Mamo?
(beenghkeme) Tjidtjie?
KREW SAAMÓW
SAEMIEN VÏRRE
Mamo?
Tjidtjie?
Christina?
Christina?
Słyszysz?
(musihke; nyjsenæjja joejkeste) Govlh anneh.
Kupiliśmy to z Sanną dla ciebie.
Månnoeh Sannah dutnjan åasteme daam.
To z twoich rodzinnych stron.
Dov dajveste båata.
Nic mnie nie łączy z tymi ludźmi.
Im maam utnieh darjodh desnie, doj almetjigujmie.
– Rozumiesz, o czym śpiewa?
- Mah guarkah maam lååvle?
– Nie podoba mi się.
- Im dam lyjhkh.
To piszczenie wniebogłosy.
Govloe goh... dan geehpeminie.
W dodatku to kłamcy i złodzieje.
Dah sualadieh jïh gieliestieh.
I nic, tylko narzekają.
Jïh dah aaj... hujjieh.
Jesteśmy.
Naa, dellie badth.
To twoja siostra.
Åabpedh hov lij.
Idziemy.
Daelie vaadtsajibie.
– Nie zostaniemy na długo.
- Ibie gujht guhkiem årroeh.
– Dobrze.
- Ijje.
Śmierć jej ojca i strata siostry, były dla niej trudne.
Goh altese aehtjie jïh åabpa jeemigan lij öövre vaejvies boelhke.
Dzięki joikom udało jej się przetrwać, znaleźć siłę. Uciec... i powrócić do domu.
Joejkeme lij vuekie ihke buektiehtidh jieledh faamoeh gaavnedh gåhkalidh jïh gåetide båetedh-
Domu na pastwiskach, które Njenna tak kochała.
- altese gåetiesæjjan giesielaantesne maam åemie Njenna gaerhtieji.
– Dla babci.
- Daate aahkasadth.
– Babciu.
- Aahka.
Babciu, proszę.
Gïemhpe, aahka.
Moje kondolencje.
Åesiem vaaltam sårkoste.
Ale dlaczego nie przyjechałaś...
Mannasinie ih leah goh båateme...
Nie rozumiem.
Aellieh, im guarkah.
Każdego roku upierała się, by znakować twoje cielaki.
Dïhte hov fïerhten jaepien eevtjeme dejtie dov mieside mïerhkesjidh.
– Nie, nie rozumiem.
- Im guarkah.
– Utrzymywała twoje stado.
- Jïh bovtside sjïdtedidh.
– Przecież rozumiesz.
- Nov gujht guarkah.
– Ja już idę.
- Manne vaadtsijem.
Ale piękne gákti.
Man tjaebpies gapta.
– Naprawdę śliczne.
- Datne tjaebpie sjïdtih.
– Dziękuję.
- Gæjhtoe.
– O tak, przepiękne.
- Nåå, joekoen tjaebpie.
– Boże, ale ładne.
- Jöödtedh, man tjaebpie.
Patrz, babciu.
Aahka, geahtjh!
Piękne, prawda?
Ij goh tjaebpie?
Oczywiście, że nigdy go nie miała.
Dam ij leah gåessie åtneme.
Nie wprost, ale...
Ij leah badth...
Jedziemy już do domu.
Dellie gåetide vualkajibie.
Możemy się zatrzymać u Jon-Olova i rodziny twojej siostry.
Åadtjoejibie jïjjedidh Jon -Oloven jïh såålege åabpedh fuelhkien luvnie.
Większość z nich jedzie prosto na znakowanie cieląt.
Jeenjesh vuelkieh dallegh mïerhkesjidh.
– Dla Sanny byłaby to frajda...
- Sannese luste åådtjeme dåeriedidh...
– Nie, jedziemy do domu, Olle.
- Ijje. Vuelkebe dle gåetide, Olle.
Nie dam rady prowadzić, to za daleko.
Im håajsoeh. Dejtie hijven gåarede.
Zgodzili się. Pojedziemy jutro.
Jïh dle jirreden easkah vuelkebe.
Wezmę torebkę.
Aeh, dle jïjtjene veaskoem vaaltam.
Dokąd idziesz?
Gåabph datne?