"Tämä kertomus ei ole syytös eikä tunnustus - eikä missään nimessä seikkailu. Kuolema ei ole seikkailu niille, jotka kohtaavat sen kasvotusten.
Þessi saga er hvorki ásökun né játning, og síst af öllu ævintýri því dauðinn er ekkert slíkt fyrir þá sem standa andspænis honum.
Tarina kertoo vain eräästä sukupolvesta, - joka säästyi kenties sodan kranaateilta, - mutta jonka sota kuitenkin tuhosi..."
Reynt verður að segja sögu af kynslóð manna sem komust kannski undan sprengikúlum þess, en voru þó eyðilagðir af stríðinu ...
Kolmekymmentä tuhatta.
-Þrjátíu þúsund.
- Venäläisiäkö?
-Frá Rússunum?
- Ei, ranskalaisia.
Nei, frá Frökkunum.
Venäläisiä otamme vangiksi joka päivä enemmän.
Við náum meira en því á hverjum degi frá Rússunum.
Postiljooni!
Hr. Póstburðarmaður.
Sota on sotaa, viina viinaa ja kauppa vain käy.
Stríð er stríð og snafs er snafs, en viðskiptin halda áfram.
Ette tuonut minulle postia.
Þú komst ekki með póstinn í morgun.
Anteeksi, herra Meyer.
Fyrirgefðu, hr. Meyer.
Himmelstoss, onko meille tänään mitään?
Halló, Himmelstoss. Eitthvað fyrir okkur í dag?
- Ei, Peter.
-Nei, Peter.
- Jotain pitää olla.
-Það hlýtur að vera eitthvað.
Kuules nyt, vintiö.
Hérna, ungi ormur.
Tämä onkin sitten viimeinen posti.
Þetta er síðasti pósturinn sem ég ber út.
- Huomenna vaihdan univormua.
-Á morgun skipti ég um búning.
- Lähdetkö armeijaan?
-Ætlarðu í herinn?
- Kutsu kävi.
-Já, ég var kvaddur.
Olen reservin kersantti.
Ég er liðþjálfi í varaliðinu.
Minutkin kutsutaan, jos sota ei pian lopu.
Ég verð kvaddur sjálfur ef það endar ekki innan fárra mánaða.
- Kyllä se loppuu.
Ég mun gera það.
- Niin varmaan.
Þú hefur ábyggilega rétt fyrir þér, hr. Meyer.
Rakkaat koulunuoret, - meidän on iskettävä kaikin voimin.
Minn ástkæri bekkur, þetta verðið þið að gera. Slá með öllum okkar krafti.
Meidän on käytettävä kaikki voimamme, - jotta voittaisimme sodan ennen vuodenvaihdetta.
Nýta allan kraft til að vinna sigur áður en árinu lýkur.
Otan tämän aiheen jälleen esiin vastahakoisesti.
Það er með trega sem ég vek máls á þessu aftur.
Pojat, te olette isänmaan henki.
Þið eruð líf föðurlandsins, drengir.
Olette Saksan rautaisia miehiä.
Þið eruð járnmenn Þýskalands.
Olette iloisia sankareita, jotka lyövät vihollisen - kun käsky annetaan.
Þið eruð hinar hýru hetjur sem munu hrinda aftur óvininum þegar kallað er á ykkur til að gera slíkt.
Minun tehtäväni ei ole ehdottaa, - että teidän pitäisi tarjoutua puolustamaan maatamme, - mutta mahtaakohan teillä olla sellaisia ajatuksia.
Það er ekki mitt að gefa í skyn að þið eigið að standa upp og bjóðast til að verja landið ykkar. En ég velti fyrir mér hvort þið veltið slíku fyrir ykkur.
Tiedän että eräässä koulussa - pojat ovat nousseet seisomaan - ja värväytyneet joukolla.
Ég veit að í einum skólanna risu drengirnir upp í skólastofunni og gengu í herinn.
Jos täällä kävisi niin, - minä saisin varmaan tuntea aitoa ylpeyttä.
En ef slíkt myndi gerast hér mynduð þið ekki áfellast mig þó ég fyndi til stolts.
Joku saattaa sanoa, ettei teitä pitäisi päästää vielä. Että olette liian nuoria, teillä on koti, - äiti sekä isä. Ettei teitä pitäisi riistää sieltä pois.
Kannski munu sumir segja að þið ættuð ekki að fá að fara strax, að þið séuð of ungir, að þið eigið heimili, mæður, feður, að það ætti ekki að rífa ykkur í burtu.
Lyövätkö isänne isänmaan niin laimin, - että ne antavat sen sortua teidän sijaanne?
Gleyma feður ykkar svo auðveldlega föðurlandi sínu að þeir myndu leyfa því að farast frekar en ykkur?
Eivätkö äidit heikkouksissaan lähetä poikiaan - puolustamaan maata, joka heidät synnytti?
Eru mæður ykkar svo veikburða að þær geta ekki sent son til að verja landið sem ól þær?
Kaiken kaikkiaan - onko pieni kokemus niin pahasta pojalle?
Og eftir allt, er smá reynsla svo slæm fyrir dreng?
Onko asepuvun suoma kunnia - sellaista mitä pitäisi paeta?
Er heiðurinn að klæðast í búning nokkuð sem við ættum að hlaupast undan?
Ja jos neitokaiset ihastelevat sen kantajaa - pitäisikö sellaista hävetä?
Og ef okkar ungu dömur gleðjast yfir þeim sem í þeim ganga, er það nokkuð til að skammast sín fyrir?
Toiveissanne ei ole koskaan ollut - tulla palvotuksi sankarina.
Ég veit þið hafið aldrei þráð smjaður hetja.
Sellainen ei ole kuulunut opetukseeni.
Það hefur ekki verið hluti kennslu minnar.
Olemme pyrkineet olemaan kunniallisia, - ja ottaneet tunnustuksen vastaan.
Við höfum leitast eftir að gera okkur verðuga og leyfa lofi að fylgja þegar slíkt gerist.
Jaloa taistojen eturintamaa - ei sovi kuitenkaan halveksia.
En að vera fremstur í orrustu er dyggð sem ætti ekki að fyrirlíta.
Sodasta tulee luullakseni lyhyt, - ja menetykset jäävät vähäisiksi.
Ég tel að þetta stríð muni vara stutt, að það verði lítið tjón.
Mutta jos menetyksiä on oltava, muistakaamme latinan lause, - joka on noussut monen roomalaisen huulille, - hänen seistessään taisteluun valmiina vieraalla maalla:
En ef tjón verður að eiga sér stað skulum við muna eftir latneska orðatiltækinu sem hlýtur að hafa komið af vörum margra Rómverja þegar þeir börðust í ókunnugu landi:
"Suloista ja sopivaa on kuolla puolesta isänmaan."
"Ljúft og viðeigandi er að deyja fyrir föðurlandið."
Joillakin teistä voi olla tavoitteita.
Sumir ykkar hafa metorðagirnd.
Tiedän erään nuorukaisen, - joka on lupaava kirjailija. Hän on kirjoittanut alun tragediaan, - joka on kunnianosoitus mestareille.
Ég veit um einn sem sýnir fyrirheit um að verða góður rithöfundur og hann hefur skrifað fyrsta þátt í harmleik sem myndi sæma einum meistaranna.
Uskoakseni hän unelmoi - ja varmaan lähteekin Goethen ja Schillerin jalanjäljille.
Og hann dreymir, hugsa ég, að fylgja í fótspor Goethes og Schillers, og ég vona að svo verði.
Mutta nyt maa kutsuu!
En núna kallar landið okkar.
Isänmaa tarvitsee johtajia!
Föðurlandið þarfnast leiðtoga.
Omat tavoitteet on sysättävä syrjään, - kun annetaan yhteinen uhri kotimaan puolesta.
Persónuleg metorðagirnd verður að víkja í einni stórri fórn fyrir land okkar.