GULDFEBER
GULLÆÐIÐ
Stumfilmen genoplives i "Guldfeber" med musik og beskrivende dialoger.
Þögla myndin Gullæðið í endurgerð. Myndin hefur verið aukin tónlist og samtölum.
Den store guldfeber hærgede i Alaska med håb og drømme. Det ubarmhjertige kolde Nord dragede tusindvis af mænd til de ukendte egne.
Í gullæðinu mikla dreymdi menn um Alaska, tálbeitu norðursins, sem dró þúsundir manna að ísilögðum og ókönnuðum svæðum.
Chilkoot-passet var indgangen til guldfelterne.
Chilkoot-hálsinn var helsta hindrunin á leiðinni.
Mændene måtte gennem mange lidelser.
Hálsinn olli ómældum hörmungum.
Mange mistede livet, nogle faldt om. Andre vendte om. De tapre fortsatte.
Margir fórust, sumir féllu örmagna við vegkantinn, aðrir gáfust upp og snéru við en þeir fræknu héldu áfram.
Langt oppe i det kolde Nord, i det stille dyb kom en uforknyt og ensom guldgraver.
Á norðurhjara veraldar, langt inni í öræfum, gekk einmana gullgrafari ótrauður.
...formål Big Jim McKay
...Stóri Jim McKay
I denne ødemark var der en anden guldgraver.
Á svipuðum slóðum var annar einmana gullgrafari.
Vores opdagelsesrejsende gik med stor optimisme ud i vildmarken.
Af bjartsýni lagði Kólumbus okkar af stað niður á ókannaða auðnina.
Han stoppede, standsede, faldt og gled.
Hann fetaði sig áfram, skrikaði og rann.
"Lad mig se", tænkte den lille fyr.
"Sjáum til," hugsaði Litlikall.
"Jeg må se, hvor jeg er."
"Áður en ég veit hvar ég er þarf ég að ná þangað."
Her ligger Jim Sourdough.
HÉR Á ÞESSUM BLETTI HVÍLIR JIM SOURDOUGH
Han fór vild i sneen. Fredag 1898.
VILLTIST Í SNJÓ FÖSTUDAG EINN 1898
I dette vildnis gik en drøm i opfyldelse. En ensom stemme skreg ud i luften:
Í frosinni auðninni rættist draumur og einmana rödd hrópaði til himins:
"Jeg har fundet det!
"Húrra! Ég fann það!
Et bjerg fyldt med guld."
Heilt gullfjall!"
Men elementerne grinede, brølede og tordnede.
En náttúruöflin hlógu, öskruðu og þrumuðu.
Her lå en ensom hytte. Med en anden ensom mand, Black Larson. En ærkeslyngel.
Í auðninni var afskekktur kofi og annar einstæðingur, Svarti Larson, ósvífinn ræningi og þorpari.
EFTERLYST!
EFTIRLÝSTUR
Ud af den rasende storm kom den lille fyr for at søge ly og måske lidt gæstfrihed.
Inn úr gnauðandi storminum kom Litlikall að leita skjóls og, ef til vill, eilítillar gestrisni.
Her sad han og hvilede. Den iskolde vind brølede gennem knasthullet.
Hann settist og hvíldi lúin bein meðan ískaldir vindar ýlfruðu og blésu gegnum götin.
"Kom her", sagde Larson.
"Komdu hingað," sagði Larson.
"Hvad laver du?"
"Hvað ertu að gera?"
"Spiser", sagde fyren.
"Borða, auðvitað."
"Ud med dig!"
"Út með þig."
"Kom så!"
"Svona!"
"Ud med dig!"
"Út með þig!"
Vinden var også et problem for Big Jim.
Vindurinn gerði Stóra Jim líka grikk.
Den brave Big Jim led.
Stóri Jim var göfugur og hafði þjáðst.
Han elskede at lide. Alting var en lidelse for ham.
Hann elskaði að þjást, hann þjáðist yfir hverju sem var.
"Ud med jer - ud", sagde Black Larson.
"Út með ykkur," sagði Larson,
"Eller jeg fylder jer med bly."
"eða ég fylli ykkur báða af blýi."
"Kom så ud med jer begge to!"
"Svona, út með ykkur báða."
"Ud!"
"Út"
Den slags finder Jim sig ikke i.
Þvílíkan hávaða á Jim bágt með að þola.
"Jeg bliver her, forstået?"
"Ég fer ekki fet, skilið?"
"Lige her", sagde Big Jim.
"Ekki fet," sagði Stóri Jim.
"Ja, han bliver lige her", sagde den lille fyr.
"Já, hann fer ekki fet," sagði Litlikall.
"Forstår du? Vi bliver her!"
"Skilurðu það, við förum ekki fet."
Og de blev! I flere dage og nætter.
Þeir fóru ei fet dögum saman og kofinn hristist og skalf.
De to mænd gik tavse omkring. Sulten gnavede.
Þeir gengu og sögðu ekki neitt og hungrið að þeim svarf.
"Jeg må have noget at spise", råbte Big Jim.
"Ég verð að fá mat! ," hrópaði Stóri Jim.
"Jeg må have mad!"
"Ég verð að fá mat!"
"Hvad spiser du?" spurgte Black Larson.
"Hvað ertu að borða? ," spurði Larson.
"Ingenting", sagde den lille fyr.
"Ekkert," sagði Litlikall.
"Åbn munden!"
"Opnaðu munninn!"
"Løgner! Det er lyset."
"Lygari, það er kertið þarna."
"Det der?" sagde den lille fyr.
"Þarna? ," sagði Litlikall.