Þögla myndin Gullæðið í endurgerð. Myndin hefur verið aukin tónlist og samtölum.
Ovo je reizdanje "Zlatna Groznica"sa dodatom muzikom i opisnim dijalozima.
Í gullæðinu mikla dreymdi menn um Alaska, tálbeitu norðursins, sem dró þúsundir manna að ísilögðum og ókönnuðum svæðum.
Za vreme velike Zlatne Groznice, Aljaska je bila nada i san ljudi, nemilosrdna sirena dalekog Severa, privlaèila je hiljade u svoja ledena nedra. Privlaèila je hiljade u svoje neistražene krajeve.
Chilkoot-hálsinn var helsta hindrunin á leiðinni.
Prevoj Èilkot je bio velika prepreka ka poljima zlata.
Hálsinn olli ómældum hörmungum.
Preko ovog prevoja ljudi su se suoèavali sa neizrecivom bedom i teškoæama.
Margir fórust, sumir féllu örmagna við vegkantinn, aðrir gáfust upp og snéru við en þeir fræknu héldu áfram.
Mnogi su nastradali. Neki su pali, drugi su se obeshrabrili i vratili nazad. Ali hrabri su nastavljali.
Á norðurhjara veraldar, langt inni í öræfum, gekk einmana gullgrafari ótrauður.
Daleko na ledeni sever, duboko u tihu nedoðiju, stigao je nepokolebljivi usamljeni tragaè za zlatom.
Á svipuðum slóðum var annar einmana gullgrafari.
A negde u toj nedoðiji je bio još jedan usamljeni tragaè.
Af bjartsýni lagði Kólumbus okkar af stað niður á ókannaða auðnina. Hann fetaði sig áfram, skrikaði og rann.
Sa veselim optimizmom naš mali Kolumbo je silazio, zatim stao, zakoraèio, okliznuo se i otklizao.
"Sjáum til," hugsaði Litlikall.
"Da vidimo", mislio je naš mališa.
"Áður en ég veit hvar ég er þarf ég að ná þangað."
"Pre nego što odredim gde sam, prvo moram tamo doæi."
HÉR Á ÞESSUM BLETTI HVÍLIR JIM SOURDOUGH
"OVDE LEŽI DŽIM SORDOU, NA OVOM MESTU SE IZGUBIO U SNEGU.
VILLTIST Í SNJÓ FÖSTUDAG EINN 1898
PETAK 1898."
Í frosinni auðninni rættist draumur og einmana rödd hrópaði til himins:
Tu u toj ledenoj divljini san se obistinio, a jedan radostan glas se prolmio nebom,
"Húrra!
"Eureka!
Ég fann það! Heilt gullfjall!"
Našao sam je, zlatnu žilu!"
En náttúruöflin hlógu, öskruðu og þrumuðu.
A priroda se nasmejala, zaurlala i zagrmela,
Í auðninni var afskekktur kofi og annar einstæðingur, Svarti Larson, ósvífinn ræningi og þorpari.
U toj surovoj nedoðiji je i usamljena koliba, i još jedan usamljeni èovek, Blek Larson, osvedoèeni pljaèkaš i nitkov.
EFTIRLÝSTUR
BLEK LARSON
Inn úr gnauðandi storminum kom Litlikall að leita skjóls og, ef til vill, eilítillar gestrisni.
Iz strašne oluje pojavio se naš mališa u potrazi za skloništem i možda malo gostoprimstva.
Hann settist og hvíldi lúin bein meðan ískaldir vindar ýlfruðu og blésu gegnum götin.
Seo je da odmori svoje stare kosti dok je ledeni vetar zavijao kroz rupe u daskama.
"Komdu hingað," sagði Larson.
"Doði ovde", reèe Larson.
"Hvað ertu að gera?"
"Šta to radiš?"
"Borða, auðvitað."
"Jedem, oèito." Reèe mališa.
"Út með þig."
"Napolje."
"Svona!"
"Hajde!"
"Út með þig!" Vindurinn gerði Stóra Jim líka grikk.
Vetar je pravio probleme i Velikom Džimu.
Stóri Jim var göfugur og hafði þjáðst.
Veliki Džim je bio plemenit tip. Patio je.
Hann elskaði að þjást, hann þjáðist yfir hverju sem var.
Oh, kako je on voleo da pati. Patio je zbog svega.
"Út með ykkur," sagði Larson,
"Napolje", reèe Blek Larson.
"eða ég fylli ykkur báða af blýi."
"Ili æu vas obojicu napuniti olovom."
"Svona, út með ykkur báða."
"Onda vas dvojica, izlazite!"
"Út"
"Napolje!"
Þvílíkan hávaða á Jim bágt með að þola.
Takvu vrstu zvuka Džim ne toleriše.
"Ég fer ekki fet, skilið?"
"Ostaæu ovde, razumeš?"
"Ekki fet," sagði Stóri Jim.
"Baš ovde", reèe Veliki Džim.
"Já, hann fer ekki fet," sagði Litlikall.
"Da, gospodine, on æe ostati ovde", reèe Mališa.
"Skilurðu það, við förum ekki fet."
"Razumeš? Ostajemo ovde."
Þeir fóru ei fet dögum saman og kofinn hristist og skalf.
I ostali su... Danima i noæima. Koliba je škripala i stenjala.
Þeir gengu og sögðu ekki neitt og hungrið að þeim svarf.
Dva èoveka su hodala æutke, a glad im je nagrizala kosti.
"Ég verð að fá mat! ," hrópaði Stóri Jim.
"Moram da jedem!" proderao se Veliki Džim.
"Ég verð að fá mat!"
"Moram da jedem!"
"Hvað ertu að borða? ," spurði Larson.
"Šta to jedeš?" Pitao je Blek Larson.
"Ekkert," sagði Litlikall.
"Ništa."
"Opnaðu munninn!"
"Otvori usta!"
"Lygari, það er kertið þarna."
"Lažove! To je ta sveæa."
"Þarna? ," sagði Litlikall.
"Ta?" Pitao je Mališa.
"En viðurstyggilegt."
"Kako odvratno."
"Ef þú ert að pukra eitthvað sker ég þig á háls."
"Da ne mislim da æeš mi biti od koristi rasporio bih ti želudac!"
"Einn okkar verður að fara að leita matar," sagði Jim.
"Jedan od nas se mora probiti kroz tu oluju ako mislimo da doðemo do hrane."
"Komið hér, báðir tveir."
"Doðite vamo vas dvojica."