Þessi saga er hvorki ásökun né játning, og síst af öllu ævintýri því dauðinn er ekkert slíkt fyrir þá sem standa andspænis honum.
"Questa storia non è né un'accusa, né una confessione... né tanto meno un'avventura... perché la morte non è un'avventura per chi se la trova davanti.
Reynt verður að segja sögu af kynslóð manna sem komust kannski undan sprengikúlum þess, en voru þó eyðilagðir af stríðinu ...
Cerca solo di raccontare di una generazione di uomini che... anche se sfuggirono alle sue pallottole... furono distrutti dalla guerra..."
-Þrjátíu þúsund.
Trentamila.
-Frá Rússunum?
- Russi?
Nei, frá Frökkunum.
- No, francesi.
Við náum meira en því á hverjum degi frá Rússunum.
Di russi ne catturiamo di più ogni giorno.
Póstburðarmaður.
Signor postino.
Stríð er stríð og snafs er snafs, en viðskiptin halda áfram.
La guerra è guerra e la grappa è grappa. Gli affari continuano.
Þú komst ekki með póstinn í morgun.
Non avete ancora consegnato la posta.
Fyrirgefðu, hr. Meyer.
Scusate, signor Meyer.
Halló, Himmelstoss.
Salve, Himmelstoss.
Eitthvað fyrir okkur í dag?
Hai niente per noi?
-Nei, Peter.
- No, signor Peter.
-Það hlýtur að vera eitthvað.
- Dev'esserci qualcosa.
Hérna, ungi ormur.
Tieni, giovane canaglia.
Þarna.
Ecco a voi.
Þetta er síðasti pósturinn sem ég ber út.
È l'ultima lettera che consegno.
-Á morgun skipti ég um búning.
- Domani cambio uniforme.
-Ætlarðu í herinn?
- Entrate nell'esercito?
-Já, ég var kvaddur.
- Mi hanno chiamato.
Ég er liðþjálfi í varaliðinu.
Sono un sergente della riserva.
Ég verð kvaddur sjálfur ef það endar ekki innan fárra mánaða.
Se non finisce, chiamano anche me.
Ég mun gera það.
- Ma finirà.
Þú hefur ábyggilega rétt fyrir þér, hr. Meyer.
- Avete senz'altro ragione.
Minn ástkæri bekkur, þetta verðið þið að gera.
Carissima classe, ecco cosa dobbiamo fare:
Slá með öllum okkar krafti.
colpire con tutte le forze.
Nýta allan kraft til að vinna sigur áður en árinu lýkur.
Spendere ogni briciolo di forza... per ottenere la vittoria entro la fine dell'anno.
Það er með trega sem ég vek máls á þessu aftur.
È con riluttanza che introduco di nuovo l'argomento.
Þið eruð líf föðurlandsins, drengir.
Voi siete la vita della madrepatria.
Þið eruð járnmenn Þýskalands.
Gli uomini di ferro della Germania.
Þið eruð hinar hýru hetjur sem munu hrinda aftur óvininum þegar kallað er á ykkur til að gera slíkt.
Gli eroi gioiosi che respingeranno il nemico... quando verrete chiamati.
Það er ekki mitt að gefa í skyn að þið eigið að standa upp og bjóðast til að verja landið ykkar. En ég velti fyrir mér hvort þið veltið slíku fyrir ykkur.
Non spetta a me dire... che ognuno di voi dovrebbe offrirsi di difendere il paese... ma mi chiedo se ci pensate mai.
Ég veit að í einum skólanna risu drengirnir upp í skólastofunni og gengu í herinn.
So che in una scuola... tutti gli alunni si sono alzati... e si sono arruolati in massa.
En ef slíkt myndi gerast hér mynduð þið ekki áfellast mig þó ég fyndi til stolts.
Se qui succedesse lo stesso... vogliate perdonarmi un moto d'orgoglio.
Kannski munu sumir segja að þið ættuð ekki að fá að fara strax, að þið séuð of ungir, að þið eigið heimili, mæður, feður, að það ætti ekki að rífa ykkur í burtu.
Qualcuno forse dirà che ancora non potete andarci. Che siete troppo giovani. Che avete una casa... una madre, un padre.
Gleyma feður ykkar svo auðveldlega föðurlandi sínu að þeir myndu leyfa því að farast frekar en ykkur?
Che non dovrebbero portarvi via. Ma i vostri padri sono forse così dimentichi della patria... da preferire la sua fine alla vostra?
Eru mæður ykkar svo veikburða að þær geta ekki sent son til að verja landið sem ól þær?
Le vostre madri sono tanto deboli da non mandare un figlio... a difendere la terra che gli ha dato i natali?
Og eftir allt, er smá reynsla svo slæm fyrir dreng?
E, dopotutto... un po' di esperienza è così dannosa per un ragazzo?
Er heiðurinn að klæðast í búning nokkuð sem við ættum að hlaupast undan?
L'onore di indossare un'uniforme... è qualcosa da rifuggire?
Og ef okkar ungu dömur gleðjast yfir þeim sem í þeim ganga, er það nokkuð til að skammast sín fyrir?
E se le nostre fanciulle sono fiere di chi la indossa... c'è forse da vergognarsi?
Ég veit þið hafið aldrei þráð smjaður hetja.
So che non avete mai desiderato... essere adulati come eroi.
Það hefur ekki verið hluti kennslu minnar.
Non è questo che vi ho insegnato.
Við höfum leitast eftir að gera okkur verðuga og leyfa lofi að fylgja þegar slíkt gerist.
Abbiamo cercato di essere meritevoli... e di accettare eventuali elogi.
En að vera fremstur í orrustu er dyggð sem ætti ekki að fyrirlíta.
Ma essere i primi in battaglia... è una virtù da non disdegnare.
Ég tel að þetta stríð muni vara stutt, að það verði lítið tjón.
Sono certo che sarà una guerra breve... con pochissime perdite.
En ef tjón verður að eiga sér stað skulum við muna eftir latneska orðatiltækinu sem hlýtur að hafa komið af vörum margra Rómverja þegar þeir börðust í ókunnugu landi:
Ma anche se dovranno esserci, ricordiamo la frase latina... che molti romani devono aver pronunciato... durante le battaglie in terra straniera:
"Ljúft og viðeigandi er að deyja fyrir föðurlandið."
"Dolce e giusto è morire per la patria" .
Sumir ykkar hafa metorðagirnd.
Qualcuno di voi avrà delle ambizioni.
Ég veit um einn sem sýnir fyrirheit um að verða góður rithöfundur og hann hefur skrifað fyrsta þátt í harmleik sem myndi sæma einum meistaranna.
Conosco un giovanotto... che scrive in modo promettente. Ha scritto il primo atto di una tragedia... degna di uno dei maestri.
Og hann dreymir, hugsa ég, að fylgja í fótspor Goethes og Schillers, og ég vona að svo verði.
Immagino che sogni... di seguire le orme di Goethe e Schiller e spero lo faccia.