# id/06maZDmGztKT.xml.gz
# th/06maZDmGztKT.xml.gz
(src)="1"> Manusia mulai mengkotak- kotakan satu sama lain kali pertama mereka bertemu --
(trg)="1"> มนุษย์เราแบ่งผู้คนรอบตัวใส่กล่องต่างๆ
(trg)="2"> ตั้งแต่วินาทีแรกที่เราพบกัน
(src)="2"> Apakah orang itu berbahaya ?
(src)="3"> Apakah mereka menarik ?
(trg)="3"> คนคนนี้อันตรายหรือเปล่า ? น่าสนใจไหม ?
(src)="4"> Apakah mereka calon jodoh yang cocok ?
(src)="5"> Apakah mereka bisa diajak kerja sama ?
(trg)="4"> เหมาะสมที่จะเป็นคู่ของเราหรือเปล่า ? หรือจะเป็นโอกาสในการติดต่องานไหม ?
(src)="6"> Kita melakukan interogasi kecil- kecilan saat kita bertemu orang lain untuk membuat rangkuman riwayat hidup mereka di dalam pikiran kita .
(trg)="5"> เราทำการสอบสวนเล็กๆ เมื่อเราพบกัน
(trg)="6"> เพื่อทำประวัติของพวกเขาในหัวเรา
(src)="7"> Siapa nama anda ?
(src)="8"> Dari mana anda berasal ?
(trg)="7"> คุณชื่ออะไร ? มาจากที่ไหน ?
(src)="9"> Berapa usia anda ?
(src)="10"> Apa pekerjaan anda ?
(trg)="8"> อายุเท่าใหร่ ? ทำอาชีพอะไร ?
(src)="11"> Kemudian kita menanyakan hal- hal yang lebih pribadi .
(trg)="9"> แล้วเราก็ถามลึกลงไปถึงเรื่องส่วนตัว
(src)="12"> Apakah anda pernah menderita penyakit parah ?
(trg)="10"> คุณเคยป่วย เป็นโรคอะไรมารึเปล่า ?
(src)="13"> Apakah anda sudah pernah bercerai ?
(trg)="11"> เคยหย่ามั้ย ?
(src)="14"> Apakah mulut anda berbau tidak enak sementara anda menjawab interogasi ini sekarang ?
(trg)="12"> คุณมีกลิ่นปากรึเปล่า ในระหว่างที่ตอบคำถามอยู่นี่
(src)="15"> Hal- hal apa yang menurut anda menarik ?
(src)="16"> Orang- orang seperti apa yang menarik perhatian anda ?
(trg)="13"> คุณสนใจเรื่องอะไร ? คุณสนใจใคร ?
(src)="17"> Anda suka berhubungan intim dengan jenis kelamin apa ?
(trg)="14"> คุณชอบมีสัมพันธ์กับคนเพศไหน ?
(src)="18"> Saya mengerti .
(trg)="15"> ฉันเข้าใจ
(src)="19"> Otak kita telah terprogram secara neurologis untuk mencari orang- orang yang menyerupai kita sendiri .
(trg)="16"> เราถูกโปรแกรมทางพันธุกรรมกำหนดไว้
(trg)="17"> ให้ตามหาผู้คนที่มีลักษณะเหมือนกับเรา
(src)="20"> Kita mulai menjalin hubungan segera setelah kita mengerti seperti apa rasanya diterima oleh orang- orang lain .
(trg)="18"> เราเริ่มสร้างกลุ่มของตัวเองทันทีที่เราโตพอ
(trg)="19"> ที่จะรู้ว่าความรู้สึกของการได้รับการยอมรับเป็นอย่างไร
(src)="21"> Kita terhubung pada orang lain segala cara yang mungkin -- preferensi musik , ras , jenis kelamin , gang dimana kita pernah tinggal dan tumbuh besar .
(trg)="20"> เราผูกพันกันด้วยทุกสิ่งที่เราจะสัมพันธ์กันได้
(trg)="21"> ความชอบด้านดนตรี เชื้อชาติ เพศ หรือแม้แต่ละแวกบ้านที่เราโตมา
(src)="22"> Kita mencari lingkungan yang membentuk pilihan- pilihan pribadi kita .
(trg)="22"> เรามองหาสภาพแวดล้อมที่ขับเน้นความชอบของเรา
(src)="23"> Namun terkadang , pertanyaan sepele semacam , " Apa profesi anda ? " dapat membuat orang merasa seperti mereka dijejalkan ke dalam kotak yang sangat kecil .
(trg)="23"> แต่ว่าก็ว่าเหอะ บางครั้งคำถามธรรมดาว่า คุณทำงานอะไร ?
(trg)="24"> อาจทำให้เรารู้สึกว่า เค้ากำลังเปิดกล่องใบเล็กจิ๋ว
(trg)="25"> แล้วขอให้คุณยัดตัวของคุณลงในนั้น
(src)="24"> Karena menurut saya , pengelompokan tersebut sangatlah membatasi kita .
(trg)="26"> เพราะการแบ่งประเภทแบบนั้น ฉันพบว่า เป็นขอบเขตที่แคบเกินไป
(src)="25"> Kotak- kotak tersebut sangatlah sempit .
(trg)="27"> กล่องเหล่านั้นแคบเกินไป
(src)="26"> Dan ini bisa menjadi sesuatu yang sangat berbahaya .
(trg)="28"> และสิ่งนั้นก็อาจเป็นเรื่องอันตรายได้
(src)="27"> Maka , sebelum kita melibatkan diri terlalu dalam , saya ingin membagikan secuplik mengenai diri saya .
(trg)="29"> ดังนั้น เพื่อทำความรู้จัก และปฏิเสธข้อจำกัดต่างๆเกี่ยวกับฉัน
(trg)="30"> ก่อนที่เราจะลงลึกกันต่อไป
(src)="28"> Saya tumbuh di tengah lingkungan yang cukup terlindung .
(trg)="31"> ฉันเติบโตขึ้นมาในสิ่งแวดล้อมที่ได้รับการปกป้องจากขนบ
(src)="29"> Saya dibesarkan di pusat kota Manhattan di tengah tahun 1980- an , yang berjarak hanya dua gang dari pusat musik punk .
(trg)="32"> ฉันถูกเลี้ยงดูมา ในแมนฮัตตัน ในช่วงต้นทศวรรษ 1980
(trg)="33"> ห่างจากศูนย์กลางของดนตรีแนวพังค์ ไปสองช่วงตึก
(src)="30"> Saya terlindungi dari kefanatikan dan batasan ketat masyarakat mengenai pendidikan berdasarkan agama .
(trg)="34"> ฉันได้รับการปกป้องจากความเชื่อที่ไม่มีเหตุผลทั้งหลาย
(trg)="35"> และจากข้อจำกัดทางสังคมต่างๆ ที่มีอยู่ในการเลี้ยงดูเด็กในสังคมเคร่งศาสนา
(src)="31"> Di tempat asal saya , kalau anda bukan seorang waria atau pemikir radikal atau artis dan semacamnya , andalah yang dicap sebagai orang aneh .
(trg)="36"> ในแถบที่ฉันโตมา ถ้าคุณไม่ใช่นางโชว์ หรือ นักคิดหัวสมัยใหม่
(trg)="37"> หรือนักแสดง อะไรซักอย่างแล้วล่ะก็
(trg)="38"> คุณเป็นตัวประหลาด
(src)="32"> ( Tawa )
(trg)="39"> ( หัวเราะ )
(src)="33"> Hal tersebut merupakan pendidikan yang tidak lazim , tapi sebagai seorang anak yang tumbuh di jalanan New York , anda belajar untuk mempercayai insting anda sendiri .
(trg)="40"> มันเป็นการเลี้ยงดูที่ผิดไปจากขนบ
(trg)="41"> แต่ในฐานะที่เป็นเด็กนิวยอรค์
(trg)="42"> คุณจะเรียนรู้ที่จะเชื่อสัญชาติญาณของตัวเอง
(src)="34"> Anda belajar untuk mengandalkan ide- ide anda sendiri .
(trg)="43"> คุณเรียนรู้ที่จะทำตามความคิดของคุณ
(src)="35"> Karenanya , saat saya berumur 6 tahun , saya memutuskan untuk menjadi anak laki- laki .
(trg)="44"> เพราะงั้น ตอนหกขวบ ฉันจึงตัดสินใจที่จะเป็นเด็กผู้ชาย
(src)="36"> Suatu hari saya berangkat sekolah dan anak- anak lain tidak membiarkan saya untuk bermain basket bersama .
(trg)="45"> ฉันไปโรงเรียนวันหนึ่ง แล้วคนอื่นๆ ไม่ยอมให้ฉันเล่นบาสเก็ตบอลกับพวกเขา
(src)="37"> Mereka bilang anak perempuan tidak boleh ikut bermain .
(trg)="46"> พวกเขาบอกว่า ไม่ให้ผู้หญิงเล่นหรอก
(src)="38"> Jadi saya kembali ke rumah dan memangkas rambut saya .
(trg)="47"> เพราะงั้น ฉันจึงกลับบ้าน โกนหัว
(src)="39"> Keesokan harinya saya kembali dan saya berkata , " Saya anak laki- laki . "
(trg)="48"> แล้วก็กลับมาในวันรุ่งขึ้น แล้วบอกว่า " ฉันเป็นผู้ชาย "
(src)="40"> Siapa yang tahu , ya kan ?
(trg)="49"> ใครจะไปรู้ ใช่ไหม
(src)="41"> Mungkin anda bisa saja melakukan hal- hal serupa saat anda berumur 6 tahun .
(trg)="50"> ตอนคุณอายุหกขวบ คุณอาจจะสามารถทำแบบนั้นได้
(src)="42"> Saya tidak mau ada satu orang pun yang tahu bahwa saya seorang perempuan , dan tidak ada yang tahu .
(trg)="51"> ฉันไม่อยากให้ใครรู้ว่าฉันเป็นเด็กผู้หญิง แล้วพวกเขาก็ไม่รู้
(src)="43"> Saya melanjutkan sandiwara ini selama delapan tahun ke depan .
(trg)="52"> ฉันเก็บความลับไว้ได้ เป็นเวลาแปดปี
(src)="44"> Dan inilah saya di umur 11 tahun .
(trg)="53"> นี่คือภาพของฉันตอนฉันอายุสิบเอ็ด
(src)="45"> Saya memerankan anak kecil bernama Walter di sebuah film berjudul " Julian Po . "
(trg)="54"> ฉันเล้นเป็นเด็กผู้ชายชื่อ วอลเตอร์
(trg)="55"> ในหนังเรื่อง " จูเลียน โป "
(src)="46"> Saya berperan sebagai seorang anak jalanan yang terus mengikuti Christian Slater dan menggodanya .
(trg)="56"> เป็นเด็กข้างถนนที่เดินตาม คอยกวนใจ คริสเตียน สเลเตอร์
(src)="47"> Anda lihat , saya juga seorang aktor cilik .
(trg)="57"> เห็นมั้ย ฉันเป็นนักแสดงเด็กด้วย
(src)="48"> Dan ini membuat saya semakin bersandiwara untuk menutupi identitas saya karena tidak ada seorang pun yang tahu bahwa saya sebenarnya anak perempuan yang berakting sebagai anak laki- laki .
(trg)="58"> ซึ่งทำให้มีชั้นของการแสดงมาปกคลุม ตัวตนของฉันเพิ่มขึ้นไปอีก
(trg)="59"> เพราะไม่มีใครรู้ว่า ที่จริงแล้วฉันเป็นเด็กผู้หญิงที่เล่นเป็นเด็กผู้ชาย
(src)="49"> Malah , waktu itu tidak ada seorang pun dalam hidup saya yang tahu bahwa saya sebenarnya anak perempuan -- para guru di sekolah , teman- teman saya , dan para sutradara yang bekerja dengan saya waktu itu juga tidak tahu .
(trg)="60"> อันที่จริง ไม่มีใครในชีวิตฉันตอนนั้น รู้เลยว่าฉันเป็นผู้หญิง
(trg)="61"> คุณครู หรือเพื่อนที่โรงเรียนก็ไม่รู้
(trg)="62"> ผู้กำกับที่ฉันทำงานด้วยก็ไม่รู้
(src)="50"> Anak- anak lain akan mengunjungi saya di kelas saya dan memeriksa tenggorokan saya untuk mencari jakun saya , atau memegang selangkangan saya untuk mengecek aktivitas yang sedang berlaku .
(trg)="63"> เด็กคนอื่นๆ มักจะเดินเข้ามาหาฉันในห้องเรียน
(trg)="64"> แล้วก็จับคอฉันเพื่อหาลูกกระเดือก
(trg)="65"> หรือจับเป้ากางเกงเพื่อเช็คดู
(src)="51"> Saat saya pergi ke kamar kecil , saya akan memutar balik sepatu saya saat di toilet supaya saya terlihat seperti sedang berdiri selagi buang air kecil .
(trg)="66"> เวลาเข้าห้องน้ำ ฉันจะหันรองเท้ากลับในห้องน้ำ
(trg)="67"> เพื่อให้ดูเหมือนว่าฉันกำลังยืนฉี่อยู่
(src)="52"> Saat menginap di rumah teman , saya akan berusaha meyakinkan anak- anak perempuan di tengah kepanikan , agar mereka tidak mencium saya tanpa mengungkapkan identitas saya yang sebenarnya .
(trg)="68"> เวลาไปนอนบ้านเพื่อน ฉันจะหวาดผวา
(trg)="69"> พยายามบอกพวกเด็กผู้หญิงว่า พวกเธอไม่ควรจะจูบฉันหรอก
(trg)="70"> โดยไม่เปิดเผยว่าฉันเป็นผู้หญิง
(src)="53"> Tapi perlu dicatat bahwa saya tidak membenci tubuh saya ataupun alat kelamin saya .
(trg)="71"> ทั้งนี้ทั้งนั้น เป็นเรื่องจำเป็นที่ฉันจะต้องบอกว่า
(trg)="72"> ฉันไม่ได้รังเกียจร่างกาย หรืออวัยวะเพศของฉัน
(src)="54"> Saya tidak merasa seperti terperangkap di dalam tubuh yang salah .
(trg)="73"> ฉันไม่ได้รู้สึกว่าฉันอยู่ในร่างที่ไม่ใช่
(src)="55"> Saya merasa seperti sedang mementaskan sesuatu yang rumit .
(trg)="74"> ฉันรู้สึกว่าฉันกำลังแสดงบทบาทหนึ่งอยู่
(src)="56"> Saya tidak memenuhi syarat sebagai seorang transgender .
(trg)="75"> ฉันคงไม่ผ่านคุณสมบัติการเป็นคนข้ามเพศหรอก
(src)="57"> Namun apabila keluarga saya mempercayai terapi , mereka mungkin akan mendiagnosa saya dengan kelainan gender atau semacamnya dan menyuntikkan hormon- hormon untuk membantu saya melewati pubertas .
(trg)="76"> ถ้าครอบครัวของฉันเป็นพวกที่เชื่อในการบำบัดเรื่องเหล่านี้
(trg)="77"> พวกเขาก็คงวินิจฉัยฉันไปแล้ว
(trg)="78"> ว่าเป็นอะไรประมาณ ภาวะสับสนทางเพศ
(src)="58"> Tapi dalam kasus saya , tiba- tiba saja saya terbangun dan memutuskan untuk kembali menjadi anak perempuan saat saya berusia 14 tahun .
(trg)="80"> แต่ในกรณีของฉัน
(trg)="81"> ฉันก็แค่ตื่นขึ้นมาวันนึง ตอนฉันอายุสิบสี่
(trg)="82"> แล้วตัดสินใจว่า ฉันอยากจะเป็นผู้หญิงละ
(src)="59"> Saya mengalami pubertas dan saya sama sekali tidak tahu apapun mengenai cara menjadi seorang anak perempuan .
(trg)="83"> ฉันเข้าสู่วัยสาว แต่ฉันไม่รู้เลยว่า การเป็นผู้หญิงคืออะไร
(src)="60"> Tapi saya siap untuk mencari jati diri saya yang sebenarnya .
(trg)="84"> ฉันพร้อมที่จะค้นหาคำตอบว่า ฉันเป็นใครกันแน่
(src)="61"> Saat seorang anak bertingkah seperti saya , mereka tidak perlu menyibakkan identitas aslinya , ya ´kan ?
(trg)="85"> เมื่อเด็กคนหนึ่งทำแบบที่ฉันทำ
(trg)="86"> พวกเขาไม่ได้จำเป็นจะต้องพูดมันออกมา ใช่ไหม
(src)="62"> Tidak ada seorang pun yang terkejut .
(trg)="87"> ก็ไม่มีใครถึงกับประหลาดใจหรอกนะ
(src)="63"> ( Tawa )
(trg)="88"> ( หัวเราะ )
(src)="64"> Tapi orang tua saya tidak meminta saya untuk mendefinisikan diri saya sendiri .
(trg)="89"> แต่พ่อแม่ไม่ได้ถามฉัน ให้ระบุว่าฉันเป็นอะไร
(src)="65"> Saat saya berumur 15 , saya menelepon ayah saya untuk memberitahu beliau bahwa saya sedang jatuh cinta .
(trg)="90"> ตอนฉันอายุสิบห้า ฉันโทรหาพ่อ
(trg)="91"> เพื่อบอกว่า ฉันตกหลุมรัก
(src)="66"> Kami berdua sama sekali tidak memikirkan apa konsekuensi dari fakta bahwa cinta pertama saya adalah seorang perempuan .
(trg)="92"> มันเป็นสิ่งสุดท้ายในความคิดของพวกเราทั้งสองฝ่าย
(trg)="93"> ที่จะคุยกันถึงผลลัพธ์
(trg)="94"> ของความจริงที่ว่า รักครั้งแรกของฉันเป็นผู้หญิง
(src)="67"> Pun tiga tahun kemudian , ketika saya jatuh cinta dengan seorang lelaki , kedua orang tua saya tidak ada yang kaget .
(trg)="95"> สามปีต่อมา ตอนที่ฉันตกหลุมรักผู้ชาย
(trg)="96"> พ่อกับแม่ของฉันก็ไม่ได้เห็นว่ามันแปลกหรืออะไร
(src)="68"> Anda lihat , inilah salah satu berkat yang saya dapatkan dari masa kecil saya yang tidak lazim , dimana saya tidak pernah diminta untuk mendefinisikan diri saya sebagai apapun juga .
(trg)="97"> เห็นไหมคะว่า นี่เป็นข้อดีอย่างนึงของการโตมานอกขนบ
(trg)="98"> ที่ฉันไม่ได้ถูกขอให้ ให้คำจำกัดความเกี่ยวกับตัวเอง
(trg)="99"> ไม่ว่าจะเป็นอะไร ตอนไหน
(src)="69"> Saya dibiarkan untuk hanya menjadi diri saya sendiri , bertumbuh dan berubah setiap saat .
(trg)="100"> ฉันได้รับอนุญาตให้เป็นฉัน เติบโต และเปลี่ยนแปลงไปในทุกขณะ
(src)="70"> Jadi empat tahun yang lalu -- hampir lima ,
(trg)="101"> เมื่อสี่ หรือเกือบห้าปีก่อน
(src)="71"> Proposition 8 , debat heboh mengenai persamaan pernikahan telah menimbulkan banyak kontroversi di seantero negeri ini .
(trg)="102"> ข้อเสนอที่ 8 ซึ่งเป็นการถกเถึยงครั้งใหญ่ เกี่ยวกับความเท่าเทียมกันด้านการแต่งงาน
(trg)="103"> ได้ทำให้เกิดความสับสนมากมายในประเทศนี้
(src)="72"> Dan waktu itu , menikah bukanlah sesuatu yang sering saya pikirkan .
(trg)="104"> ตอนนั้น การแต่งงานไม่ใช่เรื่องอะไรที่
(trg)="105"> ฉันจะใช้เวลาคิดถึงมันเท่าไหร่นัก
(src)="73"> Tapi saya terganggu dengan fakta bahwa Amerika , negara dengan sejarah mengenai hak- hak sipil yang telah ternoda , masih saja mengulangi kesalahan yang sama secara terang- terangan .
(trg)="106"> แต่ฉันกลับประหลาดใจกับการที่ อเมริกา
(trg)="107"> ประเทศซึ่งมีสถิติอันมัวหมองเรื่องสิทธิพลเมือง
(trg)="108"> จะย้อนรอยความผิดตัวเองได้อย่างโจ่งแจ้งขนาดนี้
(src)="74"> Dan saya ingat pernah menonton sebuah diskusi di TV yang saya pikir sangatlah menarik , karena mereka membahas mengenai pemisahan antara gereja dan pemerintahan telah membuat batas secara geografis di negeri ini , antara tempat- tempat dimana penduduknya beragama dan tempat- tempat dimana penduduknya tidak beragama .
(trg)="109"> และฉันจำได้ว่า ฉันดูการถกกันเรื่องนี้ในโทรทัศน์
(trg)="110"> แล้วก็คิดว่ามันช่างน่าสนใจอะไรเช่นนี้
(trg)="111"> ที่การแบ่งเขตการปกครอง และ เขตสังฆมณฑล
(src)="75"> Dan saya menyadari bahwa diskusi ini telah membuat batas- batas geografis di sekitar saya .
(trg)="115"> แล้วการถกกันนั้นก็ได้สร้างขอบเขตรอบๆตัวฉันด้วย
(src)="76"> Apabila ini merupakan perang antara dua sisi yang berbeda , maka saya , secara otomatis , akan masuk ke dalam kelompok gay , karena saya sudah pasti tidak 100 persen heteroseksual .
(trg)="116"> เพราะถ้านี่เป็นการทำสงครามระหว่างสองฝ่าย
(trg)="117"> ฉันก็กลายเป็นฝ่ายรักร่วมเพศ โดยอัตโนมัติ
(trg)="118"> เพราะฉันไม่ได้เป็นผู้หญิงแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์
(src)="77"> Dan saat saya baru saja mendapatkan jati diri saya setelah mengalami krisis identitas selama delapan tahun dimana saya memulai sebagai seorang anak laki- laki dan kemudian menjadi anak gadis yang kikuk dan terlihat seperti anak laki- laki mengenakan pakaian anak perempuan , sampai kepada titik ekstrim lain dimana saya jadi wanita feminin yang suka pakai baju mini , yang tergila- gila dan mengejar- ngejar pria dan bersedia memberikan apapun untuk pria itu , dan akhirnya sampai pada pencarian penuh keraguan mengenai jati diri saya yang sebenarnya , yakni seorang wanita tomboy , yang menyukai baik pria maupun wanita , tergantung pada orang tersebut .
(trg)="119"> ในตอนนั้น ฉันพึ่งจะโผล่ขึ้นมา
(trg)="120"> จากช่วงเวลาแปดปี ที่ฉันสับสนเกี่ยวกับตัวตนของตัวเอง
(trg)="121"> เส้นทางที่เริ่มจากการเป็นเด็กผู้ชาย
(src)="78"> Saya menghabiskan satu tahun mengabadikan citra diri para wanita dari generasi baru ini , para wanita seperti saya yang berada di garis abu- abu , mereka yang bermain skateboard sambil mengenakan pakaian dalam berenda , mereka yang memiliki potongan rambut seperti pria tapi mengenakan kuteks yang sangat feminin , menggunakan eyeshadow yang sewarna dengan lutut mereka yang terluka , mereka yang menyukai wanita dan pria yang juga menyukai kedua gender yang benci dikotak- kotakkan ke dalam salah satu kategori apapun .
(trg)="128"> ฉันใช้เวลาหนึ่งปีในการเก็บภาพเด็กผู้หญิงในยุคใหม่นี้ ซึ่งมีลักษณะคล้ายๆกับฉัน
(trg)="129"> ซึ่งรู้สึกก้ำกึ่งระหว่างสองเพศ
(trg)="130"> เด็กผู้หญิงที่เล่นสเก็ตบอร์ด แต่สวมชั้นในลูกไม้
(src)="79"> Saya menyukai orang- orang ini , dan saya mengagumi kebebasan mereka , tapi saya mengamati mereka sementara dunia di luar dunia idealis kami meledakkan diri menjadi perdebatan seru dimana para cendekiawan mulai menyamakan cinta yang kami punyai dengan perilaku seksual yang melibatkan hewan dalam siaran TV nasional .
(trg)="135"> ฉันรักผู้คนเหล่านี้ และชื่นชมในเสรีภาพของพวกเขา
(trg)="136"> แต่ฉันก็เฝ้ามองดู ในขณะที่โลก นอกฟองสบู่แห่งยูโทเปียของพวกเรา
(trg)="137"> ได้ระเบิดขึ้น กลายเป็นการโต้แย้งที่รุนแรงเหล่านี้
(src)="80"> Dan ini membuat mata saya terbuka lebar : saya adalah kaum minoritas di negeri saya sendiri , hanya berdasarkan salah satu segi karakter saya .
(trg)="139"> ฉันเกิดความรู้สึกขึ้นมาอย่างรุนแรงว่า
(trg)="140"> ฉันกลายเป็นชนกลุ่มน้อย ในประเทศของตัวเอง
(trg)="141"> เพียงเพราะลักษณะบางอย่างของตัวฉัน
(src)="81"> Secara legal dan tanpa keraguan , saya merupakan penduduk kelas dua .
(trg)="142"> ฉันกลายเป็นพลเมืองชั้นสองตามกฏหมายอย่างโต้แย้งไม่ได้
(src)="82"> Saya bukanlah seorang aktivis .
(trg)="143"> ฉันไม่ใช่นักเรียกร้องสิทธิ
(src)="83"> Saya tidak mengibarkan bendera apapun di dalam hidup saya .
(trg)="144"> ฉันไม่ค่อยโบกธงแสดงความเป็นอะไรเท่าใหร่ ในชีวิตของฉัน
(src)="84"> Namun pertanyaan berikut ini selalu mengganggu saya :
(trg)="145"> แต่ฉันได้รับผลกระทบ จากคำถามนี้
(src)="85"> Bagaimana mungkin ada orang yang bisa memilih untuk mengambil hak dari banyak orang yang saya kenal hanya berdasarkan salah satu elemen dari karakter mereka ?
(trg)="146"> เป็นไปได้อย่างไร ที่จะมีใครสักคนสามารถเลือก ที่จะถอดถอนสิทธิ
(trg)="147"> ของผู้คนหลากหลายจำนวนมากที่ชั้นรู้จัก
(trg)="148"> เพียงเพราะเสี้ยวหนึ่งของบุคลิกลักษณะของพวกเขา
(src)="86"> Bagaimana mungkin mereka dapat berkata bahwa kami sebagai satu kelompok orang- orang yang sama tidak layak mendapat hak yang sama dengan orang- orang lain ?
(trg)="149"> พวกเขาพูดได้อย่างไรว่า พวกเรา ในกลุ่มนี้
(trg)="150"> ไม่มีสิทธิที่จะได้รับการปฏิบัติอย่างเท่าเทียมกันกับคนอื่นๆ
(src)="87"> Apakah kami bahkan sebuah kelompok ?
(src)="88"> Kelompok apa ?
(trg)="151"> พวกเราเป็นกลุ่มด้วยหรือ ? กลุ่มอะไรล่ะ ?
(src)="89"> Dan pernahkah orang- orang tersebut bahkan bertemu empat mata dengan korban diskriminasi mereka ?
(trg)="152"> แล้วผู้คนเหล่านี้ เขาเคยพบเหยื่อ จากการแบ่งแยกของพวกเขาอย่างจริงจังหรือไม่
(src)="90"> Apakah mereka tahu pilihan mereka merupakan perlawanan terhadap siapa ?
(src)="91"> Dan apa akibatnya ?
(trg)="153"> พวกเขารู้หรือไม่ว่ากำลังต่อต้านใคร หรือ ผลของการโหวตนี้คืออะไร ?
(src)="92"> Dan kemudian saya terpikir bahwa mungkin apabila mereka dapat menatap mata orang- orang yang mereka kelompokkan ke dalam kelas dua mereka akan berpikir ulang .
(trg)="154"> แล้วฉันก็คิดขึ้นมาว่า
(trg)="155"> บางทีถ้าพวกเขาได้มองตา
(trg)="156"> มองหน้าคนที่พวกเขากำลังตัดสินให้เป็นพลเมืองชั้นสอง