stad Rio de Janeiro oorlede, op die ouderdom van drie-en-sewentig. [1] Isabel word dikwels genooi om die keiserlike familie by koninklike geleenthede of amptelike seremonies te verteenwoordig. Sedert die 1990's is die prinses 'n lid van die raad van direkteure van die Brasiliaanse Rooi Kruis.
Isabel del Brasil va morir el 5 de novembre de 2017, a la ciutat de Rio de Janeiro, als setanta-tres anys.[4]
Mohammad Ghorbanpour (Niutish) (gebore 20 julie 1998 in Teheran) is'n prominente musikant rial. Hy het in 2007 musiek begin , En in 2015 het sy begin sing [2] [3] [4]
Mohammad Ghorbanpour Four (Knight) (nascut el 20 de juliol de 1998 a Teheran) és un destacat músic iranià. Va començar la música el 2007 i va cantar el 2015 [2] [3] [4]
Emma Renzi (gebore 8 April 1926 as Emmerentia Scheepers op Heidelberg) is 'n Suid-Afrikaanse sopraan.
Emma Renzi, de nom real Emmerentia Scheepers (Heidelberg, Sud-Àfrica, 8 d'abril de 1926) és una soprano sud-africana.
Op skool reeds het dit duidelik geword dat sy musiektalent het toe sy lesse begin neem het in klavier, viool en harp. Later het sy ook sanglesse begin neem.
Inicialment va estudiar piano, violí i arpa, mostrant un gran talent per a la música i més tard va estudiar cant.
Nadat sy in 1943 aan die hoërskool op haar tuisdorp gematrikuleer het, het sy haar aan die Suid-Afrikaanse Musiekkollege in Kaapstad vir die graag B.Mus. ingeskryf.
Després d'acabar l'escola secundaria en 1943 va marxar a estudiar a l'Escola de Música de Ciutat del Cap.
Hier het sy haar eerste operarol gesing.
Va ser en aquest lloc on va cantar per primer cop una òpera en escena.
In 1947 maak sy haar Suid-Afrikaanse studie klaar en vertrek die volgende jaar Londen toe waar sy drie jaar lank onder Joan Cross aan die Nasionale Operaskool studeer.
En 1947 va acabar els seus estudis a Sud-Africà i l'any següent va marxar a estudiar a Londres, on va estudiar tres anys amb Joan Cross en l'àmbit de la British National Opera.
Daarna was sy verbonde aan die Carl Rosa-operageselskap.
Després va treballar per a la Carl Rosa Opera Company.
Sy onderneem 'n konserttoer in Suid-Afrika en verhuis na Sisilië waar sy stemonderrig ontvang van die Maestro Santo.
Va realitza després una gira de concerts per Sud-Àfrica, marxant després a Sicília.
Hy het die dramatiese eienskappe van haar stem ontwikkel en geskikte rolle in operahuise op dié Italiaanse eiland het haar besluit bevestig dat die Italiaanse sangstyl haar stem die beste gepas het.
Allí va desenvolupar les característiques dramàtiques de la seva veu i va cantar els papers més adequats a ella als teatres de l'illa italiana, en actuacions que van confirmar la seva decisió de que l'estil de cant italià era el que millor s'adaptava a la seva veu.
Van 1961 tot 1966 is sy in diens geneem vir dramatiese rolle in Karlsruhe, Johannesburg (Amelia in Un Ballo in Maschera tydens die inhuldiging van die Stadsteater in 1962) en, van 1963, in verskeie Italiaanse teaters.
Entre 1961 i 1966 va cantar papers dramàtics a Karlsruhe, Johannesburg (Amelia en Un ballo in maschera de Verdi durant la inauguració del Teatre Estatal en 1962) i des de 1963 en diversos teatres italians.
Sy het haar in Milaan gaan vestig, maar haar geboorteland jaarliks van 1963 tot 1965 besoek.
Va establir la seva seu a Milà, però va visitar anualment la seva terra natal entre 1963 i 1965.
Tydens laasgenoemde jaar was haar rol dié van Abigaille in Truk se opvoering van Verdi se Nabucco, wat haar die kans sou bied om in La Scala in Milaan te gaan sing.
Els seus èxits li van obrir les portes a cantar a La Scala de Milà.
Toe die Griekse sopraan Elena Souliotis nie in Desember 1966 haar opwagting maak om die rol te vertolk nie, is Emma Renzi gevra om in te staan – en behaal sy 'n groot sukses.
Va ser en ocasió d'una substitució de la soprano grega Elena Souliotis, en desembre de 1966, aconseguint un gran èxit.
Daarna volg optredes in Portugal (1967), Turkye (1967), Joego-Slawië en die Verenigde State van Amerika (1968), Frankryk en Suid-Amerika (1969), Spanje (1970), Suid-Afrika (1971) en weer Amerika (1976).
A continuació, va debutar en Portugal (1967), Turquia (1967), Iugoslàvia, els Estats Units d'Amèrica (1968), França, Amèrica del Sud (1969), Espanya (1970), tornant un altre cop a Sud-Àfrica (1971) i als EUA (1976).
Sy behaal 'n triomf in 1971 toe sy gekies is om die rol van Aïda tydens die inhuldiging van die Nico Malan-skouburg te sing.
Va assolir un gran èxit en 1971 arran de la seva interpretació del paper principal de l'òpera Aida de Verdi en la inauguració de l'Artscape Theatre Centre de Ciutat del Cap.
Sy het in Italië onder meer ook in Parma, Venesië, Napels, Bologna, Palermo, Rome en Verona gesing.
A Itàlia va cantar també a Parma, Venècia, Nàpols, Bolonya, Palerm, Roma i l'Arena di Verona.
Sy was die eerste Suid-Afrikaner wat 'n hoofrol in La Scala in Milaan gesing het toe sy Montserrat Caballé ter elfder ure vir die vyftig-jarige viering van Puccini se Turandot moes vervang.
Va ser la primera sud-africana a cantar un paper principal a La Scala de Milà, quan va haver de reemplaçar en maig de 1976 Montserrat Caballé en la celebració del cinquantenari de l'estrena de Turandot de Puccini. Aquella interpretació es va desenvolupar envoltada d'una forta polèmica, quan es va anunciar que Montserrat Caballé no podria participar per malaltia.
Ook was sy die eerste Suid-Afrikaner wat in feitlik die hele Italië welslae behaal het.
També va ser la primera sud-africana que va triomfar pràcticament a tota Itàlia.
Ná nog 'n besoek aan haar geboorteland in 1978 het sy haar Italiaanse loopbaan beëindig met die sing van die vroulike hoofrol in Boito se Mefistofele (1979).
Després una altra visita al seu país natal en 1978 va iniciar la seva retirada a Itàlia. Es va acomiadar cantant el paper principal de Mefistofele (1979) d'Arrigo Boito.
Sy is in daardie aangestel as direkteur van die Operasentrum van die Universiteit van die Witwatersrand se pasgestigde Musiekskool.
Aleshores va ser nomenada directora del Centre d'Òpera de la Facultat de Música de la Universitat del Witwatersrand.
Die daaropvolgende jaar is sy aangestel as direkteur van die Operasentrum van die Musiekskool aan die Pretoriase Tegnikon.
L'any següent, va ser nomenada directora del Centre d'Òpera de Música de l'Escola Pretoria Technikon.
Van 1992 tot 1994 was sy 'n stemafrigter in Italiaanse opera by Truk en van 1992 'n senior lektor aan Wits.
De 1992 a 1994 va ser professora de cant a l'òpera italiana de Truk i des de 1992 va ser professora titular de Wits.
Malan, J.P., South African Music Encyclopedia, 1986.
Malan, J. P., Enciclopèdia de Música de Sud-Àfrica, 1986.
SA Opera Singers Haar La Scala-vertolking van Tosca op YouTube Who's Who in South Africa
SA Cantants d'Òpera La Scala, interpretació de Tosca, a YouTube Qui és qui a Sud-Àfrica
Haar eerste belangrike rol was dié van Giuletta in Jacques Offenbach se Tales of Hoffmann.
El seu primer paper important va ser el de Giuletta en Les contes d'Hoffmann de Jacques Offenbach.
Van 1954 sing sy vir die English Opera Group, waarmee die komponis Benjamin Britten ook vereenselwig is.
A partir de 1954 va cantar per a la English Opera Group, amb la qual treballava també el compositor Benjamin Britten.
Sy was een van die hoofsangers in 'n Londense opvoering van sy The Turn of the Screw.
Renzi va ser una de les principals cantants en algunes de les primeres representacions a Londres de l'òpera de Britten The Turn of the Screw, substituint la soprano de l'estrena, Jennifer Vyvyan.
Intussen het deeltydse werk vir die BBC gedoen, konserte in Brittanje gehou en opnames vir die platemaatskappy Parlophone gemaak.
Mentrestant, treballava a temps parcial per a la BBC, oferint concerts arreu de la Gran Bretanya i enregistrant per a la companyia discogràfica Parlophone.Va ser en aquella època quan va començar a fer servir el nom artístic d'Emma Renzi.
In 1956 was sy die eerste Suid-Afrikaner wat tydens die Edinburgh-fees gesin gesing en wen sy ook 'n internasionale medalje tydens die Concours in Genève.
En 1956 Emma Renzi va ser la primera sud-africana en participar al Festival d'Edimburg. El mateix any va guanyar una medalla al Concurs Internacional de Ginebra.
In dié tydperk het sy ook gesing vir Charles Farncombe se baanbreker Handel Opera Society en verskyn as Morgana in die geselskap se 1957-konsertweergawe van Alcina teenoor die opkomende ster Joan Sutherland.
En aquest període també va treballar sota la direcció de Charles Farncombe en la Haendel Opera Society i va aparèixer com a Morgana en la versió de concert de l'òpera Alcina de Haendel, juntament amb la soprano Joan Sutherland, aleshores als inicis de la seva impressionant carrera.
1987: Die Orde van Verdienstelikheid van die Suid-Afrikaanse staatspresident.
1987: L'Orde del Mèrit de Sud-Àfrica.
1986: Vita-toekenning vir die beste optrede deur 'n vrou in 'n opera.
1986: Premi Vita a les millors interpretacions d'una dona en una òpera.
1984: Adelaide Ristori-toekennig deur die Italiaanse regering. Eredoktersgraad: Potchefstroomse Universiteit.
Doctorat Honorari de la Universitat Potchefstroomse (Potchefstroom University for Christian Higher Education).
Operadebuut
Debut operístic
Jeugjare
Primers anys
Terug na Suid-Afrika
Tornada a Sud-Àfrica
Engelse sukses
Èxit al Regne Unit
Die Bolus Herbarium is 'n herbarium by die Universiteit van Kaapstad wat uit 350 000 plantspesies bestaan.
El Bolus Herbarium és un herbari de la Universitat de ciutat del Cap, que consta de 350 000 espècies de plantes.
Dr. Harry Bolus, (1834–1911), 'n ryk Kaapstadse sakeman, het sy versameling in 1865 in Graaff-Reinet begin en is nou die oudste funksionerende herbarium in die land. Na sy dood het die Suid-Afrikaanse Kollege (sedert 2 April 1918 die Universiteit van Kaapstad) sy herbarium, 'n biblioteek bestaande uit duur, unieke en vroeë boeke oor die botanie en 'n aansienlike bedrag geld vir die onderhoud en die uitbou van die versameling geërf. In 1924 is 'n spesiale gebou in Kirstenbosch vir die herbarium gebou, maar dit het naderhand nie geskik geblyk nie.
[[Harry Bolus]] (1834-1911), un ric empresari de Ciutat del Cap, va començar la seva col lecció a Graaff-Reinet el 1865 i ara és el herbari més antic del país. Després de la seva mort, el [[Suid-Afrikaanse Kollege]] (des del 2 d'abril de 1918, la Universitat de ciutat del Cap) ha completat el seu herbari, una biblioteca de llibres cars, únics i primers sobre la botànica i una considerable quantitat de diners per al manteniment i l'expansió de la col·lecció heretada. El 1924 es va construir un edifici especial a [[Kirstenbosch]] per a l'herbari, però no semblava adequat en aquella època. Per tant, l'herbari va ser traslladat al campus el 1938. El Dr.
Daarom is die herbarium in 1938 na die kampus verskuif. Dr. Lulu Bolus, Harry se niggie, was tot met haar dood in 1970 ook aan die herbarium verbonde.
Lulu Bolus, cosí de Harry, es va relacionar amb l'herbari fins a la seva mort el 1970.
Navorsing en onderrig in botanie en ekologie by die herbarium dek 'n wye veld.
La recerca i l'ensenyament en botànica i l'ecologia a l'herbari cobreix un ampli camp.
Dit fokus op aspekte van die Kaapse flora soos taksonomie, inheemse plante, biogeografie en sistematiek en evolusie. Wetenskaplikes van oor die hele wêreld gebruik hierdie herbarium vir hul navorsing.
Se centra en els aspectes de la flora del Cap, com la taxonomia, les plantes indígenes, la biogeografia i la sistemàtica i l'evolució. Científics de tot el món utilitzen aquest herbari per a la seva recerca.
Onder die verskeie besondere versamelings plante in die herbarium is die bekendste dr.
Entre les diverses plantes especials col·leccions a l'herbari és de les famoses orquídies i erikas del Dr.
Harry Bolus se orgideë en erikas, dr.
Harry Bolus, les mesembryanthemae del Dr.
(Lulu) Bolus se mesembryanthemae, dr.
(Lulu) Bolus, els fongs de la Dra.
Ave Duthie se swamme en Henri Georges Fourcade se blomplante uit die streek van Humansdorp tot George.
[[Ave Duthie]] i les plantes amb flor de [[Henri Georges Fourcade]] de la regió de [[Humansdorp]] a George.
Verskeie plantkundiges het hul versamelings flora en boeke aan die Bolus Herbarium bemaak.
Diversos botànics portaven les seves col·leccions de flora i llibres al Bolus Herbarium.