Na dómina pente que los océanos fundieron Atlantis y el xurdimientu de los fíos d'Aryas hebo un tiempu inimaxinable.
Itsasoak Atlandida irentsi zuenetik Aryus-en semeen matxinada arte inoiz amestutako garai bat izan zen. Haren bitartean, Conan-en zoria bere bekoki atsekabetuan Aquilonia-ko koroa eramatea zen.
Y nella, Conan destináu a llevar la preciosa corona d'Aquilonia sobre'l ceñu amargulíu.
Bakarrik ni, bere kronista, gai naiz bere saga kontatzeko.
Y soi yo, el so cronista, l'únicu que vos pue cuntar la so saga.
Abentura handiko egun haiek nola izan ziren... kontatuko dizuet...
Dexáime cuntavos aquellos díes d'alta aventura.
CONAN BARBAROA
El fueu y l'aire vienen del cielu de los dioses del cielu, pero Crom ye'l to dios.
Sua eta haizea zerutik datoz... zeruko jainkoetatik, baina zure jainkoa Crom da. Crom lurrean bizi da. Lehen, erraldoiak hemen bizi ziren, Conan.
Crom, y vive na tierra.
Eta iluntasunaren kaosean...
Una vegada, los xigantes vivieron na tierra, Conan.
Crom-i ziria sartu eta altzairuaren enigma kendu zioten.
Y na escuridá del caos engañaron a Crom y quitáron-y l'enigma l'aceru.
Crom haserretu eta lurra dardarkatu zuen. Suak eta haizeek erraldoiak eraitsi zituzten eta uretara erori ziren.
Crom taba furiosu y la tierra tremeció. El fueu y l'aire abatieron a los xigantes y tiraron los sos cadabres al agua.
Baina bere haserrealdian, jainkoek altzairuaren sekretua ahaztu zuten gudu zelaian.
Pero na so ira, los dioses escaecieron el secretu l'aceru y dexáronlu nel campu batalla.
Guk aurkitu genuen, baina gizonak gara bakarrik.
Y los que lu atopáremos yéremos homes namás.
Ez jainkoak, ez erraldoiak. Gizonak bakarrik.
Nin dioses. Nin xigantes.
Altzairuaren sekretua beti eraman du berarekin misterioa.
Namás homes.
Ezagutu behar duzu, Conan.
El secretu l'aceru siempre foi un misteriu.
Bere diziplina ikasi behar duzu.
Has adeprendelu, Conan.
Ez federik izan inorengan, mundu honetako inorengan ere ez.
Has adeprender la disciplina.
Ez gizonengan, ez emakumengan, ez piztietan.
Nin d'homes, nin de muyeres, nin de besties.
Honetan bai, izan dezakezu fedea.
La tierra tragó les cenices y la sangre tresformóse en nieve.
Nork daki zertara etorri ziren? Altzairuzko armen bila, edo hiltzera?
¿Quién sabrá pa qué vinieren?
Inoiz ez zen jakin.
¿Armes d'aceru o muerte?
Buruzagia hegoalderantz joan zen... eta umeak iparrera joan ziren Vanir-rekin.
Nunca nun se supo, porque'l so cabezaleru acabalgó pal sur demientres que los rapacinos fueron al norte col Vanir.
Inork ez zukeen jakingo nire jaunaren herria izan zenik.
Naide sabría enxamás que'l pueblu'l mio señor esistió.
Berea pairamenduzko istorioa izan zen.
Nada-y importaba yá.
Jada ez zitzaion axola.
Vida y muerte lo mesmo.
Bizia edo heriotza... berdin axola zitzaion.
Namás qu'un ensame tuviere ehí pa glorialu con aullíos lluxuriosos y de furia.
Bakarrik jendetza zegoen han berari abegi egiteko lizunkeri eta haserrezko marruekin.
Entamaba a albidrar la so valía.
Zein zen bere benetako boterea ulertzen hasi zen. Garrantzitsua bilakatu zen.
Col tiempu, nun yera fácil cuntar los sos trunfos.
Denborarekin, bere garaipenak erraz kontatzeari utzi zioten.
Lleváronlu al este un gran premiu, onde los señores de la guerra aprenderíen-y los secretos más fondos.
Ekialdera eramana izan zen sari bezala, non guduen jaunek sekretu sakonenak irakatsiko zizkioten.
La llingua y la escritura tuvieron al so algame la poesía de Khitai, la filosofía de Sung.
Hizkuntza eta idazkera bere eskura egon ziren Khitai poesia, Sung filosofia.
Conoció tamién el placer de les muyeres cuando-y daben lo meyor.
Eta emakumeen atsegina ezagutu zuen ere eztienak landatzen zizkiotenean.
Pero siempre caltuvo la disciplina del aceru.
Baina beti zegoen altzairuaren diziplina.
La mio llercia ye que los mios fíos nun m'entiendan.
Beldur naiz inoiz neure semeek noizbait ulertuko nauten.
¡Ganemos otra vegada!
Hau ongi dago.
Eso ye bono.
Zer da bizitzaren hoberena?
Pero, ¿qué ye lo meyor na vida?
Estepa zabala.
La estepa abierta.
Zaldi azkar bat.
Un caballu veloz. Ferres na muñeca.
Belatza zure ukabilean eta haizea zure adatsean.
Y l'aire en pelo.
Gaizki!
¡Mal!
Conan, zer da bizitzaren hoberena?
Conan, ¿qué ye lo meyor na vida? Entartallar a los enemigos, velos derrotaos énte ti y sentir el gañíu les sos muyeres.
Etsaia zapaltzea, txikituta ikusi eta beren emakumeen erosta entzutea.
Marcha.
Joan, askea zara.
Marcha. Cuido que camentaben que'l mio amu yera como una bestia xabaz que tuvo enzarrada demasiáu tiempu.
Agian nire jauna animali basati bat bezala bat sentitzea, kaiolan denbora luzeegiz.
Pero fuere como fuere, la llibertá un suañu tantu tiempu escaecíu, yera d'él.
Baina ze axola, askatasuna hainbeste denboran ahaztutako ametsa, berea zen.
¿Nun quies calecer en mio llar?
Ez al duzu nahi berotu nire suaren ondoan?
Del norte, un home de gran fuerza.
Indar handiko gizon bat, iparraldetik.
Unu qu'un día sedría rei pola so propia mano.
Bere kabuz egun batez errege bilakatuko den gizon bat. Lurreko sugeak zapalduko dituena.
Que descastraría les sierpes de la tierra...
Sugeak? Sugeak esan duzu?
¿Qué andes buscando?
Ikur bat.
Un emblema.
Sinbolo bat.
Un símbolu.
Agian ezkutu bat.