EZEN TÖRTÉNET NEM VÁD, SEM VALLOMÁS, ÉS A LEGKEVÉSBÉ SEM KALAND, MIVEL A HALÁL NEM KALAND AZOK SZÁMÁRA,
Þessi saga er hvorki ásökun né játning, og síst af öllu ævintýri því dauðinn er ekkert slíkt fyrir þá sem standa andspænis honum.
CSUPÁN AZON FÉRFIAK GENERÁCIÓJÁRÓL MESÉL, KIK UGYAN TÚLÉLTÉK A GRÁNÁTOKAT, A HÁBORÚ ÁLTAL AZONBAN MÉGIS ELPUSZTULTAK...
Reynt verður að segja sögu af kynslóð manna sem komust kannski undan sprengikúlum þess, en voru þó eyðilagðir af stríðinu ...
- Harmincezer!
-Þrjátíu þúsund.
- Az oroszoktól?
-Frá Rússunum?
Nem, a franciáktól.
Nei, frá Frökkunum.
Az oroszoktól naponta annál többet fogunk el.
Við náum meira en því á hverjum degi frá Rússunum.
Postás úr!
Hr. Póstburðarmaður.
A háború meg a snapsz is fontos, ám az élet nem állhat meg.
Stríð er stríð og snafs er snafs, en viðskiptin halda áfram.
- Megfeledkezett a postámról.
Þú komst ekki með póstinn í morgun.
- Ó, sajnálom, Mr. Meyer!
Fyrirgefðu, hr. Meyer.
Üdvözlöm, Himmelstoss!
Halló, Himmelstoss.
Hozott ma nekünk valamit?
Eitthvað fyrir okkur í dag?
- Nem, nem, Mr.
-Nei, Peter.
Peter. - Csak van ott valami.
-Það hlýtur að vera eitthvað.
Tűnés innen, te kis csirkefogó!
Hérna, ungi ormur.
Ma kézbesítettem utoljára. - Micsoda?
Þetta er síðasti pósturinn sem ég ber út.
- Holnaptól egyenruhát váltok.
-Hvað þá? -Á morgun skipti ég um búning.
- Bevonul a hadseregbe?
-Ætlarðu í herinn?
- Igen, behívtak.
-Já, ég var kvaddur.
- Őrmester vagyok a tartalékosoknál.
Ég er liðþjálfi í varaliðinu.
- Ha még sokáig tart, engem is behívnak.
Ég verð kvaddur sjálfur ef það endar ekki innan fárra mánaða.
- Na de lassan vége már.
Ég mun gera það.
- Biztosan igaza van, Mr.
Þú hefur ábyggilega rétt fyrir þér, hr. Meyer.
...megvédeni a hazánkat, a szülőföldünket.
... og ganga til liðs við hinn öfluga her sem ver land okkar, föðurland okkar.
És most, szeretett diákjaim, elmondom, mit kell tennünk.
Minn ástkæri bekkur, þetta verðið þið að gera.
Gyűjtsünk erőt a harchoz!
Slá með öllum okkar krafti.
Adjunk bele mindent, hogy kivívjuk a győzelmet az esztendő vége előtt.
Nýta allan kraft til að vinna sigur áður en árinu lýkur.
A vonakodás okán hoztam fel ismét ezen témát.
Það er með trega sem ég vek máls á þessu aftur.
Maguk szülőföldünk lelke, fiatalurak.
Þið eruð líf föðurlandsins, drengir.
Maguk Németország vasifjúsága.
Þið eruð járnmenn Þýskalands.
Maguk a vidám hősök, akik megalázzák az ellenséget, amikor majd eljön annak az ideje.
Þið eruð hinar hýru hetjur sem munu hrinda aftur óvininum þegar kallað er á ykkur til að gera slíkt.
Nem az én feladatom, hogy azt javasoljam bármelyikőjüknek is, hogy jelentkezzen szolgálattételre.
Það er ekki mitt að gefa í skyn að þið eigið að standa upp og bjóðast til að verja landið ykkar.
De érdekelne, megfordult-e ilyesmi a fejükben?
En ég velti fyrir mér hvort þið veltið slíku fyrir ykkur.
Tudom, hogy az egyik iskolában, valamely osztály diákjai felpattantak egyik órán, és csoportosan jelentkeztek.
Ég veit að í einum skólanna risu drengirnir upp í skólastofunni og gengu í herinn.
És természetesen, ha itt is sor kerülne rá, megbocsátható büszkeséggel töltene el.
En ef slíkt myndi gerast hér mynduð þið ekki áfellast mig þó ég fyndi til stolts.
Talán egyesek azt fogják mondani, hogy maguknak még nem kellene engedélyezni a bevonulást, mert még túl fiatalok. Mert otthonuk van és szüleik, akiktől nem kéne magukat elszakítani.
Kannski munu sumir segja að þið ættuð ekki að fá að fara strax, að þið séuð of ungir, að þið eigið heimili, mæður, feður, að það ætti ekki að rífa ykkur í burtu.
Az apjuk netán elfelejtette, mivel tartozik a szülőföldnek? Hagyná azt inkább elveszni, minthogy a saját gyermekét?
Gleyma feður ykkar svo auðveldlega föðurlandi sínu að þeir myndu leyfa því að farast frekar en ykkur?
Az anyjuk talán oly gyönge, hogy nem küldene el a fiát harcolni a földért, mely életet adott neki?
Eru mæður ykkar svo veikburða að þær geta ekki sent son til að verja landið sem ól þær?
És egyébként is, egy kis tapasztalat ugyan mit árthat egy fiúnak?
Og eftir allt, er smá reynsla svo slæm fyrir dreng?
Talán az egyenruha viselése olyan megtiszteltetés volna, ami elől szaladni kell?
Er heiðurinn að klæðast í búning nokkuð sem við ættum að hlaupast undan?
És ha a hölgyeink oly büszkék azokra, akik viselik, van okunk szégyenkezni?
Og ef okkar ungu dömur gleðjast yfir þeim sem í þeim ganga, er það nokkuð til að skammast sín fyrir?
Tudom, sosem vágytak arra, hogy hősként legyenek tömjénezve.
Ég veit þið hafið aldrei þráð smjaður hetja.
Én sem erre sarkalltam magukat.
Það hefur ekki verið hluti kennslu minnar.
Arra törekedtünk, hogy méltóak legyünk, és bizonyítsunk, ha eljön az ideje.
Við höfum leitast eftir að gera okkur verðuga og leyfa lofi að fylgja þegar slíkt gerist.
De a csatában kiválónak lenni erény, nem pedig megvetendő.
En að vera fremstur í orrustu er dyggð sem ætti ekki að fyrirlíta.
Úgy vélem, nem fog sokáig tartani, és lesz némely veszteség.
Ég tel að þetta stríð muni vara stutt, að það verði lítið tjón.
De ha ez elkerülhetetlen, akkor jusson eszünkbe az a halhatatlan latin mondás, mely számtalan római ajkáról elhangzott már, amikor idegen tájakon ontották vérüket:
En ef tjón verður að eiga sér stað skulum við muna eftir latneska orðatiltækinu sem hlýtur að hafa komið af vörum margra Rómverja þegar þeir börðust í ókunnugu landi:
"Dulce et decorum est pro patria mori."
"Dulce et decorum est pro patria mori."
"Édes és dicső dolog a hazáért meghalni."
"Ljúft og viðeigandi er að deyja fyrir föðurlandið."
Némelyekben önök közül buzog a becsvágy.
Sumir ykkar hafa metorðagirnd.