LA RUÉE VERS L'OR
GULLÆÐIÐ
Ceci est une réédition du film muet avec l'ajout de musique et d'un commentaire.
Þögla myndin Gullæðið í endurgerð. Myndin hefur verið aukin tónlist og samtölum.
Lors de la ruée vers l'or, l'Alaska fut le rêve des désespérés, la sirène du grand Nord, qui les attirait par milliers dans ses régions inconnues.
Í gullæðinu mikla dreymdi menn um Alaska, tálbeitu norðursins, sem dró þúsundir manna að ísilögðum og ókönnuðum svæðum.
Le passage de Chilkoot était la porte vers l'or.
Chilkoot-hálsinn var helsta hindrunin á leiðinni.
Des souffrances inouïes attendaient les voyageurs.
Hálsinn olli ómældum hörmungum.
Beaucoup mouraient, certains s'écroulaient, épuisés, d'autres faisaient demi-tour. Mais les braves continuaient.
Margir fórust, sumir féllu örmagna við vegkantinn, aðrir gáfust upp og snéru við en þeir fræknu héldu áfram.
Loin dans le nord glacial, au plus profond de l'inconnu, arriva un hardi prospecteur solitaire.
Á norðurhjara veraldar, langt inni í öræfum, gekk einmana gullgrafari ótrauður.
A l'autre bout de ce bout du monde, un autre prospecteur solitaire.
Á svipuðum slóðum var annar einmana gullgrafari.
Notre nouveau Colomb descendit dans le désert ignoré des cartes, s'arrêta, marcha, glissa et dégringola.
Af bjartsýni lagði Kólumbus okkar af stað niður á ókannaða auðnina. Hann fetaði sig áfram, skrikaði og rann.
"Voyons", pensa le petit homme.
"Sjáum til," hugsaði Litlikall.
"Pour savoir où je suis, il faut que j'y sois."
"Áður en ég veit hvar ég er þarf ég að ná þangað."
Ci-gît Jim Sourdough, perdu ici-même dans la neige, un vendredi, 1898.
HÉR Á ÞESSUM BLETTI HVÍLIR JIM SOURDOUGH VILLTIST Í SNJÓ FÖSTUDAG EINN 1898
Dans ce désert glacé, un rêve se réalisa, un cri monta jusqu'au ciel.
Í frosinni auðninni rættist draumur og einmana rödd hrópaði til himins:
"Eurêka!
"Húrra!
J'ai trouvé...
Ég fann það!
une montagne d'or."
Heilt gullfjall!"
Mais les éléments riaient, grondaient et tonnaient.
En náttúruöflin hlógu, öskruðu og þrumuðu.
Dans cet enfer, une cabane solitaire. Et un autre solitaire, Black Larson, un fieffé gredin.
Í auðninni var afskekktur kofi og annar einstæðingur, Svarti Larson, ósvífinn ræningi og þorpari.
Echappant à la tempête, le petit homme entra dans la cabane, en quête d'un abri et peut-être d'un peu d'hospitalité.
Inn úr gnauðandi storminum kom Litlikall að leita skjóls og, ef til vill, eilítillar gestrisni.
Il s'assit pour se reposer, mais le vent glacé traversait les planches.
Hann settist og hvíldi lúin bein meðan ískaldir vindar ýlfruðu og blésu gegnum götin.
"Approche", dit Larson.
"Komdu hingað," sagði Larson.
"Que fais-tu là?"
"Hvað ertu að gera?"
"Je mange, bien sûr."
"Borða, auðvitað."
"Hors d'ici."
"Út með þig."
"Allez!"
"Svona!"
Le vent donnait aussi du fil à retordre à Big Jim.
Vindurinn gerði Stóra Jim líka grikk.
Big Jim était une âme noble. Il avait souffert.
Stóri Jim var göfugur og hafði þjáðst.
Comme il aimait souffrir! Tout le faisait souffrir.
Hann elskaði að þjást, hann þjáðist yfir hverju sem var.
"Hors d'ici", dit Black Larson.
"Út með ykkur," sagði Larson,
"Ou je vous truffe de plomb."
"eða ég fylli ykkur báða af blýi."
"Maintenant, tous les deux, dehors!"
"Svona, út með ykkur báða."
"Dehors!"
"Út"
C'est le genre de bruit que Jim ne tolérait pas.
Þvílíkan hávaða á Jim bágt með að þola.
"Je reste ici, compris?"
"Ég fer ekki fet, skilið?"
"Ici", dit Big Jim.
"Ekki fet," sagði Stóri Jim.
"Parfaitement, il reste ici," dit le petit homme.
"Já, hann fer ekki fet," sagði Litlikall.
"Compris? Nous restons ici."
"Skilurðu það, við förum ekki fet."
Et ils restèrent, des jours et des nuits. La cabane grinçait et grognait.
Þeir fóru ei fet dögum saman og kofinn hristist og skalf.
Deux hommes marchaient sans un mot, rongés par la faim.
Þeir gengu og sögðu ekki neitt og hungrið að þeim svarf.
"Il faut que je mange!" hurlait Big Jim.
"Ég verð að fá mat! ," hrópaði Stóri Jim.
"Il faut que je mange!"
"Ég verð að fá mat!"
"Que manges-tu?" demanda Larson.
"Hvað ertu að borða? ," spurði Larson.
"Rien."
"Ekkert," sagði Litlikall.
"Ouvre la bouche."
"Opnaðu munninn!"
"Menteur! C'est la bougie."
"Lygari, það er kertið þarna."
"Ça?" dit le petit homme.
"Þarna? ," sagði Litlikall.
"Répugnant."
"En viðurstyggilegt."
"Si je pensais que tu me mens, je te fendrais le gésier."
"Ef þú ert að pukra eitthvað sker ég þig á háls."
"L'un de nous doit braver la tempête, si nous voulons manger."
"Einn okkar verður að fara að leita matar," sagði Jim.
"Venez voir, tous les deux."
"Komið hér, báðir tveir."