THE GOLD RUSH
GULLÆÐIÐ
In the great Gold Rush, Alaska was the hope and dream of men, the ruthless siren of the Far North, beckoning thousands to her icy bosom. Beckoning thousands to her unknown regions.
Í gullæðinu mikla dreymdi menn um Alaska, tálbeitu norðursins, sem dró þúsundir manna að ísilögðum og ókönnuðum svæðum.
Chilkoot Pass was the great barrier to the gold fields.
Chilkoot-hálsinn var helsta hindrunin á leiðinni.
Over this Pass men faced untold misery and hardship.
Hálsinn olli ómældum hörmungum.
Many lost their lives. Some fell by the wayside, others lost courage and turned back. But the brave went on.
Margir fórust, sumir féllu örmagna við vegkantinn, aðrir gáfust upp og snéru við en þeir fræknu héldu áfram.
Far into the icy north, deep into the silent nowhere, came an undaunted lone prospector.
Á norðurhjara veraldar, langt inni í öræfum, gekk einmana gullgrafari ótrauður.
And somewhere in that nowhere was another lone prospector.
Á svipuðum slóðum var annar einmana gullgrafari.
With cheerful optimism our little Columbus descended, then stopped, stepped, slipped and slid.
Af bjartsýni lagði Kólumbus okkar af stað niður á ókannaða auðnina. Hann fetaði sig áfram, skrikaði og rann.
"Now let me see," thought the little fellow.
"Sjáum til," hugsaði Litlikall.
"Before I know where I am, I must get there."
"Áður en ég veit hvar ég er þarf ég að ná þangað."
There in that frozen wilderness a dream came true, and a lone voice shrieked into the solemn sky,
Í frosinni auðninni rættist draumur og einmana rödd hrópaði til himins:
"Eureka!
"Húrra!
I've found it, a mountain of gold!"
Ég fann það! Heilt gullfjall!"
But the elements laughed, roared and thundered.
En náttúruöflin hlógu, öskruðu og þrumuðu.
In that raging nowhere was a lone cabin, and another lone man, Black Larson, an unmitigated, predatory scoundrel.
Í auðninni var afskekktur kofi og annar einstæðingur, Svarti Larson, ósvífinn ræningi og þorpari.
Out of the lashing storm came the Little Fellow to find shelter and perhaps a little hospitality.
Inn úr gnauðandi storminum kom Litlikall að leita skjóls og, ef til vill, eilítillar gestrisni.
There he sat, resting his weary bones as the icy wind howled through the knothole.
Hann settist og hvíldi lúin bein meðan ískaldir vindar ýlfruðu og blésu gegnum götin.
"Come here," said Larson.
"Komdu hingað," sagði Larson.
"What are you doing?"
"Hvað ertu að gera?"
"Eating, obviously."
"Borða, auðvitað."
"Get out."
"Út með þig."
"Go on!"
"Svona!"
The wind also was giving Big Jim his troubles.
Vindurinn gerði Stóra Jim líka grikk.
Big Jim was the noble type. He had suffered.
Stóri Jim var göfugur og hafði þjáðst.
Oh, how he loved to suffer. He suffered about everything.
Hann elskaði að þjást, hann þjáðist yfir hverju sem var.
"Get out," said Black Larson.
"Út með ykkur," sagði Larson,
"Or I'll fill you both full of lead."
"eða ég fylli ykkur báða af blýi."
"Now then, the pair of you, get out!"
"Svona, út með ykkur báða."
"Out!"
"Út"
That kind of noise Jim don't tolerate.
Þvílíkan hávaða á Jim bágt með að þola.
"I'll stay right here, understand?"
"Ég fer ekki fet, skilið?"
"Right here," said Big Jim.
"Ekki fet," sagði Stóri Jim.
"Yes, sir, he'll stay right here," said the Little Fellow.
"Já, hann fer ekki fet," sagði Litlikall.
"Understand? We stay right here."
"Skilurðu það, við förum ekki fet."
And stay they did, for days and nights. The cabin moaned and groaned.
Þeir fóru ei fet dögum saman og kofinn hristist og skalf.
Two men walked and never talked, hunger gnawed their bones.
Þeir gengu og sögðu ekki neitt og hungrið að þeim svarf.
"I must have food!" yelled Big Jim.
"Ég verð að fá mat! ," hrópaði Stóri Jim.
"I must have food!"
"Ég verð að fá mat!"
"What are you eating?" said Black Larson.
"Hvað ertu að borða? ," spurði Larson.
"Nothing."
"Ekkert," sagði Litlikall.
"Open your mouth!"
"Opnaðu munninn!"
"Liar! It's that candle."
"Lygari, það er kertið þarna."
"That?" said the Little Fellow.
"Þarna? ," sagði Litlikall.
"How revolting."
"En viðurstyggilegt."
"If I thought you were holding out on me, I'd slit your gizzard!"
"Ef þú ert að pukra eitthvað sker ég þig á háls."
"One of us must brave that storm, if we're to get food."
"Einn okkar verður að fara að leita matar," sagði Jim.
"Come here, the pair of you."
"Komið hér, báðir tveir."
"We'll cut the cards and the low man goes."
"Við drögum og sá sem fær lægsta spilið fer."
"You're the man," said Jim.
"Það ert þú," sagði Jim.
"Goodbye, good luck."
"Bless og gangi þér vel."